Tíminn - 12.04.1957, Blaðsíða 9

89—*
IIMINN, föstudaginn 12. aprfl 1957.
119
þegar mest lá við. Ég vildi
bara óska að það væru fleiri
republikanar af yðar gerð. Áð
ur en við höldum lengra verð
ég að biðja yður áð taka allt
sem hér verður sagt sem trún
aðarmál. Við sem hér sitjum
erum allir raunhæfir stjórn-
málamenn; við blekkjum
ekki sjálfa okkur og heldur
ekki hver annan. Við reynum
að vera kurteisir eftir því
sem okkur er unnt, en jafn
vel það tekst ekki alltaf. Sem
sagt við erum allir raunhæf
ir stjórnmálamenn, og sann
leikurinn er sá að- flokkur-
inn stendur nú frammi fyr
ir erfiðustu baráttu í sögu
sinni. Það var ekki einu sinni
erfiðara á tíma Wilsons.
Hanh var kosinn forseti
Bandaríkj anna, en hann
beið ósigur í Pennsylvaníu.
Demókrati hefur ekki verið
ríkisstjóri hér síðan . . . ég
held það hafi verið 1890. Það
var Pattison. Og hann komst
að af eintómri óheppni —
af því að stór hópur kjósenda
sveik beinlínis.
— Yður finnst kannski
undarlegt aö ég skuli vera aö
rifja upp svona löngu liðna
atburði. En ég geri þaö vegna
þess að ef við vinnum kosn-
ingarnar sem framundan eru
yrði það með mjög litlum at-
kvæðamun. Ég hef hér síð-
ustu tölur um atvinnuleysis-
styrki. Þær líta illa út, en
sennilega þekkið þér þær
þegar. Þær benda okkur til
hinna mögulegu Pattisona.
Við getum tapað þessum
kosningum, hr. Chapin. Fólk
hefur að vísu f'engið bjórinn
sinn aftur, en núverandi for
seti gefur þeim peninga líka.
Margir segja að við séum
mergsognir með sköttum, og
þótt mér finnist það að vísu
ekki sjálfum fellst ég fúslega
á það áð flokkurinn béri allt
of háa skatta. Það er ekki
fögur hugsun, en ég held hún
standist.
— Þér hljótið því aö skilja
að ég meina það bókstaflega
að ->úð megum ekki missa eitt
einásta atkvæöi. Forsetinn er
að ginna frá okkur atkvæði
með þ essum styrkjum sínum.
Það liggur í augum uþpi ao
viö getum ekki keppt við
stjórn Bandaríkjanna í pen
ingagjöfum þrátt fyrir allan
styrk sem við fáum frá mönn
um eins og yður. Það eina
sem við getum vonast eftir
er að við höldum hverju ein
asta atkvæði sem við höfum
haft hingað til og einhver
bætist við af því að mönnum
verði ljóst hvert forsetinn
stefnir okkur í raun og veru
þrátt fyrir öll gyiliboð. Vegna
alls þessa verðum við að
leggja fram sterkasta fram-
bjóðendalista sem flokkurinn
getur boðið.
— Hr. Chapin, flokkurinn
þarfnast yðar og manna aí
yðar gerð. En í ár höfum viö
ekki ráð á að bjóða fram
mann sem ekki hefur sýnt
fram á að hann geti unnið at
kvæði. Þar sem ég veit að
þér eruð sanngjarn maður
og trúr republikani bið ég yð-
ur aðeins um að draga yður í
hlé frá mögulegu framboði
til vararikisstjóra.
— Þér þurfið ekki að svara
þegar í stað. Þér getið komið
til okkar boðum gegnum vin
okkar Mike Slattery, til dæm
is eftir viku. Við hittumst hér
daglega að heita má, og Mike
getur látið okkur vita begar
þér hafið tekið ákvöröun yð
ar. En nú viljið þér kannski
segja nokkur orð við þá sem
hér eru viðstaddir. Gerið þér
svo vel: þér hafið orðið.
Joe stóö á fætur, og það
varð til að þeir héldu að
hann æílaði að tala, máski
halda ræðu. Þeir hrukkuðu
ennið lítillega, en horfðu þó
á hann og hagræddu sér í
sætunum. Joe horföi á hvern
einstakan þeirra og renndi
augunum hringinn kringum
borðið, síðast leit hann á
Mike. Síðan leit hann á fund
arstjórann og sagði:
— Herrar mínir, ég dreg
mig í hlé.
Síðan gekk hann hratt út
úr fundarherberginu þar sem
mennirnir sátu steinundrandi
eftir.
Hann fór á ódýrt hótel og
festi sér þar herbergi undir
nafninu Jos'eph B. Champion,
Cit.y.
— Hafið þér nokkurn far-
angur, hr. Champion?
— Nei. Ég borga fyrir fram.
Fyrir þrjá daga .
— Það eru tólf dalir. Send
ill, vísaðu. herranum í her-
bergi við götuna.
Hann fór á eftir sendlin
um inn í lyftuna og þegar
þeir komu upp gekk hann
inn eftir ganginum þar til
sendillinn opnaði dyrnar að
herbergi sem vissi út að húsa
garðinum og sagði:
— Var það fleira fyrir herr
ann?
— Já, sagði Joe. Þú getur út
vegaö mér tvær flöskur af
skozku viskíi, Johnny Walker.
— Ég get ekki farið af hó
telinu fyrr en um vaktaskipt
in, en ég get útvegað yður
aðra tegund af skozku viskíi;
átta dali flaskan.
