Tíminn - 15.10.1961, Blaðsíða 14

14
TÍMINN, sunnudaginn 15. október 1961.
„Blygðast máttu þín, Wulf“,
sagði hún brosandi. „Líttu á
hafið og himininn, sem er að
sjá sem ábreiða gerð af gulli
og purpura“.
„Eg hef nú eflaust horft á
það hálfa stund, frænka; mér
fannst það líka, þar sem ég
horfði á Godvin bróður minn,
að ég stæði frammi fyrir lík-
neski föður mins í Stangate-
klaustri.
„Godvin líkist máske ein-
hvern tíma föður sínum, að
minnsta kosti er það ósk hans,
ef Guð gefur honum styrk til
að framkvæma önnur eins af-
reksverk og faðir hans gerði“,
greip bróðirinn fram í,
Wulf horfði á hann með að
dáun.
„Nei, það held ég ekki“,
sagði hann brosandi. „Þú gæt-
ir að vísu unnið afreksverk.
máske enn stærri en faðir
okkar vann, en helzt litur út
fyrirað þú klæðist loks munka
kápu en ekki brynju, nema ef
verða kynni að kona rændi
þig munkakaflinum og hvetti
þig til stórræða. Segið mér nú
bæði hvað þið eruð að hugsa
um, ég hef verið að spyrja
sjálfan mig þess, og er forvit-
inn eftir að vita hvort ég hef
getiö mér rétt til. Segðu mér
nú fyrst Rósamunda hvað þér
býr í brjósti, — auðvitað ekki
allt — því að hugsanir hvers
manns eru hans eigin eign —
heldur aðeins það sem ekki er
þörf að dylja“.
Rósamunda andvarpáði.
„Ég? Ég var að hugsa um
hin fjarlægu Austurlönd, þar
sem ekkert ský hylur geisla
sólarinnar, er blika á hinu
dimmbláa suðurhafi. Þar sem
lífsskoðun þjóðanna er svo
gagnólík lífsskoðun vorri“ ....
„Og konurnar þrælar manna
sinna", greip Wulf fram í.
„Það er raunar afar eðlil'egt
þó hugur þinn hvarfli þang-
að, þar sem austurlenzkt blóð
rennur í æðum þínum, og það
af göfugum ættum, ef sagan
er sönn. Segðu mér prinsessa",
— sagði hann og beygði kné
fyrir henni glettnislega, en
gat þó ekki að fullu dulið þá
virðingu, er hann bar fyrir
henni í raun og veru. —
„Segðu mér prinsessa, og
kæra frænka mín, barnabarn
Ajubs og systurdóttir hins vold
uga Saladins soldáns; kemur
þér nokkurntíma í hug sú ósk,
að yfirgefa þetta land og fara
til eigna þinna í Egyptalandi
og Sýrlandi?“
Hún hlustaði á og augu
hennar tindruðu. Þar sem hin
tigulega Rósamunda rétti úr
sér á klettasnösinni, með hið
blikandi haf fyrir fótum sér,
var hún í sannleika tignarleg.
í stað þess að svara, spurði
hún fljótlega:
„Og hvernig mundi verða
tekið á móti mér þar eystra,
Wulf? Gættu þess, að ég er
dóttir Norðurlandariddarans
dArcy og þar að auki kristin“.
„Hið fyrrnefnda mundi ekki
standa þér í vegi, enda er
Norðurlandablóð það, sem í
æðum þínum rennur, ekki hið
lakasta! en trú manns og trú
arskoðanir get,a' hæglega
breytzt!"
„Wulf! Wulf!“ sagði God-
vin alvarlegur, „hafðu gát á
tungu þinni. Þeir hlutir eru
til, sem ekki má tala um í
gamni. Ég elska frændkonu
mína framar öllu hér á
jörðu“.
„Þannig er því einnig varið
með mig“, svaraði Wulf.
„Framar öllu öðru hér á
jörðu", endurtók Godvin. „Þó
vildi ég heldur sjá hana
deydda af minni eigin hendi,
en að varir hennar snertu bók
f alsspámannsins".
„Eða einhvers afkomenda
hans“, tautaði Wulf, þó svo
lágt að hvorugt þeirra heyrði.
„Þú heyrir Rósamunda, að
þér er vissara að fara varlega,
því að Godvin segir aldrei
þaö sem hann efnir ekki, og
væri það illur endir fegurðar
þinnar og hæfileika".
„Haftu ný hæðni þinni í
skefjum, Wulf“, sagði hún og
greip hendi sinní í skikkju
þá sem hann bar utanyfir
brynjunni. „Við ættum heldur
að biðja Guð þess að við þyrft
um aldrei að tefla slíkt taflí'.
„En ef svo kynni að ske“.
svaraði Wulf hátiðlega. „Þá
vona ég að farsællega ráðist
fram úr því, eða mun það í
rauninni vera svo erfitt að
velja milli skyldunnar og
dauðans?“
„Það get ég ekki dæmt um“,
svaraði Rósamunda, „en oft
•virðist fórnin auðveld álengd
ar séð, enda getur maður
misst það sem er meira virði
en lífið“.
„Hvað ætti það að vera?
