Tíminn - 16.10.1958, Blaðsíða 9

TÍMINN, i aimtudaginn 16. október 1958.
Viftt tíj
tk lK. Clamp:
13. dagur
En það r ’ samt kannske
ekki eins m'kil nýlunda fyrir
liana og að s;tja hér og spjalla
við karlmann. Nú var feirrm-
in farin veg a'lrar veraldar og
hún ræddi við hann eins og
þau hefðu þekkzfc lengi. Hún
sagði við sjálfa sig: Þetta get-
ur aðeins varað stutta stund.
Það er eitrið í þessu litla glasi,
sem verkar svona á mig. Þessi
hugsun varð enn áleitnari er
hún bauð góða nótt, mannin-
um, sem hún þekkfi aðeins
sem Philip. Nú sat hún aftur
alein í 1 itla herberginn með
hvíta rúminu. Hugsanirnar
sóttu að.
Hann vill llklega ekki segja
mér hið rétta nafn sitt, og þvi
ætti hann að gera það? Hvaöa
þýöingu hefir nafn — mitt
eða hans" Ee má ekki spyrja
hann nærgöngulla spurninga,
það mundi kannske verka frá
hrindandi. Eg verð aðeins að
reyna að njóta návistar hans
meðan fært er. Eg vona, að
hann fari ekki s^rax. Skyldi
hann vera kvæntur? Hvar
skyldi hann eiga heima? Hvað
starfar hann? Eg fæ kannske
aldrei að vita það„ en samt
mun ég eiga góðar minningar
um þessa fundi.
Það var kalt í lxúsinu, er
hún vaknaði morguninn eft-
ir, og hún fagnaöi heitum
kaffibollanum, sem henm var
færður. Hún brá yfir sig herða
skjóli og gekk gegnum borð-
stofuna, sem var nöturleg í
grárri morgunskímunni. Þar
var enginn. Varð hún fyrir
vonbrigðum. Kannske mundi
hann ekki nenna svona
snemma á fætur.
Svalirnar voru líka kulda-
legar og gráar, lofti-j hráslaga
legt. Kannske hafði dýrðin
kvöldið áður aðeins verið'
draumur. Kannske var hún
alein hér í þessum fjalla-
skála.
Hún staðnæmdist við hand
rið svalanna og studdi hönd-
um á það, starði út í grámygl-
una, sem byrgði sýn. Þaö fór
lirollur um hana. Þetta var
ekki notalegt.
Allt í einu brá hvitleitum
bjarma á þokumistrið, þaö
birti og svo brá roða á hana.
Hún virtist vera að leysast
upp. Katharine hélt niðri i sér
andanum. Nú sá hún fjalla-
tindana birtast í roðaglóð og
það var sem snærinn flæddi
um þá.
— Góðan daginn, Katha-
rine.
Hún sneri sér hvatiega við
og stóð andspænis Pliilip.
Hún sagði ekkert, geðshrær
ing hennar svipfci hana máli
um stund. Andlit lians var svo
nærri henni, karlmannlegt og
frítt. Það var sem það sprytti
fram úr morgunroðanum.
Þessi maður var ókunnur,
en hann hafði þó orðið fyrst-
ur til þess að brjóta henni
leiö út úr fangelsinu, og þess
vegna var hann henni þýðing
armeiri en allir aðrir, sem
hún mundi síðar-hitta. Katha
rine fannst sem þetta hlyti
að vera leikur forlaganna.
Loks fékk. hún málið.
— Góðan daginn, Philip.
Mér varð svo þverft við. Eg
heyrði ekki 'jþegar þér komuð.
Sáuð þér ekki sólaruppkom-
una?
— Jú, ég sá hana. En þér
voruö svo hugfangin af henni,
að ég vildi ekki trufla yður.
Hvernig þótti yður?
— Eg gét ekki lýst hrifn-
ingu og tilfinníngum mínum
með orðúm. En mér þykir
vænt umy að- þér skylduð
kippa mér niður á jöröina aft
ur. Það ér ekki alls kostar
þægilegt að koma svona nærri
himninum 1 yrirvaralaust.
