Alþýðublaðið - 22.07.1927, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ALHÝVUBLABIÐ
kemur út á hverjum virkum degi.
í Afgreiðsla í Alpýðuhúsinu við
i Hverfisgötu 8 opin irá kl. 9 árd.
< til kl. 7 síðd.
< Skrifstofa á sama stað opin kl.
} 91/! — lO'/a úrd. og kl. 8—9 síðd.
j Simar: 988 (afgreiðslan) og 1294
j (skrifstofan).
j Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,50 á
J mánuði. Auglýsingaverð kr. 0,15
j hver mm. eindálka.
3 Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan
< (i sama húsi, sömu símar).
Vaidsvið ihaldsstlómarinnar.
Pví var sœgið föstu á síðasta
alþingi af fulltrúum ' jafnaðar-
manna og ,,Framsóknar“-flokksins,
að stjórn Jóns Porlákssonar væri
bráðab rglarstjirn. Rökstuddu þeir
þessa skóöun sína með því, að
stjórnin hefði ekki traust meiri
hiuta alþingis að baki sér og sæti
þannig að eins til bráðabirgða,
fram yfir kosningar.
Jóni Porlákssyni þótti þetta
gómsúr sneið, sem þingmennirnir
stungu að bonum, og mótmælti
henni harðlega. „Morgunblaðið“
varð líka æft yfir því, á meðan á
þ\ngi stóð, þegar Alþýðublaðið
kallaði stjórnina brádabirgdastjóm.
En við þetta situr. Ihaldsstjórn
in, stjóm Jóns Porlákssonar, er
hrádab'rgdastjúrnn, og það verð-
ur eigi úr skafið.
Pað má svo að orði komast,
að vér íslendingar séum nú sem
stendur stjórnlausir. Raunar höf
um við „yfir“ okkur tvo ráð-
herra, en sá galli er á gjöfinni, áð
báðir eru valdalausir nema að
nafninu til.
Valdsvið þeirra er nær ekkert.
Peir hafa ekki leyfi til að aðhaf
ast neitt það, sem þýðingu getur
haft fyrir þjóð vora. Þeir geta
ekki einu sinni veitt sjálfum sér
bankaráðsstöðu, bankastjóra stöðu
eða eitthvað þess háttar (sbr. Sig.
Eggerz). Þetta verða þeir að
muna. Þerr CT"u að e''ins'"til bráða-
birgða. *
Útlendir listamenn.
1 !
„Andvari“ skrifar í „Vísi“ fyr-
ir nokkrum dögum nokkur varn-
aðarorð gegn útlendum listamönn-
um, sem hingað venja komur sín-
ar. —
Þar sem honum og svo mörg-
um, sem um þetta tala, vex svo
ákaflega í augum það fé, sem
þessir menn flytja út úr landinu
frekar en aðrír, vil ég gera nokkr-
ar athugasemdir.
Það er alveg rétt stefna að hafa
gát á því fé, sem fer út úr land-
inu, einkum ef lítið eða ekkert
verðmæti kemur í staðinn. En það
er auðvitað eins og hver önnur
heimska að einblína aö eins á
minstu kvíslina af þessum pen-
ingastraum og láta sér alveg
gleymast sjálft aðalflóðið. Þetía
minnir alvog á spamaðaivælið á
alþingi, þegar eytt er mörg þús-
und króna virði af þingtíma til
að þrefa um það, hvort veita skuli
fá hundruð króna til hins eða
þessa, en að eins litlum tíma var-
ið til að athuga þá liði, þar sem
spara mætti tugi og ef til vill
hundruð þúsunda.
Það má fara nærri ttm það, hvað
útlendir Iistamenn hafa rúið okkur
um á þessu ári, með því að at-
huga, hverjir hafa komið.
Fyrst kom Gotthard Eriksen
harmonikuleikari. Hann fékk litla
aðsókn, nema fyrsta kvöldið. Hef
ir hann varla farið með 1000 kr
af landi burt. — Næst kom I
Mitnitzky fiðluleikari. Um hann
veit ég nokkuð nánar. Hann fékk
imi um 7000 krónur alls, en fór
með tæpar 2500 kr. Hitt fór alt
í kostnað, og sjá menn af þessu
hvað kostnaðurinn verður undir
eins hlutfallslega mikill, þegar
haldnar eru margar skemtanir, en
aldrei húsfyllir. -— 'Pá koma þeir
H. Dahl og Ake Claesson söngv
arar og leikarar. Þeir fengu lé-
lega aðsókn og vafasamt þótti,
að þeir hefðu upp í ferðakostn-
að, hvað þá meira. P. Weinreich
leikari söng einu sinni með tapi.
