Tíminn - 04.07.1954, Blaðsíða 3

146. blað.
TÍMINN, fcunnuðaginn 4, júlí 1954.
3
íslands-dagskrá í útvarpi og á
í Osló í vor vakti mikia atti
Blaðinu hefir nýlega bor-
izt tímatit, sem Bennett-!
ferðaskrifstofan gefur út og
nefnist Bennett-posten. Þar
er íslands minnzt að nokkru,
í tilefni af íslandskvöldinu,'
sem efnt var til í Osló í fe-,
brúar í vetur, eins og blaöið'
hefir áður skýrt frá. Grem-,
inni fylgja tvær fallegar
myndir frá íslandi, önnur af
Þingvöllum og hin af fimm
íslenzkum stúlkum í þjóðbún
ingum. Forstjóri Bennett-
íerðaskrifstofunnar í Osló er
Giæver Krogh, sem er ný-
lega orðinn ræðismaður ís- j
lands í Osló, og hefir hann
þegar sýnt, að hann liggur
ekki á liði sínu fyrir ísland.
Hann hafði ásamt Bjarna Ás
geirssyni, sendiherra unnið
mjög að unairbúningi móts-
íns.
Slvert sæti skipað.
Þaö var norræna félagið
fcem gekkst fyrir þessu ís-
landskvöldu en það gekkst
binnig fyrir finnsku, sænsku
og dönsku útbreiðslukvöldi í
vetur i Osló. í umsögn Ben-
nett-posten um íslandskvöld
tð segir m. a. á þessa leið:
„í febrúar var haldið ís-
landskvöld í Aula-sal Há-
Bkólans í Osló. Hvert sæti!
.var skipað i hinum stóra sal
pg meðal gestanna voru sendi
iherrar margra erlendra ríkja
pg starfsmenn sendiráða. Vel
VKkr vandað til dagskrárinn-
P-'r. í ljósu og mjög yel sömdu
prindi gaf Bjarni Ásgeirs-
pon, sendiherra íslands í Os-
iló, skýra mynd af ísland. eins
pg það er í dag, og það er ó-
h83tt að segja, að erindið
yakti ekki sízt áhuga ferða-
tnanna. Svo fengu menn að
Bjá 15 mínútna litmynd af
jslandi, og var hún í senn
í'ögur og lærdómsrík.
Á dagskrá kvöldsins var
pinnig kynning íslenzkra
listamanna. Þar söng Stefán
íslandi, hinn heimsþekkti
tenórsöngvari við Konung-
?.ega leikhúsið í Kaupmanna
þöfn. Hinn ágæti ungi píanó-
leikari, Jón Nordal, lék einn
ig. Það mátti heyra hvaöan-
seva, er gengið var út úr saln
pm, að mönnum hafði getizt
yel að dagskrá íslandskvölds
|ns og fannst það skemmti-
legt og lærdómsríkt.
Ánægjulegt útvarpskvöld.
En þetta er ekki eina kynn
ingin, sem þeir Bjarni Ás-
geirsson og Ivar Giæver
Kl'ogh unnu að í Osló í vet-
íir og vor. í sambandi við
Jiina fyrirhuguðu forsetaheim
Eókn í Osló í vor hafði verið
ráðgert að flytja ýmislegt
jefni um ísland í útvarp.
IÞessu varð að breyta vegna
þess að forsetaheimsóknin
íórst fyrir af orsökum, sem
þllum eru kunnar, er Martha
prinsessa Norðmanna lézt og
Horegur allur syrgði tignustu
Itonu sína.
i í stað útvarps frá hátíöa-
höldum við forsetamóttök-
Sma var gerð dagskrá um ís-
Jand, og þótti hún takast vel.
Þar fluttu þeir Bjarni Ás-
geirsson sendiherra og Ivar
.Giæver-Krogh ræðismaöur
Joáðir erindi, og voru þau svo
ísnjöll, að athygli vakti í
Noregi og mátti sjá bergmál
jþess í dagblöðunum næstu
'Öaga. Umsögn blaðsins Vort
©g Ivssr Gi-
BJaral .Ísgcii*$soD, sendifcci*r;
æver-íírogh ÍSuttn [í;sr erimlS, sem vé'ktu
óvenjulega eftlrtekt alMíemilngs ©g Ma^a
land var t. d. á þessa leið:
„Meðal þeirra dagskrárliða,
sem varð að breyta var ís-
landsdagskráin. í stað út-
varps frá hátiðahöldunum
við forsetakomu fengu hlust
endur að heyra erindi ís-
lenzka sendiherrans í Osló,
Bjarna Ásgeirssonar, um
framfarirnar á íslandi á
tíma síðustu kynslóða. Þótt
fyrirhuguð hátíðadagskrá
yrði að víkja, fengu menn að
heyra frásögn, sem var bæði
hátíðleg og ævintýraleg.
