Alþýðublaðið - 15.08.1927, Side 3

ALP\;l)íj£5LAÐlÐ

Höfum fyrir liggjandi:
Handsápur, mjög fjölbreytt úrval
Kristalsápur í 56 kg. bölum.
Sápuspæni.
Sóda.
sem hann talcli úrelt, ómannlegt
og Ijótt, og þorbi að veita övin-
sæium málefnum fylgi, sbr. Víg-
slóða hans. Fyrir pað á hann skil-
ió, — þótt ekki væri annað, sem
nóg er þó til, — að hans sé
lengi minst. Hann hefir sjálfur
reist sér þann bautastein, sem
lengi mun stancla ,,óbrotgjarn í
bragar túni.“
Að lokum vil ég kveðja Step-
han G. Stephansson með þessum
orðum sjá’Ifs hans:
„Fjarst í eilífðar útsæ
vakir eylendan þín,
nóttlaus voraldar veröld,
þar sem víðsýnið skín.“
Jakob Jóh. Smári.
íslenzkur snillingur.
Fyrir nálægt þremur tugum ára
varð það hljóbært mjög austur í
Árnessýslu, að neðarlega í Fló-
anum væri drengur, sem myndi
vera hálfgert undrabarn. Hann
spilaði á hljóðfæri lög, er hann
heyrði utan að, þótt hann væri
svö ungur og sniár, að aðrir yrðu
að stíga hljóðfærið fyrir hann.
Þess var líka getið, að svo glögt
eyra hefði drengurinn fyrir hljóði,
að þegar hann heyrði hinar ýmsu
raddir dýranna úti í náttúrunni,
gæti hann, er inn kæmi, gengið að
hljóðfærinu, s'tutt á nótu og gef-
ið tóntegund þá, er hann heyrði
úti. Því var þá spáð, að drengur-
inn yrði snillingur, og sú spá
hefir ræzt, því að drengurinn, sem
þessar sögur gengu um, var eng-
inn annar en
Haraldur Sigurðsson
í Kallaðarnesi. Hváð sem nú líður
sögurn þeim, er af honum fóru
sem litlum dreng austur í Kalláð-
arnesi, þá er það víst, að hann
hafði þegar, er hann var barn, ó-
venjulega góða hœfileika til
fíljómfístamáms. Orðstir hans síð-
an hann náði fullorðinsaldri hef-
ir sýnt, hvað í honum bjó.
Það mun festum lesendum Al-
þýðublaðsins kunnugt, að Harald-
lur stundaði langt og erfitt nám
í píanóleik á Þýzkalandi og lauk
því með prýði, og 'að því loknu
fluttist hann til Danmerkur, þar
sem hann fékk vandasama stöðu,
þótt um marga væri að ræða.
Hefir Haraldur unnið sér traust
og álit þar í landi, svo að han*
er ta'inn með fremstu snil'ingum
í sinni greiii. Væri nokkru áfátt
í því, að Haraldur hefði fengið
fulla viðurkenningu fyrir snild
sína, þá myndi það helzt vera
hér í hans eigin föðurlandi, að
minsta kosti í verki.
Fyrir nokkrum vikum kom
Haraldur hingað ásamt frú sinni,
eftir tveggja ára fjarveru. Þau
hjónin skemtu bæjarbúum s'itt
kvöldið hvort, hún með söng og
hann með píanóspili. Sá, er þetta
ritar, hafði því miður ekki tæki-
færi til að hlusta á frúna, en
var aftur á móti svo heppinn að
geta hlustað á Harald knýja hörp-
una. Það kvöld byrjaði þó ekki
með óblandinni ánægju, því að
það skal viðurkent, að blóðið leit-
aði kinnannna, þegar svo var á-
statt, að húsið — Nýja Bió —,
var ekki alveg fullskipað, þegar
Haraldur kom f.ann eftir að Reyk-
víkingar höfðu ekki heyrt hann í
tvö ár.
Mér varð það fyrir að teygja
mig að eyra eins þeirra manna,
er oft skrifar um hljómlist, og
spyrja: „Myndi nokkurt sæti ó-
skipað, væri Haraldur danskur,
norskur, eða éitthvað annað en
íslenzkur?“ Og var ekki von, að
ég spyrði? Undan farna viku
höfðu Reykvikingar fylt Iðnó
kvöld eftir kvöld, af því útlendur
loddari var að sýna „kúnstir"
sínar. Og kvöld eftir kvöld hafa
þeir hlustað og horft á það, sem
útlendingar hafa boðið og er lít-
ils virði samanborið við það, er
íslendingurinn Haraldur býður; en
í þetta sinn skal ekki farið frek-
ar út í það. Þess skal að eins
getið, að kvöldið leið fljótt —
alt of fljótt — og hrifning á-
heyrendanna var greinileg af svip
þeirra og fagnaðarlátum, sem
seint ætluðu að linna, enda sýndi
Haraldur sína venjulegu leikni og
öryggi við leik sinn.
Annað kvöld ætlar Hara’.dur að
halda hljómleika í Gamla Bíó.
Þau hjónin höfðu áformað að
halda þá í félagi, en sökum þess,
að frúin fékk tilkynningu um lát
föður síns, gat það ekki orÖið.
Haraldur verður því einn.
Það er metnaðarsök fyrir Reyk-
víkinga að láta ekkert sæti ó-
skipað í Gamla B ó og bæta þar
rneð fyrir þau, er aað Voru í Nýja
Bíó um daginn, þótt fá væru.
Þess rná geta, að litlar líkur
eru til, að Haraldur verði hér
aftur fyrri en 1930.
Það glæðir andann og dreifir
áhyggjunum að hlusta á annan
eins shilling og Hara’.dur er. Og
það ætti ekki að spílla til, að
hann er landi.