— En svo kemur loks Solimann.
Háftn fékk góða aðsókn og hefir
líklega haft upp 4—5 000 krón-
ur auk kostnaðar hér á staðnum.
Um þessa menn er það að segja,
að þrír þeirra voru ágætir lista
menn, sem mikið mátti af læra.
Mitnitzky fékk einn fulla viður-
kenningu, en þeir Dahl og Claes-
son ekki svo, sem þeir áttu skilið,
því að báðir voru fyrirtaks leik-
arar og vel mentaðir. Þar var
eingöngu það til fyTirstöðu, að
menn skildu alment illa, hvað þeir
fóru með. — Solimann er ágæt-
ur í sinni röð, og mjög gaman
var að sýningum hans, dáleiðslan
m. a. mjög athyglisverð. En of
háan hlut bar hann frá borði í
samanburði við hina. Allir til
samans munu þessir menn ekki
hafa faríð með út úr landinu nema
8—9 000 krónur. — Það eru líka
peningar að vísu, en örlítið brot
er það þó af því, sem hinir og
þessir burgeisar fara með í
skemtiferðir utanlands, — að ekki
sé nú minst á ósköpin sjálf, —
hina ftóflausu eyðslu manna á út-
lendri munaðarvöru, sem skiftir
ekki túgum — ekki hundruðúm —
heldur pusundum pusundá króna
á hverju ári! —
Nú vil ég áíls ékki segjá, að
ménn eigi að neita sér um allar
nautnir, en hér er þó liður til að
skera niður á, svo að um muni,
og þár má nú margt spara <ið
skaðlausu!
Ég get teltið undir með „And-
vara“ að því, er snertir lékga
útlenda lis.tamenn, en ekki, jxgar
um örfáa góða er að ræða. 'Þá
vil ég ekki fæla burtu.
Ef neyðartímar koma, — sem
hamingjan forði oss frá —, þá
spörum við bæði þessar skemt-
anir og svo margt annað gótt.
— En það, sem aðallega vakir
fyrir mér með þessu skrifi, er
það, að menn aðgæti alt jafnt
og einblíni ekki svo á hundraðasta
partinn af því, sem við eyðum, að
menn gfeymi aTgerlega hinum
níutíu og níu. h.
Ffá bælarsíjórnarfimdl
i gær.
Þar var mest rætt um umferð-
ina í borginlni. Skýrði borgarstjór-
inn frá því, að sett muni verða
upp leiðbeiningarmerki til reynslu
á gatnamótunum við Uppsali, þar
sem á verði letrað: „Far heegt
Vinstra megin!“ ólafur Friðriks-
Tson benti á, að bezt væri að tak-
marka aðalumferð bifreiða við á-
kveðnnar götur þannig, að um
sumar götur væri að eins leyft að
aka bifreiðum þegar þær ættu
sérstaklega erindi að húsum, sem
eru við þær götur. Mætti þá og
gera bifreiðagötumar stynkari en
gerist um aðrar götur, svo að
þær þoli betur umferðina. Einn-
ig væri heppilegt að leyfa bif-
reiðaferðir að eins í aðra átt eft-
ir sömu götu þar, sem því verð
ur við komið, svo sem, að þær
fari að eins upp Hverfisgötu og
að eins niður Laugaveg. Nú þarf
t. d. að aka bifreið frá Lækjar-
torgi til ákveðins staðar á Lauga-
vegi, og fari hún þá svo langt
upp eftir Hverösgötu, að hún
komi á Laugaveginnn um næstu
þvergötu ofan við ákvörðunar-
staðinn og beygi þangað niður á
við. Benti ólafur á, að með þessu
rnóti yrði miklu hægara fyrir
gangandi fólk að vara sig á bif-
reiðum, heltíur en nú er. Samþykt
var með samhljóða atkvæðum
svofeld tillaga, er Bjöm Ólafsson
flutti:
„Bæjarstjómin samþykkir að
krefjast af lögreglustjóra, að lög-
regluþjóanar verði hér eftir látn-
ir stjórna umferð á gatnamótum í
bænum, þar sem hætta stafar af
umferðinni, þann hluta dags, sem
hún er mest.“
Yfir 2 þúsund hús eru nú hér í
borginni, en samkvæmt skýrslu,
er lá fyrir veganefndarfimdi um
salemnahreinsun s. 1. ár þar, sem
bæjarfélagið lætur framkvæma
hana, og náði yfir 1681 hús, voru
þeim 1153 vatnssalerni, en úti-
sálerrii voru 1294. [,,Mgbl.“ hélt,
að fleiri hús hefðu þá ekki verið
til í borginni.] ÓI. Fr. kvað rottu-
pláguna hér í Reykjavik éflast
mjög við forðabúr þau, er þeim
séu búinn í opnum sorpílátúm,
og Ágúkt Jósefssori benti einnig
á, að hænsnastíur og gripahús
iririi í boiginni væru uðal-uppeld-
isstöðvar rottanna. Jafnframt benti
Ól. Fr. á ráð til þess að gera
sorphxeinsunina auðveldari og
fljÓtunnari. Borgarstjórinn kvað
komið hafa til tals, að fengnir
verði litlir rafmagnsvagriar til að
aka sorpinu burtu á, svo að
h.reinsunin verði fljétgerðíafi.
