Tíminn - 02.12.1956, Blaðsíða 9

T í M I N N, sunnudaginn 2. desember 1956.
9
.............iiiiiiiiiiuu.. ..............
= Lm
I Nýtt bakarí I
| Nýtt bakarí er opnað í dag að Hamrahlíð 25. Mun þar
| verða lögð áherzla á hreinlæti og vöruvöndun. Baka-
| ríið framleiðir jöfnum höndum brauð og kökur.
14
I skýrir ekki fyrirbrigðið, sagði, veit það allt. Svo ég trúði ^
íjoby. henni fyrir því, að það væru
! — Þú varst allíaf svo levnd meiri nröguleikai á að ég fæii
— Hvað heldur þú að vextir ; ardómsfullur varðandi þín aftur fcil Charlie, en að eg end
af hundrað þúsundum séu? j ævintýri.
— Það er mismunandi. j — Qg þvj hef ðg j hyggjU'
Kannski 3 þúsund, kannski 6.; að halda áfram> sagði Joby I munmnum.
urnýjaði sambandið við hinn
herrann. Það lokaði á henni
— Við getum t. d. sagt, að j
það séu 4 þúsund, sagði Ann.
Það er minna en ég og þú höf-
pm -fengið hingað til.
— Það er alveg rétt, sagði
Joby. Þetta hafði mér ekki
Það var ekki ætlun mínj
að sýna hnýsni.
— Jú, dálítið — var það
ekki?
— Ég . . . jú, ef til vill dálít-
jið, sagði Ann. — En er
dottið í hug. Þú heldur þá að! ekki eins og það á aö vera?
madame geti sagt við okkurjÞér myndi ekki falla það, ef
að nú höfum við fengið hundr
að þúsund hvort um sig, og
nú getum við sem aagt séð um
okkur sjálf.
— Þú hittir naglann á höf-
uðið,
dalir
ég sýndi alls engan áhuga fyr-
ir málinu.
— Ég hefi ekkert á móti, að
þú sýnir vissan áhuga. Aðeins
að þú gangir ekki of langt.
sagði Ann. En þúsund i Ég átti tal við frúna í gær, og
um árið mundi munaihún bryddaði eins og venju-
mig miklu.
— En ekki
mig. Ég skal
llega
upp á konuefni.
— Hverri?
— O, Salli
Morrison.
er ástfangin af lækni nokkr-
um í Fíladelfíu.
— Svo stakk hún upp á Jean
V/ildermuth.
— Jean Wildermuth?
— Jean Wildermuth, sagði
koma þér til hjálpar. Eg hef
starf, og sennlega held ég því
um aldur og ævi, og ef þú færð
aðeins 4 þúsund en ekki 5,
skal ég gjarna bæta því við
sem á vantar. Ég lifi líka ákaf
lega sparsamlega.
— Þakka þér fyrir Joby
minn, sagði Ann. En svo er
líka hugsanlegt að hún bæti
sjálf einhverju við . . .
— . . . en það efumst við
reyndar bæði um, sagði bróð-' stundum til Elsie Laubach.
ir hennar. j — já, ég veit hverja hún á
Ann hló. | við ,en ég get ekki munað naín
■---Ég efast að minnsta kosti ið heldur. Mig minnir að faðir
mjög um það. Líklega trúir hennar sé dómari. Hún stakk
hún mér fyrir því að ég geti! þá upp á Sallie Morrison, Jean
búið hér og meira að segja j wildermuth og vinstúlku
sparað saman peninga. j Elsie Laubach. Nokkrum
— Og það gæturðu reyndar fieiri?
— Já, Charlie. Eg hugsa bók
staflega*aldrei til hans. Hvað
hefir annars orðið af honum?
— Hann er orðinn eitthvað
í strandvarnarliðinu. Minni
þaðjháttar yfirmaður. Hann er
■ kvæntur og býr í New Jersey.
— Hittir þú hann stundum?
— Aldrei. Ég gaf honum lof
orð um að svo myndi verða,
og ég hefi staðið við orð mín.
Ég get heldur ekki sagt, að
það hafi valdið mér neinum
vandræðum .Charlie var bezti
náungi, og hann var sá fyrsti
í mínu lífi. Og þegar þau höfðu
ógilt hjónabandið, höíðu þau
í'frammi við mig hótanir. Ef
Gjörið svo ve! og reynið viðskiptin. ,
Nánar um einstök atriði auglýst síðar.
