Tíminn - 04.07.1954, Page 4

TIMINN, sunnudaginn 4. júlí 1954.
146. blað.
Gu.bmun.ciur Þorsteinsson frá Lundi:
Þjóðmenning
og tízka
iiiii ii 111111111111111 iii ii iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiini||||i||||l(||||,||,||iii,|,|B
Þáttur kirkjunnar
Niií’irlag. í kvikmynd því sem til næst sama til mótvægis við hel- |
Þjóðminjásafn íslands varð af fornum og hverfandi stefnuna? |1
nirætt í fyrravetur og var þess starfsháttum. Æskilegt hefði | íþróttir eru hér töluvert 1
atburðar minnzt nokkuð meö verið, að Þjóðminjasafnið ’stundaðar, og vafalaust nauð I
ýmsum hætti. Um sama leyti h<Ifði get'að gengizt fyrir Syn, sérstaklega þeim, sem i
varð annar atburður, sem lét þessu, en því miður er fjár-Jeiga ana sjna atvinnu innan \
lítið yfir sér, en mætti þó hagur þess ekki sá, að það séiCjyraj eða jafnvel í sæti. Öðru í
hafa fengið mörgum ærið um fært um svo dýrar fram- j máli gegnir um erfiðisvinnu 1
hugsunarefni. kvæmdir. Einsætt væri þó á- menn, sem hafa hversdags- i
Danskur sendikennari hér, hugamönnum á þessu sviði iega fjölþætt og nóg strit; i
próf. Ole Vidding, auglýsti í sem vilja og geta þar eitt-! þeim geta ógætilegar iðkan- i
blöðunum eftir hverjum þeim, hyað, að ráðfæra sig um það jr og yfirsppennt keppni í- i
sem gæti frætt hann um, við Þjóðminjasafnið. þrótta verið jafn skaðleg og |
hvernig notuð hefðu verið Þessi leið hefir aðeins ver- innisetumönnum er þetta f
brauðmót brauðstílar. Mér ið reynd, en allt of hljótt er nauðsynlegt. Mér finnst f
varð hverft við, vegna þess, um svo ágæta byrjun. T. d. Imargir líta of einhliða á í- f
hve stutt er síðan þessir hlutir gjörði Ósvald Knudsen kvik-’ þróttir, sem takmark, í stað i
gegndu föstu og nauðsynlegu mynd af jurtalitun Matthild t þess, sem þær ættu að hag-
hlutverki í þjóðlífinu — og nú ar húsfreyju í Garði í Aðal-
skyldi vera orðin leitun á dal. Var þá byrjað á fénu,
fólki, sem vissi, hvernig þeir frjálslegu og ánægðu, sýnd
voru notaðir! smölun, rúrting, ullarþvlott-
En þetta er aðeins tákn- ur, tóskapurinn og öll með-
rænt dæmi — því miður. í ferð bandsins, þar til það
þj óðminj asafninu er fjöldi hafði tekið á sig alla liti regn
verkfæra, sem vel kunna með bogans og fjölda litbrigða í
að fara margir þeir menn, sem höndum hinnar fjölhæfu,
fimmtugir eru eða eldri, en listfengu konu.
margt yngra fólk hefir aldrei Aðra mynd tók Arni ste.
séð handleikin, þó að þau f.\nsson ai kolagjörð í Skafta
væru fram til síðustu þrjátíu felli> sem sýnir starfið frá
ara jafn bráðnauðsynleg þjóð byrjUn tii enda, svo vel, að ur stórvirk og dýr tæki nú
inni eins og dráttarvélar og vanclaiaust ætti’að vera að! timans hafa rutt þeim braut?
botnvörpur eru í dag. Þannig 1ík.in Pftir K-nidP-inrSir. er.Þá stritast þetta
í’ýtast sem tæki, sér til þrosk
unar og fullkomnunar. T. d.
er fjarri mér að lasta það, að
unga fólkið úr höfuðstaðnum
fer á skíði í tómstundum, við
fjarlæga fjallaskála sína. En
skyldi ekki þeim, sem nú eru
rosknir menn, koma kynlega
fyrir fregnir af því, þegar
verið er að flytja það til og
frá, og bílalestirnar sitja fast
ar í fönnum langtímum sam
an, þar til snjóýtur eða önn
Framhald af 3. síðu. |
sem gengur á hólminn. — Tafl hans er ekki unnið |
með því einu, að hann deyi. Það er unnið með því að 1
hann deyr syndlaus en ekki sekur, eins og aðrir. En I
það er tapaö ef hann hugsar eina einustu vonda |
hugsrn, ef hann í eitt einasta skipti svarar skeytum |
hatursms með því að hata. Ef hann í eitt einasta skipti |
hefði óskað eir.um einasta óvini sínum dauða, var hann 1
sjálfur genginn í dauðann á hönd myrkrinu, vonzk- 1
unni. — En þetta skeður ekki. Loksins hefir vonzkan 1
í heiminum (undið sinn ofjarl. Hinn hljóði kraftur |
alkærleikans liefir yfirunnið dauðann, vonzkuna, |
myrkrið.
