Tíminn - 27.05.1956, Qupperneq 9

TÍMINN, sunnudaginn 27. maí 1956,
/
9
= — Ætlar þú að rlða út?
— Já, ég býst viö) áð þeim
svarta veiti ekki af hreyíingu.
Og sama er að segja nm mig
eftir borgarferðina. :i:;;
— Þú hefur v íst .-.iskemmt
þér vel, gat Lísa ekki iátjð
hjá líða að segja. ' >
Hann herpti saman áugun.
hefðu
kona
Andrés
voru ót
en létu
Bréf
stúðleg.
haniL:;i^‘>Henni
ið skúhið ekki
má, líenni vel
Lísa hpakka-
5 e-r ekki mín
rarinsakandi á
hreinskilnislega á
Nei, svaraði hún.svo,—
fellur bará.ekki við haná,
fer ekki góð stúlka. ,i
siTiriis
HENRIK CAVLING:
[llllliliunuiiiiiiiuiiiiiinutuiuuuuumnuramuiii
Ætlar
JLXCt/XlXi. IXCXpi
— Elsa bað
til þín, sagði
leiðist, að þið
vera betri vinir
— Já, það
finnast, sagði
kert, — en það
sök.' -
Hann leit
hana.
— Ert þú nú
það, Lísa?
Hún leit
hann..
Mér fellur
hún ér ekki
— Það getur þú ekki vitað
ijm. - ,5n f hvers vegna fellur
Jjer ékki við hana?
Lísa ypti öxlum.
— Við erum svo ólíkar,
syaraði hún aðeins.
Þetta svar Lísu hljómaði
íyrir eyrum Andrésar, þegar
hann gekk yfir garðinn. Já,
víst eru þær ólíkar, hu^saði
hann án þess að reyna aö
gera sér ljóst á hvern hátt,
Hann hittrHenrikaen ráðs-
mann. Þeir tóknst í hendur.
Það' var enn-^iiff 'írinilegasta
samband þeirra á.milli, jafn-
vel þótt Andrés’■ %gfði ekki
beina hönd',.X„ha^áryameð
rekstri óðalsins-.'.-.,.,
— Velkomnlfhetffiu' Andrés.
Mér er sagt, að þér hafið sett
þeim stólinn fyrir dyrnar í
Kaupmannahöfn.
Andrés hló og hristi höf-
úöið.
— Pabbi ýkir, sagöi hann
stuttur í spuna. — Hvernig
ganga nýju verkstæðin?
Stendur Einar' Mikkelsen sig
vel?
— Hánn er góður maður.
Við munum spara mikið fé á
þessari hugmynd yðar.
Þeir ræddu um hitt og
þetta-— mest um veðrið. Svo
hélt Andrés áfram til hest-
hússins.
Níels lá í heystafla, en stóð
upp, þegar Andrés gekk inn.
— Svo að ungi herrann
œtlar á hestbak? Það er þá
yíst bezt fyrir mig, að leggja
á þann svarta.
— Nei, sof þú bara áfram,
Níels, sagði Andrés og sló á
öxl honum, — ég sé um mig
sjálfur.
Fimm mínútum síðar reið
hann á brott.
17. KAFLI.
Það voru liðnir átta dagar
síðan Andrés koiri -heim frá
Kaupmannahöfn. Á hverj um
degi hafði komiðSbréf frá
Elsu. Bréfin lágu á.i skrifborð-
inu hans, þegar hann kom
upp eftir að hafa þvegið sér
fyrir miðdegisverð. Hann var
vjss um, að það var Lísa, sem
Jagði þau þar.. Og hann var
þakklátur henni íyrir. Það
hugulsamt af henni,
hann. Andrés fékk
annars aldrei sendibréf, og
hefði valdið honum leið-
ef foreldrar hans
komizt að þessu.
óðalseigandinn og
hans vissu vel um hin
bréf, en það grunaði
ekki. Foreldrarnir
vegna þessa,
ekki á því bera.