VirSingarfyllst
Sem til allrar óhamingju! ég nokkurn tíma hitti hann,
myndi hann verða settur í
fangelsi og svo framvegis. Vit-
á’nlega tóm vitleysa, en és
trúði því. Svo varð ég varkár-
ari. Næsta skipti giftist ég
ekki . . . En það var frúin, sem
| SVEíNABAKARÍIÐ |
| Kari Þorsteinsson. jj
5 E:
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiú
itniiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit
i ~ £-r
| NAUDUNGARUPPBOÐ j
| esm auglýst var í 86., 87. og 88. tbl. Lögbirtingablaðs- jg
| ins 1956, á hlut í eigninni nr. 9 við Hátún, hér í bæn- jg
!um, eign dánarbús Dagmarar Teitsdóttur, fer fram jj
eftir kröfu bæjargjaldkerans í Reykjavík og Ráls S. Páls |
sonar hrl., á eigninni sjálfri laugardaginn 8. desember i
I 1956, kl. 2,30 síðdegis. =
Eign sú, er selja á, er 4ra herbergja kjallaraíbúð, 1
| og verður hún til sýnis uppboðsdaginn eftir kl. 1,30 |
i síðdegis. f|
i Borgarfógetinn í Reykjavík 1
s =
miiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmnimmiriiiimmiriiiiiiiiiimmHwmiiiiiiiiuiuiuiuuiiiuiiiÍH
miiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiimiiimmimimiiiHiiimimiiiiiiiimi
Joby. — Og einhverri stúlku þú varst að tala um. Já, ég
í Easton. Nafnið mundi hún Jield að hún hafi einhverjar
! ekki, og vitanlega ég ekki held
, ur. Einhver stúlka, sem kom
gert.
— Já, ■
ef ég gæti búið hér.
— Þetta var víst nóg til að
byrja með, finnst þér ekki?
— Jæja, þú skalt ekki vera.En þetta er sérlega athyglis-
að gera þér rellu út af þessum j vert. í rauninni er frúnni ná-
skítnu þúsund dölum, sagði kvæmlega sama hvort ég kvæn
Joby Og nú hefurðu eitthvaðhst eða ekki, að svo miklu leyti
mark að keppa að, vina mín .jsem það snertir mig eða mina
— Það er víst. Samt var ég hamingju. En hún vill gjarna
ekki að hugsa um peninga'sjá son sinn pússaðan saman
við einhverja hæfilega stúlku.
-— Pússaðan saman?
þegar við vorum að tala sam-
an. Ég hef það á tilfinning-
unni að eitthvað ætti
að gerast innra með manni.
áætlanir á prjónunum. Ef ég
færi aftur til herra Musgrov*,
þessa dóna, myndi það má út
sporin eftir þann óheppilega
skilnað, og ef þú kvænist Sallie
Morrison værir þú líka kom-
inn í örugga höfn og farinn að
heiman. Það er alltaf svo þægi
leg tilhugsun. Og sjáðu svo alla
þessa stjórnmálamenn, sem
voru heiðursburðarmenn. Hún
hefði nú getað valið einhverja
lægra setta. Hvers virði var
til dæmis Robert Hooker
pabba? Og þessi lögfræðingur
frá Fíladelfíu? Og fylkisstjór-
inn? Ég get með naumindum
skilið nærveru herra Slattery.
En þessi Johnson, fræðslufull
trúinn. Hann hafði ekki svo
mikið sam hugmynd um aö
Chapin gamli ætti dóttur. Og
Söngfólk
óskast í kirkjukór Langholtssóknar,
Upplýsingar gefur
«■ =
— Nú skil ég það, sagði Joby. ekki var Paul Donaldson pabba
Það myndi líta betur út ef
En það gerist bókstaflega ekk ég væri tryggilega kvæntur.
ert. Mér finnst ég hvorki vera1 Kominn í örugga höfn — við
eldri eða yngri hvorki glöð eða skulum orða það þannig. Innst
hrygg- jinni finnst henni sennilega
— Það er of snemmt. Og þú nóg að hafa einn Cartie
hefur haft í alltof miklu að frænda í fjölskyldunni.
snúast undanfarið. j — Og þar hefur hún lika
— Líklega, sagði Ann. | fullkomlega rétt fyrir sér,
Á nýjan leik sátu þau þögul. sagði Ann. — Einn Cartie
■— Að hverju brosirðu spurði frænda í hverja fjölskyldu, og
Joby eftir stundarkorn. , svo ekki meira.