Baráttan heldur ennþá áfram, úr þessu er enginn 1
vafi á því í augum þeirra, sem á Krist trúa, að hið |
göða í heiminum er að sigra. Hvíti-Kristur bægir brott |
valdi dauðans. þ. e. a. s. því valdi, sem deyðir, tortím- |
ir, kvelur, og þól t langt kunni að vera tii þeirrar stund- |
ar, að Kristur sé allt í öllu, þá trúum vér því, að vér |
lifu n í veröld, þar sem hið góða sigrar — þar sem lífið I
og ijosið er sterkara en dauði og myrkur. Þannig hefir |
Jesús lagt sjálían sig í sölurnar fyrir mennina, til þess 1
að losa þá. undan ánauð hins vonda. Hann hefri dáið |
vegna synde vorra, þess að heimurinn hafði þjónað i
vonzkunni, en hann dó til þess að koma mannkyn- |
inu í hjð sanna samfélag við Guð sinn og skapara. |
Heimurinn haiði verið í ósátt og andstöðu við Guð, |
en fyrir sigur Kvists hefir hið vonda tapað í tilverunni, 1
og heimurinn Guðs megin, helgaður fyi’ri áhrif Krists. 1
Hiö eilífa líf er það líf, sem lifað er í þekkingu á |
Guði og þeim, sem hann sendi, Jesú Kristi. Hin full- |
komna þelikingu á Guði fæst fyrir krossdauða Jesú,
sumt er sokkið — að eilífu.
Ef fengizt hefir örugg vissa
um brauðmót og brauðstíla,
má framtíðin vísast þakka
það áhuga þessa útlendings,
sem kom sannarlega á elleftu
stundu að leita þeirrar vit-
neskju, sem enn er til um það.
Framhald á 6. síðu
sjálís Guðs. Þess vegna verður það satt, sem séra Hall- I
grimur kvað; |
„Sigrarinn dauðans sanni
sjáifur á krossi dó, |
| og mér svo aumum manni |
eilitt líf víst til bjó.“ 1
| (Framhaldl. Jakob Jónsson. |
iiiiiiiii111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinii
.■.v,
$
.’.V,

,-.*.V
í
. líkja eftir. Kolagjörðin er.Þa stritast petta unga og . --------------- ^_ --------------- ---- -----------------------, g
a5eins em þessara gömlu , vasklega fólk við að sitja sem = því að sigur hjns algera kærleika opinberar ihnsta eðli í
um i þeim flaumi þróunarmn starfs8.reina> sem voru gildir fastast - í stað þess að yf- j I
ar, sem aldrei hefir hraðara Qg ómissandi þættir í lífi irstíga fannirnar á skíðum i
streymt. Morgu, jafnvel óþarf Wóðarinnar fram til siðustu sínum, og sýna til hvers í-j|
lega morgu, hefir venð varpað aldamóta> Nú kunna hana þróttin dugir. Rosknu menn j
fyrir borð a þessum tima og örfáir menn á ianciinu _ og irnir vöndust hinu, að líta á I
fækkar þeim óðum. Myndin skiðm sm sem nauðsjmleg |
er því gjörð á heillastundu. tæki, ómissandi í örðugri |
Þessar myndir eru til sóma Hfsbaráttu; á þeim brutust 1
þeim, sem að unnu, fagrar, þeir yfir fjöll og fannkyngi,
skemmtandi og fræðandi —
og vonandi mikils vísir.
Slíkar myndir sýna ein-
Ég nefndi þetta aðeins sem hverja þá skörpustu and-
dæmi um andleg og efnisleg stæðu, sem hugsanleg er, við
verðmæti, sem þjóðin átti til almennan kvikmyndarekst-
skamms tíma, en hefir glatað ur Hér, sem því miður er að ■ J
eða er að glata og gleyma — miklum hluta neikvæður og, ^
svo ört, að eyða er að mynd- fjandsamlegur þjóðlegrh "
ast eins og skaðvæn gjá milli menningu — og það svo, að
nútíðar og fortíðar; er þessa maður hlýtur að undrast, j
þegar farið að gæta allháska- hversu lengi ráðamenn þjóð-j
lega, því að engin þjóð, sem félagsins treysta sér að láta
vill verða langlíf í landi sínu, Það afskiptalaust. Allveru- j
má leyfa sér að gleyma fortíð legur hluti myndanna er eins1 í
sinni. jkonar háskólafræðsla í svalli
Tækni og verkleg menn- daðri, hnupli, stórþjófnaði,
ing er eitt það bezta, er við ránum, morðum og hvers1
höfum sótt til annarra þjóða. kyns ofbeldi, brögð við krók-
Henni eigum við það að um og krókar við brögðum —
þakka að enn eru möguleik- yfirleitt flestu því, sem and-
ar til að bæta eitthvað wr stæðast er heilbrigðum þjóð-
þessari vanrækslu. Efnaleg félagsháttum.
