Tíminn - 23.04.1958, Blaðsíða 4

4
TÍMINN, miðvikud^iim 23. apríl 1958,
stormsveitarmai
I SPEGLl TIMANS
fyrir Gyðmgah;
Maðurinn haíði verið
dæmdiu' í eins árs fangelsi.
Þegar hann gekk út úr saln
um, grétu konur og menn
seildust til að íalva í hönd
hans. Sá dæmdi var Ludwig
Zind, kennari í Offenburg,
og dómsforsetinn lét svo
um mælt, þegar dómurinn
féli, að „orð Zinds hefðu
rifið opin hin gömlu og illa
grónu sár þýzku þjóðar-
mnar.“
Eftir að hafa stundað nám í
Heidelberg gekk Zind í þýzku
Stormsveitirnar og barðist sem
'Slíkur á vígstöðvunum i Rúsb-
landi. Hann hvarf til lieima-
bæjar síns eftir striðið, en
■Bandamenn meinuðu honum
.kcnnsfustörf í Offenburg, þar
úl árið 1948. Á þessum árum
gerðu flestir landar hans allt
lii að gfeyma fortíðinni, en
Zind var ekki á þeim buxun-
mn.
Mann gleymdist
Fyrir um ári var Zind að
dreypa á kampavxni við bar-
■borð í veitingastofu í Offen-
Luav/.í) í-inu
hatrinu hellt í gömui sár
.burg, er ókunnugur maður kom
inn í veitingasíofuna. Zind bauð
.honum að drekka með sér og
fór vel á með þeim l>ar til um
klukkan tvö urn nóttina. Þá fór
Zind aö ræða um liatur sitt
á Gyðingum. Drykkjufélagi
-hans sagði, að bezt væri að
•segja honum, áður en lengra
■væri haldið með þetta umræðu-
efni, að hann væri Gyðingur.
,,Á stríðsárunum var ég í fanga-
óúðum og ég er Gyðingur",
.sagði maðurinn. ,,Hvaö?“, sagði
Zind, „svo þeir hafa gleymt að
.setja þi'g í gasklefana. Nazist-
arnir drápu ekki nógu marga
Gyðinga.“ Viðstaddir skárust
nú í leikinn til að koma í Veg
fyrir handalögmál. Gyðingur-
inn mótmælti aðfönun Zinds
við yfirvöldin í Baden-Wúrtem-
öerg, án þess að það bæri ár-
angur. Þpgar hann lét sér ekki
segj.ast við daufar undirtektir,
reyndu yfirvöldin, til að þagga
mál'ð niður, að stefna þeim
Zind og Gyðingnum saman til
sátta. í stað þess að biðjast aí'-
sökunar, sagði Zind, að hann
myndi heldur sópa götur en
beygja sig fyrir Gyðingi. Þegar
mál þetta komst í blöðin,
heimtuðu eitt hundrað þúsund
þýzkir kennai-ar að Zind yrði
dreginn fyxúr rétt. Kom í lj'ós
við rannsókn, að Zind hafði haft
•sönni skoðanir uppi í kennslu-
stundum. Fyrír rétti neitaði
Zir.d engum ásökunum, en til-
kynnti, að ef Þýzkaland hefði
ékki þörf fyrir þjónustu hans,
þá stæði honutn til boða kunn-
arastarf 1 Egyptalandi.
Esrs manns verk
Það þyrfti eklci a'ð kosta
miklu til lögg'æzlu, ef allir
væru eins og Joe Rousse lög-
reglustjóri í bænum Niagara í
Viscounsin. Hann var á ferð í
lögreglubifreið bæjarins, er
hann rakst á aðra bifreið á
gatnamótum. Hann liandtók
sjálfan sig fyrir að eiga sök á
árekstrinum, gekk fyrir dóm-
ara, bar vitni gegn sér og
greiddi tuttugu.og finmi dollara
í sekt.
