Alþýðublaðið - 18.08.1927, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
i
UM
i
síMffii a s sssa i s asEsa 2 s
Golfíreyjur (silki)
Svuntur á fullorðna
og börn.
Kaffidúkar og margt
fleira.
Maííliildiír Bjömsdótíir,
Laugavegi 23.
i
ma
I
|
Útbreiðið Alþýðublaðið!
anda í Englandi. Erfiðleik-
arnir hérna yr'ðu langt um minni.
'Að eins verstu svæðin þyrfti að
hrúa með ,,radiö“, svo að stutt
væri á milli stöðvanna. í Amer-
iku er mikill hávaði á sumum
fandlínunum og hefir enn eigi ver-
ið hægt að nota þær í sambandi
við „fadio“ yfir Atlantshafið. En
hér á landi er enginn hávaði í
línunum, og ætti {retta því ekki að
verða til hindrunar.“
„Heyrist vel yfir Atlantshafið?"
„Ég talaöi til Lundúna einu
fsinni í vor og hlustaði auk þess
á nokkur samtöl og heyrðist á-
gætlega.“
„Þarf ekki stöðugt að breyta
um tæki o. s. frv., úr því fram-
farirnar eru svo hraðar?“
„í Bandaríkjunum eru Svo mikl-
ar framfarir i símafræði, að þeg-
ar t. d. miðstöðvar eru settar
upp, er gert ráð fyrir því, að
þær verði orönar úreltar eftir 15
—20 ár, svo að lietiá' myndi borga
sig að setja upp nýjar að {>eim
tíma liðnum, og yfirleitt eru tæki
þar endurnýjuð á tiltölulega mjög
skömmum tjma, og þess vegna
borgar sig vitanlega ekki að búa
tækin svo vandlega til, að þau
endist oj lengi.“
Þá skýrir Björn oss frá einni
hinni furðulegustu uppgötvun tiú-
tímans, sem er
sending kvikniynda með sima.
Fyrir nokkrum árum var fund-
ið upp að senda myndir með
síma, en fyrst nú í vor tókst Bell
Telephone Laboratories að senda
kvikmynd á milli Washington og
Nevv-York gegn um venjulega
símalínu og frá Whippany til
New-York (h. u. b. jafnlangt) með
loftskeytum, og vann Björn að
framkvæmd þess. Hoover, ráð-
herra í Washington, var sá fyrsti,
sem sýndur var, og sást í New-
York eðiileg brjóstmynd (lifandi
mynd) af honum, og á sama tíma
heyröist ræða, sem hann fiutti.
Myndin var ágæt, langtum betri
en kvikmyndir voru á byrjunar-
stigi. Stóra kvikmynd hefir þó
ekki tekist að tlytja enn þá, en
telja má vist, að það verði unt
innan skamms. Kvikmyndasending
í síma (eða lofti) er kölluð á
ensku máli „Television".
„Álítið þér ekki
þörí á miklum endurbótnm á
íslenzka simanum?11
„í Bandaríkjunum," svarar
Björn, „er aft af reiknað út fyrir
fram, hve margar nýjar símalínur
þurfi og hve mikiar umbætur
þurfi yfirleitt á símanum í næstu
framtíð, en hér á íslandi eru nýj-
ar línur fyrst lagðar, þegar það
er oröið alveg óhjákvæmilegt, og
endurbætur fyrst gerðar á tækj-
um og öðru, þegar ástandið er
orðið svo vont, að enginn getur
lengur vió það unað. Það er t. d.
hreint og beint fuiðuiegt, að ekki
skuii enn vera hægt að tala auð-
veldlega um ait ísland, eins stutt-
ar og símalínur þess eru í saman-
burði við það, sem ér annars stað-
ar.“
álnin
Mtaia íhiiss og. iimsasji.
IComlll otf sem|ið.
Löguð málning fyrir þá, sem
óska.
Sigurður Kjartansson,
Laugavegi20B — Sími 830.
Udýru
ferðatöskumar
eru komnaraftur
Veral.
Bankastræti 14.
limii íiísgtera ©g vejflaase.
Næturlæknir
er í nótt Katrin Thoroddsen.
Vonarstræti 12, simi 1561.
Séra Björn O. Björnsson
í Ásum i Skaftártungu er stadd-
ur hér í borginni.
Skipafréttir.
„ísland" fór utan i gærkveldi.
•í r .'St
Veðrið.
Hiti 10—5 stig. Víðast hæg
norðlæg átt, en stinningskaldi á
suðaustan í Vestmannaeyjum. Víð-
ast þurt veður. Grunn loftvægis-
iægð suður af Reykjanesi. Útlit:
Norðlæg og austlæg átt. Skúra-
leiðingar hér um slóðir í dag.
Dálíðið regn víða um iandið, eink-
um í Vestur-Skaftafellssýslu.
Ungbarnavernd „Liknar"
er í Thorvaldsensstræti 4. Opin
á miðvikudögum kl. 2—3. Læknir
Katrín Thoroddsen.