Þráinn.
símskeyti*
Khöfn, FB., 13. ágúst.
Sacco veikur.
Lítlar vonír um réttlæti i
Bandarikjunum.
Frá Boston er símað: Menn ala
yfirleitt litlar vonir um það, að
Sacco og Vanzetti verði náðaðir
[dæmdir sýknir? Sbr. skeytið um,
að hæstréttur Bandaríkjanna ætli
að taka mál þeirra til rannsókn-
ar]. Sacco er fárveikur. Hefir
hann svelt s’ig í tuttugu og fimm
daga. Yfirvmldin í stórborgum
Bandaríkjanna hafa gert mjögvíð-
tækar ráðstafanir til þess, að
bæla niður óeirðir samfara vænt-
anlegum mótmælaathöfnum út af
þessu máli.
írsku stjórnmálin.
Frá Lundúnum er símað: Cos-
gravestjórnin írska er nú í minni
hluta i þinginu. Flokk andstæð-
inganna fylla fjörutíu og fjórir
jýðveldissinnar, tuttugu og tveir
verklýðssinnar og átta þjóðemis-
sinnar.
Borið til baka.
Frá Bukarest er símað: Bana-
tilræðið við Geog Grikklandskon-
png @13 uppspun! eáxffi.
Khöfn, FB., 14. ágúst.
Byltingartilraun I Portúgal.
Frá Lissabon er símað: Tilraun
hefir verið gerð til þess að steypa
Carmona einræðisherra af stóli.
Tilraunin misheppnaðist. Foringi
uppreistarmanna hefir verið hand-
tekinn.
Frá Kina.
Frá Shanghai er símað: Shan-
tungherirnir ásamt Sun Chuan-
fang sækja fram í sameiningu
gegn Suðurhernum. Suðurherirun
hefir mist utn þrjátiu þúsund
manna á undanhaldinu. íbúarnir
í Nanking eru famir að hafa sig
á brott úr borginni.
ísmeygileg auðvaldslýgi.
Frá Lundúnum er símað: Þær
fregnir hafa borist hingað frá Bo-
liviu, að sameignarsinnar séu á-
Iitnir vera frumkvöðlar að Indí-
ánabyitingm ni. Stjómin hefir haf-
ið sókn á hendur uppreistarmönin-
um og hafa um eitt hundrað upp-
reistarmenn fallið í bardögunum.
(Bolivia er ríki í Suður-Ameríku,
1 333 050 ferkílóm, íbúatala um 3
millj. Af þjóðinnl eru 50°/o Indíán-
ar, 12°/o hvítir, 27°/o Cholos (kyn-
son á 10 mín. 4,1 sek. og þriðji
blendingar) og 0,2<>/o b'lökkumenn.
Bolivia er námuauðugt land.
Stærsta borgin er La Paz með
um 100 000 íbúum. Bolivia var
eitt sinn spánversk nýlenda.)
Dm dagiHas og vegiois.
Næturlæknir
er í nótt Guðmundur Guðfinns-
son, sem kominn er heim aftur,
Spitalastig 6, simi 1758.
&i!íf !.,
Þenna dag
árið 1887 andaðist hinn frægl
danski rithöfundur Meir Aaron
Goldschmidt. Hann var Gyðingur
áð ætt, eins og margir aðrir
merkismenn.
í kirkjuræðu
sinni í gær tók séra Friðrik
Hallgrimsson fastlega undir við-
vörun þá til fólksins, sem „Þrym-
ur“ flutti hér í blaðinu i fyrra
dag í greininni: „Á villigötum".
Það er vel. Nú er að sjá, hvort
yfirvöldin leggja sitt lið af fullu
kappi til þess að leiða sannleik-
ann í málinu í ljós.
Minningargjöf.
Stjórn í. S. I. færði Ingibjörgu
Brands í gær skrautgripakassa
fagran, er Ríkarður Jónsson hafði
gert. Var það í minningu þess,
að hún hefir nú kent sund og
aðrar iþróttir hér í Reykjavík í
20 ár.
Einkaleyfisumsóknir
tv'áéf hefir Júlíus J. V. Nýborg,
í Hafnarfirði sent stjórnarráðiniu
nýlega. Er önnur um báthlera til
að nota við síldveiðar og aðrar
fiskveiðar ofarlega í sjó, hin um
dragherpinót til að veiða ineð síld
og annan fisk ofarlega í sjó. Um-
sóknirnar eru til sýnis í skrif-
sto fu atvinn u málaráðun eytisins.
Sjómerki.
-Við innsiglinguna á innri höfn-
ina við Sandgerði er nú þess að
gæta, að skúrinn á Býjarskers-
eyri hefir verið rifinn. 1 hans stað
verður væntanlega reist önnur
vltabygging i haust, en sem stend-
ur eru engin leiðarmerki til þess-
arar innsiglingar, hvorki dagmerki
né næturmerki.
Ræðutunnur.
„Mgb).“ segir frá því í fréttum
i gær, að heill farmur af tunnum
„segi ekkert". Skyldi það búast
víð, að Mlfur farmur af tunnum
héldi ræðu? Eða ætlar það e. t. v.
bráðum að gæða lesendum sínum
á ræðum eftir talandi tunnur?
íslendingasundið
fór fram í gær, eins og ákveð-
ið hafði verið. Veður var gott.
Úrslit urðu þessi: Hlutskarpast-
ur á Islendingasundinu varð Jón
Ingi Guðmundsson á 9 mín. 21,7
sek., og hlRut hann tslandsbik-
arinn og titilinn sundkóngur Is-
lands. Annar \urð Óskar Þorkels-
son á 10 mín. 4,1 sek. og þriðji