Tíminn - 23.01.1955, Blaðsíða 6

6.
TÍMINN, sunnudaginn 23. janúar 1955.
18. blað.
«8«
SfÍ|S5{
PJÓDLEIKHÖSID
Óperurnar
Pagliacci
Og
Cavalería
Rusíicana
Sýning í kvöld kl. 20.00.
UPPSELT.
þriðjud. kl. 20 og miðvikud. kl. 20
Aðeins tvær sýningar eftir.
Gullna Miðið
Sýning fimmtudag kl. 2ft£8
Pantanir sækist fyrir kl. 19.00
daginn fyrir sýningardag.
Aðgöngumiðasalan opin frá kl.
13,15—20.00. Tekið á móti pönt-
unum, sími: 8-2345, tvær línur.
Pantanir sækist daginn fyrir sýn
ingardag, annars seldar öðrum.
Crippc Creele
Ofsa spennandi, ný, amerísk lit-
mynd um gullæðið mikla í Colo-
rado á síðustu öld. Mynd þessi,
sem að nokkru er byggð á sönn-
um atburðum, sýnir hina marg-
slungnu baráttu, sem á sér stað
um gullið.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
HrakfalSabálkur-
inn
Bráðskemmtileg litmynd með
Mickey Rooney
Sýnd kl. 3.
NYJA BIO
— 1544 —
Brotna örin
(Broken Arrow)
Mjög spennandi og sérstæð, ný,
amerísk mynd í litum, byggð á
sannsögulegum heimildum frá
þeim tímum, er harðvítug viga-
ferli hvítra manna og Indiána
stóðu sem hæst og á hvern hátt
varanlegur friður varð saminn.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Hið bráðskemmtilega
Teiknimyndir og fleira.
Sýnd kl. 3.
Síðasta sinn.
BÆJARBIO
— HAFNARFIRÐI
Vanþakklátt
hjarta
Carla del Poggio
hin fræga, nýja, ítalska kvik-
myndastjarna.
Frank Latimore.
Danskur skýringartexti.
Sýnd kl. 7 og 9.

ÁstarljóH til þín
Bráðskemmtileg, amerísk dans
og söngvamynd í eðlilegum lit-
um.
Doris Day
Sýnd kl. 5.
ÓróaflokkuHnn |
með Koy Rogers.
Sýnd kl. 3.
Símí 184.
HAFNARBIÓ
Síml 8444
Ný Abotto og Costello-mynd
. Að fjallabaki .
(Comin’ round the Mountain)
Sprenghlægileg og fjörug, amér-
ísk gamanmynd um ný ævintýri
hinna dáðu skopleikara
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
LEÍKFÉLA6
REYKJAyíKD^
NÓI
Sjónleikur í 5 sýningum.
Brynjólfur Jóhannesson
aðalhlutverkinu.
Aðgöngumiðasala ftir kl. •. — j
Sími 3191.
Frtenka Charleys
Sýning þriðjudagskvöld.
Aðgöngumiðar seldir á morgun
kl. 4—7 og leikdag ftir kl. 2.
Simi 3191.
AUSTURBÆJARBÍÓ
Bjargið barninu
mínu
(Emergency Call)
Afar spennandi og hugnæm, ný,
ensk kvikmynd, er fjallar um
baráttuna fyrir lífi lítillar telpu.
Sagan kom sem framhaldssaga í
danska vikublaðinu „Familic
Journalen" undir nafninu ,Det
gælder mit barn“. — Danskur
skýringartexti.
Aðalhlutverk:
Jennifer Tafler,
Anthony Steel,
Joy Shelton.
Bönnuð börnum innan 12 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
■
j Frœnka Charlegs
Afburða fyndin og fjörug, ný, j
ensk-amerísk gamanmynd í lit-
um, byggð á hinum sérstaklegaj
vinsæla kopleik.
Aðalhlutverk:
Ray Bolger,
Allyn McLerie.
Sýnd kl. 5.