Margir okkar vita því nær
ekkert um ísland, en hér
fengum við í samandregnu
yíirliti gnægð upplýsinga um
þjóð, sem er á svo stórsitgu
íramfaraskeiði, aö undrun
sætir, Þar eru gerðir vegir,
flugvellir og nýtízku íbúða-
byggingar. Þar eru auðlind-
ir náttúrunnar beizlaðar, og
tæknin leggur undir sig land
búnaðinn. Flugfélög og skipa
félög eru í örum vexti, og há
skóli, sem rúmar 600 stú-
denta hefir verið reistur í
Reykjavík. Og þetta afrekar
þjóð, sem ekki er nema 150
þúsundir manna.
2*
Neisti menningarerfða?
Kannske er skýringuna á
þessu ævintýri að finna í
þeim andlega neista máls og
menningarerfða, sem þjóðin
hefir varðveitt frá tímum
sögualdarinnar. Bjarni Ás-
geirsson, sendiherra, lagði að
minnsta kosti áherzlu á þá
sérstöku köllun, sem íslenzka
þjóðin hefði að gegna, í því
efni að halda opnum útsýn-
isglugga inn í fortíðina.
Klæjar af ferðalöngun.
En okkur öllum, sem jafn-
an klæjar af ferðalöngun,
varð sú löngun nær óbæi'i-
leg, eftir að hafa heyrt er-
indi Ivars Giæver-Krogh um
möguleika íslands sem ferða
mannalands. Það þarf varla
annað en nefna hin hljóm-
ríku nöfn — Hekla, Gullfoss,
Geysir, Þingvellir — og okk-
ur langar mest til að hlaupa
af stað til að kaupa okkur
farmiða til íslands.
í stuttu máli sagt: Öll ís-
lands-dagskráin varð frábær
ferðamannaáróður fyrir ís-
land, en það skal tekið fram,
að þetta var sett fram með
þeim hætti, að við. getum
ekki annað en glaðzt og þakk
að fyrir að hafa fengið að
heyra það.“
Af þessum ummælum og
ýmsum fleiri, sem sjá mátti
í norskum blöðum í vor, er
augljóst, að þessar íslands-
dagskrár hafa vakið mikla
athygli almennings og blaða
í Osló, jafnvel svo að ó-
venjulegt má teljast. Hér var
einnig um frábær erindi að
ræða. Margvisleg kynning
Bjarna Ásgeirssonar á ís-
lenzkum málum í Noregi síð
an hann varð sendiherra er
alkunn, og með hinum nýja
ræöismanni íslands í Osló,
Ivar Giæver-Krogh, má segja
aö vel sé séð fyrir hlut fs-
lands í Osló, svo að fá lönd
eru þar betur sett og er þaö
í góðu samræmi við gömul og
ný vinuáttu- og menningar-
Ejarni Asgeirsson,
sendiherra
Ivar Giæver-Krogh,
ræðismaður
tengsl þessara fræncpj óða.
Segja má. að fána íslands sé
ekki heldur í kot vísað í borg
inni. A sendiráði íslands j
blaktir hann og ber hátt við j
Stórþingsgötuna, og á miðri|
Karls Jóhanns-götu blaktir
hann -á skrfistofubyggiirgu
hins nýja, íslenzka ræðis-
manns, og rnun ræðismanns-
skrifstofa íslands vera eina
erlenda ræðismannsskrifstoí
an í Osló, sem aðsetur hefir
við þá höfuögötu, Karl Jó-
hann, enda sjást þar ekki
aðrir erlendir fánar en hinn
íslenzki.
mafiiia a
imi
Saigon, 2. júlí. — Undan-
haldi Frakka á Rauðársléttu
sunnanverðri er nú lokið.
Misstu þeir aðeins 209 menn
fallna cg sær'ða meðan á því
stóð. Uppreicnarmenn gerðu
litla tili'aun til að torvelda
þeim undankcmuna, en lrafa
nú ha’dið inn á mikinn hlutaj
hins yflrgefna svæðis. Frakk
i'ar C7ji'-'c'öu hernaSar-mann-
jvirki, en sprengdu e!;ki upp
! brýr. - e vegi af
. Franski
•hlífð' v;j almen:
iherinn hefir tekió iér stöðu
!á v-,..::. ..u, sem er 100 km
löng og 50 km breio rneöfram
járnbrautinni, sern liggurj
milli Kanoi og Haiphong.
bf m y -. ■ :fjþ 9$f .
„Sigrari dauðans sanni"
e Eins og líf Jesú og kenning hafa orðið mönnunum
j til hjálpræðis og leitt þá til sannari skilnings á Guði
j og vilja hans, þannig hefir dauði Krists einnig haft
j sína sérstöku þýðingu. Dauði Krists hefir meira að
i segja orðið miðdepill hins kristna trúarkerfis, burð-
j arás byggingarinnar. í myrkri Golgata-morgunsins
j hefir kviknað það Ijós, sem varpar birtu sinni bæði
j fram og aftur, svo að hvorki líf Krists né upprisa
j hang verður skilip án þess, að krossinn sé hafður
I fyrii- augum.
j „Ave crux, :;pes unica“. Þannig hafa kristnir menn
j ávarpað krosstáknið, eða réttara sagt hinn krossfesta.
