Alþýðublaðið - 15.10.1927, Blaðsíða 4

4
ALPÝÐUBLAÐ!0
staiafjasapaM mun ryðjíi sér markaö a Islandi eins og hún heíirgert alis
staðar annars staðar í heiminum, par sem hún hefir veriö á.boðstólum.
I heiídsölu fyrir kaupmenn og kaúpféiög hjá
1. IlFirisJélfss©]?! ^ ’Kvarán.
Efnarannsókn hefir sannað, að hann stendur í
engu að baki peim kaffibæti, sem bestur
hefir pótt á landi hér.
Atvik hafa sýnt, að v-andlátustu kaífineýtendur
pekkja ekki tegundirnar sundur á öðru
en umbúðunum.
Allfiriettaað l»fuiia~tryffsfja ^traxf
býður lægstu fáanlegu iðgjöld og fljóta afgteiðslu.
Sími 569. Aðalumboð Vesturgötu 7. Pósthólf 1013.
Úr sveituisa.
Austan úr Flóa er Alþbl. skrif-
aö:
„ ... Slátturinn er nú um
garö genginn, og verður ekki ann-
að sagt en að hann hafi gengið að
óskum, enda var veðráttan svo
dásamieg, að slíks eru fá dæmi.
Grasvöxtur var sæmilega góður
hér í Flóanum, einkum [>ó þar,
sem áveituvatnið gat notið sín,
jþegar því var vei)tt á í íyiína skift-
:ið síðast liðið vor. Er það næg
sönnun fyrir því, aö vatnið úr
Hvítá svíkur ekki, ef það að eins
fær tækifæri til að fljóta yfir engj-
arnar á hep.pilegum tíma. Hins
vegar urðu bændur hér fyrir von-
brigðum nokkrum \ið þessar
fyrstu tilraunir áveitunnar og
þykjast nú sjá ýmsa galla á því
verki. Sá stærsti lívað vera sá, að
skurðirnir eru of djúpir, svo að
vatnið úr þeim er tregt að fljóta
yfir landið sums sta&ar. Þetta
verður vonandi lagfært á einhvern
ihátt, og í sun ar hefir verið unnið
ósleitilega að því. Sjálfsagt er
nokkuð langt, þar til Flóaáveitan
er komin í fullan gang alment,
þvi að mörg handtök eru þar enn
óuirnin. T. d. eiga margir bændur
óhlaðna flóðgarða á jörðum sín-
um, þó sumir séu byrjaðir á þeim.
Þrátt fyrir hið glæsilega árferði
undan farið líta bændur hér ekki
björtum augum til næstu framtíð-
ar. Því veldur einkum viðskifta-
lífið. Vegna hins lága \erðs á
sauðfjárafurðum finst mönnum
þeir ekki hafa nema um tvent aí5
velja, — annaðhvort að farga
litlu eða engu fé og láta á ný
aukast við áður botnlausa skulda-
súpu eða þá að farga í stórum
stíl af féstofni sínum og sitja þá
uppi með hey sín arólaus og
einskis virði, Hvorug leiðin er
girnileg. Auðséð er, að ekkert
samræmi er á milli verðs afurð-
amia og framleiðslukostnaðar. Alt
aðkeypt er hlutfallslega miklu
dýrara en það, sein selt er. Bænd-
nr eru íarnir að sjá hið hringa-
vitlausa skipulag verzlunarmál-
anna. . . .“
Útlendar fréttir.
Morð Lincolns, Bandarikja-
forseta.
Fyrir skönnnu átti danskur mað-
ur, Júlíus Kopp að nafni, 90 ára
afmæli. Blaðamenn fóru þá á fund
hans og spurðu hann hivaö á daga
hans hefði dri ið. Og það var svo
sem ekki lítið, seiu hann sagði frá.
Næsta dag \ oru flest blöð Khafn-
ar 'full af ,,viðtelum“, „samtölum"
o. s. frv. Hið merkiiegasta, sem
Kopp gamli gat sagt blaðamönn-
unum frá, yar um það, þegar
hann I'orfpi á n orð Abrahiams Lin-
colns.
Hinn 15. dag aprílmártaðar árió
1865 keypti Kopp sér aðgöngu-
miða að leiksýningu í Washing-
ton. Hann haíði tieyrt, að Lincoln
forseti ætlaði sér að vera þar
og skimaði þvi í allar át.ir um sal-
inn eitír honum. Alt i einu kom
hann auga á Lincoln, þar sem
jhann sat i stúku sinni. En sam-
' tímis heyrðist hátt og hcelt skot.
Svartklæddur maður sást eitt
augnabiik með rjúkandi skamm-
byssu l ak við stól forsetans, en
hvarf svo sKyndilega. Lincoln haii-
aðist út af í stölinn; kúlan hafði
hitt hantji í hnakkann. Fyrst í stað
rikti dauðakyrð i salnuin. En alt
i einu hljóp mofðinginn, sem var
yngur leikari. Jay Booth að nafni,
upp á brík stúkunnar og hróp-
aöi út yfir salian: „Sic semper ty-
ránnes!‘‘ („Þannig enda*aliir haró-
stjórar!“). Þar næst hljóp morð-
inginn niður á hijómsveitarpallinn.