Sala hefst kl. 2 e. h.
gamlÁbí’ó*
Blmi 1475.
iljartagosinn
(The Knave of Hearts)
Bráðfyndin og vel leikin ensk-
frönsk úrvalsmynd, sem hlaut
metaðsókn í París á s. 1. ári. —
Á kvikmyndahátíðinni í Cann„s
1954 var RENE CLEMENT jör
inn bezti kvikmyndastjórnand-
inn fyrir myndina.
Aðalhlutverk'.
Gerard Philipe
Valerie Hobson
Joan Greenwood
Natasha Parry.
Bönnuð börnum innan 14 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLI-BIO
Síml 1182
Vaíd örlagunna
(La Forza Del Destino)
Frábær, ný óperumynd. Þessl
ópera er talin ein af allra beztu
óperum VERDIS. Hún nýtur síii
sérstaklega vel sem kvikmynd,
enda mjög erfið uppfærsla á eik
sviði.
Leikstjóri:
C. Gallone.
Aðalhlutverk:
Nelly Corrady, Tito Gobbi, Gino
Siniberghi. Hljómsveit og kór
óperunnar í Róm undir stjórn
Gabriele Santinni.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Næst síðasta sinn.
Bönnuð börnum yngri en 14 ára
Bomba á inanna-
veiðum

Sýnd kl. 3.
TJARNARBÍO
Óskars verðlaunamyndín
Glcðidagnr í Róm
jPRINSESSAN SKEMMTIR SÉRj
(Roman Holiday)
Sýnd kl. 7 og 9.
Golfmeistararnir
(The Caddy)
Sýnd kl. 3 og 5.
Iliim dæmalausi
Jcromc
(Framhald af 5. síðu).
því að ég veit, hve ómótstæðilegur
hann er.“
Þeir tímar komu að hinn hættu-
legi úlfur frá Wallstreet var grip-
ínn leiða á þessum endalausa dansi
kringum gullkálfinn, og ákvað þá
oft að lifa eftir það rólegu lífi á-
samt konu sinni, en alltaf hélt hann
þó aftur í „strætið" og geystist út
í hið ólgandi líf á ný.... og þá
fór kliður um Breiðgötu og hvíslað
var manna á milli: „Jerome er
kominn aftur....“ og þá var öllum
ljóst, að í hönd fóru ævintýraríkir
dagar.
Staðfastur gagnvart til-
vonandi tengdasonum.
Þessi maður, sem hafði svo sveigj
anlega skapgerð, var aftur mjög
staðfastur þegar til þess kom, að
velja þurfti eiginmenn handa hin-
um þrem fögru dætrum hans.
Þegar rætt var um mögulega gift
ingu þeirra Jenny, dóttur hans, og
Randolphs Churchills lávarðar,
yngsta sonar hertogans af Marl-
borough, sem flestir aðrir amerískir
feður hefðu orðið mjög uppveðr-
aðir af, várð Jerome síður en svo
hrifinn af þeirri hugmynd vegna
þeirrar ensku venju, að yngri synir
lordanna skyldu lifa af heiman-
mundi konu sinnar, enda þótt þeir
hefðu til að bera nóga eiginleika til
að sjá fyrir sér sjálfir. Jerome
fannst það rétt og sjálfsagt, að
eiginmaðurdnn skyldl sj?Jl(fur sjá
konu sinni farborða, en hún þyrfti
ekki að leggja með sér fjárfúlgu,
sem nægja myndi þeim til æviloka.
Randolph lávarður, sem var grip-
inn heitri ást, ræddi alvarlega um
að brjóta þessa hefð, en um síðir
varð þó samkomulag milli hans og
hins tilvonandi tengdaföður, og
skyldu ungu hjónin fá 10 þúsúnd
sterlingspund á ári. Og Jerome áttí
ekki eftir að sjá eftir þessum ráða-
hag, því að ekki leið á löngu þar
til Randolp lávarður varð eitt
stærsta nafnið í opinberu lífi á Eng
landi.
Líktist bolabít.
