Alþýðublaðið - 08.04.1920, Page 1

€refið út aí Alþýðuíiokknum
1920
Fimtudaginn 8. apríl
Embætti
Póstmeistarastaðan
á Akureyri.
Eina og gefur a5 skilja, er það
mjög mikilsvert, þegar embætti
eru veitt, að ekki sé gengið fram
hjá hæfum, ungum mönnum, þeg-
ar ekki stendur svo á, að flytja
beri eldri mann, sem stabið hefir
vel í stöðu sinni, í betra embætti.
Um póstmeistaraembættið á Ak-
ureyri sækja tveir menn, sem
komið geta til greina við veitingu
þessa embættis. Sá eldri er Guð-
mundur Bergsson póatafgreiðslií-
maður á ísafirði. Hann hefir gegnt
jþví embætti alllengi og gert það
vel. Er því dálífcið undarlegt, að
hann skuli sæbja burtu frá ísa-
fiiði nú, er hann eftir nýju launa-
lögunum fær stórum bætt kjör,
og enn þá einkennilegra, að hann
skuli sækja um stöðu, sem er
nákvæmlega eins launuð, en mikið
erfiðari en sú, er hann nú hefir,
og ioks er hann gerókunnugur í
Akúreyrarumdæminu. En í nán-'
ustu framtíð hijóta að liggja fyrir
breytingar á póstgöngum, og því
mjög nauðsynlegt að kunnugir
inenn sóu í póstmeistaraembætt-
unum.
Hinn maðurinn er Finnur Jóns-
son á Akureyri, sem verið hefir
aðstoðarmaður þar á pósthúsinu í
samfleytt níu ár, en varð að hætta
því starfi fyrir tæpu ári, vegna
þess hve launin voru frámunalega
lítil. Enda var honum þá neitað
um Seyðisfjarðar-póstafgreiðslu, og
var hann þó eini póstþjónninn, er
sótti, og mælti póstmeistari líka
að sjálfsögðu með honum, en póli-
tiskar ástæður réðu úrslitum.
Það sem nú mælir með því, að
Finni verði veitt póstmeistara-
staðan á Akureyri, er fyrst og
fremst það, að hann nú fái upp-
r®isn á því ranglæti, er hann varð
fyrir 1918, í öðru lagi er hann
gagnkunnugur Akureyrarumdæm-
inu, hefir í forföllum núverandi
póstafgreiðslumanps gegnt embætti
hans prýðilega og hefir unnið sér
almenna hylli á Akureyri, sem
áreiðanlegur og óhlutdrægur af-
greiðslumaður. Loks mælir það
óneitanlega mjög eindregið með
Finni, að hann er ungur maður,
sem mjög sennilega hverfur al-
gerlega frá þvi að starfa við póst-
afgreiðslu, fái hann ekki þetta
starf; en landið má alls ekki sjá
af þeim mönnum úr þjónustu
sinni, sem ' fúsir eru til þess að
helga því æfistarf sitt, ekki sízt
þegar þeir eru viðurkendir hæfi-
leikamenn og standa á engan hátt
í vegi fyrir eldri og reyndari
mönnum. Nógu margir ungir hæfi-
leikamenn hafa samt horfið úr
þjónustu þess.
Að þessu athuguðu liggur það
í augum uppi, að mjög óheppilegt
væri ef Guðmundi væri veitt þetta
starf, þó hann hafi embættisaldur-
inn yfir Finn. Því það virðist al-
gerlega ástæðulaust fyrir hann að
sækja burt frá ísafirði, og er það
líka, þegar ekki er um betra,
heldur miklu fremur verra em-
bætti að ræða.
Þó embættisaldur gangi oftast
nær fyrir, er engin ástæða til þess
að hann geri það ætíð, og alls
ekki, þegar það getur komið í
bága við hag ríkisins. En í þessu
falli verður ekki betur séð, en að
svo sé. Þessar línur eru ritaðar
til þess að sýna það, að fylgst er
með í þessu máli, en ekki tíl þess
að kasta skugga á nokkurn mann.
Ekki vantreystum vér heldur póst-
meistara í þessu efni. Því hann
mun vafalaust ekki að óþörfu
skifta um menn í embættum,
ekki sízt þegar grunur leikur á
því, að Guðmundur sæki aðeins
burt frá ísafirði vegna þess, að
hann hafi svo að segja selt fyrir-
fram póstmeistaraembættið á ísa-
firði, til þess að koma út, fyrir
geypiverð, húseign sinni og bóka-
verzlun þar á staðnum.
77. tölubl.
Menn drukkna á
Eyrarbakka.
Tveir menn drukknuðu í lenö-
ingu á Eyrarbakka í fyrra dag.
Voru þeir að koma á smábáfc
framan úr vólbát, er þeir höfðn
róið á til fisbjar, en lagt á leg-
unni. Fylti bátinn i lendingunni,
og soguðust tveir menn út og
drukknuðu, en einn bjargaði sér
á sundi. Þeir, sem drukknuðu,
hétu:
Pétur Hannesson frá Blómstur-
völlum og Oddur Snorrason frá
Sölkutóft, mestu dugnaðarmenn.
Samsöngur
Jónasar Tómassonar
frá ísafirði,
er haldinn var á annan páskadag,
var vel sóttur, húsið troðfult. Enda
var bæjarmönnum orðið nýnæmi
að heyra söng. Lögin voru öll eftir
söngstjórann sjálfan, og meiri hlut-
inn ortur við „Strengleika" Guðm.
Guðmundssonar. Hin voru við
„Hljóðfallið" eftir H. Hafstein,
„Hreiðrið mitt" eftir Forst. Erl.,
„Hugsjónina" eftir Guðm. Guðm.
og „íslands fána“ eftir sama. —
Um þessi lög má segja það, að
þau séu laglega úr garði gerð og
bendi á að höfundurinn unni hljóm-
list. Aftur á móti varð ekki af
þessum samsöng dæmt, að hér
hefði nýtt söngskáld „slegið í
gegn“. Hafi skáldlegur frumleiki
sveimað yfir vötnunum, þá laust
honum þó ekki niður meðal á-
heyrenda í þetta sinn. Listaráhrif
samsöngsins urðu dauf, enda djarffe
teílt, að krydda ekki söngskrána
einnig með einhverju eftir aðra
höfunda.
Um söDginn sjálfan má ým-