— Allt í lagi, láttu mig
hafa þaö.
— Viskíið er gott; það er
bara ekki Johnny Walker.
Ég á alltaf eina flosku ef fólk
skyldi körna seint' heim og
langa í viskí.
— Komdu með tvær ef þú
átt. Hér eru tuttugu dalir.
— Má ég þá eiga afgang-
inn?
— Já, ef ég fæ tvær flösk
ur.
— Ég kem rétt strax aft
ur.
Hann kom fimm mínútum
síðar með tvær flöskur; þaö
voru mismunandi tegundir,
en skozkt vískí var í þeim
báðum. *’
— Ég kom líka með ís ef
þér þyrftuð á honum að
halda.
— Þakk.
— Var það nokkuð fleira,
herra?
— Nei, ekkert fleira.
Tvo daga drakk Joe í þessu
ömurlega herbergi. Þriðja
daginn hringdi síminn og
hann svaraði.
— Við verðum því miður
að ráðstafa herbergi yðar, hr.
Champion. Þessir þrír dagar
eru liðnir.
— Þakk fyrir.
Sendillinn útvegaði honum
rakáhöld. Hann fékk sér bað,
klæddi sig, fór og fékk sér
egg og kaffi og nokkur glös
og tók síðan lestina 4.35 til
Gibbsville.
4.35 lestin kom til Gibbs-
ville á hæfilegum tíma fyrir
betri borgara bæjarins til að
.kornast heim í matinn. Járn
brautarstöðin var skammt
i frá North Frederick Street,
og Joe fór alltaf fótgangandl
þennan spöl.
j Edith sat og las Standard
þegar hann kom heim; hún
i leit til hans og síðan aftur
á blaðið.
i — Ég fór og drakk mig full
an, sagði hann.
| — Viltu fá að borða strax
eða eigum við að tala fyrst.
— Ertu svöng sjálf? Ef svo
er ekki þá skulum við tala
saman fyrst.
Hún lét Mary vita að þau
ætluðu að borða klukkutíma
síðar en vant var. Á meðan
blandaði hann sér viskí og
sóda og settist í uppáhalds-
stólinn sinn.
— Mike Slattery hefur ver
ið að reyna að ná í þig. Hann
hefur hringt einum tvisvar
! sinnum hingað. f gær líka.
Og í fyrradag.
— Það var falleg umhyggja
af honum .Hvað sagðirðu við
hann?
— O, ég talaði bara einu
sinni við hann — það var í
í fyrradag. Ég sagði að við
byggjumst við þér heim um
kvöldið. Mary eða Marian
! svöruðu í hin skiptin. Hann
biður þig um að hringja í
jsig.
! — Ég fór á hótel og drakk
i mig þar fullan.
j — Aleinn?
J — Já . . . Þú meinar hvort
ég hafi haft kvenmann með?
Nei. Satt að segja datt mér
það ekki einu sinni í hug.
— Annars hefðirðu víst
fundið þér einhverja, sagði
Edith.
— Nei, það held ég ekki
Edith. Ég vildi ekki vera með
neinum eins og mér leið. Sízt
af öllu þurfti ég á vændis-
konu að halda.
— Og þaðan af síður á eig
inkonu þinni. Og þér hefur
víst ekki einu sinni dottiö í
hug að við gætum haía gert
okkur áhyggjur af ■ þér hér
heima. Ég hringdi til Belle
vue, en auðvitað varstu ekki
þar. Mér datt líka í hug að
9
njiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiniii
| Urvals hangikjöt (
| Símar 4241 og 7080
|llllOIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIÍIIIIIIIIIIIIIIII||||IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUIlllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIlI
| Frá sendiráði Tékkóslóvakíu j
| SondiráðiS tilkynnir hérmeð að skrifstofur þess eru 1
| íiuttar frá Skólavörðustíg 45 að Smáragötu 16. Síma- |
1 númer er 82910. Verzlunardeildin er einnig flutt að I
1 sama stað. Símanúmer er 82823. Skrifstofutími er virka I
| daga frá kl. 10—12 og 14—16, nema laugardaga 10—12. |
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiimiiiiniiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiinítuiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniuiiiiir
V.W.W.'.VW.VAW.VW.WAVVAV.W.WWWVWWV
lmm Öllum mínum vinum og vandamönnum færi ég mínar !■
!; beztu þakkir fyrir þá vinsemd, sem þeir sýndu mér á I;
!; 70 ára afmæli mínu 3. apríl s. 1. með gjöfum, heilla- I;
I; skevtum og heimsóknum. !!;
«* Guð blessi ykkur öll. I*
íj Runólfur Guðmundsson, I"
I; Gröf.
■:
v.v.v.v.v.v.vv.v.w.v.v.w/.v.v.v.v.v.v.v.v.v.v.
1 Þöltkum innilcga auðsýnda samúð við andlát og útför eiginmanns rníns og föður okkar, Ingvars Bjarnasonar. Steinunn Gisladóttir, Svava Ingvarsdóttir, Hulda Ingvarsdóttir.
_
Innilea þakklæti fyrir auSsýnda samúð viS fráfall og jarðarför
Önnu Jakobsdóttur
frá Galtará. Aðstandendur.
lnnilegt þakklæti fyrir aúSsýnda samúð við andlát og jarðar-
för eiginmanns míns Ágústar Árnasonar, fyrrv. kennara. Fyrir hönd vandamanna. Ólöf Ólafsdóttir