Leonard Jerome var ekki marg-
faldur milljónamæringur, þegar
hann lézt lézt. Hann tapaði of miklu
til þess að slíkt gæti átt sér stað
En þó gat hann skrifað í einu af
síðustu bréfum £Ínum,til konu'sinn
ar: „Ég á nóga peninga í bankan-
um“. Jafnframt því sem hann dró
sig meira og meira út úr viðskipta
lífinu, urðu barnabörn hans hon-
um til meri gleði. En Klara kona
hans var ekki fyllilega ánægð með
Winston litla Leonard. Hann hafði
ekki hlotið í arf neitt af fegurð
móður sinnar. Hann líktist mest
„litlum, tjpekkum, rauðuim bola-
bít, og sýndi ekkert merki um gáf-
ur, nema þá helzt í leik sínum að
tindátum." Og vitnisburður kenn-
ara hans var heldur ekkí góður.
En Jerome hafði engar áhyggjur.
Hann dæmdi menn samkvæmt þekk
ingu sinni á hestum og hélt því
fram, að þegar ættarblöndunin
væri hin rétta, sem hún að hans
áliti var í þessu tilfelli — hlyti allt
að fara vel. „Látið hann eiga sig“,
sagði hann um drenginn, „piltar
ná góðum árangri í því, sem þeim
finnst sjálfum þeir vera fallnir til
að gera.“
Þetta var ein af síðustu ráðlegg-
ingum hans, áður en hann fékk
hægt andlát.
(•IlillillllililiiillllliiillilllilllllilllillliiiliiliillUllilllliiii
i Notið Chemia Ultra- [
| sólarolíu Qg sportkrem. — Ultra- \
| sólarolía sundurgreini" sólarljós- É
| ið þannig, að hún oykur áhrif =
= ulra-fjólubláu geislanna, en bind |
| ur rauöu geislana (hitageislana), =
| og gerir því húðina eðlilega 1
| brúna en hindrar að hún brenni. §
| — Fæst í næstu búð. |
miiifiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiic 1
— Þú verður að vera heiöarlegur og hreinskilinn, Monty,
sagði hún.
Hann brosti. — Auðvitað, góða mín.
I-Iún var því raunar fegin, að hún átti engin börn. Eina
barn þeirra hafði fæðzt andvana, og hún kærði sig ekki
um að leggja aftur á sig það erfiði, sem barnsburður var.
Nú leit hún á William. Hvar hafði hann í raun og veru
lifað þessi ár, og hvernig var lífi hans háttað? Forvitni henn
ar um það stóð þó ekki djúpum rótum. Oftast var hún of
þreytt til að hugsa um annað fólk. Þar að aukj hafði hún
tekið góð og gild orð móður sinnar á þá lund, að bezt væri
að hugsa sem minnzt um þessa giftingu Williams og fjöl-
sky’du hans.
— William veit, að hann er ætíð velkominn hér á heimili
sitt, sagði móðir hennar. Louise fannst það ágætt.
En nú var William ósköp þreytulegur ,fannst henni, og
hann var líka hnugginn. Urðu kannske allir þreyttir, þegar
þeir hættu að vera ungir? Eða átti William i einhverjum
erfiöleikum?
Svo hvarflaði hugur hennar frá William og iífi hans. Hún
hafði næga erfiðleika sjálf að hugsa um, sambúðina við
Monty í ýmsum álfum heims. Þegar móðir hennar spurði
hana nú, hvaða fólk þessir gestir þeirra væru, svaraði hún
eins og Monty hafði lagt til.
— Þau eru eitthvað skyld Monty, mamma. Auðvitað þarftu
ekki að taka á móti þeim, ef þér þykir það miður, en þau
voru í heimsókn hjá okkur.
— Ef þau eru ykkar gestir, eru þau auðvitað velkomin,
sngði móðir hennar. Louise sá samt undrun og vanþóknun
í svip hennar, en hún hafði ákveðið að vera virðleg og gest
risin húsmóðir. Hún reyndi að vera glöð og skrafhreifin
en átti bágt með að stilla skap sitt. William veitti skapbrigð
um rnóður sinnar athygli og var þögull. Hún tók eftir þögn
hans og sneri sér að honum.
