Tíminn - 24.12.1960, Blaðsíða 4

4
■ 34579 SÍMI 34579
SkrifiS lija vður símanúmerið
Tal & Tónar
m
-n
H
55
x
m
/0
S
c
73
ráðning-ar skemmtikrafta
Danshljómsve;t.ir (stærri og minni)
Dægurlag'asöngvarar
Upplýsingar daglega frá fcl 11—H
Eftirhermu og gamanvísnasöngvarar,
vanti yÖur vinnu. há, hafiÖ samband
viÖ okkur.
Geymið auglýsinguna
GZ
3
to
>
Z
<
<
o
REYNIÐ VIÐSKIPTIN

Jólin eru hátíð barnanna
Verum samtaka um
að skapa beim
g 1 e ð i 1 e g j ó 1
og hamingjuríka
framtíð
íMitm
Líffryggingarfélagið
ANDVAKA
Sambandshúsinu
PÁKKARÁVÖRP
Innilegar þakkir fæn ég ölaim þeim er sýndu
mér vinarhug og virðingu með giöfum og heilia-
óskum á sextugsafmæli mínu
Guðmundur R Jónatansson
Hlíðarvegi 26A
Auglýsið í Tímanum
T f MIN N, laugardaginn 34. desember 1960:
ÞÁTTUR KIRKJUNNAR „
Jól, eitt dularfullt orð, sem
lærðustu fræðimenn eru í
vanda með að útskýra, að eðli
og uppruna, en þó er það hið
kærasta og ljúfasta á vörum
hvers barns. Það er eins og
allt verði að hafa þessi sér-
kenni hins einfalda og yfir-
skilvitlega í senn, allt, sem
snertir þessa hugumkæru há-
tíð.
Og nú eru jólin komin. Jólin
1960. Jól með allar sínar minn
ingar frá löngu liðnum dögum.
Minningar, sem verma hjörtun
á einhvern yndislegri hátt en
Jól - helgidómur
allt annað. En eigi að- fara að
segja frá þessum minningum
í frásögn, sögu eða jafnvel
Ijóði, þá verða þær eins og
r'egnboginn, við komumst aldr-
ei að þeim til að greypa þær
í orð. Þær eru aðeins fyrir
okkur sjálf okkar eigin hjarta.
Þar stendur mamma í blíðri
birtu Ijósanna á aðfangadags-
kvöld, og í þeiiri sýn, sem nú
tilheyrir eilífðihni einn hjá
flestum, siem hún er helgust,
birtist adi, sem yndi veitii mest
og fegurst er, og lengra ná
orðiin ekki.
Dýrðlegur helgidómur með
geislahliði blasir við í niða-
myrkri skammdegilsins. Við
stöndum við gluggann.
En það er með helgidóm jól
anna eins og musterið fræga í
Jerúsalem. Hann skiptist í
þrennt. Við lærðum það forð-
um daga í biblíusögunum: For-
garður, hið heilaga og svo
innst hið allra helgasta.
í forgarðinum fer allur jóla
undirbúnihgurinn fram. Þang-
að komumst við öll. Þar ríkir
ys og þys, hraði og annir.
„Allt er hreint og fágað
og fögrum ljósum skreytt.“
Kannske hefur aldrei á fs-
landi getið fegri sýn en nýja
borgarhverfið, sem við búum í
hérna umhverfis kirkjuna. Það
eru sannarlegir Álfheimar
(*úna fyrir jólin, sé litið hing-
dð. Jólamdirbúningurinn hefur
skapað bar raunverulegt Há-
iogaland, án þess að nokkur
hafi gjört þar teikningu eða
áætlun. Það er líkt og að dta
til musterisborgar. sem stend-
ur uppi á fjalii Þar er for-
garður himins, umhverfi feg-
urðarinnar. Sannarlega hefur
verði uuuið til að gjöra allt
Hátíðleg’ Og samt vitum við
svo lítið um aíit sem gjörist
:nni í þessum hau Ijósskreyttu
húsum. 4llar fórnirnar gjaf-
trnar, störfin til að gleðja,
skapa andrun og fögnuð vinum
og ástvinum á aðfangadags-
kvöld 1%0 Nú er allt tiibúið.
