Tíminn - 19.03.1961, Blaðsíða 13

T IM1 N N, sunnudaginn 19. marz 1961.
18
Ræða Daníels
(Framhald af 7. síðu).
urs. íslendingar munu aldrei
þola ríkisstjórn sinni undan-
hald í málinu. Rík þjóðarþörf
og einhuga þjóðarvilji eru
slagbrandur fyrr öllum út-
göngudyrum til undanhalds í
þessu mikla velferðarmáli ís-
lendinga. Tillögur ríkisstjórn
arnnar liggja ljóst fyrir. Þeim
verður ekki breytt. Það fyrir-
heit tel ég mig geta gefið ís-
lenzkum sjömönnum á þess-
um hátíðisdegi þeirra, enda
treysti ég því, að sérhverri
stjórn, sem reynir að bregð-
ast hagsmunum íslendinga í
þessu máli, muni tafarlaust
vikið frá völdum.“
Fyrir þessi skörulegu orð
og ákveðnu fyrirheit ríkis-
stjórnarnnar var Ólafur
Thors gerður að heiðurssjó-
manni íslands og er forsíðu-
mynd af þeirri athöfn í Morg
unblaðinu 9. júní 1953. Nú er
þessi heiðurssjómaður íslands
orðinn eftirlæti Breta. Ætli
hann gæti ekki orðið Sir?
Þessi hæstv. ráðh. virtist hér
áðan hafa miklar pólitískar
áhyggjur af forystumönnum
Framsóknarflokksins. Hann
ætti að líta sér nær. Alþjóð
er nú fullkunnugt, að Bretar
hafa gleypt Ólaf Thors. Áreið
anlega munu þeir ekki selja
honum upp og lítil von er til,
að hann bjargist, ekki einu
sinni með keisaraskurði. Þessi
sami ráðh., sem svo djarflega
mælti 1953, veitir nú forstöðu
þeirri ríksstjórn sem tekið
hefur. slagbrandinn frá út-
göngudyrunum og hafið und-
anhald í þessu mesta velferð-
ar máli íslendinga. Skyldu sjó
mennirnir, sem þetta bitnár
harðast á, geta treyst slík-
um mönnum, sem svo illa
bregðast eftir að raunveruleg
ur sigur hafði unnizt og nær
alger friður ríkt innan 12
mílna markanna á þrðja ár?
Þeir munu öllu fremur fá að
kenna á því, hvernig lífsaf-
koma þeirra er gerð að verzl-
unarvöru.
úar siðast liðinn, svo ekki
mátti breyta nema prentvill-
um.
Ekki lengur
stjórn íslands
Þjóðarviljinn
Hvað býr hér á bakvið, spyr
maður eftir mann, hvað hef-
ur komið ríkisstjórninni til
svo ótrúlegra vnnubragða?
þjóðin var jafn einhuga að
standa fast á rétti sínum, í
landhelgismalinu og að end-
urreisa lýðveldið á Þingvöll-
um 1944. Samþykktr voru
gerðar um allt land veturinn
1958 og 1959, alveg einróma,
þar sem ofbeldi Breta var mót
mælt, landhelgisgæzlunni
þökkuð vel unnin störf, og
skoraö á stjórnarvöld lands-
ins að halda fast við 12 mílna
landhelgi, gefa hvergi eftir,
enda réttur íslendnga ótví-
ræður. Að samþykktum þess-
um stóðu öll hugsanleg félög,
félagasambönd, bæjar- og
sveitarstjórnir, aldrei kom
nein hjáróma rödd. Eftir að
það spurðist í fyrrasumar, að
viðræður hefðu verið teknar
upp við brezku stjórnina,
þófst mótmælaaldan á ný,
með samþykktum, almennum
undirskriftum, og voru slík
mótmæli enn að birtast er
samningurinn, fullmótaður,
var lagður fyrir Alþ. 27. febr-
Hér hefur því freklega verið
gengið gegn þjóðarviljanum.
Nú er það íslenzku þjóðar-
innar að endurheimta þann
rétt, sem undanhaldsmenn-
irnir hafa afhent. Þjóðin
verður að rísa einhuga upp,
gegn því óhæfuverki sem ríkis
stjórnin og stuðningslið henn
ar hefur framið í einu mesta
velferðarmál hennar. Van-
trauststillaga sú, sem hér er
rædd í kvöld, er upphafið.