— Jæja, William, komdu nú út úr þessu græna híði þínu.
Svo sneri hún sér að ungu og ókunnu stúlkunni. — Sonur
minn er eiginlega hjarðmaður, sagði hún. Hann kvæntist
bóndadóttur og málar nú allt, sem hann sér út um glugg-
ann hennar.
— Mamma, kallaði hann sár og undrandi. Hún hafði
aidrei talað þannig við hann fyrr, aldrei reynt að særa
hann þannig.
— Nú, er það ekki satt, William? sagði hún. Þú ert orð-
inn íáskiptinn og þurr á manninn við alla.
Beiskja orðanna var sama kyns og óþolinmæði hennar
grgnvart honum áður fyrr, hafði aðeins skipt um ham með
aldrinum. Þessi óþolinmæði hafði oft blásið urn hann á
hernskuárunum sem napur vindur af eyðimörku. Hann reyndi
nú að láta sem ekkert væri, og sneri sér að ungu stúlkunni,
begar hún ávarpaði hann.
— Þér ættuð að koma til Austurríkis. Þar er nóg aö mála,
sagði hún. Augu hennar drógust saman, er hún horfði á
hann.
— Ég fullvissa yður um það, að ég er aðeins föndrari í
þessari listgrein, sagði hann og reyndi að brosa.
Það gat ekki teygzt úr samtalinu, og William fannst hann
ekki geta lengur dvalizt í hópi þessa fólks. Hann reis brátt
á fætur, bauð góða nótt og hélt litlu síðar heim á leið. Hafð'i
bað líf, sem hafði alið hann og nært til vaxtar, nú útskúf-
að honum?
— Mér þætti fróðlegt að vita, hvort Rut léti sér vel lynda
að ég færi brott frá henni um skeið, hugsaði hann. Hann
far.n allt í einu, að hann þurfti að komast í erfið lífskjör.
Hann varð að lifa meðal fólks, sem lífið lék hart og þoldi neyð
og skort, lauga sig í'kvöl þess og neyð. Viðkvæmni hans vegna
einnar hunangsflugu, sem settist á málarastriga hans, virtist
honum órafjarri á þessari stundu. Hann fann allt í einu, að
hugur hans leitaði vitfirringar, stríðs, hættu, krossfestingar
og sálarkvala. í þeim eldi skiröist sálin og reis til fullrar
hæðar. Hvernig var hægt að brýna andann með öðrum hætti?
Hann gekk hægt yfir sofandi landið og kannaði sál sína
Hann fann, að hún lá þarna einhvers staðar inni í honum
ósnortin eins og sverð, sem aldrei hefir verið dregið úr slíör-
um. Hvernig átti hann að fara að því að.draga það sverð úr
sliðrum? Til þess hlaut að þurfa átök, storm tilfinninga, seiú
væri sterkari en hann sjálfur. Hann fann það allt í einu,
bótt hann væri orðinn fjörutiu og sjö ára gamall, að hann
var enn ungur og óreyndur, og þess vegna voru verk hans
enn reynslulaus og óráðin eins og hann sjálfur.
— En setjum nú svo, að ég gengi út úr húsi Rutar, alveg
óráðinn um það, hvort ég kæmj þangað aftur, hvert ætti ég
þá að fara, hugsaði hann.
Þetta hús blasti nú við honum í mjúku húminu. í eldhús-
glugganum var Ijós. Hann gekk hægt heim stíginn, opnafá
dvrnar og gekk inn I eldhúsiö. Þar stóð Rut og hélt á svipu.
Hall stóð andsþænis henni hinum megin við borðið og
studdi höndum á það. Hún var að tala við hann, er William
kom inn en þagnaði og sneri sér að honum.
— Farðu út, Wyiiam, sagöi hún mjúklega.
En honum var öílum lokið, gleymdi öllu öðru en því, áð
hann varð að komá í veg fyrir refsinguna. — Nei, Rut, hrópaði
hann. Þetta er ekki rétta aðferðin til þess að aga dreng.
Hann sá andlit lieHnar verða harðara en hann hafði nokkru