Alþýðublaðið - 30.07.1927, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
og kom til Siglufjaröar kl. 1 í
dag. Sementsskip kom í gær til
Hallgríms Benediktssonar 4 Go.
Það heitir „Magnhild“. Varðskip-
ið „Óðinn“ fór héðan í gær til
Norðurlandsins.
Qengi erlendra mynta i dag;
Sterlingspund. . . . kr. 22,15
100 kr. danskar .... — 122,04
100 kr. sænskar .... — 12228
100 kr. norskar .... — 117,95
Ðollar.....................— 4,57
100 frankar íranskir. . . — 18,06
100 gyllini hollenzk . . — 183,12
100 gullmörk pýzk. . . — 108.61
Bændaskólinn á Hvanneyri*
Skýrsla fyrir skólaárið 1925 til
1926 er komin út. Þá voru 50
nemendur í skó.'anunvog luku 17
burtfararprófi. 8 nemendur stund-
riðu verklegt nám við skólann að
vorinu, og voru 7 þeirra ait sum-
arið á Hvanneyri, unnu þar að
heyskap og öðrum störfunr. Gerð
var sáðslétta, 5211 fermetra, fióð-
garðar, 22 teningsmetrar, og
skurðir grafnir, 339 teningsmetr-
ar. — ! heimavist skólans kost-
aði fæði og bjónusta kr. 1,63 á
dag. — Leikfimi var æfð daglega
og glímt mikið. Haustið 1926 var
ágóða af böggiauppboði á Hvann-
eyri varið tiJ að kaupa vandaðan
silfurbikar, sem skólanum var geí-
inn til giímuverðlauna. Heitir hann
„G1 ímubikar Hvanne y rar sk ó 1 ans“.
Skal kept unr hann tvisvar á ári
meðal nemenda skólans, í byrjun
og lok hv.ers skólaárs. „Bikar
þessi getur aldrei unnist til eign-
ar, en nafn þess, sem að dómi
dómnefndar er beztur glímumað-
ur, er grafið á bikarinn, sem síð-
an er í varðveizlu þess manns,
þar til næsta kappglíma fer frarn.
Glíma þessi skal ekki einungis
dæmd eftir byltum, heldur skal
fult tiUit tekið til bragðakunnáttu,
varnar, fegurðar og allrar fram-
komu glímumanna." Sá, er fyrst-
ur vann bikarinn, var Einar Þor-
steinsson frá Langholti í Flóa.
Það var i fyrra vetur. Bindindis-
féiag er við skóiann. Voru 41 í
því af nemendunum 50, og 27
nemendur voru í tóbaksbindindis-
féiagi, sem er við skólann. „Bæði
þessi félög gera gagn í skólan-
urn, og mun verða hlúð að þeim
í framtíðinni,“ segir i skýrslunni.
Einnig eru þar málfundafélög. —
Skólapiltar „smíðuðu aktýgi, slógir
skeifur og' sóluðu skó sína“ í
handavinnustofu skólans.
Málgagn íhaldsflokksins,
,,Mgbi.“, er nú loksins farið að
renna grun í, að þjóðin er ekki
hrifin af Spánarvinsflóðsstjórn-
málum hans. Það hefir það nú
fengið að reyra við ko.sningarnar.
Svo sem vænta mátti, reynir því-
iíkt bláð að róta upp moldargus-
um og fjarstæðum, tii þess að
reyna að rugla le&endurna. Þetta
hefir það oft gert áður. Það
skaðar varlá mikið, |>ví að flestir
eru hættir að taka rnark á fjar-
stæðum þess um menn og mál-
efni.
Dánardagur
Srhumanns, þýzka tónskáklsins,
■var í gær, og 1856 var dánarár
hans, en ekki fæðingarár.
Til dr. Helga Péíúrss.
Kveðið við lestur ,,Nýals“.
Þú hefir skýi sói frá svift,
sem oss flesta varðar.
Þú hefir, Heigi! hugum lyft
hæst frá dufti jarðar.
Nú, er ég við „Nýal“ sit,
neita ég ei hans gildi;
en nrargan brestur vilja og vit
að Virða þig sem skyldi.
Ailiræfttuað IsraiiatrjrfffiJa^strax!
Nordisk Brandíorsykrmg H.f.
býður lægstu fáanlegu iðgjöld og fljóta afgreiðslu.
Sími 569. Aðalumboð Vesturgötu 7. Pósthóif 1013.
Tuxedo
reyktóbak
er létt, gott
og ódýrt.
fiiðjið um það.
utan laúss ©sg Miaaiaia.
Komið og semjtð.
Löguð málning fyrir pá, sem
óska.
þrælsterkir, nýkomnir,
kosía að eins 4,65.
Athugið þá áður en
þér festið kaup annars-
staðar.
Sigurður Kjartansson,
Laugavegi20 B — Simi 830.
Mgreiðl
allar skó- og gummí-viðgerðir bezt,
fljótast og ódýrast. — Að eins
handunnið.
Sigurgisli Jónsson,
Óðinsgötu 4.
