Tíminn - 24.04.1956, Blaðsíða 9

T í M I N N, þrigjudaginn 24. apríl 1956.
'KimEmimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiminiiimiiimiiiiiiiiiiiiu
IB HENRIK CAVLING:
iTlllllliiiillllllllllllllliiilillllilllllllimilliillliiiiliiiilllllllllllllllllllllllllllllllllllllliimiiiiiuniiimiuLuiiiiiinmmiiii
10
— Nei, hættu nú Henriksen.
Þessi náungi sagði upp í opið
geðið á mér, að ég iæri með
lygi-
— Og hverju svaraör óöals-
eigandinn því?
De Borch vafðist tunga um
tönn.
— Hverju ég svaraði? Það
man ég alls ekki. Eitt hváð
ósköp saklaust geri ég ráð fyr
ir. Það skiptir heldur ekki máli
hverju ég svaraði.
Maöur á hans aldri getur
ekki leyft sér að tala þannig
við vinnuveitanda sinn. Sama
hvað ég hefi sagt. Nei, Henrik-
sen, ég er hræddur um. . . .
— Nei, Claus . . .
Hurðin að bókaherberginu,
sem hafði staöið í hálfa gátt,
var nú opnuð alveg, og frú
Borch kom í ljós í gættinni.
— Góðan dag, Henriksen,
sagöi hún og kinkaði koili tij.
ráðsmannsins. Svo hélt hún
hann ekki tvær sekúntur, að ^
hugsa hana yfir aftur, og það,
var aðeiirs með erfiðleikum,!
að hann gat komizt hjá því
að brosa.
— Náðu í drenginn hingað, j
Henriksen, sagði hann aðeins.1
Ráðsmajðurinn flýtti sér af
stað. j
— Hvað hefir þú í hyggju?i
spurði kona hans.
— Ja, hvað heldur þú. Eri
ég ekki vanur, að fara eftir,
því, sem þú segir, góða mín? I
spurði hann, og bætti síðan
við: — en seztu ntéur Lana.
Úr því að þú hefir tekið hann
undir þinn verndarvæng, verð
ur þú líka að vera viðstödd.
Lana de Boreh leit undrandi
á mann sinn.
Þrem mínútum síðar var bar
ið á dyr.
— Kom inn, þrumaði rödd
óðalseigandans.
Ráðsmaðurinn gekk fyrst ■
inn. Andrés kom á eftir. Hann 1
Fyrir 10 krónur
gefst yður tækifæri til að eignast 3. herbergja íbúð
í hinu glæsilega happdrætti Húsbyggingasjóðs Fram-
sóknarflokksins.
áfram, og snéri sér að manniivar ekkert líkur manni, sem
sínum: Ég komst ekki hjá því! brotið hafði af sér, en and-
að heyra, hvað fram fór hér, | lit hans var eitt spurningar
og heldur þú ekki að þú breyt- merki. Ráðsmaðurinn hafði á
ir rangt í þessu máli, Claus?
Það er ekki rétt gagnvart unga
manninum. Hann hefir þó
gert skyldu sína. Sprð þú ekki
leiðinni lítið getað sagt honum
af þeirri einföldu ástæðu, að
hann vissi sjálfur ekki hvað
var að ske. Andrée leit undr-
Hver hefir efni á atS láta annað eins tæki-
færi ganga sér ár greipum?
b Happdrættismiðarnir fást á skrifstofu Happdrætt- |
li isins í Edduhúsinu við Lindargötu og hjá sölumönn- 'ú
j: um. — Séu pantaðir 10 miðar eða fleiri, eru þeir Ú
jj sendir heim.
I
Happdrætti Hús&yggingars]ó8sins
i: Edduhúsinu, Lindargötu 9A. — Símar 81277 og 6066. *!
*♦ í;
U «
hve . vel hanp hefir komið andi á Lönu de Borch. Þetta
fram? Hann gaf Brandi ráðn1 er móðir mín, kom upp í huga
ingu, og svo lét hann sér , hans. Hann leit yfir á óðalseig
það nægja. Hann var viss um, jandann. Þetta er faðir minn.
að þú myndir reka Brand, ef Það virtist honum ótrúlegt.
sannleikurinn kæmi í ljósJ Þetta hlaut að vera draumur,
Hann vildi ekki stuðla að því. j sagði hann við sjálfan sig.