Elsu voru löng og á-
Þau glöddu hann
T__, Hann áleit, að þau
þekktust ekki nógu vel, til
þess að slík bréf færu á milli
þeirra. Þau fjölluðu næstum
eingöngu um framtíðina.
Elsa hélt áfram að staglast á
litla bóndabænum, þótt und-
arlegt mætti virðast. Aðeins
þau tvö.
Hann gæti náttúrlega gert
gert margt verra en að kvæn-
ast henni, hafði hann marg-
'Húri 'vaftali-
eg, vel efnuð og af góðri fjöí-
skyldu. Hvers gat hann kraf-
izt frekar? Öll bréfin enduðu
á eindregnum tilmælum til
hans um að svara þegar í
stað. Andrés hafði skrifað
henni þrjú bréf. Þau höfðu
valdið honum miklum heila-
brotum. Hún hafði líka verið
óánægð með þau. Þau voru
ekki nógu ástúðleg. skrifaði
hún, hann kærði sig líklega
ekkert um hana.
Andrés skildi það á átt-
unda bréfinu, að nú varð að
láta til skarar skríða, og taka
ákvörðun.
Elsa spurði í bréfinu, hvort
hún mætti segja foreldrum
sínum frá þeirri hamingju,
sem biði hennar.
Andrés las bréfið með
hrukkað enni. Hann var
neyddur til, að ræða málið
við foreldra sína. En hann
myndi tala við móður sína
fyrst. Hann vissi, að hún
skildi hann. Hún var víst
heldur ekki jafn mikið á móti
Elsu og faðir hans.
Eftir miðdegisverð, þegar
móðir hans bjóst til að fara
upp, eins og hún var vön,
sagði Andrés við hana: — Það
er dálítið, sem ég vildi gjarna
ræða við þig, mamma.
Hún brosti til hans.
— Komdu með mér upp,
sagði hún.
Hún settis við gluggann, en
hann fékk sér sæti í litla
legubekknum.
— Er það um Elsu? spurði
hún.
Hann kinkaði kolli, undr-
andi á svip.
— Hvernig gast þú getið
upp á því?
— Er það ekki hún, sem
hefur skrifað þér sendibréf á
hverjum degi, síðan þú komst
frá Kaupmannahöfn?
— Veizt þú það líka,
mamma?
Hún gat ekki látið vera að
brosa.
— Hvað er annars á milli
ykkar Elsú, Andrés? Segðu
mér frá því öllu frá byrjun.
Andrés hóf máls. Hann átti
erfitt með að tala, langt um
erfiðara en hann hafði hald-
ið.
Við og við kom móðir hans
með spurningar. Eftir hálfr-
ar klukkustundar viðræður
hafði hún fengið all góða
mynd af því, sem átt hafði
sér stað í Kaupmannahöfn.
Lana de Borch var gáfuð
kona. Hún var ekki í neinum
vafa um, hvað Elsa ætlaðist
fyrir. Veslings Andrés, hugs-
aði hún, reynsluleysi hans
hefur gera hann að ákjósan-
legu fórnarlambi fyrir hana.
— Elskar þú hana? spurði
móðirin hrædd.
Andrés hikaði. Hik hans var
henni mikill léttir.
— Mér þykir mjög vænt um
hana, mamma.
Þá hafði áhlaupið ekki sak-
að mikið ennþá.
— Þú gerir þér vitanlega
ijóst, að hún er fyrst og
fremst ástfangin af pening-
unum.,okkar? 3j ■ -; ;
Andrés- kafroðnaði:
— Nei, það geri ég mér
ekki, mamma.
Andrés sagði móður sinni
frá heitustu ósk Elsu — litla
bóndabænum.
Lana de Borch átti erfitt
með að forðast brösið. Hún
hafði þekkt Elsu árum sam-
an, og vissi vel, að ef það var
eitthvað, sem sú stúlka
girntist ekki, þá var það lít-
ill bóndabær, sem hún ætti
sjálf að halda hreinum.
— Gætir þú hugsað þér að
kvænast Elsu, Andrés?
— Já, svaraði hann hrein-
skilnislega, — ég gæti vissu-
lega fengið verri konu.
