Tíminn - 23.09.1960, Blaðsíða 16

> . •» •, • * *• 'i i '
Stjórn Skógræktarfélags
Reykjavtkur bauð frétta-
mönnum í fyrradag í heim-
Friðrik er hæverskari
sókn í skógræktarstöð sína í
Fossvogi, en þar er unnið að
uppeldi trjáplantna í stórum
stíl. Hefur gróðrarstöðin stað-
ið í miklum blóma í blíðviðr-
inu í sumar, og er ætlun fé-
lagsins að gefa almenningi
kost á að skoða hana um
helmingur við gróðursetn-
ingu. Bærinn kaupir tvo
þriðju hluta af framleiðslu
stöðvarinnar til gróðursetn-
ingar j Heiðmörk, en afgang
urinn er að mestu garðplönt
ur sem bæjarbúar kaupa af
stöðinni.
300
A ■ /
ari i
þús. nýjar plðntur á
stöðínni í Fossvogi
' Langur og mjór, stuttklippt
ur með gleraugu, hæglátur og
skemmtilegur við að ræða.
Maðurinn er Svein Johanne-
sen gestur Skáksambandsins
og Taflfélagsins á minningar-
mótinu um Eggert Gilfer, sem
háð er í Sjómannaskólanum á
þessum haustkvöldum
Svein Johannesen er 22ja ára
gamall og er núvei'andi skákmeist-
ari Norðurlanda-arftaki þeirra
Baldurs Möllers og Friðriks Ólafs-
sonar stórmeistara. Hann hefur,
þegar þetta er ritað, lagt að velli
þá Kára Sólmundarson, Guðmund
Ágústsson og Guðmund Lárusson
en orðið að lúta í lægra haldi fyrir
Inga R. á Gilfersmótinu. Frétta-
maður frá blaðinu hitti Johanne-
sen að máli á dögunum og fer hér
á eftir árangurinn af því í stórum
dráttum.
— Hvenær byrjaðir þú að tefla,
Johan-nesen?
—Svona 1950, minnir mig, en ég
kunni manngangi-nn löngu fyr’ir
þann tíma.
— Og hvað um árangurinn?
— Hann hefur nú verið svona
upp og ofan. Ég er ekkert undra-
barn en ég hef tekið þátt í mörg-
— maður framtíðarinnar.
um skemmtilegum mótum og
stundum staðið mi-g vel. — Öllu
meira vill Johannesen ek-ki um
þetta segja en þess má geta, að
auk þess sem Johannesen hefur
unnið titil skákmeistara Norður-
landa hefur hann orðið skákmeist-
ari Noregs og Osloborgar og teflt
fyrir land sitt á alþjóðlegum mót-
um og ekki orðið því til neinnar
skammar með frammistöðu sinni.
— Hver er nú uppáhaldsskák-
maðurinn þinn?
— Keres.
— Alveg ákveðinn?
— Já.
— En af hinum yn-gri mönnum?
— Spasskij.
— Ekki Tal?
— Nei, Spasskij, en Tal ^r góð-
ur. Ég náði einu sinni jafntefli
við hann. En síðan hefur honum
farið meira fram en mér, því nú
er hann orðinn heimsmeistari. Ég
hef líka teflt við Keres og Smy-
slov en ekki sótt mikið fang í
þeirra greipar.
— Það geta víst fleiri sagt. Þeir
kunna ýmislegt fyrir sér.
— Já.
— Er þér minnisstæð sérstak-
lega einhver skák, sem þú hefur
teflt? _
— Ég veit ekki. Ég fékk einu
sinni fegurðarverðlaun. Það var
fyrir skák við Schweber frá Arg-
entínu í Antwerpen 1955. Ég man
vel eftir þeirri skák — en Schweb-
er hjálpaði vissulega upp á verð-
launin. Skemmtilegasta mót, sem
GUÐMUNDUR LÁRUSSON
— taugarnar, taugai-nar.
ég hef tekið þát-t í var í Riga í
fyrra. Ég varð að vísu að láta mér
nægja 11. sæti af fjórtán. Spasskij
vann og Tal varð fjórði. Þetta var
mjög skemmtilegt mót.