Vitanlega er þetta unggæöisi Óðalseigandinn stóð upp og
háttur hjá honum, en þó hrós' gekk aftur fyrir skrif borðs-
vert. Þú hafðir líka rétt til ( stólinn. Kona hans sat áfram.
að verða reiður, þar eð þú I — Ég sagði yður áður, að
þekktir ekki málið í grunninn.' þér væruð lygari. Ég tek það
En nú, þegar þú hefir komizt hér með aftur. En nú segi
að hinu sanna, finnst mér, að ég yður, að þér séuð þtrá-
þú eigir að hugsa þig um áður kálfur, og það fáið þér mig
en þú sendir unga manninn aldrei til að taka aftur.
burt. Eins og Henriksen segir,,
er leiðinlegt, að missa starf sitt
Andrés brosti.
Þakkir herra óðalseig-
á þann hátt, jaínvel þótt mað- ándi. Ég er hræddur um, að
ur viti, að hann hafi hrein. þetta með þrákálfinn sé satt.
ar hendur. | Öðalseigandinn brosti undir
Lana de Borch var næstum förull.
orðin móð, vegna þess hve j —.Já, já, sagði hann glað-
hratt hún hafði talað. Hún var ; lega, — það skeður sitt af
undrandi ásjálfri sér. Hún var hverju á okkar tímum, en ef
aldrei vön að skipta sér af i einhver hefði sagt mér í morg
málefnum > manns sins, en á;un, að ég hefði áður en kvöld
einhvern hátt hafði hún feng- j ið er liöið útnefnt þrákálf sem
ið samúð með unga mannin-! verkstjóra á Borcholm, þá
um með bláu augun. Og þó
hafði hún ékki talað eitt ein-
asta örð viö hann. ,
Óðalseigándinn var ekki síð-
ur undrandi. Hann var kominn
á fremsta hlunn með að láta
út úr sér höstulegt svar, en
mundi þá, að þau voru ekki
ein. Hugsanir flugu gegn um
höfuð hans. Claus de Borch
var réttsýnn maður, og hann
sá gjörla, að ranglega liafði
verið farið með Andrés Jens-
en. Og það sem honum féll
verst, var, að það var hann
sjálfur, sem hafði farið þannig
með unga manninn, án þess að
vita, hvernig í málinu lá.
Hvernig gat hann látið ógilda
dóm sinn, án þess að missa
álit? Það var þetta, sem hugs-
anir hans fjölluðu um, meðan
Henriksen og frú de Boreh
horfðu á Háhh spýfjandi.'Svo
fékk hann hugmynd. Það tók
hefði ég veriö í vafa um sann-
leiksgildi þeirra orða.
Andrés skildi, hvað átt var
við, áður en ráðsmaðurinn var
búinn að átta sig á því. Augu
hans Ijómuðu. Þetta er aldeil-
is pabbi í lagi, hugsaöi hann.
— En er þaö ætlunin . . .
byrjaði ráðsmaðurinn.
— Spurðu Andrés Jnesen,
þrumaði óðalseigandinn. —
Það er hægt að sjá á honum
að hann er ekki í vafa um hvað
ætlunin sé. ,
— Þakkir, stamaði Andrés,
og hann fann, að blóöið steig
honum til höfuðs.
Þegar þeir voru farnir, stóð
Lana de Bofch upp. Hún gekk
til manns síns, kyssti hann
á kinnina, og sagöi:
— Ég er stolt af þér, Claus.
. 6, KAFLI-. ....
Útnefning Andrésar sem
verkstjóra á Borcholm kom
eins og þruma úr heiðskíru
lofti yfir fólkið á óðalinu. Jafn
vel þótt allir hefðu undan-
tekningalaust verið á bandi
Andrésar í leiðindamálinu
með Brand vinnumann, voru
þó nokkrir, sérlega meðal
þeirra eldri, sem ekki voru al
veg ánægðir með, að Andrés
skyldi gerður að verkstjóra.
Hann hafði. aðeins verið svo
stuttan tíma á Borcholm, og
þótt hann væri duglegur til
allrar vinnu, þá . . .