Jæja, hugsaði móðirin.
Þetta var hættulegt, miklu
hættulegra en hún hafði
haldið. Nú varð hún að taka
málið í sínar hendur. Hvernig
átti hún að koma Andrési í
skilning um, að stúlkan var
aðeins á hnotskó eftir pen^
ingum? Orð myndu ekki
nægja til að sannfæra hann
um það. Ég verð að útvega
einhverjar sannanir, ef stúlk-
an á ekki að vera í huga hans
í framtíðinni. Hún vissi, að
Andrés myndi hætta við
Elsu, ef hún bæði hann þess.
En hún vildi ekki biðja hann
um það. Augu hans urðu að
opnast fyrir
Það myndi ekki verða þægi-
legt fyrir Elsu, en hún hafði
hegðað sér svo litilmannlega
gagnvart honum, að henni
yrði það mátulegt. En hvern-
ig?
— Þetta er mjög alvarlegt
mál, Andrés, Áður en menn
ákveða, að eyða ævinni i fé-
lagi við konu, verða menn að
vera vissir í sinni sök. Ég
þekki Elsu talsvert betur en
þú, og ég er alls ekki viss um,
að hún myndi verða þér á-
kjósanleg eiginkona, heldur
þvert á móti. En ef þér þykir
vænt um hana, og ég fæ
sannanir fyrir því, að henni
þykir líka vænt um þig, sjálfs
þín vegna, en ekki peninga
föður þíns, þá mun ég ekki
taka fram fyrir hendur þínar
í málinu. Og sama er áreið-
anlega að segja uiri f'öður
þinn. En við viljum gjarriá
vita vissu okkar fyrst.
tyfticluft inu
tan

..........Ml
ðuuisiuuiiuaiiiuiUHUiKmiyjiiiiiiiiiiiiiiiniinniHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimm'-riMiKiiiiiiiimiiiuitiiniiuiiiiR:
miiiiniiiiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiiiiilíiiiiiiiiiiiiuHiinimiiiHiiiiimiiiiiiimiiiiiiiiimmmumiiiiiiiliminíiijiimliiiiim
i’ Blómaverzlanir bæjarins verða opnar kl. 10—2 á mæðrá- |i
1' daginn. s
=■ ■; . §|
1 Ágóðahluti af blómasölu rennur til mæSrastyrks- =|
= ■ 3
= '•'-■ riefndar.'
Iniiiiiiíiiiiimuiiíiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimmiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiuinw
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmimimmmmiiimiiiiimiiiiimmuiumiHiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiB
uöungaruppboð|
auglýst var Í 38.. 39. og 40. tölublaði Lögbirtinga- p
blaðsins 1955 á vb. Vlsi KE-70, þinglesin eign útgerðar- ff
félags Keflavíkur h.f., Keflavík, fer fram eftir kröfu g
fiskveiðasjóðs íslands í bátnum sjálfum, þar sem hanri =
liggur í Keflavikurhöfn, miðvikudaginn 30. maí kí. 3 e. h. §
1
- s
| Bæjarfógetinn í Kefíavtk 3
mmuniiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiimiiiiiiumiimimiiiiiiimiimimmii
■IMIIUHIIIIIIIUlilllllllllimilllllllHlllllllllllllllllllUlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllilllllllllU
Heimsókn:
Orvalsliís frá Vestur-Rerlín
| Þeir, sem rétt eiga á aðgöngumiðum samkvæmt reglu- =
E gerð Í.B.R. um ókeypis aðgöngumiða, skulu vitja þeirra |f
| til vallarstjóra mánud. 28. maí kl. 4—7 e. h. eða þriðju- §
| daginn 29. maí kl. 1—4. Annars verður litið svo a að |
I ekki sé óskað eftir miðunum og verða þeir þá seldir. ||
I Miðarnir verða ekki sendir út né geymdir.
I Forsala aðgöngumiða hefst þriðjudaginn 29: maí kl. g
| 4,30 e. h. ■ : |
miiiiiuiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiuimiiiiiiimiiiiiiiimmiiiuiíniil