Alþýðublaðið - 26.09.1927, Blaðsíða 3

ÁLpVtíUBLAtílU
! S
; m
u
cJi V\
0'! ___
[Riíni
n! iHilh

sem jnannkynið er a!t af að
breyta í veruleika, en gengur alt
of seint. Hugsjónina má orða á
margan hátt.
Hún heitir: 1 samræmi við lífið.
Hún heitir einnig: Fullkomnari.
Gervait lífið stefnir að full-
komnun. Um ómælanlegan tíma
hefir manhkynið verið að þokast
upp áfangana sjö. En þótt viði
lítum yfir þúsundir ára, sjáum við
litla eða enga framför. Svo seint
gengur það.
Alt frá þvi, að frumveran stráði
geislabrotum sínum út um ver-
öldina, hefir lífið verið á sífeldri
framfarabraut, og þar að kemur,
að alt líf verður fullkomið. En
við þurfum að flýta fyrír því. Við
verðum að gera þetta að hugsjón
okkar, því að þessi er sú æðsta
og mesta hugsjón, sem til er. All-
ar hinar yfirgripsminni hugsjónir
eru innifaldar í þessari.
En hvernig eigum við að fram-
kvaema þesá hugsjón, gera hana
ab veruleika? Það er ekki hægt
jneð öðru en að vanda lifnað sinn
á allan hátt, ab ieita sannleikans,
kærleikans og þekkingarinnar.
Þessar eiga að vera sameiginleg-
ar hugsjónir okkar. Við erum ung
og upprennandi, en okkar bíður
einnig mikið starf. Það stendur
sem sé í valdi æskuiýðsins, hvort
heiminum fer fram eða aftur. Það
er á okkar valdi að hef ja heiminn
einu þrepinu ofar en hann er.
Æskulýður! Hugsjónir bíða
okkar. Við megum eiiki skerast
úr leik.
Látum herópið gegn okkar
lægra eðli verða: Fullkomnari!
Æskulýður! Gerum sannleikann,
kærleikann, þekkinguna og jafn-
réttið að veruleika!
Duliir.
Innflutningurinn.
Fjármálaráðuneytið filkynnir:
Innfluttar vörur námu i ágúst
5678 510 krónum. Þar af til
Reykjavíkur 3412 396 kr. (FB.)
Khöfn, FB., 25. sept.
Rússar og Frakkar.
Frá París er símað: Rússar buð-
•ust í gær til þess að greiða Frökk-
um 60 milljónir gullfranka árlega
ú 61 ár, en krefjast í staðinn, að
Frakkar veiti þeim verzlunarlán,
að upphæð 600 milljónir gull-
franka. Tilgangurinn með tilboði
Rússa er sennilega sá að koma í
veg fyrir, að Rakovski verði send-
ur heim, og að treysta viðskifta-
samböndin. I tilboðinu er ekkert
minst á útgjöld þau, sem Frakkar
höfðu vegna Rússa í heimsstyrj-
öldinni, og er af þeirri orsök og
öðrum yfirleitt talið ósennilegt, að
Frakkar fallist. á tilboðið, þótt
hins vegar sé mögulegt, áð það
leiði af sér frekari samningatil-
raunir til þess að ná samkomu-
lagi um frakknesk-rússnesk fjár-
mál, sem hefir verið' deiluefni
með þessum þjóðum nú um nokk-
ur áx.
Rit Jóhanns SigurjónssoBar.
Khöfn í sept. 1927.
Fyrir nokkru var grein í „Poii-
tiken“ eftir Finn Hoffmann, og
er þar sagt frá því, að íslend-
ingar í Höfn ætli að gangast fyrir •
því, — meðai annars með þvi að
skora á Bókmentafélagið(?) — að
rit Jóhanns Sigurjónssonar yrðu
gefin út í heild, og þá einnig
þau rit, er liggja eftir hann í
handriti. Einnig stóð þar, að Har-
aidur leikari Björnsson væri áð
lesa yfir handrit af léikrjti eftir
Jóhann, er væri óprentað. Reykja-
víkurblöðin haía nú t'lutt þessa
fregn eftír skeyti til sendiherra
Dana á íslandi og engra frekari
upplýsinga leitað.' Þó að það
skifti í sjálfu sér ekki mildu máli,
hvort þessi fregn væri sönn eða
ekki, skal ég þó upþlýsa — eink-
um fyrir eftirtímann —, að úlf-
aldi hefir hér verið gerður úr
mýflugu. Frú Ingeborg Sigyir-
jónsson' hafði að vísu beðið Har-
ald Björnsson' að líta yfir leik-
rit, er liggur óprentað eftir Jó-
hann, og enn frémur hafði komið
til mála, að Eiiiar Olgeirsson rit-
stjóri og einhver með honum, sem
kvað vera aÖ bollaleggja nýtt
bókaútgáfufélag, ef til vill gæfu
eitthvað út af ritum Jóhanns, en
engra samninga hefir þó verið
leitað um slikt við frú Sigur-
jónsson, og eins og húnsjálf seg-
ir ,er ég sírna til hennar: „Því
miður er langt frá því víst, hvort
nokkuð verður af heildarútgáfu
rita mannsins míns sáluga, og eg
hefi enn þá ekki átt tal við Einar
Olgeirsson eða félaga hans' um
.þetta. Fregnin er alveg úr íausu
lofti, og var ætlun mín, að ekki
yrði um jjetta talað, fyrr en víst
yrði, hvort nokkuð yrði úr þessu
eða ekki. í handriti liggur ekki
mikið eftir Jóhann.“
Porf. Kr.