— Brosti ég? Líklega hef, — Heyrðu mig nú, Ann.
ég verið að hugsa til bernsku Talaðu nú hreinskilnislega
| Helgi Þorláksson, ee
I Nökkvavogi 21, sími 80118. 1
= 3
iiiiiiliiiiiillillllillllillilllllllillllillllllilliiliiiiillliililllllliliiiiiiiiiiiiiiiiililiiiiiilliililiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiliuiiiimi
«iiiMiuvii<uuw,uiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimaNiiim,ii
FUNDUR
Kvennadeild Slysavarnafélagsins í Reykjavík heldur s
fund mánudaginn 3. des. kl. 8,30 í Sjálfstæðishúsinu. s
Til skemmtunar: jj
Uppiestur: Séra Sveinn Víkingur.
Tvísöngur: Guðrún Þorsteinsdóttir og
Helga Magnúsdóttir.
B
okkar; ég var alltaf svo miklu
eldri en þú. En nú hefur þú
farið fram úr mér á leiðinni,
svo að nú virðist þú eldri.
— Það er ég líka, sagði
Joby.
— Mér þætti gaman að vita
hvernig það atvikaðist, sagði
systir hans.
— Sjálfur er ég ekki viss
um það. Ef til vill hefur þú
haldið þér ungri, en ég ekki.
— Líklega að einhverju
leyti. Ég átti ástarævintýri
mín og stóð kyrr í sömu aldurs
tröppu.
— Það átti ég líka. Það út-
hvort sem þú ert sammála mér
eða ekki.
— Ég skil.
— Er það hugarburður minn,
eða hefur frúin í hyggju að
í einhvers konar ævintýri?
— Nei, veiztu hvað? Þetta
hafði ég einmitt hugsað mér
að spyrja þig um. Hún spurði
mig einu sinni, er hún í djúpt
þenkjandi ham, hvort mér
hefði nokkurn tíma komið til
hugar að endurnýja kunnings
skapinn við hinn kæra herra
Musgrove. Ég ætlaði ekki að
trúa mínum eigin eyrum. Ég
starði óttaslegin á hana. Hún,
sérlega nákominn. Nei, hún
hefur eitthvað á prjónunum.
— Það hefur hún alltaf
haft, mín kæra, og ef mér liði
ekki svo prýðilega hér, hefði ég
gaman af að fara niður og
fylgjast með vinnubrögðum
hennar.
—- Nei, þú verður að vera
góður, og fara ekki frá mér,
sagði Ann.
— Ég geri það ekki, sagði
bróðir hennar.
Að fylgjast með vinnubrögð
um móðurinnar var eins og að
fá tilsögn í kænsku og virðu-
leika við erfiðar aðstæður.
Þegar hún kom niður voru
boðsgestir búnir að snæða
(það var ekki af tilviljun, held
ur hafði Mary fært henni skila
boð um það). Hún veitti Paul
Donaldson þann heiður að
leiða sig inn í setustofuna, en
hún leyfði honu mekki að taka
sér neitt einkaleyfi á henni.
Hún lagði höndina á handlegg
hans, og beindi honum í átt-
ina til fyrsta hópsins. Hún
heilsaði hverjum og einum
Dans.
FJÖLMENNIÐ.
STJORNIN
MMiiiinirmiiiniiiiiiiiiHiiiiiiniiiiitiiitimiiiiiHitiiiiiiiiniiniiniiiiiiiniHEiMLHtjMHBMiHipmiiimjnBi.
'niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiinniiiiiiniiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiHtimmimiiiiiiittttuWMMimtiiiim
I ALLT Á smm STAÐ I
s= =
( HÍNiR HEIMSViÐURKENNDU j
1 RAMCO stimpilhringir |
| Fyrirliggjandi í flestar bifreitSategundir |
| Það er yður í hag að nota aðeins það bezta fyrir
1 bifreið yðar. |'j
| Notið RAMCO stimpilhringi. ö
| Hf. Egill Vilhjálmsson |
| Laugaveg 118 — sími 81812. |
(nnniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu
Vinnið ötullega að útbreiðslu TÍMÁNS