Tíminn - 15.06.1961, Blaðsíða 16

Fimmtudaginn 15. júni 1961.
133. bla».
„Auðvitað voru
rómantíkin með í
Inga Jónsdóttir með verðlaun
sín. Því miður vitum við ekki,
hvað pakkinn hefur að geyma, en
það er að minnsta kosti víst, að
hún hefur unnið til þessa. (Ljós-
mynd: Tíminn — G.E.)
ástin og
förinni“
íslendingarnir, sem til Nor-
egs fóru í skógræktarferS 31.
maí s. I. eru nú komnir heim.
Fréttamenn hittu nokkra
þeirra að máli í gær, Hældu
þeir Noregi og Norðmönnum
á hvert reipi og sögðu, að
ferðin hefði verið „alveg dá-
samleg".
Allir höfðu Noregsfarar mikið
að segja, og talaði hver sem betur
gat, svo við fréttamennirnir heyi’ð
um varla orðaskil. Að lokum varð
það að samkomulagi, að einn
skyldi tala í einu, og fékk Jón
Helgason, fararstjóri hópsins,
fyrstur orðið. Sagði hann stuttlega
frá ferðalaginu, sem hann kvað
hafa verið afar vel undirbúið og
skipulagt af hálfu Norðmanna.
Síðan sögðu ýmsir þátttakenda
frá því, sem þeim hafði orðið minn
isstæðast.
Þátttakendur voru 60, frá skóg-
ræktarfélögum víðs vegar á land-
inu. Þeir voru á öllum aldri, sá
yngsti 15 ára, en hinn elzti 67 ára.
Var þeim skipt í 4 nokkurn veg-
inn jafnstóra hópa. Dvaldi einh
hópurinn í Örsta, skammt frá Ála-
sundí, en hinir 3 í Geirmundar-
nesi, Skodje og Stordalen. Allir
eru þessir staðir vestanfjalls, á
Sunnmæri og í Raumudal.
Þrjá síðustu dagana voru allir
hóparnir í Geirmundarnesi. Þar er
landbúnaðarskóli, og stóð þar yfir
starfsiþróttamót.
Mikið kapp var lagt á að s'ýna
íslendingunum sem flest og kynna
þeim land og þjóð. Skoðuðu þeir
mjólkúrbú, sögunarverksmiðjur og
margs konar aðrar iðnaðarstofn-
anir. Einn hópurinn dvaldi 3 daga
í gömlu seli og gróðursetti trjá-
plöntur í nágrenni þess. Fannst ís-
lendingum það að vonum ævintýri
líkast og jafnvel Norðmönnum
líka, því það er nú óðum að leggj-
ast niður í Noregi, að haft sé í
’ selí.
| Hin sterku tengsl Norðmanna
við fornöldina vöktu athygli ís-
’ lendinganna. Margir landnáms-
menn íslands voru einmitt af þess
1 um slóðum, qg virtust flestir kunna1
igóð skil á þeim og ýmsu úr fs-
; lendingasögum. Heimskringla er
I einnig kennd í norskum skólum.
j Gestrisni Norðmanna við frænd
ur sína virtust lítil takmörk sett.
'f Geirangri var íslendingum t. d.
boðið að dvelja endurgjaldslaust
;á einu íburðarmesta ferðamanna-
gistihúsi Noregs, en eigandi þess,
Sverre Mjelva, er mikill íslands-
vinur.
Ferðafólkið vildi sérstaklega
geta nokkurra Noirðmanna, sem |
mestan veg og vanda hefðu haft
af ferð þessari og verið því til að-
stoðar í öllu. En þegar til átti'að
taka, reyndust þeir nálega ótelj-
andi, sem hrós áttu skilið, og
allir jafnógleymanlegir,1 svo að
engin leið var að skrifa öll þau
nöfn.
Má þó nefna Hans Berg, héraðs-
skógarstjóra í Örsta, formann
nefndarinnar, sem tók á móti ís-
lendingunum og sá um ferðina.
Einnig Ivar Grövik, sem var fram-
Ikvæmdastjóri nefndarinnar og
eins konar umsjónarmaður ferð-
arinnar.
Niels Ringset í HÍíðarbyggð í
Stóradal var líka allt í öllu fyrir
Islendinga. Er hann ekki með öllu
ókunnur á íslandi, og hefur fengið
jFálkaorðuna fyrir störf sín í þágu
j íslenzkrar skógræklar.
íslendingum þótti undirlendi
jvíða heldur lítið í Noregi og fjöll-
!in brött. Sýndist þeim, að víða
rnundi þar vera óbyggilegt, ef
skógana vantaði. Norðmenn leggja
líka mikla áherzlu á að rækta þá
og hyggjast auka útflutningstekj-
1 ur sínar stórlega með vaxandi
skógi. Munu þéir gróðursetja um
100 milljónir trjáplantna á ári
hverju. Ríkið og sveitarfélögin ‘
styrkja skógræktina ríflega, svo
landeigendur þurfa aðeins að
greiða 25% af kostnaði við hana.
Sem dæmi um skógrækt Norð-
manna má nefna gamlan bónda,
sem byrjaði búskap á skóglausri
jörð, en hefur nú byggt hús handa
dóttur sinni úr eigin skógi.
„Það var annars merkilegt",
sagði ferðafólkið að lokum, „að í
þessum hópi var enginn, sem talað
hafði norsku áður, að undanskil-
inni einni norskri konu, en þegar
heim var farið, gat hver eiiiasti
maður bjargað sér í málinu. Og
auðvitað voru ástin og rómantíkin
með í förinni, og má mikið vera,
ef einhverjir úr hópnum eiga ekki
eftir að fara aftur til Noregs.“
'»k
Húsmæðraskólauppsögn
tuttugu ára
Húsmæðraskóla Reykjavík-
ur var slitið í gær, en hann
á tuttugu ára starfsafmæli um
þessar mundir. Var hann sett-
ur í fyrsta sinn 7. febrúar
1941, og á þessum tuttugu ár-
um hafa 3385 nemendur
sfundað nám í skólanum.
Einn kennari skólans, frú Ól-
öf Blöndal handavinnukenn-
ari, hefur starfað við skólann
frá byrjun allt til þessa dags,
lætur nú af störfum.
en
Frú Katrín Helgadóttir hélt
skólaslitaræðu að viðstöddum
gömlum og nýútskrifuðum nem-
endum skólans, ásamt gestum.
Minntist hún látinna kennara
skólans og annarra, sem hættir
eru störfum við hann. Vottuðu
viðstaddir þeim virðingu sína
með því að risa úr sætum.
i Skólinn var settur 22. septem-
ber s.l. og stunduðu 176 nemend-
',ur nám við hann í vetur, þar af
140 í dagskóla, 96 á kvöldnám-
skeiðum og 40 í heimavist. Nokkr
ir nemendur hlutu verðlaun fyrir
góða frammistöðu: Elísabet Magn
úsdóttir, Rvík., er stundaði nám
við hússtjórnardeild, og ínga
Jónsdóttir, Herríðarstöðum í Holt
um, fjrrir beztu handavinnuna.
Fyrir sérstaka vandvirkni í
saumaskap hlutu verðlaun þær
Ragnh. Björgvinsdóttir, Vest-
mannaeyjum; Guðný Sigurjó.is-
/
(Framhaid a 15 síðui
Til vinstri er Katrín Helgadóttir, fo. stwcui.cna H'j;mæ3raskó!ans #að flytja skólaslitaræóu sína, en stærri myndin er af fundarsalnum, þéttskipuðum húsmæðrum. (Ljósm.: Tíminn — G.E.V