Geislandi iólatré og marglit
lólaljós. Regnbogi — nei frið-
trbogi fegurðarmnar ljómar og
glitrar út í mvrkrið og fönn-
in — jólasnjórinn felur allt,
sem er óhreint og gerb allt
vo geislandi hreini. Og gleðín
skín á vonarhýrri brá hvers
tams. G’ðí sé ’of fyrir gleði-
teg jál.
En saoit erum við aoeins í
t'orgarðinrm Höldum Sví á-
tram inn i hið heilaga En þá
vantar ikicur sirkjuklukkurn-
ar. Kannski ver*ur langt þang-
að til bær hljóma út vfi ghtr-
andi ljosHdýrðina i forgarðin-
um, kannski stjtt — allt eftir
bví, hve vel teks að skapa
hina raunveruiegi’ hátíð jól-
anna í hinu hetaga O, hér
riljómar samt nú þegar jóla-
guðspjallio sálmasöngui og
bijúgar tænir Allt eru þetta
gimsteinar glitrandi Guði tii
dýrðar oe velþóknanlegur reyk
elsisilmut hins heilaga.
Og svo jólagjafirnar í íallegu
húsunum, jólatrén og veizlu-
borðin, fceimilin yndislegu og
jólaleik'r og söngur barnanna,
bros afa og ömmu, gleði pabba
og mömmu, allt á þetta eftir
að skapa hinar heigu minning-
ar, sem engin orð ná að lýsa
síðar. Hið heilaga veitir þannig
stemninguna, hugblæinn há-
tíðleikann, þegar þrotlaus önn
og ys oreytist við klukkna-
hljóm jóianna í hljóðan frið og
heilaga kyrrð svo að við verð-
um helzt að ganga hægt og
hvísla til að rjúfa ekki þögn
hins heilaga, þögn sem rúmar
þó alla tegurstu hljóma heims
og himins í senn. Þannig skap-
ast sá friður og helgi, sem við
njótum aldrei fremur en á að-
fangadagskvöld, þegar við segj
um:
„Kom blessuð ljóssins hátíð,
helgi þín
minn tiug og vilja göfgi,
vermi og fylli,
svo máttug verðj og heilög
hugsun mín
og hörpu mína Drottins
andi stilli."
En samt er enn eftir hið
allra helgasta. Og þótt við kom
umst flest inn í hið heilaga,
finnum óriðinn og dýro'ina á
heimilunum og í kirkjunni, þá
er alls ekki víst, að hið allra
helgasta ljúkist upp. En til
þess er þó allur undirbúning-
urinn og jólaguðspjallið og
sálmarnir. En allt er þetta hið
ytra.
En hið allra helgasta er í
okkar eigin hjaita. Hið eina
nauðsyr-lega í öllum jólaundir-
búningnum hvenu sinni cr það,
sem við syngjum í sálmi að-
ventusunnudagsins:
„Hjörte vor að helgidómi
hann vill gjöra og búa þar.“
Hjartað tilfinningar vitund-
arlífsins verða að skapa hið
allra helgasta ■' musteri jöl-
anna. Við verðum að geta sagt
af hreinum huga:
„Ó, Tesú barn þú kemur
nú i nótt,
og nálægð þína mér ,
hjarta finn
Þú kemur enn þú kemur
undrahljó,|i
í kotin jafnt sem hallir
fer þú inn.“
Þá fyrst eignumst við nelgan
himinfrio jólanna, þá fyrst fer
öll dýrð borgarinnar og heim- |
ilanna að njóta sin. Þá fyrst '
eignast himnasöngur englanna
og dýrðaróður hjartnanna um
frið og frelsi á lörðu, bergmál
meðal pióðanna og skapar þeim
sönn jól með farsæld og heill-
um. Þá fyrst eignums1 við !
gleðileg 'ói.
Það er þetta s=>m við práum.
En hversu oft nöfum /ið að-
eins koniizl í forgarðinu eða
kannske inn í trð heilaga En !
nú skulum við íáta ljósadýrð-
ina og tptækle’t helgidómmn
akkar eiða okkur inn ’ hið
allra heigasta ■ muster ’ól-
anna rð orosana' geislum frá
augum jpsú í jötunni og tj’ngja
með litlu börnunum:
Ég skai ■ allta reyna uð lifa
tíkt og hann
lýsa hverri sálu og hrvggta
ei nokkurn mann
Árelíus Níelsson