GásenJandið
ÍUiklir atviniuierfiðleikai' erii
nú í Kanada og hefir þess gætt
í brezkum blöðum undanfarið,
að menn þar i landi eru lítt
hrifnir af fólksflutningum frá
Bretlandi og vestur. Sú saga er
sögð af lijqnum frá Hull, sein
fóru til Kanada og ætluðn að
byrja nýtt líf, að dvölin vestra
liafi orðið þeim mikil vonhrigði.
Konan hefir skrifað til Bret-
lands, að þau lxjón værn „ör-
væntingarfull, hungruð og von
laus. Með okkur er farið na'st
um eins og afbrotamcnn. Mað
nriíin minn gat fengið að ger-
aró brauðsölumaður, en hann
átti að greiða 36 ptmda trygg
ingu. Þeir peningar voru ekki
í eigu okkar.“ Öunur kona frá
líretlandi hefir skrifað heini:
„Brezkir innflyíjendnr verða að
standa í biðröðum svo mátntð-
um skiptir til að leita fyrir sér
iim atvinnu. Þrír landar mínir
liafa tjáð mér, að þeir verði að
byrja að stauda við dyr vinnu-
miðlunarskrifstofunnar klukk-
an 4,30 að nóttu, ef biðin á
að bet'a einltvern árangur."
Brezk blöð krefjast þess, að
Kanadastjórn greiði fargjöldin
heim fyrír atvinnulausa iun-
flytjendur, Þrátt fyrir þessa at-
vinnuerfiðleika, hafa þeir starfs
mcnn Kanadastjórnar, scm sjá
uin mál innflytjenda, ekkert
gert til að skýra ástandið og
telja fréttir af ástandinu orðum
auknar. Myndin hér að neðan
ætti að færa fólki heim sanninn
um, að Kanuda er ekkcrt gósen-
land, eins og stendur, en mynd-
in er af biðröð fyrir utan vinnu-
miðlunarskrifstofu í Toronto og
Heiman ég fór
Halidór Kiljan Laxness liefir
aldréi farið dult með hriXningu
sína a kenriingum kinverska
hein". ;peking3ins Lao Tze, scm
uppi var um líkt leyti og Kon-
fúsúts. Bókin um veginn, cftir
Lao Tzé hefir komið út á ís-
tenzlui í þýðingu Jakobs Jóh.
Smára, og. er hi'ð ágæ'lasta hetm-
spekirit. Til er lý.sing. efíir spek-
inginn á þjóófélagi, sem hann
telur t-11 fyrírmyndar:
Lítið land með fáusn íbúiun .
Þótt þar vairu bátar og vagnar,
myuriíi engir fara í þcim. Þótt
þar væru vopn, myndu eng'ir
handfjfíUa þau ... Nágrauna-
rikið gæti verið það nalægt, að
hægt væri að lieyra hanana
gala þar. En fólkið myndi vaxa
og verða gamalt án þess, að
stíga fæti sínum þangað.
Lao Tze
hanagalið áhrií'alaust
ri. >< Laxness
iitið í önnur iöntl
Þetta er að nokkru lýsing á
þvi þjóðfélagi, sem hefir aiið
Laxness, utan eitt. Við leggjum
á ckkur eriið ferðalög svo ltana-
gal nágrannanna fái náð eyrum
oklcar; Laxness ekki síður en
aðrir.
Hin vota gröf
f Usen í Þýzkalandi gerðist
sá atburður fyrir skömmu, að
Heinrich nokkur Bormann
drukknaði með þeim liætti, að
liann féll í læk. Hafði liann val-
ið sér trjágrein á bakkanunt
undir snöru, en þegar allt var
í bezta gengi, brotnaði greinin
og Bormann féll í lækinn ineð
pr fþJí’n V* 9
fvrrg5-e’«<I'itTi sfle'ðinffum.
Ssroya og bróðir hennar
aldan velti snillingunum
iáðvgrkiö sökk
Fyrir nckkru fór Soraya fyxr-
verandi drotining' til Bandaríkj-
anna, ásamt bróður sínunt, sem
■ e.nn er í skóia og móður þsirra.