j En ef vér eigurn að gera fulla grein fyrir því, hvers
j vegna dauði Krists hefir þýðingu fyrir mannkynið,
j verða fyrir oss vandaspurningar, sem örð'ugt er úr að
j leysa. Guðfræðingar hafa á öllum öldum leitað fyrir
= sér ;im svörin, og hafa þeir ekki orðið allir á eitt sátt-
j ir. Þó má segja, að crðið hafi til þrjár til fjórar megin-
| kenningar, sem nútímaguðfræðingar halda fram.
j Þessar kenningar þurfa engan veginn að vera hver
\ annarri andstæðar, heldur er hér um að ræða ólíkar
j skýringarleiðiv. eftir því, hvað er aðallega lagt til
i grundvallar af hinum biblíulegu hugtökum, sem úr
1 er að velja. Við þá tilraun, sem hér verður gerð til
i þess að gera gvein fyrir þessu vandasama máli, veröur
1 ekki stuðst við' neina eina stefnu. Hitt mun ég leitast
i við að gera, að draga fram nokkur aðalatriði með hlið-
[ sjón af ríkjanai skoðunum vísindamanna. Mörgum
j spurningum verð'ur ósvarað.
i Áður hefir verið rætt um baráttuna milli góðs og
i ills, er fram cer í tilverunni. Á máli Nýja-testamentis-
i ins, er þessi barátta einnig kölluð barátta milli Ijóss
| og myrkurs, lifs og dauða, og er hún hugsuð sem fram-
i hald þeirrar baiáttu, sem hófst í sjálfri sköpuninni,
i þar sem. annars vegar er vilji hins skapandi Guðs, en
j hins vegar þau öfl, sem vilja rifa niður, eyðileggja,
| tortíma, sundta og deyða. Sköpun og óskapnaður (kaos)
j eru andstæður.
j Heimurinn ar skapaður af Guði, en hið vonda hefir
I náS svo miklu valdi í heiminum og mönnunum, að
j þess verður slls staðar vart. Enginn maöur er svo
í góður, að hann falli ekki aftur og aftur flatur fyrir
j hinu illa, og þaö sem verst er, gangi sjálfur hinu illa
I á hönd. Þannig hefir heiminum stundum verið líkt
j viö hernumið !and, þar sem óvinaherinn fer báli og
I brandi um byggðir og ból, og stundum lítur út fyrir,
I að hinn oigin.'egi landsdrottinn ætli aö tapa styrjöld-
i inni.
Loks kemur þó að úrslitaorrustunni, sem gerir út
j ura sigurinn. Á Golgata fer hún fram. Það má skýra
í þann atburð út, frá sögulegu sjónarmiði sem úrslitá-
j baráttu milji fátæks rabbí norðan úr Galileu, og höfð-
I ingjanna í Jerúsalem. Og eins og vænta mátti, bíður
j rabbíinn ósigur fyrir yfirvöldunum, sem áttu sér bak- |
í hjarl í umboðcmanni erlends keisara. En trúfræðin |
| sér annaö og meira. Hún sér í atburðinum á Golgata |
j hvorki meira né minna en viðureign milli Guðs og tor- j
j tímingaraflan n a. Á krossinum hangir hinn syndlausi j
j guösscnur, og í honum er alkærleiki Guðs sjálfs að j
I verki. Á móti honum eru ekki aðeins nokkrir blindir |
I þjóðarleiðtogar, heldur beinist nú gegn honum allur j
| þunpi hins ilia í tilvelunni. En kærleikur hans er |
| yíirsterkari. j
j Einhver kynni að segja, að það sé ekkert sérstakt j
| í mannkynssögunni, að maður deyi fyrir góðan mál- |
1 stað. Slíkt hafl oft komið fyrir, bæði fyrir og eftir j
| Krists daga. Satt er það. En hinir mannlegu píslar- |
I vottar hafa það allir sameiginlegt, að eiga einhverja |
j hlutdcild í hinu illa sjálfir. Sumir þeirra börðust meira |
j aö segja af fu’Ju hatri gegn óvinum hins góða mál- |
| staöar, svo lengi sem þeir höfðu mátt og aðstöðu til. §
j — Menn, sera dóu fyrir hugsjónir sínar og lögðu sjálfa |
I sig í sölurnar ryrir málstað jafnaðar, bræðralags, rétt- I
j lætis, trúar o. s. frv., áttu samt sem áður til eitthvað |
1 af ójöfnuði í rari sínu, hatri, ranglæti, vantrú. Þeir j
| voru meðsekir, þrátt fyrir allt, sem þeir lögðu í sölurn- |
j ar. — En á Golgata er það sjálfur heilagleikurinn, |
| Framhald á 4. siðu. |
■jllllllllllllllllllMIIIHIIflNIIIIIIIIIIMIIIIIIItlllllltllllllllllllllllllllllllllllllllKIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUnilllllllllIinillllll
iiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiK«iMiiiiir^*viiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiimmiiuiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiniiiimaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiii niiiimmiiiiiiimiiiiiiiiiiiimmiiiiiminimimiiiiimuHiiimiiimiiiimiiimiiiiiiiuiMiiiiiiimiiiiiiiiimiiimmiimuiiiiiiiiimiiiuimmmiiiiia