Tíminn - 16.09.1951, Blaðsíða 6

y.t.I * *
v* y !>:■•
6.
TÍMINN, sunnudaginn 16. september 1951.
209. blað.
Dætnr götuunar
Áhrifamikil þýzk mynd, sem
lýsir lífinu í stórborgunum,
hættum þess og spillingu.
Mynd þessi hefir vakið fá-
dæma athygli alls staðar þar
sem hún hefir verið sýnd á
Norðurlöndum.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð innan 14 ára
Hver er black bat?
Spennandi ný amerísk kú-
rekamynd.
Ray Crushlorrey
John Durtkry
Sýnd kl. 3 og 5
NYJA BIO
Drottning fljótsins
(„River Lady“)
Æfintýrarík og spennandi ný
amerísk litmynd.
Aðaíhiutverk:
Yvonne DeCario
Dan Duryea
Rod Cameron
Helena Carter
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
BÆJARBÍÓ
HAFNARFIRÐI
LOUISA
(Þegar amma fór að slá sér
upp.)
Skemmtilegasta gamanmynd
sumarsins.
Sýnd kl. 7 og 9.
Litli stroknmaðiir-
inn
Sýnd kl. 3 og 5.
Simi 9184.
*
Utvarps viðgerðir
RadiovinniEStofaii
LAUGAVEG 166

Bergur Jónsson
Málaflutningsskrifstofa
Laugaveg 65. Siml 5833.
Heima: Vltastíg 14.