Þau sigldu frá Genóva a ítalíu
á bandaríska farþegaskipinu
Constituíicn. Þar sem ítalir eru
manna rómantískastir fór ekki
hjá því, að einhverjir át-
burðir yrðu við brottför Sorayu,
sem hefir heitiö að giftast kon-
ungi sínum aftur, þegar hann
hefir gegnt skyldum sínum við
ríkið. Tveir menn, skáld og mál-
art, reru iífróður á eftir skipinu
og ætluðu að færa Sorayu ljóð
og málverk í vegarnesti. í raun-
inni var aðalerindið að sjá kon-
una. Höfðu þeir í hyggju að
kasta sér í sjóinn við s'kipshlið,
svo skipverjar neyddust til r3
bjarga þeini um borö. Þetta fó.
þó ekki betur en svo, að bátn-
um hvo-lfdi undir þeint áður en
þeir náðu til skipsins. „Málverk
mitt sökk til botns“, sagði mál-
arinn, sem heitir Mario Rai-
tnondo, og Saroya sigldi sinn
sjó.
Nasser hefir veríð heldur
•erfiður viðfangs í viðskiptum
sínum við Vestur-EvTÓpumenn
i u.’u.ymnq í Kairó
rússneskt klæði — leerin egypsk
Og Bandaríkin og telja sumir,
áð hann sé pggjaður til stórræðia
af Rússum. Hvað sem því líður,
þá eru nokkrir dáleikar með
Rússurn og Egyptum um þessar
mundir, mennin.gartengslin sem
sagt í bezta lagi. Þótt Rússar séu
yfirfeitt búnir nýtízkutegri vopn
um en fötum, hafa þeir sent
fatnað á fízkusýni*»gu í Kairó
og þar gcngu egypzkar meyjar
um palla í kleópatrískri fegurð
klæddar sund'bolum sniðatum
eftir frönskum fyrirmyndum,
léttum siimarkápum aðskor-num
og öðrum prýðiLegum kvenfatn-
aði, setn hefir tekið næsta ótrú-
legum breytingum. Ekki hefir
enn frótzt að rússneskir karl-
menn itafi í hyggju að' þrengja
buxnaskálmar sínar, en fari
rússneskur kvenfa'tnaður að
værða öllu affskornari, fer varla
að verða sjón'armunur á „pilsa-
sl'aotti" mannis og konu. austur
þar.
■ rrnn' ■■ tnriTHTm—rwm
Rödd reynsfunnar

Marilyn Monroe
tilhugalífið tekur enda
Arlhur Mill'er í tvö ár, hefir
Marilyn Monroe ýmislegt a'ð
segja öðrum eiginkonum: „Ég
er þeirrar skoðunar, að maður-
inn eigi ekki að halda
áfram að vera. í, til-
hugaiiíi við konuna, cftir
að hann er giftur henni. Margat-
konur verða óhamingj.usamar,
ef þeir hætte því, en ég segi,
að hann hafi nóg að gera við a3
vinna fyrir heimilimL Farðu
sjáLf og kauptu þér bLóm, e£
þór finnst svona varið í þaú‘.
Ilún heldur því að vísu fram,
að rómantíkin eigi að haldast,
þótt fólk giftist, þótt sálfræð-
ingar og hjónabandssérfræðing*
ar haldi því fram, að ástin eigí
að brcytasit í órjúfandi vináttu
og félagsskap í lijónabandi.
Eldhætfa
Faðir í Middleton í Englandi
bað sálfræðing að koma og líta
á rúmliggjandi sott simi tólf ára
gamlau. Sálfræðingurinn ræddi
við piltinn, sem lá í rúminu og
reykti vindling. Þegar sálfræð-
Lngurinn fór, sagði hann föð-
urnum að láta strákúui hafa
öslsubakka, svo hann kveikti
ekki L ,