Alþýðublaðið - 09.07.1927, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
m irp
Reynið
dósamjólk.
Hún er ódýr, en sérstaklega góð.
" i
ste'öleysum um langsamlega þjóö-
nýtustu stefnuna í landsmálum,
jafnaðarstefnuna. Þeim er óhætt,
því a& hið glæpsamlega þjóðfé-
iagsshipulag verndar þá fyrir
svipu réttlætisins. En að því kem-
ur, að ykkur verður hrundið af
stöllum þeim, sem ykkur hafa
verið hlaðnir fyrir féð, sem hinn
réttlausi öreigi skapaði. Nágustur
blæs af stöllunum, og honum
bregður fyrir vit hvers einasta fs-
lendings, sem stendur utan við hið
rotnandi íhald. Hann vekur al-,
þýðuna til meðvitundar um þá
hættu, sem sú rotnun getur leitt
af sér í þjóðfélaginu.
Hafnfirðmgar hafa nú þegar
bolað flestum rotplöntum íhalds-
ins úr ráðsætum bæjarins. Hefir
það orðið bænum til heilla, sem
eðlilegt er. Munurinn er auðsær
frá því, sem áður var. Nýjar um-
bætur hafa verið gerðar. Sem
dæmi um þær má nefna hið veg-
lega nýja baxnaskólahús, sem kall-
ast má aðalsmerki nýja timans.
Bygging þess felur í sér hug
þann, sem jafnaðarmenn bera til
góðrar alþýðufræðslu og andlegs
heilbrigðis alþýðunnar. Ihalds-
vnönnum bæjarins þykir þessi nýja
bygging óþörf, — töldu hægt fyr-
ir alþýðuna að una við gamla
skölann eins og áður; sverja þeir
feig í því efni 'í ætt við einn litlu
gáfaðri þjóðfélagsbróður sinn, sem
var bóndi x sveit. Fjárhús bónd-
ans voru ’að því komin að hrynja,
og er hann var spurður, hvort
hann ætlaði ekki að byggja þau
upp, svaraði bóndinn: „Nei; þann
óþarfa geri ég ekki, þvi að þessi
hús hafa staðið í 20 ár og aldrei
hrunið, og þau rnunu hanga uppi
einn veturinn enn.“ En morgun
einn lítur hann hús sín hrunin
og sauðfé sitt dautt undir þök-
.unum. Slíkar eru hugsanir heimsk-
ustu ihaldsmanna, sem ég hefi
kynst.
9. júlí eiga verkamenn í Hafnar-
firði ásamt íbúurn Kjósar- og
Gullbringu-sýslu að kjósa tvo full-
trúa á alþingi. Eðlilegast er, að
smábændur og verkalýðurinn kjósi
saman, því að báðir þessir að-
iljar eiga það stóra, sameiginlegt
að vera ekki sníkjudýr á airnara
auði, heldur starfandi fólk. Smá-
bændurnir og verkalýðurinn þarf
að verða laus við afskifti íhalds-
ins, þarf að verða ráðandi stétt
í landinu með fullum umráðum
yfir þeim auði, sem vinna þeirra
skapar.
Það verður ekki vandasamt fyr-
ir ykkur, háttvirtir kjósendur í
Kjósar- og Gullbringu-sýslu! að
velja rétt þingfulltrúa 9. júlí; svo
mikið beTa þeir af, Alþýðuflokks-
frambjóðendurnir í kjördæminu.
Þeir fara ekki meÖ þjóðmálin eins
og „grín“-leikari á leiksviði myndi
gera. Hógværð þeirra og stilling
annars vegar og glöggskygni
þeirra á þjóðmálxmum hins vegar
hlýtur að afla þeim fylgis dag-
lega meðal hugsandi kjósenda.
Ég þarf ekki að taka það fram,
áð bændur eru of stoltir af menn-
ingu sinni tfl þess að kjósa út-
sendara reykviskrar útgerðar á
þing, en hún er, eins og hún er
nú rekin, einhver versti þrep-
skjöldur í vegi búnaðarframfara.
Og verkalýðnum er orðið Ijóst,
hverjir menn það eru, sem halda
bezt á málum hans.
9. júlí fellur því íhaldið í Gull-
bringu- og Kjósar-sýslu, fellur á
hræsni sinni og svivirðilegum
&krilshætti þeirra vesalinga, sem
halda sér í rófu þess. Á.
Konnr 05 born.
Ég er ein af þeim kjósendum,
sem voru á fundi þeim, er ungfrú
Sigurbjörg Þorláksdóttir hélt í
Bárunni. Ég þarf ekki að taka
það fram, að mér fanst frammi-
staða hennar svo aumleg og fá-
fræði hennar í ýmsum málum svo
átökanleg, að ég gat varla orða
bxmdist. En ég var þó viss um, að
þegar ég færi af fundinum, væri
ég laus við hana.
En nú er mér sent heim „Ávarp"
með áskorun um að kjósa Sigur-
björgu Þorláksdóttur á þing.
Þó áð þessum konum, sem
senda ávarpið, þyki S. Þ. hæfileg
sem sinn fulltrúi á þingi, þá mun
þó ýmsum, sem voru á fundinum,
finnast lítið til um, að gert sé
ráð fyrÍT, aö þær géu á sama
stigi, hvað stjórnmálaþékkingu
við kemur. Ég hirði ekki að nefna
einstök atriði. Ég veit, að ung-
frúin gæti vitað betur um almenn
stjórnmál, ef hún vildi. Það er
að eins eitt, sem mun vera þörf
á að skýra fyrir henni, því að
það er trúlegt, að erfitt sé fyrir
thana að afla sér „praktiskrar"
þekkingar á því.