— Bjóstu við að vinna Noiður-
la-ndamótið í Örebro?
— Nei. Það var óværit. Ég Kefði
sennilega átt að tapa fyrir Inga
R. þar, en hann lenti í tímaþröng
og missti niður góða stöðu og
tapaði.
— Nú er hann búinn að hefna.
— Hann vann um daginn. Hann
telfdi mjög vel. Ég fékk slæm-t út
úr byrjuninni og sá aldrei da-gsins
Ijós. Þetta var bara tímaspur'smál.
— Þekkirðu Larsen?
— Ætli það ekki. Hann og Frið-
rik eru stóru stjörnurnar á Norð-
urlöndum.
— Larsen er góður skákmaður.
— Já, en hann er misjafn. Frið-
rik er traus-tari segjum við í Nor-
egi. Við berum þá oft saman. Hann
er líka hævei’skari, Friðrik. Já,
Fiiðrik er traustari en Larsen á
góða spretti.
— Þú hafðir heyrt um Gilfdr?
— Ég hef séð skákir eftir hann
í bók, sem ég á. Það er heiður að
vera þátttakandi í minningarmóti
um hann.
Þetta var sómamaður og skák-
jöfur. — Og svo hin gamla spurn
' GUNNAR
— Rússunum þótti hann góður.
ing. Hvernig iíkar þér að vera
kominn til íslands?
— Það amar ekkert að mér.
Mér finnst mótið þó vera svolítið
langdregið en við því er víst ekk-
eri að gera. Annars er skipulagið
ágætt. Ég fei heim strax að mót
inu loknu, því ég á að tefla á Ól-
ympíumótinu í Leipzig.
— Á fyrsta borði?
•— Já.
iFramh. á bls. 15.)
næstu helgi — ef veður leyfir.
Verður gróðrarstöðin opin
almenningi frá klukkan hálf
tvö til sex á laugardag og
sunnudag, en strætisvagnar
ganga á hálftíma fresti í
Fossvog á þeim tíma dags.
Saga og ræktun
Þeir Guðmundur Marteins
son, formaður Skógræktarfé-
lags Reykavíkur, og Einar
Sæmundsen, framkvæmda-
stjóri þess, skýrðu frétta-
mönnum frá sögu skógrækt-
arstöðvarinnar og starfi henn
ar. — Þar var fyrst hafizt
handa um undirbúning skóg
ræktar árið 1932 og þá á veg
um Skógræktarfélags íslands.
Réðist Hákon Bjarnason til
forstöðu stöðvarinnar, og
var hafizt handa þar um
trjárækt 1934. Skógræktarfé
lag Reykjavíkur var stofnað
1946 og tók þá við rekstri
stöðvarinnar, og hefur Einar
Sæmundsen veitt henni for-
stöðu síðan 1948. Upphaflega
hafði stöðin 9 hektara lands
til umráða, en það hefur nú
verið aukið j 13 ha.
Meginverkefni stöðvarinn-
ar hefur um mörg undanfar-
in ár verið uppeldi trjá-
plantna, og nemur fram-
leiðsla hennar nú 300 þúsund
plöntum á ári, en mætti hæg
lega auka í hálfa milljón með
óverulegri stækkun landrým-
is. Fjöldi starfsfólks er að
sjálfsögðu breytilegur eftir
árstíðum, en veröur mest um
80 manns, og vinnur helrry
ingur í stöðinni sjálfri en
Mest ræktaS sitkaqreni
Einar Sæmundsen sagði
svo frá að í skógræktarstöð-
inni væru ræktaðar 10—12
aðaltrjátegundir, en alls
hefði fjöldi tegunda og stað
brigða komizt upp í 50—60.
Langmestur hluti af fram-
leiðslunni er þó sitka-greni,
sem gefið hefur sérlega góða
raun hérlendis og þá einkum
sunnanlands. Sitkagrenið er
að vísu viðkvæmt í uppvexti
en þvi harðgerðara þegar frá
líður og virðist vera sú trjá-
tegund sem langbezt hentar
til ræktunar timburskóga hér
á landi. Á Norður- og Austur
landi hefur hins vegar meiri
(Framhald á 15. síðu).