Philip brosti. Hún var
greind. Hún var einlæg og hé-
gómalaus og hrifning hennar
var sönn. Honum varð hugsað
til Valerié og minntist orða
hennar, er hún hafði séð hið
sama fyrir nokkrum árum:
„Hvernig í ósþöpimum get-
uröu feng’ÍS af þér að norpa
hér úti og stara á fjall?“
Valerie mundi ekki hafa þótt
ómaksins vert að fara svona
snemma á fætur til þess að
sjá svo ómérkilegt fyrirbrigði
sem sólaruppkomu á fjöllum.
Hún mundi hafa kosið að vera
í þægilegú ðg'^stóru. gistihúsi
niðri í dalnum. Þetta um-
hverfi var ekki aö hennar
skapi. '
— Þetta ér rétt, sagði hann
við Katharine. Himninum
verður maöur að kynnast í á-
föngum. Annfrs finnst mér
ilmandi kaffilykt leggja hing-
að út. Ilressir ekki morgun-
loftið matarlystina?
Kathafiiíe hló glaðlega. Já,
hún vildhMf^sfágna dásemd-
um þeim, sem Jífið vildi unna
henni, tvéim höndum.
— Já, nú væri gott að fá
morgunverö', sagði hún.
Philip tók eftir blómlegum
roða í vöngúm hennar við
borðið, og' hann sá einnig grá-
ar ýrur i hárinu, sem morgun-
golan hafði ||,t. Forvitnx hans
um henná^5pagi vaknaöi á ný.
Hún hafði engan hving. Gat
þáð veriö, að hún heföi lifað
til þessa.dagBj^n 'þess að kynn
ast nokkr.um þeirra hluta,
sem lífið veitir flestum kon-
um í ríkum inæli og eðli þeirra
er samkvæmt. Valerie hafði
þegar kannað lífið svo, að’eins
þrítug að aldii, að líf hennar
var nú aðeins hörð barátta við
lífsleiðan»v -• —
En samt hafði þessi kona,
mikla lífsreynslu að baki, um
það var ekki að villast. En
hver var þessi lífsreynsla? Það
lá mikil örlagasaga bak viö
framkomu hennar. Nú var
hún glöð. og hrifin eins og lítil
stúlka, sem var að rita fyrsta
blað í lífsbók sína. Já, abba-
dísin hefir flýið klaustriö,
hugsaði hann enn.
— Þér brosið, sagði Katha-
rine.
— Já, ég er búin að finna
nýtt nafn handa yður, sagði
hann. — Eg vona að þér reið-
izt mér ekki.
— Eg skal reyna það, svar-
aði hún.
— Nafnið er Abbadísin.
Hún var þegar alvarleg. —
Hvers vegna kallið þér mig
það?
— Af því að það virðist
hæfa yður alveg. Það er sem
þér hafið verið lokaðar inni
og ekki fengið að njóta þeirr-
ar gleði, sem fólk á yðar aldri
hefir notið. Hann þagnaði
hálf vandræðalegur.
— Já, ég er komin á miðjan
aldur, ég veit það. Eg er þrjá-
tíu og níu ára. Þér munuð
kalla það miðaldra, er það
ekki?
— Flest fólk lítur svo á,
sagöi Philip og hugsaði til Val
erie og ótta hennac við efri
árin.
En þessi kona gerði enga
tilraun til að leyna aklri sín-
um. Hún kom til dyranna eins
og hún var klædd.
— En ég hefi samt ekki
strokið úr neinu klaustri.
sagði hún hlæjandi og svipur
I hennar glaðnaði á ný. — Mér
þykir leitt að valda yður von
brigðum með því, að segja
það.
Philip hló líka. — Loftkast-
alinn minn er hruninn. Eg var
farinn að gera mér í hugar-
lund áhrifaríka sögu. Jæja,
i við skulum ekki tala meira
um það. Eg verð víst að fara
niður í gistihúsið rneð lest-
inni árdegis. Farið þér lika?
— Ja.
I — Ágætt, þá verðum við
samferða.
I Hann fór að tala um aðra
hluti, reyndi aö vera glaöur
og nærgætinn, unz hún var
farin að brosa glaðlega á ný.
Klukkan átta óku þau með
strenglestinni saman niður í
dalinn. En hvað þefcta er ó-
líkt ferðinni uppeftir, hugs-
aði Katharine. Þá hafði eina
samfylgd hennar verið þýzku
mælandi starfsstúlka. Nú var
viðhorfið annað, og kvöldverð
urinn í gistihúsinu Krónan
nuindi ekki verða henni mar-
tröð sem fyrr.
