Alþýðublaðið - 01.08.1927, Qupperneq 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Bessíl danslsi smá-
wlaidlllmsi er
HielMsalsi h|á
Tibaksverzl. Islands h.f.
Aíhugasemd.
Herra ritstjóri!
Þér hafið eytt miklu rúmi í
blaði yðar nú tvívegis, síðara
skiftið í gær, undir eittbvert pað
klúrasta níð, sem tungan á til, um
vesturheimsþjóðirnar, Bandaríkin
og Kanada.
Þér gerið enga atbugasemd við
pessi skrif. Má pví ætla, að yður
þyki petta gott og blessað, — á-
lítið til dæmis, að parna sé rétt
farið með einstök atriði, sem
tekin eru. Þarna ættuð pér að vita
betur. Þó skulum við slá pví
föstu, að rétt sé farið með.
En hefir yður aldrei fundist, að
pað væri einhver svívirðilegasta
aðferðin (ef svo má að oröi kom-
ast) að ijúga, skapa rangar hug-
myndir hjá mönnum með pví að
segja satt, pegar pað er gert af
ásettu ráði ?
Það eru margir, sem nota pessa
aðfe-rð. Þeim er óhættara með
henni. Þeir skáka i skjóli peirrar
dómgreindarlausu tröllatrúar, sem
allflestir bafa á því, sem kailað
er satt.
En einpættur „sannleikur" er
oft verri en argasta lygi. Þetta
vitið pér ofur-vel. Mér pykir lík-
íegt, að hægt væri að segja áiíka
sögur af reykvískri menning og
J. S. segir að vestan og „segja
ekkert nema satt“.
En hverjum myndi finnast það
annað en lítiii drengskapur og
léleg sannleiksást, ef blað úti í
heimi birti grein með slíkum sög-
um og klúrasta orðbragði eftir
geggjaðan útlending, sem hér
hefði verið að flækjast og ekkert
séð eða skilið nema pað lægsta
og aumasta af öllu tagi. En ein-
mitt petta hafið pér gert, herra
ritstjóri!
Skortur á víðsýni, dómgreind
og drengskap, nákvæmlega sama
iligresið og J. S. er að lýsa
vestra. Hvers vegna að seilast í
arfaklærnar fyrir vestan haf?
Ég hefi af skiljanlegum ástæð-
urh ekki snúið máli mínu tii höf-
undar „Helvítis“, — hann er á-
'byrgðarlaus —, heldur til yðar,
ritstjóri góður! vona, að pér látið
þessar línur koma í biaði yðar
sem allra fyrst.
27. júlí.
E. Hjartarson.
Önnnt> atlafflgaseísaíl.
Alpýðublaðið birtir psssa „at-
hugasemd" E. Ii. af sömu ástæðu
sem kvæðið og greinina, sem hún
á við. í iandi, par sem hugsunar-
freisi á að vera viðurkent, er
engin ástæða til að synja greinar-
höfuncium um rúm í bliaði, pótt
ritstjóri iíti ekki nákvæmlega
sömu augum á umræðuefnið sem
greinarhöfundurinn, ef hann ritar
undir eiginnafn sitt til merkis um
ábyrgð sína á efni og orðum
greinarinnar, og þá er ekki held-
ur tilefni til athugasemda af rit-
stjörans háifu. Þessi .athuga-
semd“ E. H. getur pó ekki birzt
athugasemdalaust, pví að í henni
er pví miður farið lengra en hófi
gegnir. Menn hafa ekki leyfi til
að brigzia öðrum um ábyrgðar-
leysi, meðan jreir hafa ekki verið
sviftir frelsi til orða og athafna á
eigin hönd, né heldur gefa í skyn,
að aðrir séu „geggjaðir", pótt
skoðunarháttur peirra eða orðalag
sé frábrugðið hinu almenna eða
þótt „einhliða" sé iitið á máia-
vöxtu. Skoðanir flestra eru rneira
prælsterkir, nýkomnir,
kosta að eins 4,65.
Athugið þá áður en
þér festið kaup annars-
staðar.
ilisstisrferSii’
Sæfeergso —
Til Torfastaða rnánudaga og laug-
ardaga írá Rvik kl. 10 árd. og frá
Torfastöðuin ki. 4 samdægurs.
I FUótshliðina niáiiudaga og
fimtudaga frá Hvík kl. 10 árd. og
heim daginn eftir.
.Sæfeerff.
Simi 784.
og minna einhliða, pví miður, en
til að fyrirbyggja tjón af pví er
hugsunar- og skoðana-frelsis kraf'-
ist, svo að þeir, sem sjá „hina
hliðina", geti einnig lagt'málstað
sinn undir dóm almennings. Sljk-
ar kröfur styður Alpýðublaðið
eftir megni, og pað ijær pvi engu
síður rúm frásögnum. af því, sem
vel er um Ameríku, svo sem unt
er. Þess vegna er pað fásinna að
segja, að ritstjóri blaðsins hafi
eytt rúmi þess undir „níð“, og
alveg fráleitt, pegar þess er gætt,
að J. S. hefir ekki að efni til.
sagt annað eða verra um Ameríku
en menn úti um allan heim geta
lesið í ritum eftir stórmerka og
heimsfræga' ameríska rithöfunda.