Trésmiður, sem einnig er vanur
við múrverk, óskar eftir atvinnu.
A. v. á.
Hús jafnan til sölu. Hús tekia
i umboðssölu. Kaupendur að hús-
um oft til taks. Helgi Sveinsson,
Aðalstr. 11. Heima 10—12 og 5—7.
Fasteignastofan, Vonarsfræti 11
B, annast kaup og sölu fasteigna
í Reykjavík og úti um land. Á-
herzla lögð á hagfeld viðskifti
beggja aðilja. Símar 327 og 1327.
Jónas H. Jónsson.
Útsala á brauðum og kökum
'frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Vesturgötu 50 A.
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstræti
18, prentar smekklegast og ódýr-
ast kranzaborða, erfiljóð og alla
smáprentun, sími 2170.
VerzllG vid Vikar! Þad oertiur
notadrýgst.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
_____Hallbjörn Halldórsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Siegerkranz: Æfintýri herskipaforingjans.
þess vegna kvaddi hann og ákvað að ná í
René Ardisson. —
Tveim dögum síðar var René Ardisson
bezti vinur hans.
Að kvöldi annars dags veiktist Ardisson
afskaplega. Martin hafði látið duft í vín-
glasið hans.
Hann var saint einkar umhyggjusamur við
hinn nýja vin sinn, sendi eftir iækni, er
ráðlagði ópíum og skipaði sjúklingnum i
rúmið.
Næsta morgun versnaði ástand Ardissons.
Það var ekki svo undarlegt, því að Martin
hafði gefið honum af dufti sínu i staðópíi-
ums. Læknirinn gaf því vottoró þess efnis,
að Ardisson þyrfti heilsu sinnar vegna að
fá í minsta lagi hálfs mánaðar frí. Martin
var afar-óeigíngjarn og bauðst þegar til þess
að taka við störfum v'mar síns þennan tíma.
Ardisson skrifaði meðmælabréf með
-„margra ára vini sínum". Martin fór með
bréf þetta til fangavarðarins og beiddist
þess að fá að taka vió störfum hans.
Fangavöröurinn varð guðsfeginn, að fá strax
íTÍanri i staöinn. Martin tók því við störfum
næsta hálfa mánuðinn. Hann fékk einkenn-
isbúning Ardissons, en keypti sér nýja húfu,
því húfa hans var of stór. Laun hansvoru
120 fr. um mánuðinn.
Fyrsta kvöldið var hann næturvörður í
deild Delarmes.
Annar vöróur var með honum.
Þegar alt var komið í ró, sendi Martin
eftir öli og cognaci handa þeim.
En er vínið var komið, sagðist embættis-
bróðir hans vera bindindismaður!
Martin bölvaói í hljóði og drakk sjáifur
áfengið án þess aö verða nokkuð ölvaður,
manninum til mikillar undrunar, enda vissi
hann ekki, að Martin hafði verið þjónn á
„Café de Paris“ liðuga sex mánuði.
Klukkan tólf sagði vörðurinn, að nú yrðu
Jreir að hefja gönguna. Þeir héldu af stað
með sitt tjðskerið hvor. Þeir námu staðar
við hverja kiefahurð og gægðust inn. Vörð-
urinn sagði Martin kost og löst hvers fanga
og stööu hans áður.
Er Martin leit inn.í kleía nr. 33, varð hann
að stilla sig um að skella ekki upp úr.
Svo úfinn og ergilegur var Delarmes á svip.
Hann þorði samt ekki að láta á neinu bera.
„Þetta virðist vera heldri maður," sagði
hann. „Var hann bankastjóri eða hvað?“
„Nei; hann hefir bara stolið milljón og
sprengt nokkur hús í loft upp,“ svaraði
vörðurinn.
Martin hugsaði meó sjálfum sér, að mikið
gæti orðsveimurinn svift heiðarlegt fólk allri
æru. Hátt sagði hann:
„Já; mennirnir eru breyzkir nú á tímum.
— Er þetta ekki dauðasök?" >
„Jú, eða að ‘minsta kosti 15 ára fangavisÚ.
Vörðurinn tók í nefið og bauð Martin með
sér.
Honum datt í hug, meðan hann vár að
ná sér í tóbakið, að þa’ð væri ef til vill
bezt að lemja vörðinn í 'hausinn með ljós-
kerinu, frelsa siðan Delarmes og hverfa.
Það var samt of mikið hættuspil. Gamli
vörðurinn svaf nú að vísu við útidyrnar, og
þar að auki voru lögregluþjónar hingað og
þangað að flækjast i kring.
Ég verð einn á morgun og Iaus við þenn-
an andskotans bindindismann.
Pvi næst helcfu þeír hver tfl síns her-
bergis og fóru að sofa. —
Allar kirkjuklukkur Parísar' slógu tólf
högg.
Hijóðið barst gegn um múra og grind-
verk, jafiivel inn til Ðélarmes.
Hann var í slæmu skapí og gefek fram og
aftur í klefa sínum. Ér hann var lokaðuri