Enn þótt lengist æfiskeið
ei þinn bilar styrkur.
Þú ert okkur 'Jjós á leið
lífsins gegn um myrkur.
Eftir genginn æfistig,
er ég því að vona,
lýður allur lofi þig,
landsins fremstan sona.
Halldtr Guðmundsson.
Hús jafnan til sölu. Hús tekin
í umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðaistr. 11. Heima 10—12 og 5—7.
Fasteignastofan, Vonarstræti 11
B, annast kaup og sölu fasteigna
í Reykjavik og úti um land. Á-
herzla lögð á hagfeld viðskifti
beggja aðilja. Símar 327 og 1327.
Jónas H. Jónsson.
Rjómi fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinn.
Verzllð við Vikar! Það verður
notadrýgst.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjörn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Siegerkranz; Æfintýri herskipaforingjans.
stói hjá þeim. Hún athugáði í laumi sjó-
Jiðsforingjann. Hann var nú aftur farínn að
tala við Thornby.
Hann er eftir mjnu skapi. Það hugsaði ég
líka.
,,.íá,“ sagði aðmíráilinn, „hér í París hugsa
ég að þér munið ekki ná í svona slyngan
þjóf. Hann hefir auðvitað leitað suður á
bóginn!“
,,Um hvern ertu að tala, pabbi?“ spuröi
hún áköf. ,,Þjóf?“
,,Já; hugsaðu þér, barnið mitt! Lautinant-
inn hefir komist í sannkallað æfintýri í
Monte CarJo. Fyrst vann hann 100 000 franka,
og þvi næst rændi fantur einn því öllu
saman, en Paterson hélt, að sá hinn sami
væri mesta prúðmenni!“
„Nei; þetta var stórkostlégt!" hrópaði
Gladys og klappaði saman iófunum. „Aldra
hefi ég heyrt annað eins, og nú ætiiö þér
að ná í hann hér í París?“
„Annaðhvort hér eða hinum megin hnatt-
ar,“ svaraði Paterson og bauð Gladys vind-
ling.
„Ó! herra lautinant! Má óg ekki hjálpa
yður aö ná í hann?“ Augu Gladys ljómuðu
af ákafa. „Þér vitið, að konurnar eru alt
af svo sniðugar. — En, segið þér mér ait!
Hvernig leit hann út? Var hann ríkmann-
iegur?“
Paterson lýsti útliti Delarmes.
„Hann er Frakki, eftir því, sem þér segið?"
,,Já; að minsta kosti talaði hann frönsku
éins og innfæddur; en mig minnir, að Adéle,
hm, ungfrú Dalanzieres hafi sagt, að hanm
væri frá Rúmeníu."
„Adéle?“ Gladys sagði þetta stríðnisieg
á svip.
,,Þú mátt ekki vera forvitin, Gladys min!“
sagði aðmírállinn ásakandi og biandaði á
ný í gias sitt. „Þessi saga er annars ekki
fyrir svona barn eins og þú ert. Það er
bezt, að þú gleymir þessu.“
„Nei; ég þakka nú fyrir! Nú er ég búin
aö heyra byrjunina, og svo vil ég fá að
heyra endinn, enda ætla ég að hjálpa
lautinantinum. Við skulum sjá,“ bætti hún
við. „Var hann svarthærður og hrokkinhærð-
ur, með iítið, svart yfirvararskegg og föi-
ur í frarnan? Hafði hann ekki iíka litlar,
fallegar hendur?“
„Jú, þetta er rétt,“ svaraði Paterson, undr-
andi á svip.
„Var hann með guilarmband um vinstri
úlnlið?“ Giadys leit spyrjandi á hann.
„Já; reyndar; hvernig vitið þér það?“
„Hann var í Nizza 25. apríl, þaö er að
isegja í fyrra dag, á kappreiðunum?“ Giadys
varð sigri hrósandi á svip.
„Já; — en hvernig —? Þetta hefi ég þó
ekki sagt yður -"-!“
„Þarna sjáið þér nú, lautinant göður! Það
var gott, að þér fenguð mig til hjálpáT. —- Já;
þetta hlýtur að vera hann!“
„Hver?“ spurðu Paterson og Thornby ein-
um munni, steinhissa.
„Maðurinn frá Nizza, — maður, sem ég
hitti þar, á meðan ég beið eftir mönirnu; hún
Var í búð.“
„Hvað er þetta?“ spurði aðmírállinn,
strangur á svip. „Kynnist þú' fólki á göt-
unni ?“
„Góði pabbi! Hann bað mig bara að vísa
sér leið,“ hraðlaug Gladys; „svo sagði hann
fáein orð um daginn og veginn. Þú veizt,
pabbi! að Frakkar eru ekki eins stirðbusa-
iegir og Amerikumenn.“
„Sei, sei!“ sagði aðmírállinn og hló um
leið og hann kleip í kinnina á dóttur sinni.
„Hann sagðist líka fara til Parísar, enda
sá ég hann á götunni í dag.“
„Aidrei hefi ég nú heyrt annað eins,“ sagði