cfCcu/éUiGicrty
Austurbæjarbíó
Rauða nornin
Bönnuð innan 16 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9-
Oög og ffiokke
í lífsbætíis
Sýnd kl. 3
TJARNARBIÓ
Llsku Dut
(Dear Ruth)
Sprenghlægileg amerísk gam
anmynd gerð eftir samnefndu
leikriti, er var sýnt hér s. 1.
vetur og naut fádæma vin-
sælda.
Aðalhlutverk:
William Holder.
Joan Caulfield,
Sýnd lcl. 3, 5, 7 og 9.
GAMLA BÍÓ
Kaldrifjjaður
æviníýramaður
(Honky Tonk)
Amerísk stórmynd með
Clark Gable
Lana Turner
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
Bönr.uð innan 12 ára.
Eskihlíðin
(Framhald af 3. síðu.)
erfiSi og kostnaður? Því neit
ar enginn, að hér þurfi mik-
ið til. En aðrir líta á þetta
sem eitt mesta hagsmuna-
mál höfuðborgarinnar og
færa rök að. Hér veltur mest
á, hve miklu lífi og seyð-
magni er hægt að blása í hlíð
ina. En takist að gera marg-
breytilegan og eftirsóttan
[ skemmtistað, sem fólkið sæk
ir mikið, mun stórlega draga
úr tilgangslitlum bílþeytingi,
sem nú eykur á rótleysið og
tæmir pyngjuna. Eru það ó-
taldar fjárhæðir, en ekki litl
Sigge Stark:
í leynum skógarins
Soniir Hróa-IIattar
Ævintýramyndin skemmti-
lega.
Sýnd kl. 3.
HAFNARBÍÓ
Suðrænar syndir
(South Sea Slnner)
Spennandi ný amerísk mynd
er gerist í Suðurhöfum meðal
manna, er ekkert láta sér
fyrir brjósti brenna.
Shelley Winters
MacDonald Carey
Helena Carter
og píanósnillihgurinn
Liberace
Bönnuð börnum innan 14
ára.
Sýnd kl. p, 7 og 9.
TRIPOLI-BIO
Varaskcifa
(Stand In)
Skemmtileg og spennandi
amerísk gamanmynd með
hinum heimsfræga leikara:
Leslie Howard
Joan Blondell
Humphrey Bogart
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Auglýsingasími
TÍMANS
er 81 300.
ELDURINN
gerir ekkl boð & undan »ér
Þeir, sem eru hyggntr,
tryggja strax hj&
SamvinnutryggincuM
hljóðum, en allir aðrir beindu athygli sinni að þeim, sem voru
að leggja af stað með börurnar. Enginn gaf unga lækninum
gaum. Það var eins og hann ætti hér ekkf heima. Hann var
aðskotadýr. Honum gramdist það dálítið, að jafnvel lækn-
ar, sem nú fara hjá mörgumUrinn skyldi hundsa hann svo algerlega, en hann reyndi samt
í leit að hvíld og hressingu ekki að færa sig nær honum eða hlusta á tal þeirra sýslu-
um helgar. En menn leita oft
langt. yfir skammt. Menn aka
sig tíauðþreytta í skröltandi
vögnum og reykmettuðu bíl- i
mannsins.
— Fyrst hér eru svona margir, þá farið allir heim að Ási,
sagði sýslumaðurinn allt í einu hárri röddu. Þar fer fram
lofti. Lítill tími gefst til hvíld ^ yf irheyrsla, og ég vona, að þið hjálpið mér til þess að leysa
ar eða að safna kröftum, þetta mál.... Við skulum sjá — Pétur Brask.... Hann hefði
hvað þá að hugsa. |að minnsta kosti átt að heyra skotið. En hann er hér ekki.
En fólk, sem byggir bæinn, j>ag er þó ekki nema skotfæri heim að kofa hans.
þarf.að tileinka ser þau ein- „ , „ ... . TT _
földu sannindi, að þótt marg- > “ Petur Brask? sagðl einn maxmanna. Hvaða gagn er
ir staðir, sveitir og fjöll hér iiægt hafa af honum? Hann er ekki með öllum mjalla.
á landi séu með ágætum, er J — Hann lýgur að minnsta kosti ekki, sagði sýslumaður-
óviða meiri glæsibragur en inn í þeim tón, að ótæpt var gefið í skyn, að því byggist hann
í nágrenni Reykjavíkur, — ef'við af öllum þeim>
sem viðstaddir voru. — Farðu og sæktu
hann, Karl Einarsson. Eftir einn klukkutíma verðið þið allir
komnir að Ási.
Síðan sneri hann sér að Hans skógarverði.
— Konan sér vonandi um, að viö fáum kaffi og brauð-
sneið, áður en yfirheyrslurnar hefjast?
— Það er enginn efi, sýslumaöur, sagði skógarvörðurinn.
|Ég skal skreppa heim og tala um það við hana.
Sýslumaðurinn og héraðslæknirinn dokuðu enn við litla
í sömu átt og skógai’vörður-
menn gefa sér tíma til að
horfa á dásemdir náttúrunn-
ar.— B.G.
€hica£>o
(Framhald af 5. síðu)
og stáliðnaður er þar hvað
mestur í öllum Bandaríkjun-
um og engin borg í heimin-
um er markaðsstaður j afn 't stund, en héldu síðan af stað
mikilla landbúnaðarafui’ða inn hafði farið.
sem Chicago. Þar eru risavax
in sláturhús, korngeymslur
og mjólkuriðnaðarmiðstöðvar,
starfandi hendur og fram-
leiðsla, hvar sem sólin er
stödd á hi-ingferð jarðarinnar.
Ilversdagsleiki
milljónaborgarinnar. ..
Það er drungalegur sumar
morgunn og rigningarsuddi
um það leyti, sem ljósaaug-
— Komdu líka, sagði héraðslæknirinn yfir öxl sér.
En Andrés Foss stóð kyi’r og horfði á eftir mönnunum, sem
héldu brott með líkið. Þeir gengu hægt og þyngslalega eft-
ir stígnum milli grenitrjánna, og á eftir þeim silaðist hóþ-
ur fólks. Vorkunnsöm stúlka leiddi systur hins látna, er
snökti í svuntu sína. Faðir piltsins stóð einn eftir á morð-
staðnum og litaöist um, þar sem sonur hans hafði látið
lífið. Andrés Foss horfði á hann í laumi og forðaðist að
hreyfa sig, svo að hann truflaöi ekki gamla manirinn. Kann-
ske var hann í rauninni að kveðja son sinn. Hann stóð
lýsingarnar eru að slokkna og þarna berhöfðaður með húfugarminn í hendinni, og golan
bjartur dagur að risa. Brýrnjiék um grátt hárið á lútandi höfðinu. Hrukkurnar á fríðu
ar yfir laukána opnast og og karlmannlegu, en veöurbitnu andliti hans voru djúpar.
lokast fynr hloðnum flutn-1
ingaskipum og allur laukþef
ur löngu horfinn úr loftinu.
Upp á umferðarbrúnni bíður
fólkið í stórum hópum milli
skýjakljúfanna, eftir því að
komast inn í troðna strætis-
vagnana. Helikopterinn er að . . . . .. . . ,
fara með fyrsta morgunpóst s,nn a bezta aldn á t>ennan hátt. Læknirinn ungi vissi ekki
Hann tautaöi eitthvað fyrir munni sér og strauk sigggróinni
hendi yfir augun, eins og hann væri að þerra tár eða rifja
upp gamlar minningar. Svo stundi hann þungt, rétti skyndi-
lega úr sér og gekk hnarreistur brott.
Andrés Foss horfði á eftir honum af hluttekningu og að-
dáun. Hann átti sannarlega um sárt aÁ binda að missa son
inn af pósthúsþakinu út á
flugvöll. Ung stúlka, sem er
syfjuð að flýta sér í vinnuna
rekur regnhlífabarð í hattinn
á öldruðum manni mitt í ann
ríki morgunsins. og fær óhýrt
augnatillit að launum, svo
snemma dags. —Hversdags-
legt ævintýri í morgungrárri
tilveru milljónaborgarinnar.
gþ-
Við giftuni okkur
verður sýnd í dag kl. 3, 5 og 9.
Aðgöngumiðar seldir eftir kl.
1. Sími 3191.
GUÐRÚN BRUNBORG
ili
.
ÞJÓDLEIKHUSID
í