velmegun margra einstakl-j Skyldu þeir ekki vera smá
inga hefir aukizt svo, að þeir rnunir einir, peningarnir, sem
geta nú, í valdi nýrrar tækni, erlendir og innlendir fjár-
leyft sér ýmislegt, sem fyrir plógsmenn raka saman á
fáum árum gátu ekki verið þessum ósóma — þó miklir
annað en ævintýralegir, séu, á móti krabbameins-
draumórar — eins og t. d. að áhrifum hans í þjóðlíkaman-
kvikmynda sjálfir, sér og öðr^um, sem engar tölur ná yf-
um til ánægju, og jafnvel ir? Er það einhvers konar
nokkurs gagns. Við þá menn1 ,,lýðræði“ að líða fáum ein-
vildi ég segja þetta: Snúið staklingum slíka starfsemi
HUGO STINNES,
ÍVIúlhesm — Ruhr
i,1 í Aígrciðir hingað til iands allar sfál> og járuvörur til hygg-
i.iS ...■ ■
inga ojí járniðnaðarins; m. a. Járn til hafnargcrða, stáljiil,
með meirn. — Járn til brúarsmíða. — Stálgrindarhns. — Járn
tilsniðið í vatns- og olíugeyma.
Til Bytffíintiariðna&arins: Til Járniðna&arins:
kvikmyndavélunum ykkar að (alveg takmarkalaust
eða
fornum starfsháttum, sem j er það aðeins kurteis tillits-
eru að hverfa eða horfnir,1 semi við herra Mammon —
meðan enn eru til menn i sbr. að „heiðra skálkinn svo
fullu fjöri, sem kunna að hann skaði mann ekki.“ —
halda á verkfærunum og Væri fróðlegt að fá því svar-
vinna störfin á raunhæfan að af ábyrgum ráðamönnum
hátt. Með því vinnið þið fram
tíðinni ómetanlegt gagn, og
sjálfum ykkur þá ánægju,
sem jafnan fylgir þjóðhollu
þjóðfélagsins.
Þeir, sem eru að reyna að
mæla þessu bót, skírskota
til veldis Mammons, sem örð
starfi. En þetta verður aðjugt sé að rísa gegn. Þó hafa
gjörast á næsta áratug, þvi
það, sem þá verður ógjört í
þessu efni, má áreiðanlega
telja vonarpening. Vafasamt
er, að hægt væri að vinna
fræðum íslands meira gagn
en að hafa fyrir aldaraf-
mæli Þjóðminjasafnsins náð
STF.YP USTYRKT AR J ARN
ÞAKJÁRN
MÓTAVÍR
MrTRHÚÐLNARNET
Gir&ingarefni:
GADDAVÍR
GIRÐINGARNET, fjölbreytt
SLÉTTLR GALVANISERAÐUR VÍJ
Flcstur. . fratnantaldar
vörur eru ftfrirHfjtjjandi
hjá oss
nokkrir frjálsir einstakling-
ar í Rvík myndað með sér
félag um að ná sér í kvik-
myndir, sem þeir vilja sjá —
og halda þó enn höfði sínu.
Er ekki framtak þeirra vott-
ur um, að ríkið gæti slíkt hið .■.■.■.■.*.■.■,
I ■_■_■_■_■ I
!■■■■■■
Plötujárn í öllum venjulegum þykktum
og gaðaflokkum.
Slétt, galvaniserað plötujárn.
Bandajárn, svart og galvaniserað.
Stangarjárn í öllum venjulegum gerðum.
Stálbjáikar í öllum venjulegum formum.
Allar uppiýsingar um verð, afgreiðslutíma,
preiðsluskilmála og annað varðandi væntan
legum kaupum gefur
Uugo Síinnes-iuuboðlð á Islaiitli
Einar Ásmundsson
Hverfisgata 42 — Reykjavík —
Sími 82422 — Símnefni; Eisen.
■.V.V.V.V.V.’.VV. WAftiWVWWWUWVWVWWUWVWWVWSA
'.V.V.V.V.