Þjóðin verður að láta ríkis-
stjórnina finna, svo ekki verði
um villzt, aö hún hefur glat-
að áliti og tiltrú og ætti því
að sjá sóma sinn í því að
hverfa sem fyrst frá völdum.
Herra forseti.
Að lokum vil ég enn minna
á ummæli hæstv, forsrh. í
sjómannadagsræðu þeirri,
sem áður er vitnað til; Hann
sagði:
„Og loks sagði ég í viðræð-
um, er ég átti um síðustu ára-
mót við stjórn Bretlands, að
hvorki núv. ríkisstjórn ís-
lands né nein önnur vildi
víkja í þessu mál. Það gæti
heldur engin íslenzk stjórn
gert, þótt hún vildi. Sú
stjórn, sem það reyndi, yrði |
ekki lengur stjórn íslands.!
Hún ýrði að láta sér nægja að
vera fyrrverandi ríkisstjórn.“
Þessi ummæli Ólafs Thors
eru enn í fullu gildi. Undir
þess réttmætu orð vil ég nú
Bréfkorn
(Framhald af 6. síðu).
Hvar var nú mælskan og hjarta-
hitinn? Rýa hvort var hér minna
í húfi, en lífsafkoma minksins og
r úpunnar ''orðum?
Hví gjörðist þér svo svefnvant
þessar tvær vökunætur að þú
máttir 5-Kki uppljúka þínum
munni, eða halda vöku þinni?
Var þér stungið svefnþorn, eða
byrlaður §ö”óttur drykkur? Er hér
að finna skýringu þess fyrirbæris
í störfum n.þingi^, að stærstumál-
•n eru alloftast_ afgreidd í hálf
lómum þiugsal. í skjólj nætur?
Örlagataflið stóð, og stendur
i sunar svo íengi sem flokksforiogj
ar telja sig hafa þörf fyrir AI-
þjng og Alþingismenn — um virð-
ii:g ykkar og þess. En þó fyrst og
fremst um frelsi og framtíð ís-
lonzkrar þ.ióðar.
Þú áttir úrslitaleikinn, en gafst
taflið. Gefr þér góðar vættir styrk
t.'l að leika hann næst þegar ís
land þarfnust þess.
Vinsamlegast.
Jón Pálsson
Málflutningsskrifstofa
Málflutningsstörf innheimta,
fasteignasala skipasala
Jón Skaptason hrl
Jón Grétar Sigurðsson lögfi
Laugavegi 105 (2shæð'i
Sími 11380
Guðkonungurinn
(Framhald af 9. síðu.)
urinn og fauk á eftir kaup-
mannalest á veginum. Þá
misstu allir vitglóruna og'
flúðu eins og fætur toguðu.
Og hér er önnur saga:
Tíbetskur kaupmaður fór
oft með kaupmannalest til
Indlands. Móðir hans bað
hann að færa sér einhverja
helgigripi frá hinu helga
landi, en sonurinn gleymdi
því. Þegar' hann fór næstu
ferð, hét hann að bæta fyrir
•gleymskuna fyrra sinnið —
en gleymdi því enn. Móðir
hans varð sárhrygg. f þriðja
sinn hét hann hinu sama,
en mundi ekki eftir því fyrr
en hann var kominn lang
leiðina heirh. Þar sem hann
gekk og hugleiddi gleymsku
sína, kom hann auga á skin
ið kjálkabein úr hundi við
götuna. Hann tók hunds-
kjálkann, braut tönn úr hon
um og færði móður sinni.
Hann sagði henni, að tönn
þessi væri úr frægum læri-
sveini hins sanna Búdda.
Móðirin varð harla glöð og
lét tönnina i skrín fagnrt
og lagði það á altari feðr-
anna. Á hverjum degi tilbað
hún tönnina og brenndi reyk
elsi henni til dýrðar. Fleiri
bættust brátt í hóp þess-
arar tanndýrkunar, oa: brátt
þóttust ýmsir sjá ljósgeisl-
um stafa frá þessu.m helgi-
erip.
Tíbetar eru mjög heiðar-
ioart fólk og barnalegt. Þeir
ljnlda bænakvörnnm sínum
<rangandi nótt sem dag.