Biur.
MHpð iibm Smára-
sm|ðrlíklð, pvi að
pað ei* efsaisfeetra en
alt arnað smfferl&ki.
selur Karimannaföt á kr. 29,00
settið, alls konar nærföt mjög ó-
dýr. — Góðir siikisokkar svartir
og mislitir fyrir kr. 2,25 parið
Kaupið góðar og ódýrar vörur.
Komið í
Klðpp.
Verzlld uld Vikar! Það verður,
notadrýgst. ______
Sokkar — Sokkar — Sokkar
frá prjónastofunni Malin eru ís-
lenzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Veggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama stað.
Mjólk fæst allan daginn í Al-
pýðubrauðgerðinni.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Hallbjörn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Siegerkranz: Æfintýri herskípaforingjans.
Thornby. „Getur pað skeð, að litli anginn
hafi rétt fyrir sér?“
„Það er ekki ómögulegt,“ svaraði Pater-
son. „Hann var rneð armband, og í fyrra dag
var hann líka í Nizza. Það getur auðvitaö
verið einhver, sem líkist honum mjög, en ég
heid, að ungfrú Thornby hafi rétt fýrir sér.
Sé hann hér í Piarís, þá skal ég ná í hann!“
„Það er lika satt; hann sagðist mundu
búa hér á hótelinu, pegar hann kæmi.“
„Þetta er merkilegt —Paterson gekk
,að bjöllunni og hringdi. „Má ég ekfci tala
við íorstjóra hötelsins strax?“
Thornby játti pví. »
Fyrst kom pjónninn og nokkrum mínút-
urn seinna kom forstjórinn.
Það eina, er hann gat látið í ijós, var, að
enginn dveldist á hótelinu, sem liti út eins
og Paterson lýsti Delarmes.
„En þeir, sem komu í dag?“ spuröi að-
míráliinn.
„Nokkrir rosknir menn frá Suður-Ameríku
og ung, frönsk greifynja með skriftafööur sín-
um eru peir *ejhu, sem við búumst við í
kvöld.“
„Þetta hugsaði ég,“ sagði Thornby. „Gla-
tlys hefir auðvitaö skjátlast. — Ég bið yður
nú afsökunar; ég ætla að hvíla mig stundar-
korn. Viljið pér, herra lautinant! ekki skemta
dóttur minni á meðan?“ — Patersoin hneigði
sig. — „Sýnið henni París eða farið á Iista-
söfn eða hvað, sem pið viljið. Við hittumst
klukkan átta í kvöld í borðsalnum."
Thornby kinkaði vingjarnlega kolli til dótt-
ur sinnar, tók í hönd Patersons óg för inn
í svefnherbergi sitt.
Nokkru seinna héldu Paterson og Gla-
dys af stað út úr hótelinu. Þau beygðu
inn í Rue de la Paix, og Gladys lék á als-
oddi. Hún dró Paterson að hverjum búðar-
giugga; ýmist var pað giitrandi demants-
hringur eða hálsband eða punnir knipiingar,
sem hún þurfti að dást að. Þau stóðu lengi
fyrir utan glugga, þar sem svefnherbergis-
húsgögn voru tii sýnis í ýmsum litum. Gia-
dys sagði, að svona og svona ætlaði kún
að hafa það, þegar hún giftist. Þau héldu
áfram, en settust loks við borð fyrir utan
Breiðstrætis-kaffihúsið og báðu um hress-
ingú.
Það var farið að skyggja. Fólksfjöldinn
pusti tii og frá á breiðstrætinu. Bifreiðarnar
biíistrdðu, og blaðsöludrengirnir buðu kvöl'd-
blöðin hárri raustu.
Paterson keypti eitt eintak af „Figaro" til
pess að sjá, hvaö væri á boðstólum í leik-
hús.unum. Hann hafði lofað Gladys að fá
pabba hennar til pess að fara í eitthvert
ieikhús eftir mat.
Þau voru búin að lesa skemtanaauglýsing-
arnar saman og höfðu orðið á eitt sátt um
að stinga upp á pví að fara í „Cigale".
Paterson lagði blaðið frá sér, en kom pá
skyndilega auga á auglýsingu á öftustu síðu.
Hana hafði hann lilaupið yfir. * ...
TRIANON-LEIKHÚSIÐ
í kvöld kl. 91,4
kemur
ungfrú Adéle Dalanzieres
aftur fram á ieiksviðið.
Pflterson ætiaði ekki að trúa sínum eigiti
augum.
Var Adéle hér! Hun hafði þá ekki farið
burtu með Ghirka til ítalíu, eins og hún
hafði gefið í skyn í Monte Carlo! Það var
eins og létt af honum fargi.
„Hvað er parna, herra Paterson?" spurði
Gladys.