Hún hafði kynnzt aölaðandi
manni, sem kallaði sig Philip.
Hann var nú raunar eina
manneskjan í heimi hennar.
| Én Philip hafði enga hug-
mynd um, hve mikið rúm
hann skipaði þegar í vitund
hennar, í vitund þessarar
konu, sem hann kallaði Katha
rine. En hann vissi, að hún
hafði valcið áhuga hans og
forvitni.
Hann skemmti sér við þá
tilhugsun, að hann hefði í
fyrsta sinn fengið áhuga íyrir
konu af öðrum ástæðum en
ytri fegurö hennar. Það var
blátt áfram kátbroslegt.
En maður, sem ekki hafði
annað að gera hér en að bíöa
og finna sér eitthvað til dund
urs á meðan, gat auðvitað
lent i ýmsu.
10. kafli.
Litli, hvíti báturinn skreið
frá bryggjunni. Katharine sat
í stafni, og Philip hallaði sér
út yfir borðstokkinn rétt hjá.
Þaö' var aöeins einn farþegi
enn á þiljum bátsins, aidvaö-
ur maður með hugann ailan
við blaðalestur. Aðrir farþeg-
ar, sem fáir voru, héldu sig
á ööi’u farrými.
Þetta var mildur morgunn,
og vöriö virtist í nánd. Ásarn-
ir umhverfis vatnið láu í
mistri, og þorpin voru sem
perlur á festi á bökkum vatns
ins.
I Mikil breyting hafði orðið á
Katharine síöustu þrjá dag-
9
‘aiiiiiiniiimiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiKiiimiihmmnnnninmniiiiiiiiiiiiiiiiimmiimnnnmnmmniiimitiiiniin^
| Stefán IslancU |
óperusöngvari
5 3
syngur í Gamla bíó í kvöld og annað kvöld
kl. 19,15.
s§
Við hljóðfærið Fritz Weisshappel.
1 Breytt söngskrá.
| Síðustu söngskemmtanir að þessu Sinni.
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiimiuiimiiiiuiimiiiiiiiiiiiiiiiriiiiTmiinnnmnimiiiiiHimiimá
Höfum fyrirliggjandi
»
Vængjadælur
fíestar stærðir
frá
STROJEXPORT (
Tékkóslóvakíu
Útvegum einnig g
SE:
flestar tegundir s
af vélknúnum dælum =
s
og sjálfvirk vatnskerfi. §
1
5=
| Kristján G. Gíslason h.f.
I Bifreið óskast
= Jarðboranir ríkisins óska eftir, til kaups, bifreið með §|
= ==
| 4ra hjóla drifi, t.d. Willys Station eða Dodge Cariol. |
s s
| Upplýsingar í síma 17400.
5 S
9 =
■■■■■aiimiimímmummiuimmmmmmiiimiimimmnmiimmiimmimimnBinaimnuiimMe
luiiiuiiiiuuiuiuiiiuiiiiiiiuiiiuiuiiiuuiiiuiiiuiiiuiiiuiiiuimmiiiimiimiiuiiiiiimwiinmnimmiimmmmu!
Atvinna
| Viljum ráða nokkra menn til starfa við jarðboranir. |
| Um framtíðaratvinnu getur verið að ræða. Upplýsingar =
I í síma 17400. I
==
| Gufuborun ríkis og Reykjavíkurbæjar
•s? =
>iiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiniiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiii(iuriiHnummnuiiii]iiinniiiu
iiuuuiuiuumiuiuuuuuuiuuiuiuiumuimiumimiiuiuiuuiuiuuiuiuuiuumnmmminimmmmuuimmij
{ Félagið ALIFUGLINN
1 heldur fund í Breiðfirðingabúð föstudag 17. þ.m.
| kl. 8 e.h.
FUNDAREFNI:
1. Eggjadreifingin
2. Önnur mál.
Stjómin
MiinniniiiniiiuHiiiiiiiiiiiHiiiimiimmmmimmmniiimmimimimmimiimmimmmmnnnmmmmmnTi
Blaðburður
Unglinga vanfar til blaðburðar á eftirtöldum
stöðum:
Vogar
Afgreiðsla TÍMANS.
nmmiimimiiiiimmimmmimmmimmimiuiiumiimiummiiimimimmimmimmimmmini!