99
RIGOLETTO

Sýningar: Sunnudag og þriðju
dag kl. 20.00.
Aðgöngumiðasalan opin frá
kl. 13.15 til 20.00.
Kaffipantanir í miðasölu.
þá, að þetta hafði verið einkasonur hans. Og geta boriö slíka
sorg á þann hátt, sem þessi aldraði faðir gerði! Hann þagði
um harma sína og lét engan verða þess varan, hvílíkt högg
honum hafði vei’ið greitt. Það fannst vissulega aðdáunarverð
sjálfsögun meðal fólksins í þessum skógum. í huga Andrés-
ar Foss streymdi óljós löngun til þess að kynnast nánar
þessu fólki, skyggnast inn í líf þess og læra aö þekkja lífs-
kjör þess og lífsviðhorf. Hann óraði fyrir því, að hér í skóg-
unum þrifist rnargt merkilegt, sem fólkið í borgunmn og
hinum þéttbýlli og frjósamari sveitum vissi harla lítið um.
Líkt og hinar tæru skógartjarnir voru miklu dýpri en ó-
kunnugan grunaði og skriður og gjár í fjöllum og múlum
ferlegri, þannig bjó áreiöanlega margt óvænt og stórbrotiö
undir kyrrlátlegu dagfari sona og dætra skógarins. Það
bjuggu líka í skóginum einhver torræð mögn og dularfull,
og mátti þá ekki vænta, að þau hefðu snúið einn þáttinn í
skapgei’ð fólksins?
Hann litaðist um, eins og faðir hins myrta manns hafði
gert á þessum stað, þar sem svo dapurlegur atburður hafði
gerzt, án þess neinn vissi, hvernig hann hafði borið að.
Kannske myndi það aldrei vitnast. Andrés Foss reyndi þó
að gera sér í hugai’lund, hvernig atvik höfðu fallið.
— Ef ég væri sleipur spæjari, hugsaði hann, og vanur að
draga ályktanir af smámunum, sem fæstir veita einu sinni
athygli, gæti ég kannske ímyndað mér það, hvernig allt
hefir borið að.
En nú var hann ekki spæjari, og hann kom ekki auga á
neitt, sem gæti verið honum til leiðbeiningar. En hairn gat
samt sem áður ekki annað en velt þessu fyrir sér.
Úr þessari átt hafði ungf maðurinn komið, norðan að.