Og Júlíus Kopp segir: „Ég gleymi
aldrei þeim afskapar-hávaða, sem
brauzt út. Fólkið varð beinlínis
vitíirt. Það varð svo vitfirt, að
inorðinginn gat óhindraður hlaup-
ið yfir Ieiksviðið og út. Nokkrum
dögum siðar sást hann á knæpu
og \ar miskunnarlaust skotinn |
samstundis.‘‘
íþróttir gera kraftaverk.
Fyrir skömmu vildi það atvik
til á Nýja-Sjálandi, að 20 ára
gamall unglingur, sem hafði ver-
ið máilaus alla sína æfi, fékk
málið aftur. Vildi það tii á þann
merkilega hátt, að hann var að
horfa á mjög „spennandi" knatt-
leik. Alt í einu rak hanti upp hátt
öskur, og þar á eftir heila runu
af orðum um knattleikinn. Varð
hann sjálfur rnjög hissa, er hann
uppgötvaði „inálæðið". Síðan hef-
ir hann getað talað eins og aðrit
menn. Það er holt áð verða
„spentur“!
Vestur-íslemzkar fréttir.
FB. í okt.
Háskólaafmíeli.
Háskólinn í Manitoba héit há-
tíðlegt fimmtíu ára aímæli sitt 6.
og 7. þ. m. Hafa margir Vestur-
ísiendýigár stundað nám í þess-
um liásköla fyrr og síðar, og
nokkrir Vestúr-tslendingar hafa
(innig \ erið kennarar [>ar.
Læknafundur
var haidinn í Winnipeg snemma
í september. Dr. J. Brandson,
skurðlæknirinn kunui, hélt þar
fyrirlestur um botnlangabólgu.
íslendingadagurinn
í Seattle í Bandaríkjunum var há-
I tiðlegur haldinn 7. ágúst. Voru
saman komnir á hát.ðasvæðinu um
600—700 fslendingmr og sumir
komnir langt að. Var þar margt
til skemtunar og margar ræður
halllnar, enn sönngflokkur Gunn-
ars Matthíassonar (Jochumssonar
skálds) söng við og viö um dag-
inn. Fréttaiiiari „Heimskringlu"
segir uin flokkinn: „Sá, se'm þetia
ritar, minnist ekki að hafa heyrt
betur farið með íslenzka söngva
en þessi fiokkur gerði.“
Trúlofun-
arhrlnglr
og alt, sem tilheyrir gull- og silfur-
smíði er fallegast og bezt unnið,
verðið hvergi lægra en hjá
gullsmið, Laugavegi 8.
Eru orð Þórbergs am nmskifta-
timann að byrja að rætast?
Leikritið „Síorn.ar“ hefir verið
leikið þrisvar í norðurbyggðum í
Manitoba í sumar. [„Flestir and-
»ns menn þjóðarinnar eru genga-
ir á mála hjá auðvaldinu. . . . Þá
eru Stormar leiknir hundraö sinn-
um í röð fyrir fullu húsi. . . .
Þegar dregur að endalokum þess-
arar óaldar, verður eintakið af
fyrstu útgáfu af Jafnaðarmarinin-
um eftir Jón Björnsson selt á 100
þúsund krónur, en -sögur Gests
Pálssonar seljast ekki vegna fjár-
skorts hinna iægri stétta. Þá er
mjög skamt til umskiftanna.“ (Bréf
til Láru, 160.—161. bis.)]
Hslúfiæéni örlagaMa.
Skrítið dæni upp á dutlunga
náttúrunnar er stúlka ein í Eng-
landi. Hefir hún vakið eftirtekt
vísindamanna um heim allan.
Stúlka þessi er að eins þekt meí?
nafninu Annie. Frægð hennar er
fyrst og fremst því að þakka, hve
miklum stærðFræðihæíileikum hún
er gædd. Hún getur reiknað í
huganum viðstöðulaust hin allra-
erfiðustu reikningsdæmi; hún get-
ur gert það svo fljótt og nákvæm-
léga, að enginn maður með fullu
viti heíir getað slíkt. Annie hefir
svo óbilandi minnni, að hún getur
munað öll ártöl og fæðingardaga
manna. En kaldhæðnni örlaganna
geta verið bitur á stundum. Annie
hefir í mörg ár verið sjúklingur í
vitfirringahæli, og læknar telja
hana ólæknandi; þess vegna eiga
þeir líka bágara með að skilja
þessa einstöku hæfileika hennar.
Skrá utn nðfn fslendinga
erlendis
og heimilisfang þeirra.
Fyrir nokkru skrifaði Skúli
Skúlason blaðamaður grein um
þörfina á þvý að stofnað væri
hér á Landi íslendingafélag í lík-
ingu við „Nordmandsfbrbundet“ í
Noregi. Öllum, er verið hafa er-
lendis um lengri eða skemri tíma,
mun Ijós þörfin á 'stofnun slíks
félags, og má eigi vansalaust kaJi-
ast, ef eigi verður hafist handa til
þess að hrinda þessu máli áleiðis.
íslendingafélagið mun auövitað á
sínum tíma láta semja skrá yfir
nöfn íslendinga, sem heima eiga
eða eru um standarsakir í öðr-
um löndum. Liggur í augum uppi,
hver nauðsyn er á samningu slikr-
ar skrár. Fréttastofa Blaðamanna-