Alþýðublaðið - 09.04.1920, Blaðsíða 3
ALtÞÐUBLAÐIÐ
8
fú Safflverjannm.
Uha leið og Samverjinn hættir
í þetta sinn að úthluca máltíðum,
er skylt að þakka stuðningsmönn-
um hans trúfesti þeirra við starf-
ið, og minnast þess með nokkrum
orðum. Aðsóknin að máltíðum var
í febrúar minni en undanfarin ár,
flestir gestir 162 (24. febr.), en oft
nálægt 100, og máltíðir sendar út
4 bæ aldrei fleiri en 35 á dag
þann mánuð. Þegar inflúenzan kom
fækkuðu gestirnir nokkuð, en heim
sendar máltíðir fjölguðu stórum,
hafa verið nálægt 80 ,að meðaltali
síðan 10. marz, urðu flestar 95 á
dag, og borðuðu þó 100 gestir
þann dag í matsal Samverjans.
Meðan hræðslan var mest við in-
flúenzuna vorn sumir einhleypir
menn veikir illa staddir, því eng-
inn þorði að bera þeim mat þar
sem þeir voru vanir að kaupa
fæði, og hljóp þá Samverjinn und-
ir bagga að ósk hjálparskrifstof-
unnar í Barnaskólanum, og hafa
sumir þeirra borgað Samverjanum
það rausnarlega aftur, og borgun
væntanleg frá hinum.
Fáein fátæk fjölskylduheimili
fæddi Samverjinn og að mestu
leyti nokkra daga meðan allir voru
þar veikir.
Annars hata gestirnir eins og
að undanförnu verið langflest börn,
fullorðnir ekki nema 6 af hundr-
aði hverju, og aðains einn karl-
maður (á áttræðisaldri). Margar
blessunaróskir frá fátæku fólki eig-
um vér að flytja styrktarmönnum
Samverjans. Þeir einir, sem aldrei
hafa kært sig um að kynnast hög-
um fátækra barnaheimila og ein-
stæðinga þessa bæjar, geta látið
sér um munn fara þá fjarstæðu,
að Samverjinn sé óþarfur. — Og
lesi einhver, sem slíkt hugsar,
þessar línur, leyfi eg mér að skora
á hann að heimsækja með mér
nokkrar kjallarafjölskyldur og háa-
loftsíbúðir þessa bæjar, og nota
hlutdrægnisiaust augu sfn og eyru
til að kynnast högum þeim sem
stór hópur ef æskulýðnum, fram-
tfðarfólkinu, á við að búa, að
ógleymdu veslings gamla fólkinu,
sem margoft býr f alveg óhæfum
Eitt eintali af Morgun-
blaðinu frá í gær, fyrri preutun,
óskast keypt háu verði. Afgr. v. á.
hýbýlum, þótt gott fólk láti það
ekki svelta. Það er alveg hörmu-
legt hvað lengi má bíða eftir við-
unanlegu gamalmennahæii. Mjólk
hefir Samverjinn gefið nálægt 305
sjúklingum, eftir meðmælum lækn
anna, sumum 14 daga og sumum
lengur, og komu þær gjafir sér
afarvel, ekki sízt þar sem veik
börn eiga hlut að máli, eins og
vfðast hefir verið. Verður mjólk-
urgjöfunam haldið áfram meðan
góðir menn vilja leggja féð til;
en hætti gjafir til Samverjans um
leið og matgjafir hætta, eins og
stundum hefir verið, þá verður
hann og bráðlega að hætta að
gefa mjólk, þótt sárt sé vegna
sjúklinganna.
Helgi Helgason, verzlunarstjóri
við Zimsens verzlun, tekur við
gjöfum áfram til þessara mjólkur-
gjafa og borgár alla reikninga til
Samverjans nema fyrir mjólk, þá
borga eg undirritaður. Frekari
skýrslu um starfið er ékki unt að
gefa að sinni, af því ýmsir reikn-
ingar eru enn ókomnir.
