Tíminn - 10.10.1958, Page 12

Léttir til með hvassri norðanátt.
V.^..1**' ..
Reykjavík: 8 st., Akmeyri 8 st.,
Kaupmh. 11 st., Berlía >6 st.
Föstudagur 10. október 1958.
Átján skafa enn
fjönisteina
Út af Látrabjargi voru í gær-
kvöldi a.m.k. 18 brezkir togarar
að veiðum innan tólf milna mark-
anna. Annars staðar varð ekki vart
Landhelgisbrjóta.
Út af Vestfjörðum er nú norð-
austan hvassviðri.
Út af sunnanverðnm Vestfjörð-
jm voru í gærmorgun 15 brezkir
íogarar að veiðum í fiskveiðiland-
3ielgi og 5 fyrir utan landtoelgis-
iínu.
Á öðrum stöðum var ekki vitao
ara landhelgisbrjóta;
(Frá landhelgisgæzlunni).
í órafjarlægð
Aðsókn er niikil að amerisku
bókasýningunni livern dag,
enda er þar margt gott að skoða.
Það eru jafnt .uldnir sem ungir,
sem þar koma. Börniii láta ekki :
sitt eftir liggja, enda eru þarna
margar fallegar harnabækur.
Þessi unga menntadis hefir
lisetzt að við barnabókahilluna,'
náð í fallega mynd.abók, og þeg-
ar þreytan kallar að, gerir lnin
sér hægt um vik og sezt flötuin
beinum á gólfið. Hún er svo
niðursokkin í bókina, að luin
Iveitir því enga athygli, þegar
ljósmyndarlnn smellir af. —
('T,in=m • Cnnnar Andersen 1 l|
Þór í Höfn:
Hreyfa sig ekki úr fiskileysunni, þótt
þýzkir sigli með fullfermi af Halanum
60 klst. til tungls-
ins?
_ NTB—Washington, 9. okt. —
Á líuigard agsnit Jrgu n verður
gerð tilraun til áð skjóta upp
gervihnetti, sem á að komast á
braut umhverfis tunglið. Er
þetta haft eftir áreiðanlegum
heimildum í Waishington. Það
er bþndaríski fiugherinn, sem
fyrir tilrauninni stendur. Notuð
verður eldflaug af gerðinni Þór.
Hnettinum, sem vegur 14 kg
verður komið fyrir í 4. stigi
eldflaugarinnair. Hún ,á áð ná
40 þús. km hraða á klst.
Leggjast brezku togararnir undir Kerskipavernd ?
Blaðið náði í gær tali af bátsmanninum á varðskipinu
Þór, Magnúsi Gíslasyni. Hann sagði, að varðskipið hefði
ekki lagzt að brezkum togara til uppgöngu síðar íöstudag-
inn 3. þessa mánaðar, er fréttamenn flugu yfir landhelgis-
brjótana út af Vestfjörðum með gæzluvélinni Rán.
Þór kom til hafnar í Reykjavík
á hádegi í gær.
Magnús sagði, að varðskismenn
hefðu séð þýzka togara, sem voru
að koma af Halanum, sigla gegn-
um brezka flotann úti fyrir Vest-
fjörðum. Þýzku togararnir lágu á
nösunumt af Ihleðslu. Enginn
brezku togaranna hreyfði sig úr
fiskileysunni, þótt þeir sæju Þjóð
verjana sigla hjá með fullfermi.
, Vere, papamortuus est’
PÍUS XII. lézt í fyrrinótt

NTB—Castelgandolfo, 9.
okt. — Smurður líkami
Píusar páfa XII. lá í dag á
einföldum líkbörum á sveita
setri páfa í þorpinu Castel-
gandolfo, þar sem hann lézt
s.l. nótt. Síðdegis streymdu
fram hjá börunum fjöldi
fólks, sumir grátandi, og
Ksaría Jútía í höfn:
á ^ ■*
„Áðeins tímaspursmál hvenær slys
hlýzt í viðureigninni við Breta”
Rætt viS skipherrann, Lárus Þorsteinsson
Varðskipið María Júlía kom til hafnar í Reykjavík í fyrra-
dag eftir stranga útivist. Skipherrann, Lárus Þorsteinsson,
lét svo ummælt í viðtali við blaðið, að það væri bara tíma-
spursmál hvenær slys hlytist í viðureigninni við Breta.