Hún talaði um óskilgetin börn
og mæður þeirra og virtist álíta,
að óskilgetnum börnum myndi
fjölga mjög, ef þau og mæður
þeirra nytu sömu réttinda og skil-
getin börn og þeirra mæður.
Ég vil nú leyfa mér að gefa
ungfrúnni þær upplýsingar, að
framleiðsla foarna í og Utan hjóna-
bands er það lik, að ýmsar sæmi-
lega heiðarlegar giftar konur telja
sig ekki hafa ráð á að sparka í
þær mæður, sem hafa átt börn
án þess aö fá áður yfir sig lesn-
ingu einhvers prests, enda segja
þeir, sem reynt hafa, að í henni
séu engar leiðbeiningar um aðrar
aðferðir.
Ég býst við, að ungfrúnni veiti
ekki af að afla sér meiri þekk-
ingar á manrilegu lífi, aður en
gustuk er að ætlast til, að hún
„taki aö sér siðgæðismál þjóðar-
innar og beri þau fram til sig-
urs“, eins og ein fundarkona virt-
ist trúa henni til. En svo eru aðrar
konur, sem vilja gjarna hafa lif-
andi menn á alþingi, en ekki ein-
hverjar fornleifar, og þær kjósa
A-listenn.
Kristín Gudmundardóttir.
thalds-bréfið.
I bréfi, sem frambjóðendur 1-
haldsflokksins hér í Reykjavík
hafa sent út meðal kjósenda, segir
m, a.: „Afo vísu hefir hann (þ. e.
fhaldsflokkurinn) ekki haft það afl
í þinginu, sem þurft hefði til þess
að koma áhugamálum hans til
fulls í framkvæmd.“ — Það er
líka þess vegna, að ríkisljtöreglan
svo nefnda komst ekki á til þess
að berja á verkalýðnum í kaup-
deilum.
í bréfinu segir m. a., að íhalds-
flokkurinn hafi bætt bamafræðsl-
una. Heyr á endemi! Var það með
því *að reyna að velta sem mestu
af fræðslukostnaðinum yfir á
isveitirnar, í því trausti, að þá yrði
horft í útgjöldin og fræðslan
minkuð? Það var einmitt þess
konar frumvarp, sem ihaldsstjóm-
in flutti fyrir nokkrum árum. I
bréfinu segir enn fremur, að I-
haldsflokkurinn hafi barist fyrir
umbótum á skólamálum Reykja-
víkur. Þar er víst átt við samskól-
ann. Áhuginn var raunar ekki
meiri en svo, að lthaldsflokkurinn
sjálfur svæfði málið í efri deild.
í bréfinu segir, að Ihaldsflokk-
urinn hafi endurbætt sveitarstjóm-
aríögín og fátækralögin. Sann-
feíkurinn er sá, að sveitastjómar-
íögin frá siðasta þingi em að
mestu samsöfnun eldri laga, en
næs’tum engar lagabreytingar, og
einu ákveðnu breytingamar, sem
gerðar voru á fátækralögunum til
gagns, eru þær af tillögum Héðins
Vákiimarssonar, sem samþyktar
voru.
Afnám húsaleigulaganna telja
þau Magnús dósent thaldsflokkn-
um til gildis; en varla verður
það honum til ágætis i aujgum íá-
Niundi júlí.
„Dótið“ med „dáta“,
dáðlausa snáða,
dúnmegi Dana,
drotthandi rotnar.
„Bláfjóla“ bifast.
Byrjar til styrjar.
Vöknum. Nú vakni
verklýður herkinn.
Skuldborgar qkildir
skjálfa á bjálfum:
bölvasmið býla,
Bakkusar rakka,
bjargleysit „burgeis“,
brestanda presti,
klökkvandi „krukkum“,
Kvelríúlfi getdum.
Fljótir! I flýti
fátœkir, smáir,
bágstaddir, beygðir,
bognir og sognir,
hraktir af hroka
heimsligra beima!
(Fólkstjóri fylkir.)
Fjölríinn á völdin!
Fjötur af fœti
fljót skulum brjóta;
helsi af hálsi
hristum; oss lystir
Magnúsar mögnum
megna að hegna.
Heilir til hildar!
Herðum að ,.Merði‘‘.
Rauður.
tækra leigjenda, að hann kipti
. burtu þessum verndarlögum
þeirra.
Loks er því hampað í bréfiim,
áð ihaldswokkurinn hafi komið
skriði á járnbrautarmálið. — 'Ó-já!
Skriðurinn er sá, að félausu félagi
hefir verið veitt einkaleyfi íil að
leggja járnbrautina. Og svo ætlast
Ihaldsflokkurinn til, að kjósend-
umir séu ánægðix með þann
skrípaleik.
Briemur og sona-senur.
Baugfingri Jóns Þorlákssonar,
sem er ráðherxa yfir öllu islandi
að Hnífsdal ógleymdum, er beint
að kvenkjósendum bæjarins.
Um 40 konur af „hærri“ stig-
um senda út ávarp til kvenkjós-
enda.
í því er mælt fágaÖ og fagurt.
Meiningin er að blekkja kven-
kjósendur til að kjósa B-listann
vegna þess, að Sigurbjörg ráð-
herrasystir er þar með þremur
karlmönnum.
Inn um kjallaraglugga fátæk-
linganna er þeim smeygt, bréfxm-
um.
Sjálfar koma þær ekki, kosn-
ingakonurnar.
Þær mta ekki heldxir gem bezt
yfir þrepskyldi vinnulýðsms.
Alter eru þær uppdubbaðar með
ættarnöfnum, þessar undirskrifta-
konur.
Þar úir og grúir af Briemúm,