Bænaveifur blakta á húsþök
um og triám. Þeir huga sí-
fellt að • táknum um hefnd
pða heiðurslaun frá euðum
síhnm. Þeir reyna að þýða
alla atburði sem tákn og
fyrirboða .Fræði Tamatrúar
innar eru saman komin í
108 ' þykkum bókarbindum.
En búddisminn á þó engan
frelsara eða guð.
Á sjötta heimsþingi Búdda
trúarmanna, sem haldið var
fyrir nokkrum árum í Ran-
goon var minnzt 2500 ára
dánarafmælis Búdda. Þar
var ákveðið að efna til al-
heimstrúboðs í búddisma.
Svo virðist, sem ýmsir vest-
rænir menn hneigist tölu-
vert að austrænum trúar-
brögðum um þessar mundir.
Ameríkukonan dr. Ruth Full
er, sem alin er upp í krist-
injii trú og á að baki mikla
háskólamenntun, hefurj
kvatt kristindóminn og geng
ið búddisma á hönd. ^Hún er
nú æðstiprestur í búddahofi
í Japan. Fjöldi Ameriku- og
Evrópumanna fer til hennar
. i því skyni að fá uppfræðslu
í búddisma. Dulúð austur-
lenzkra trúarbragða virðist
seiða vestræná menn. Eink-
um er það sefjunin og dá-
leiðslan, sem mest aðdráttar
afl hefur. Á vesturlöndum
eru stofnaðir söfnuðir þess-
ara trúarbragða, og má t.d.
nefna Subud-trúflokkinn
svonefnda, sem á sér söfn-
uði t.d. í Danmörku óg víð
ar. Þar leggur fólk stund á
„andlegar“ æfingar, fellur í
leiðslu, hnígur niður og rek
ur upp óp og stunur og eeg-
Lögregluþjónninn telur
ummæiln ærumeiðandi
Athugasemd vegina yfirlýsingar
frá hr. Jens Benjamín Þórðarsyni,
lögregluvarðstjóra í Keflavík.
Herra ritstjóri.
Vegna yfirlýsingar er hr. Jens
Benjamín Þórðarson, lögregluvarð
stjóri í Keflavík, birti í blaði yðar
nú fyrir skömmu, bið ég yður að
birta eftirfar’andi athugasemd:
í yfiriýsingu hr. varðstjórans er
að minnsta kasti hvað mig varðar,
hallað réttu máli það mikið, sýni-
lega í því augnamiði að draga sann
leikann í skugga ósannra fullyrð-
inga, að ekki er hægt að láta kyrrt
liggja.
Umrætt kvöld kom ég á vörð
kl. 20:00 og frá þeim tíma til kl.
03:00 um nóttina, bað hr. varð-
stjórinn mig aðeins einu sinni um
að koma með sér í 40 mínútna eft-
irlit. Var því lokið kl. 21,20. í því
eftirlitl var aðeins' ein bifreið, sem
er í eigu varnarliðsmanna skoðuð,
og þá þifreið skoðuðum við að
sjálfsögðu báðir sameiginlega. í
þessu eftirliti það hr. varðstjórijnn
mig um að ná fyri-r sig í hr. Syáv-
ar G. Tjörfason, eiganda Völvobif-
reiðarinnar Ö-385, en seinna varð
ljóst að sú bifr'eið hafði valdið um-
ræddú dauðaslysi. Fór ég og gerði
boð fyrir hann og kom hann eins
Smásaga
(Framhaíd áf 8 síðu).
— Já, sagði hún, og ef þú
verður heimskur, þá galdra
ég og breyti þér aftur.
Blóðið skolaði hugsunum
og tilfinnrngum í gegnum
hann. Hann fann til löng-
unar til að syngja, til að
hrópa af gleði og hrósa
sigri. Hann uam staðar á
æðisgengnu hlaupi sínu á
opnu svæði og andaði djúpt
og fannst hann eiga himinn,
haf og lönd. Hann átti hana
fyrst og fremst, þau skyldu
lifa saman.
Hann flautaði eitt af lög
unum á plötum Armstrongs
meðan hann slangraði heim
á leið ofurölvi af sælu og
ást.
— Hættu þessum hávaða,
ruddinn þinn, var sagt að
baki honum.
Hann flautaði enn hærra.
Hvað kærði hann sig um
lífvana fólk. Hvað kærði
hann sig um pabba hennar?