— Það er meira en að reynt
sc að keyra á okkur, sagði Lárus,
við erum eltir á röndum.
Sem dæmi um þrákelknislega
morðsýki brezkra togaraskip-
■ stjóra hefir skipherrann látið
blaðinu í té meðfylgjandi úr
siglt niður skip þeirra, og þar
méð játa á sig glæpinn, eða
freista þess að komast undan í
þeirri von, að enginn yrði til
frásagnar, ef önnur skip væru
þar hvergi nærstödd.
Þeir sem leggja eyru við þeirri
drátt úr skýrslu frá 21. septem- sögu, að varðskipsmenn hafi það
ber. Geta menn myndað sér aðallega fyrir stafni að skiptast
skoðanir um, hvort brezkir tog á kurteisiskveðjum við Breta, og
araskipstjórar mundu leggja bjóða þeim til tedrykkju, geta
það á sig að draga íslendinga einnig hugleitt það mál.
upp úr sjónum eftir að hafa Lárus Þorsteinsson sagði, að
það væri skaði að fréttamenn
væru ekki sendir út með varð-
skipunum. Varðskipsmenn hefðu
lítinn tíma til myndatöku, því
síður til að taka svívirðingar og
f ill lls. hótanir Breta upp á segulband,
en þess væri oft kostur. Til dæm-
is hefðu engar myndir verið tekn
ar af viðureigninni við Paynter.
Slíkar heimiiMiþ gætu verið
styrkur, þegar málin eru rædd á
alþjóðavettvangi.
Ruslaði Bretunum
Fréttrimaður notaði tækifærið
og spurðist fyrir um árásina á
bátsmanninn á Maríu Júlíu, Krist
ján Bjaírnason, Si viðureigninni
við Paynter.
Sagði Lárus, að Kristján hefði
farið með tveimur öðrum varð-
skipsmönnum niður í vélarrúm
PÉTUR JÓNSSON togarans. Þar var við 5—6 Breta
Talaði við Bretana á þann eina hátt, eiga, en varðskipsmenn báru
seim þeir fá skilið. hærra hlut. Mun Kristj'ón fcafa
vottuðu hinum látna kirkju-
höfðingja og staðgengli
Krists á jörðu hér virðingu
sína.
Fyrr í dag kom Gronchi Ítalíu-
forseti og gekk fram tojá börum
páfa, en á eftir toonum fylgdu um
50 sendiherrar erlendra ríkja.
öskemmt í 100 ár.
í morgun komu hermenn úr hin
um fræga svissneska lífverði páfa,
klæddir skrautlegum einkennisbún
ingum frá 18. öld. Gengu þeir inn
í henbergið þar sem ’páfi háði
dauðastríð sitt seinustu þrjá daga
lífs síns. Ákveðið en vingjarnlega
sögðu þeir öllum viðstöddum að
fara út úr (herberginu.
Tóku þá læknarnir til að
smyrja líkið. Notuðu þeir nýtt
balsam, sem er talið mun be'tra
en það sem á'ffur hefir verið not-
iFramhald á 2. slðu)
VegalengSdin út frá Blarðanum,
þar sem landhelgisbrjótarnir voru
staddir, og norður á Haíatlii, er
aöeins 35 sjómílur.
Þurfa að sjá botn
Magnús sagði, að varðskipsmenn
ir togarasjómenn mundu ráða sig
ti' íslandsferða með því skilyröi,
að ekki væri farið á Haiann.
— Þeir þurfa að sjá í þotn;
vilja helzt vera uppí kálgösðum.
Við sjáum aldrei þýzka togara
að veiðum. Þeir halda sig fjær
landi. •
„Hver sendir þessi svín
á sjó?"
— Það er staðreynd. að Eng-
lendingar setja upp neyðarllagg,
ef þeir vita ekki hvað kltikkpn er,
sagði Magnús. — Togarinn Egill
Skallagrímsson mætti einu sinni
brezkum reknetabát, þegar foann
var á leið tii Englands. Búturinn
var með neyðarflagg uppi. Skip-
stjórinn á Agli, Snæbjör-n Slef-
ánsson, lagði að honum til að
vita hvað um væri að Y««a. Skip-
verjar spurðu, hvar þeir væru
sladdir, og vali- þeim sagt það.
Togarinn lagði frá, en þá hífðu
Bretar neyðarflaggið í annað sinn.