I m ia I e ii d t í © S m ú I.
Stykkishólmi, FB., 23. s&pt.
Veðrátta.
Stöðug norðanátt og hvassviðri.
Sökum þurka er farið að bera á
vatnsleýsi hér. Haldi þurrviðri á-
fram, má búast við, að sækja
verði vátn í árnar, en það er
þriggja til fjögurra stunda ferð.
Kjötverð.
Lausasöluverð á kjöti er hér
sem stendur 94 aurar á kg. af
1. flokks kjöti.
Heilsufar
er gott yfirleitt. Kikhósti er þó
■enn í börnum, en vægur yfirleitt
og í rénun.
Frá sjómönmmnm.
FB., 25. sept.
Komnir tLI landsins. Liggjum á
Norðfirði. Vellíðan. Kær kvebja.
Skipshöfnin á „Otri“.
„Mis ssksmssfiaist
Hástigi í íslenzkri sorpblaða-
mensku náði „Danski Moggi“ í
gær. Hann var í slæmu skapi út
af því, að vildarmenn hans, sem
viðriðnir eru sjóðþurðarmálið,
standa mjög höllum fæti. Eys
blaðið því moði um höfuð sér
og kallár jafnaðarmenn alls konar
ónöfnum, svo sem „fö&urlands-
syikara", jafnar þeim við „af-
brotamexm" og þar fram éftir
götunum.
Sýnilega líkar húsbændunum,
eigendum blaðsins, riú vel, því
að einn þeirra sagði við annan
á götu, eftir að hann hafði Iesáð
hlaðið: „Ja, ja; nu er de gode nóg,
tví nu skairimist teir." Eftir þessu
verður þeim ekki sagt upp stöð-
unni að sinni, — eins og Krist-
Jjáni tetrinu Albertssyni. —
„Smmu• er ég nefndur“, eftir
Upton Sinclair. Ragnar E. Kvaran
þýddi og skrifaði eftirmála.
Rök jafnadarstefnunnar. Útgef-
andi Jafnaðarmannaféiag íslands.
Bezta bókin 1926.
Bylfing qg ílmld úr „Bréfi til
Láru“.
Fást í afgreiðslu Alþýðublaðs-
ins.
„Sælir eru heimskingjar í Para-
dís apanna, því þeir verða það-
an aldrei reknir.“
Hástuðlun.
Ferskeytla.
IX. Vitinn.
Einn á kvöldin ég fer heim;
oft er kafaldsmugga;
konan fyrir kæran beini
kveikir Ijós í glugga.
G. G.
Orðsending til H. V.
Herra ritstjóri!
Mér þætti vænt um, ef þér vild- ■
uð birta neðanskráða orðsendingu
mína til hr. Hannibals Valdimars-
sonar (hins einasta á landinu!) í
tilefni af orösendingu hans í
heiðruðu blaði yðar 18 þ. m.
Mér þykir fyrir því, að ég
skyldi hafa verið svo gersamlega
ókurmugur hr. H. V. að fara að
kalla harin lýðháskólamann, en nú
veit ég‘, að hann er kennaraskóla-
genginn, Því þótti mér fyrir því,
að hr. H. V. hefir sýnilega reiðsí
vegna þekkingarleysis míns, en
það er leiðinlegt, þegar menn
reiðast — fyrir þá sjálfa þó fyrst
og fremst. Ég vona, að ég geri
hr. H. V. ekki rangt til, er ég
segi, að reiðin hafi hlaupið með
;hann í gönur, — þvi ef svo væri,
gæti hver maður lesið á milli
lína orðsendingar hans, hvem
mann hann hefir að geyma. Nú
þekki ég hr. H. V. ekkert og \dí
því ekki fullyrða neitt, en sögur,
hentar á lofti, „því ólyginn sagði
mér“, verða aldrei notaðar sem
rök, — í hæsta lagi, að hægt sé
að nota þær til þess að gera menn
og málefni þeirra tortryggileg, —
„en það er nú alt af nokkuð“,
kynni hr. H. V. að segja! Sjálfar
sögurnar læt ég mér í léttu rúmi
liggja, því riiér stendur nokkurn
veginn á sama, hvað sagt er um
mig af lognu og ólognu.
Orðsendingu rriinni er að réttu
Iagi Iokið, en ráðleggingu vil ég
gefa hr. H. V. áður en ég lýk
þessum línuní: Skrifið aldrei,
meðan reiðin situr í yður, — jafn-
vel þó ég eigi hlut aði máli.
Og eiguin við svo ekki, hr. H.
V.! að halda áfram að vera „for-
fattarinn" og „semmaristinn“ hvor
í annars augum án þess að vera
að metast um það, hvor þekki
hinn betur, eða nlaupa með per-
sónulegt níð i blöðin, þó greini