Fi'ú Berg stóð og hlustaði
við dyrnar. Hún leit ljóm-
andi vel út, tælandi og ó-
breyjufull.
Hún heyrði hið villta flaut
hans. Hún líktist fallegri
galdrakonu þar sem hún
stóð og horfði út í myrkrið.
—Eg veiddi hann, hvísl-
•aði hún glöð í bragði.
Hún hafði heyrt að það
verði á vorin að maður sjái
það sem maður þráir í spegl
um og gluggarúðum, sem
maður speelar sig í.
Nú stóð hún og speglaði
sig að vorlagi og sá hann
koma.
ist þá vera í sambandi við
alveldi himingeimsins.
Þessi hreyfing hefur á sér
ýmis einkenni búddatrúar og
endurholdgunarkenningin
er þar í öndvegi.
og frá er greint með mér út í þif-
reið hr. varðstjónans, þar sem
hann lagði nokkrar spurningar fyr
ir hann varðandi ferðir hans þá
•um kvöldið, og lét þar við sitja.
Eftir að hr. Svavar G. Tjörfason
fór úr bifreið hr. varðstjórans, ók
hann af stað án frekari aðger’ða.
Sannleikurinn er í yfirlýsingu
’hr. varðstjórans, meðhöndlaður af
meiriháttar gáleysi, þar sem að
segir1 orðrétt:
„Ég hafði enga ástæðu til að
æt-la annað en lögreglumaðurinn
hefði skoðað þennan bíl eins og
aðra, sem hann skoðaði einn þetta
kvöld.“
Hr. varðstjórinn hefði átt að
vita það mæta vel, að ég fór beint
inn í húsið að gera boð fyrir bíl-
eigandann, eins og hann bauð mér
að gera, og hafi hann ekki séð þar
sem han sat undir stýri bifreiðar
sinnar að ég fór aldrei að bifreið-
inni Ö-385, þá er athyglsgáfu hans
meira en lítið ábótavant.
Þá skal ennfremur fram tekið
að ég var viðstaddur þegar hr.
yfirlögregluþjónnin spurði hr.
varðstjórann, Jens Benjamín
Þórðar'son hvort hann hefði skoð-
að bifreiðina Ö-835. Hr. varðstjór-
inn svaraði því til að hann hefði
athugað bæði mann og bíl, og
þyrfti ekki að athuga það frekar.
Engum spuwiingum var beint til
mín um þetta atriði og taidi ég a-f
svör'um hr. varðstjórans fulivíst
að hann hefði farið seiniia og
skoðað bílinn, Gerði ég að sjálf-
sögðu enga athugasemd við svör
'hr. varðstjórans, af framaingreind-
um orsökum, enda óviðeigandi að
ég stjórni verkum minna yfir-
manna eða skipti mér af þeim.
Varðandi yfirlýsingu hr. Svavars
G. Tjörfasonar, skal það frám tek-
ið að það er með öllu rangt að ég
hafi rætt við hann einslega um
bifreið hans, né annað og minntis’t
•hann aldrei á fr'amrúðu bifreiðar
sinnar í minni áheyrn. Maður
þessi, sem er uppvís að yfirhylm-
ingu á glæpsamlegu athæfi, forð-
ast að sjálfsögðu að nefna sakar-
gagn ótilkvaddur.
Ég tel ummæli þau, sem hr.
Jens Benjamín Þórðar'son, lög-
regluvarðs'tjóri viðhefur um mig
verulega ærumeiðandi. Ég gef
honum því kost á að taka þessi
ummæli til baka og biðjast afsök-
unar á því sem hann hefur um mig
skrifað og birti hann það í sömu
blöðum eigi síðar en 23. þ.m. á
ekki minna áberandi hátt en nefnd
óhróðursskrif um mig. Að öðrum
kosti mun ég krefjast dómsrann-
sóknar á því hvernig rannsóknin
á slysi þessu var fr'amkvæmd.
Verði rannsóknin ekki fram-
kvæmd, mun ég stefna hr. Jens
Benjamín Þórðarsyni, lögreglu-
varðstjóra, og gefst honum þá
kostur á að sanna það sem hann
'hefur' um mig skrifað.
Keflavík, 17. marz 1961.
Björn Jóhannesson,
lögregluþjónn nr. 4.
Heimilishjálp:
Tek qardínur og dúka í
strekkingu — Upplýsingar
í síma 17045,