Þegar togarinn kom til þeirra
aftur, spurðu þeir hvað . klukka
væri. Þá varð skipstjóranum að
orði:
„Hver sendir þessi svín á
S}ó?‘
Leggjast þeir þar undir
herskipavernd?
— Hvað þá um lamlhelgis-
brjótana, þegar veður fara að
liarðna?
— Þeim verður óframhvæm-
anlegt að stunda veiðarnar án
þess að geta lagzt inná firði, og
(Framhald á 2. sáðu)
ítrekaSar tilraunir til ákeyrslu
LÁRUS ÞORSTEINSSON
— Við erum eltir á röndum.
gengið 'híart fram, enda torausf-
menni mikið, og ruslaði Bretun-
um.
Þegar skipun barst um að hætta
við töku togarans, kom Kristján
seinastur upp á dekkið. Hann ætl
aði þá yfir í Maríu Júlíu, sem
hafði legið bakborðsmegin. Lárus
skipherra var þá búinn að kalla
upp og segja mönnunum að fara
yfir í það varðskipanna, sem bet-
ur lægi við. Kristján liafði ekki
heyrt kallið, en ætlaði yfir í
Maríu, sem var að leggja frá
togaranum.
Þegar Kristján var kominn fTam
fyrir spilið, réðust á liann fjórir |
Framtvald a 2 sl<k>
Sunnudaginn 21. september
kom varðskipið María Júlía að
togaranum Lincohi City GY—
464, þar sem hann var að veið-
um 2,5 sjómílur innan fiskveiðí
takmarkanna. Hefir skiplierrann
á Ma,ríu Júlíu látið blaðinu í
té eftirfarandi úrdrátt úr
skýrslu um viðskiptin við tog-
arann:
„Skipstjóranum var birt kæra
og honum skipað að stöðva vél,
ennfremur að við myndum
koma yfir í skip hans. Var nú
fylgzt með togaranum um
stund, en hann sneri á stjórn-
borða og byrjaði að draga inn
vörpuna, en þá kom í Ijós að
vörpuvírarnir voru saman tvinn
aðir, og mun það hafa orsakað
óstjórnlega reiði skistjórans, ei'
marka má af þeim formæling-
um seni hann lét sér um munn
fara.
Stöðugt, meðan á þessu stóð,
var kallað frá togaranum til
H.M.S. Diana og óskað eftir
hjálp, en -okkur sagt að fara
til fjandans og annað þvíum,
líkt.
Skipverjar togarans liöfðu
vopnazt bareflum, svo sem öx-
um, hömrum, goggum og heit-
um og köldum spúl, einnig köst
uðu þeir brýnum og' kolum yfir
í varðskipið, en skipstjóri tog-
arans kom einnig með stóra
nýja exi hlaupandi niður á þil-
far.
Varðskipið stöðvaði nA vél,
og lét reka skammt frá, aftan
við togaraun, og einnig herskip
ið Il.M.S. Diana sein komið var
á vettvang.
Klj. 16,02 höfðu toggjramenrt
innj’íyrt vörpuna. BakkaðS þá
togarinn mjög skyndilega með
fullri ferð ,án þess að gefa
merki, sem gæfi til kynna að
hann ætlaði að bakka. Varð nú
ekki forðað árekstri, neina varð
skipið bakkaði einnig með fullri
ferð, sem það og gerðí, og gaf
tilheyrandi merki urn það með
skipsflautunni, þar sem herskip-
ið Diana var þá rétt aftan við
varðskipið, en sigldi nú burt.
Nú þegar togaramenn sáu að
ekki mundi takast að bakka á
okkur, þá tók togarinn á fulla
ferð áfram, og beygði hart á
stjórnborða og stefndi nú' beint
á varðskipið niitt, sem setti einn-
ig á fulla ferð, og beygði frá
honum, en tog'arinn elti þá varð
skipið, og þótt siglt væri í
sveiga og liringi, þá fylgdi hanu
stöðugt á eftir. Var nú ferðin
aukin, og siglt með fullri véla-
orku skipsins, og dró þá heldur
í sundur með skipunum, og um
kl. 16,15 hætti togarinn eftir-
förinni.
Þess skal getið, að meðan á
eltingaleiknum stóð, mun bilið
milli skipanna hafa veríð um
6—7 metrar, þá er það var
stytzt.“