Hallbjöm Halldórsson spurðist
fyrir um, hvað frystihússbygging-
unni liði, sem 25 þúsund króna
trygging var lögð fram fyrir að
byrjað yrði á 1. júní í vor. Kvað
borgarstjórinn nú útlit á, að bráð-
lega muni verða byrjað á verkinu.
Lesið var upp bréf frá Magn-
úsi Einarssyni dýraiækni, þar sem
hann kveður eftirlit méð mjólk
]>eirri, sem Reykvíkingar kaupa,
allsendis ónógt. Kvaðst hann nú
sökum heilsubilunar' vera í þing-
um við Ásgeir Ólafsson dýralækni
vum að fá hann sér að aðstoðar-
lækni. Jafnframt myndi Ásgeir þá
geta tekið að sér eftirlit með
mjólkinni og haft mjólkurrann-
sóknarstofu. Voru þau tilmæli
Magnúsar, að bæjarstjórnin réði
Ásgeir til þess starfa og greiddi
fyrir það 300 kr. á mánuði upp
í kaup hans. Var erindi þessu vís-
að til heiibrigðisnefndar og fjár-
hagsnefndar.
Frá aðalfundi
ÍÞrótíasambands íslands.
FB., í júlí.
Aðalfundur íþróttasambands ís-
lands var haldinn hér 26. og 28.
júní s. I., og voru þessar til-
Iögur samþyktar:
1. Aðalfundur I. S. I. 1927 skor-
ar á Alþingi og bæjarstjórft
Reykjavíkur að láta reisa sund-
’höll í Reykjavík, sem sé fullgerð
árið 1930.
2. Aðalfundur í. S. í. skorar á
Alþingi að veita 25 þúsund króna
styrk til að senda íþróttaflokka,
karla og kvenna, á Olympíuleika í
Amsterdam 1928.
3. Aðalfundur í. S. i. skorar á
Alþingi að hækka hina árlegu
fjárveitingu til íþróttasambands
íklands upp í 10 þúsund kr„ með-
al annars tii íþrpttavakningar og
íþróttaeflingar fyrir 1930.
4. Um leið og aðalfundur í. S. í.
þakkar bæjarstjórn Reykjavikur
fyrir hinn riýjá íþróttavöll og það
traust, er hún hefir sýnt i. S. t.
fneð reglugerð vallarins, þar sem’
sambandinu erú fengin urrirað
háns, skorar fimdurinn á bæjar-
stjórniria að láta fullgera íþrótta-
völlSnn í sumar.
5. Þar sem neðan greind sam-
bandsfélög hafa hvorki sent skatt
né skýrslur og eigi svarað bréf-
um sambandsstjórnarinnar, en
stjórnin hefir sannfrétt, að þau
starfi ekki lengur, leggur hún til,
að þau séu strikuð út af félaga-
skrá sambandsins: íþróttafélagið-
Egill, Borgárnesi, Ungmennafélag-
ið Stórólfur, Eystri-Garðsauka,
Iþróttafélagið Gáinn, Reykjavík,
Skandinavisk Boldklub, Reykja-
vik, Iþróttafélagið Kári, Reykja-
vxk, Knattspyrnúfélag Vestmanna-
eyja, Vestmannaeyjum.
6. Aðaifundur 1. S. I. samþykkir,
að íþróttasamband íslands gangi
.International Amateur Athletic
Federation" og önnur siik al-
heims-iþróttasambönd, sem I. S. t.
hefir hagnað af að vera í.