Gn hjartans þakkir segir stjórn-
arnefnd Samverjans yður öllurn
sem stutt hafið að því að hann
gæti glatt og satt fjölda barna og
sjúklinga í vetur.
Sigurkjörn Á. Gíslason.
Svo skal leiðan forsmá,
t
að anza honum ekki“, segir gam-
ait máitæki.
Eg skal leiða hjá mér að svara
hinum illgirnislegu dylgjum hr. Ól.
Ólafssonar í minn garð, og vísa
þeim öllum heim til höfundar.
Eg vil aðeins athuga svolítið
þetta vottorð, sem hr. Ól. Ólafs-
son þykist hafa fengið undirskrift
þessara tveggja manna á: Ásgeirs
Torfasonar og Benedikts Bene-
diktssonar.
Ekki á eg gott með að trúa
því, að þessi nöfn séu vel fengin
undir þetta vottorð í Mgbl. 24.
marz. Þar sem eg hefl yfirlýsingu
frá öðrum þessara manna um að
hann hafi ekki heyrt samtal okk-
ar viðvíkjandi m.b. Sæbjörgu, þar
getur maður séð hvað hr. Ól. ÓI.-
afsson er vandur að virðingu sinni
með að fara með rangt mál. Og
hvað viðvíkur veðrinu þennan um-
getna dag, þá voru margir bátar,
Eg færi hér með mitt innileg-
asta þakklæti þeim hinum mörgú,
sem sýnt. hafa mér ógleymanlega
kærleiksríka hluttekningu í orði
og verki, fyrst við fráfall kon-
unnar minnar í fyrra haust og
nú við' fráfall dætra minna. Eg
tilgreini ekki nöfn þeirra hér.
Eg veit að þau eru skrifuð' hjá
honum, sem sagði: „Gleðjist með
glöðum og hryggist með hryggum*
og „berið hvers annars byrðar".
Reykjavík, 8. apiíl 1920.
Jón Helgason.
sem áttu eftir að taka meira og
minna af línu sinni, þegar við
lögðum af stað í land, og sumir
þeirra komu ekki að landi fyr en
seint um kvöldið, og höfðu þá
náð allri líuu siuni. Sést bezt af
því, að verðið var ekkert aftaka-
veður.
Þess vil eg einnig geta, að það
sem Ólafur Ólafsson skipstjóri segir
að okkur, hafi farið á milli, við-
vikjandi olíu til bjálpar m.b. Sæ-
björgu, eru tilhæfulaus ósannindi,
eins og fleira í grein hans.
Læt eg svo úttalað um þetta
mál.
Rvík, 27. marz 1920.
Ingim. N. Jónsson.
V 0 110 r ð :
Eg undirskrifaður votta hér með,
að eg hefi ekki skrifað undir grein
Ól. Ólafssonar skipstjóra á m.b.
Þórði Kakala, sem birtist í Mgbl.,
dags. 18. marz 1920, eins og hún
stendur þar. Eg mótmælti aðeins
í grein Ingim. N. Jónssonar, að
m.b. Freyr frá Eyrarbakka hefði
vérið með flaggi í fullu tré. Énn
tók eg fram við ÓI. Ólafsson skip-
stjóra, að eg hefði ekkert samtal
heyrt milli hans og Ingimundar
N. Jónssonar viðvíkjandi m.b. Sæ-
björgu frá Yatnsleysu.
Rvík, 23. marz 1920.
Benedikt Benediktsson,
háseti á Þórði Kakala.
V 0 11 0 r ð :
Eg undirritaður háseti á Þórði
Kakala votta hér með, að eg
heyrði Ingim. N. Jónsson segja
við Ólaf Ólafsson skipstjóra á m.b.
Þórði Kakala, að ekki væri rétt
að hafa ekki tal af m.b. Sæbjörgu
frá Vatnsleysu.
Rvík, 28. marz 1920.
Porsteinn Finnsson.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.