Það liðu þó ekki margir dag
ar, þar til gagnrýnin hvarf að
mestu. Hæfileikar Andrésar til
að stjórna fólkinu voru greini
legir.
Hann skipti niður vinnunm
á svo réttlátan hátt, að öllum
varg þegar ljóst, að þar var
réttur maður á réttum stað.
Hann skammaðist sín heldur
ekkert fyrir að þiggja ráðlegg-
ingar hinna eidri, og bað oftar
um tillögur en hann skipaoi
fyrir. Það var skynsamlegt af
honum, því a.ð bæði skapaði
það áhuga fólksins á vinnunni,
og gaf honum vini í stað óvina.
Henriksen ráðsmaður hafði
skemmt sér yfir þessai’i kú-
vendingu, sem hann nefndi 'iMllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllimilllllllliiiiliiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
s . o. sem óðalseigandinn haf ði; |
haft á málinu. Honum þótti; I
mjög varið í nýja verkstjör-j =
ann sinn. Á kvöldin ræddu.l s
þeir saman um verkefni næsta 1E
dags, og ráðsmaðurinn varð | s ,"s
oftar en einu sinni hissa á 11 E
kunnáttu unga mannsins í nú-! | Loftleiða h. f. verður haldinn í veitingastofu félagsins |
tíma landbúnaði. Þeir voru, | £ Reykjavíkurflugvelli föstudaginn 25. maí n. k. kl. 2 i
oft ósammóla um starfs- = * =
aðferðirnar, en þá skýrði j 1 e- h. i
Andrés frá sinni skoðun og | E
hvers vegna hann hefði hana,
Það var langt frá því, að hann
hefði alltaf rétt fyrir sér, en
nokkrum sinum kom það þó
fyrir, að Henriksen varö að
viðurkenna, og þá fékk hann
máli sínu framgengt.
Kvöld nokkuð, þegar Andrés
yar um það bil að fara, sagði
ráðsmaðurinn við hann: —
Ileyrið þér annars Andrés
Jensen. Þér hafið óvenju
mikla þekkingu á nútíma land
búnaði af svo ungum manni aö
vera. Hvaðan hafið þér hana?.
Andrés brosti.
— Það er hið eina, sem ég
hefi haft áhuga fyrir, svaraði |
hann. §
— En hafið þér gengiö á; I
skóla?
Andrés hristi höfuöið.
— Hvaðan í ósköpunum haf j Rjiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuuiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiimim>!uiiiimiiimiimiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiuui!imiiiiiiiiiiiiij|
ið þér þá jarðvegsþekkingu ’ §j E
Aðalf
| FUNDAREFNI: |
1 1. Venjuleg aoaífundarstörf.
1 2. Önnur mál.
§ Reikningar félagsins fyrir síðasta starfsár liggja 1
| frammi í skrifstofu félagsins, Reykjarnesbraut 6, í viku i
1 fyrir aðalfund. 1
Aðgöngumiðar að aðalfundinum og atkvæðaseðlar I
I verða afhentir hluthöfum í skrifstofu félagsins dagana |
I 23. og 24. maí. 1
| Sfjórn LOFTLEIÐA H. F. §
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiTii
yðar og ræktunaraðferðir?; i
Ekki hafið þér fundið upp á E
þeim sjálfur. j M
Andrés hló. 11
— Nei, það hefi ég heldur. E
alls ekki. En ég get lesið, og 1
bókasöfnin lána manni bækur; =
um þau efni. * j i
Ráðsmaðurinn spurði unga11
manninn spjörunum úr. Hann
hafði áhuga á að vita, hvað
hann hafði lesið. Hann undrað
ist svör Andrésar. Hann hafði i 1
í rauninni lesið flest það, sem i
kennt var á landbúnaðarhá- i
skólanum. Henriksen var ekki; E
L.yafji pm, að hér var ungur i
&INJ7,
Kennsla í meðferð ELNA-saumavéla hefst á okkar
vegum næsta föstudag. — Þeir, sem óska eftir þátt-
töku tilkynni okkur sem fyrst, í síma 5805, 5524 eða
6586.
HEILDVERZUJIM I
AÐALSTRATI 7
REYKJAVIK .í=
maður, sem ætlaði að komast iiliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinimiimmiiiiiiimii