Tíminn - 26.11.1958, Síða 9

ríMINN, miðvikndaginn 26. nóvember 1958.
9
ELEANOR BURFORD
HIN KONAN
kenna sjálfri mér iann ég
upp á hlutum til þess að . . . .
— Mér liði eins og þér.
Hann sneri sér að mér og
brosti afsakandi.
— Eg ætlaði að kenna yður
smávegis lexíu, sagði hann.
— Vegna Júlíu frænku?
sagði ég?
— Líka vegna yðar sjálfr
ar. Hvar getum við annars
fengið okkur tebolla?
— Þáð er ágætur lítill stað
ur hérna skammt frá. En
hvernig á ég að komast inn?
— Eg skal bera yður.
— Það verður tekið eítir
því.
Þegar við komum að veit-
ingahúsinu bar hann mig yfir
þröskuldinn. Þegar ég út-
skýrði aö ég hefði snúið mig
vísaði veitingamaðurinn okk
ur út í eitt hornið þar sem var
lítill sófi.
Eg uppgötvaði ýmislegt á
meðan við drukkum teið.
Hann eyddi ekki tíma í þaö
aö horfa á fólkið umhverfis.
Mér féll vel að tala við hann,
og reyndi að vera eðlileg í tali.
Eg gat ekki hugsaö mér aö
hann væri að fara á brott inn
an tíðar. Eg vildi njóta hverr
ar mínútu og hugsa ekki uin
framtíðina. Við vorum orðin
dús.
— Þú viröist hissa, sagöi
hann. — Þú hefur áreiöanlega
haldið mig eldri en ég er, er
það ekki? Miiinsta kosti 10
árum eldri.
— Ekki tíu. Kannske . . eitt
. . . tvö . . . þrjú . .
— Eða sex, jafnvel tíu. Eg
veit að ég lít út fyrir aö vera
eldri en ég er. Þú ert ung
legri og þaö gerir munínn enn
meiri er það ekki?
— Hvernig skyldi stánda á
þessum mun?
— Þú hefur eytt lifinu þaö
sem af er innan hinna þykku
múra Lavender Cottage.
— Og þú hefur ekki lifaö
jafn rólegu lífi?
— Nei, sagði hann og andlit
hans var eins og lokuð bók.
Hann vildi ekki geía mér svo
mikið sem eitt einasta augna
blik af lífi sínu. En ég vildi
ekk tala um neitt við hann
sem honum líkaði ekki. Eg
vildi koma honum til þess aö
hlæja aftur.
— Það er ekki árafjölöinn
sem setur mestan svip á líf
manna heldur á hvern hátt
menn lifa því.
— í mínu lifi gerist aldrei
neitt markvert, sagöi ég. —
Eg gekk í skóla, ég kom heim
í leyfi og nú hjálpa ég litið
eitt til viö húsverkin og í garð
inum.
— Lítill fugl söng um þaö
að þú hefði dottið af hjólinu.
Hann brosti aftur og -ég var
ánægð. — Og ókunnur mað
ur bar mig heim, bætti ég viö.
— Þetta er víst ekki sérlega
spennandi?
— Það er ekki þaö sama og
aö ganga á Mount Everest eða
kanna ókunna stigu, sagði ég,
— en engu aö síður var þetta
tilbreyting.
Innra með mér hug'saði ég:
Þetta er víst spennandi og ég
nýt hverrar mínútu.
Áður en hann bar mig út
í bílinn aftur vorum við orö
in beztu vinir. Við sögðum fátt
meðan hann ók mér heim.
Það var farið að rökkva og
rökkrið gerði umhverfið lík
ast því sem í álfheimum væri.
— Þetta var skemmtilegur
dagur, sagði ég ’þegar hann
bar mig inn Lavender Cott
age.
Júlía frænka vgrð að lig'gja
í rúminu, sagði Lydía, vegna
þess að höfuöverkurinn var
illkynjaðri en venjulega.
— Eg vona að þú komir og
talir við Júlu frænku áaur en
þú ferð, sagði ég.
— Eg kem á mörgun, sagöi
hann, — til þeás áð' heim-
sækja ykkur báðar.
Og þannig hélt þetta áfram
alla vikuna og það var dásam
leg vika.
Við fórum í margar bílferð
ir. Júlía frænka var með einu
sinni en síðan fann hún jafn-
an einhverjar afsakanir er
henni var boðið að fara meö.
— Eg hefi svo mikið aö
gera. Eg þarf að búa til plómu
sultu, sagöi hú efnu sinni.
— Við gætum gjert það sam
an í kvöld, stakk-ég uppá.
— Þá þarf ég aö ljúka við
púðan sem ég ætla að gefa
á basarinn.
Hún leit undarlega út, og
ég gat lesið hugsánir hennar
Hana grunar að hér sé ástar
brall á feröinni,-hugsaði ég.
Hún heldur aö karlmaður geti
orðið hrifinn af - mér. Nei.
Hann er brjóstgóður og vor
kennir mér aö géta ekki geng
ið um. Það er eina ástæðan
til þess að hann tekur mig
meö í bílferöir. .
— Eg er viss um að hann
vill heldur að þú sért meff okk
ur, sagði ég.
— Nei, hann er áreiöanlega
feginn að ég er ekki meö.
— Jæja, sagði ég og hló
vandræöalega. — Okkur kem
ur sýnilega ekki samsn um
hvað hann eiginlega vill.
— Sara, sagöi Júiía frænka
alvarlega. — Þú mátt ekki
gera þér of ákveðnar liug-
myndir um fólk. Aðeins vegna
þess að fólk hefur tekið eftir
Díönu ...
— En hún er alls ekki hérna
núna, sagði ég og skammað
ist mín fyrir aö.glaðjast yfir
því. : '
Eg óttaöist að' hver dagur
væri sá siðasti; sem ég sæi
Josslyn. Mér fannst ég hafa
nálgast himnarki þessa dag
ana, svo hamingjusöm var ég,
en ég gleymdi áldrei þeirri
staðreynd að smámunir ein-
ir gætu leitt til þess aö ég
sykki niður í hjjldyþi örvænt
ingarinnar.
En hann var um kyrrt alla
vikuna og sú næsta gekk í
garð.
— — — Eg vaþ úti í garðin
um og var að tíha bióm þegar
Lydia kallaöi tií min að sim
inn hringdi.
Josslyn hafði ætlað að koma
og drekka te selnna um dag
inn og ég var í ágætu skapi.
Eg hafði einnig grun um aö
hann mundi stinga upp á bil
ferð — og að Júlia frænka
mundi stinga upp á.þv: aö viö
færum -ein. Eg hafði hana
grunaöa um að vita hvernig
mér var innanbrjósts og höf
uðverkurinn og a’Iar aðrar af
sakanir værn uppspuni íiá
rótum.
Eg gekk inn til þess að
svara í símann og var smeyk
um að þetta væri Josslyn að
afturkalla heimsóknina. Eg
skildi hversu mikið hann
hafði að segja fyrir mig og
hvernig hann hafði breytt lífi
mínu. Eg mátti vart um það
hugsa hversu mjög líf mitt
rnundi breytast þegar hann
færi. Eg hugsaði um daginn
sem hann mundi kveðja. —
Jæja, ég get ekki dvalizt hér
lengur og verð því að kveðja.
Mundi hann kveðja á þennan
hátt? Þessir dagar sem höfðu
verið mér svo kærir hlutu að
hafa verið honum eitthvað að
minnsta kosti.
Hendur minar skulfu er ég
tók símann upp.
— Markham 27563, sagði ég.
En það var ekki Josslyn sem
svaraði. Það var Díana.
— Sara, sagði hún og rödd
in virtist stríðnisleg. — Eg
er i London. Var rétt að koma
með flugvél.
— Díana . . . en . . .
— Mig langaði að skreppa
heim um tíma--------heimþrá
hugsa ég. |
— Díana — — það er dá-
samlegt að fá þig heim aftur.
Júlía frænka verður áreiðan
lega glöð. En-----fyrirgefðu
að ég er dálítið rugluð. Hvers
vegna kemurðu svona óvænt
Díana?
— Vig getum talað um það
þegar ég er komin heim.
— Er Jói frændi meö þér?
— Nei, ég er ein. Hún hik
aði andartak. — Eg mátti ti.1
meö að koma heim um stund
arsakir. Heyröu-----ég ætla
að fara á járnbrautarsfcðina
núna strax. Eg vona að ég nái
lestinni sem fer kl. 11. Þá
ætti ég að vera komin heim
um fjögurleytið.
— Þaö verður dásamlegt
að sjá þig aftur Díana, sagði
ég — en þú hefur ekki skrifað
svo lengi. Er ekki allt i lagi?
— Við höfum ekki tíma til
að' tala um það núna ef ég á
að ná lestinni. Við sjáumst
þá seinnipartinn.
Eg lagði símann á.
— Júlía frænka, hrópaði ég,
— Júlía frænka. Díana er
komin heim.
Þaö stóðu vasar með kryst
anthemum .í dagstofunni og
teborðið hafði einmitt veriö
dregið fram. Júlía frænka
hafði tekið fram silfurborð ■
búnaðinn í tilefni' dagsins og
Lydia hafði bakað hunangs
köku sem var eftirlætisréttur
Díönu.
I Júlia frænka stó'ö við glugg
ann og horfði út.
— Mér finnst einkennilegt
að hún skuli koma heim svona
fyrirvaralaust, sagði hún liugs
andi. — Án þess svo mikið
sem minnast einu orði á það.
— Nákvæmlega ems og
pabbi, sagði ég.
Já, nákvæmlega eins og
liann fa'ð'ir þinn.
Eg er að velta því fyrir mér
hvort þeirra skyldi koma á
undan, Josslyn eða Diana.
— Einmitt það, sagði Júlía.
Það var ekki lengri tími til
þess að velta þessu fyrir sér
því að bíll hafði staðnæmst
fyrir utan húsið og Díana
stökk út, dálítið ókunnugleg.
En þó dásamleg eins og'
venjulega.
Við hlupum út til þess að
taka á móti henni og hún
flaug upp um hálsinn á okk-
ur.
Eg horfði á hana. Hún hafði
þroskast og leit fremur út fyr
ir að vera 21 árs en 18 ára.
Hún var mjög vel klædd, í
svartri og hvitri dragt og meö
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiinnLinnYiinnna
Aðvörun
Að gefnu tilefni skal þeim tilmælum beint til allra
þeirra, er nota olíu til upphitunar, að þeir gæti
þess vandlega að ekki leki olía frá geymum né
leiðslum í niðurföll eða út í jarðveginn..
Slíkt veldur ekki einungis óþarfa olíueyðslu og
óþef í húsum, heldur getur það orsakað spreng-
| ingu í holræsunum.
1 Bæjarverkfræðingurinn í Reykjavík.
iriiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiimiiHiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiminmii
Geymsla
§ Lítið geymsluherbergi óskast í miðbænum eða -m
sem næst honum. Þarf að vera þurrt. Tilboð send- j|
= • 3
ist blaðinu fyrir mánaðamót, merkt: ,,Geymsla“. p
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
1 Umsóknir um námsstyrki: 1
1 TILKYNNING |
frá Menntamálaráði Islands
Umsóknir um styrki eða lán af fé því, sem vænt- |
anlega verður veitt á fjárlögum 1959 til íslenzkra
námsmanna erlendis eiga að vera komnar til skrif- g
stofu Menntamálaráðs að Hverfisgötu 21 eða í |
pósthólf 1398, Reykjavík, fyrir 1. janúar n. k.
Til leiðbeiningar umsækjendum vill Menntamála- ‘ 1
ráð taka þetta fram: E
1. Námsstyrkir og námslán verða eingöngu veitt. §
íslenzkum ríkisborgurum til náms erlendis. i
2. Styrkir eða lán verða ekki veitt til bess náms,
sem auðveldlega má stunda hér á landi.
3. Umsóknir frá beim, sem lokið hafa kandídats-
prófi, verða ekki teknar til greina.
4. Framhaldsstyrkir eða lán verða ekki veitt,
nema umsókn fylgi vottorð frá menntastofnun
þeirri, sem umsækjendur stunda nám við. Vottorð-
1 in eiga að vera frá því í nóvember eða desember
| þessa árs.
| 5. Umsóknir skulu vera á sérstökum eyðublöðum,
1 sem fást í skrifstofu Menntamálaráðs og hjá sendi-
| ráðum íslands erlendis. Prófskírteini og önnur
fylgiskjöl með umsóknum burfa að vera staðfest
eftirrit, þar eð þau verða geymd í skjalasafni
Menntamálaráðs, en ekki endursend.
MENNTAMÁLARÁÐ ÍSLANDS.
s
MHiBmmiiiiiuiHniiiuimiuiniiininiiiiiiHHHinimiiiiiiniiiinnuiiiinnuniiniiitininiiiiiBiiiiniiiinnBi—i
WLWAVA,AVUV>VV.VWWVWVWWWWVrwWVWUVWt
‘í \
■; Mínar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem í
í; glöddu mig með heimsóknum, gjöfum og á marg-
I; víslegan hátt sýndu mér hlýhug á sjötugsafmæli »;
mínu.
Helga Hallgrímsdóttir, Unaósi.
I
\V.V.V.,.V.V.V.V.V.V.,.V.V.V.V.VAV.V.,.V.V.V.’.V.VJ
<VWW.VAV%%W.,AW.1.VWW,V.WA\".,.%VWViWVl
í
Mínar beztu þakkir til allra, sem glöddu mig á
í sjötugsafmælinu með lieimsóknum, gjöfum og
;; skeytum.
j; Guð blessi ykkur öll.
■J Þórey Jóhannsdóttir,
I; Bakkagerði; Stöðvarfirði.
vWWVAV.V.V.'.V.W.V.V.W.V.W.V.V.VAW.WyW
Jarðarför mannsins míns,
Bjarna Jónssonar
frá Meiri-Tuncju,
sem andaðist 17. þ. m., fer fram að Árbae laugardaginn 29. þ. m.
Athöfnin hefst með húskveðju að heimíli hans kl. 11 f. h. Bílferð
verður frá Bifreiðastöð íslands kl. 8 f. h, -
Þórdís Þórðardóttir.