Meinar þú eignir, gull eða
ást?“ „Segðu mér“, sagði Rósa
munda, í byrstum róm,
„hvaða bátur kemur þarna
fyrir ármynnið? Ræðararnir
hvíldu áðan á árunum eins
og þeir væru að horfa á okk-
ur“. „Það eru fiskimenn",
svaraði Wulf, kæruleysislega,
„ég sá netin þeirra áðan“.
,En við hlið þeirra glamp-
aði á eitthvað fágað það var
líkast vopnum að sjá.“
„Fiskinn! auðvitað fisk-
inn!“ greip Wulf fram í. „Við
lifum í friöi og einingu hér í
Essex. Það munu einnig vera
friðsamir menn í bátnum".
Rósamunda virtist ekki vera
fyllilega sannfærð enn, en
Wulf vakti aftur máls á hinu
fyrra umtalsefni: „En hvað
er Godvin bróðir að hugsa
um?“
„Viljirðu endilega fá að
vita það, þá snerust hugsanir
mínar um Austurlönd, og hið
heilaga stríð þar eystra“.
,Sem því miður hefur litla
hamingju fært okkur“, svar-
aði Wulf. „Fað'r okkar lét
lífið í einu þeirra. Hjarta
hans, sem ^var hið eina, sem
aftur kom, var grafið þarna
niðri í Stangate-klaustri."
„Var hægt að fá dýrðlegri
dauðdaga, en falla í stríði
fyrir kross Krists?“ spurði
Godvin. Er ekki enn þann dag
í dag minnzt hetjuverka hans
og dýrðlega dauða. Ég vildi
óska og biðja að mér hlotn-
aðist annar eins dauðdagi?"
„Já, dauði hans var fagur,
satt er það“, svaraði Wulf. og
bláu augun hans tindruðu, og
um leið greip hann fastara
um handfangið á sverði sínu.
„En bróðir, nú er friður í
Jerúsalem eins og hér í Ess-
ex, og útlit fyrir“ ....
„Friður! Já að visu er þar
vopnahlé í svipinn". greip
Godvin fram í, „en Pétur
munkur sem við hittum hjá
Statange-klaustri, og dvalið
hefur í Sýrlandi, flutti þá
fregn, að stríð stæði fyrir dyr
um, því að einmitt nú er
Saladín soldán í Damaskus
að safna að sér liði frá fjar-
lægum héruðum. Prestar
hans og herforingjar hvetja
lýðinn til þess að hefjast
handa gegn kristnum mönn-
um. Þegar það verður, mun-
um við verða í hóp þeirra, er
berjast undir krossmerkinu
eins og afi okkar, faðir og
föðurbróðir og fleiri ættingj-
ar vorir hafa gert. Eða ætt-
um við að rotna hér niður í
þessu þokulandi, þar sem við
höfum setið svo lengi heima
að ósk föðurbróður okkar, síð
an við komum úr skozka leið-
angrinum. Eigum við að vinna
á ökrum og gæta hjarðar
meðan jafnaldrar og jafn-
ingjar okkar berjast móti
heiðingjunum; meðan kross-
fáninn blaktir og blóð krist-
inna manna litar landið
helga“.
Sunnudagur 15. október 1961:
8.30 Létt moígunlög.
9.00 Fréttir.
9.10 Morguntónleikar:
a) „Haustið og Veturinn",
kaflar úr Árstíðakonsertunum
eftir Vivaldi (John Corigliano
fiðluieikari og Fílharmoníska
sinfóníuhljómbsveitin f New
York leika: Guide Cantelli
stjórnar).
b) „Ex,ultate, jubilate", mót-
etta (K165) eftir Mozart
Maria Stader sópransöng-
kona og Rias hljómsveitin í
Berlín flytja; Ferenc Fricsay
stjórnar).
c) Sónata n.r. 1 í D-dúr fyrir
fiðlu og píanó op. 12 eftir
Beethoven (Yehudi Menuhin
og Louis Kentnerl.
d) „Glataði sonurinn", ballett-
músik eftir Prokofjeff (Ball-
etthljómsveitin í New York;
Leon Barzin st.).
11.00 Messa í Hallgrímskirkju
(Prestur: Séra Sigurjón Þ.
Árnason. Organleikari: Páll
Halldórsson).
12.15 Hádegisútvarp.
14.00 Miðdegistónleikar:
a) Píanósónata í B-dúr op.
posth. eftir Schubert (Clara
Haskil leikur).
b) Giuseppe Taddei syngur
óperuaríur.
c) Sellókonsert í d-moli eftir
Lalo (Zara Nelsova og Fíl-
harmoníusveit Lundúna; Sir
Adrian Boult stj.).
15.30 Sunnudagslögin.
17.30 Barnatími (Helga og Hulda
Valtýsdætur):
a) Framhaldssagan: „í Mara-
þaraborg" eftir Ingebrikt Da-
vik þriðji kafli (Helgi Skúla-
'n les og syngur).
b) Leikrit: „Emil og leynilög-
regluliðið" eftir Erich Kastn-
e.r og Jörund Mannsaker. —
Leikstjóri: Jón Sigurbjörns-
son.
18.30 Miðaftanstónloákar: Hljómsv.
Philharmonia Ieikur danssýn-
ingarlög. Stjórnandi: Efrem
Kurtz.
19.00 Tilkynningar.
19.20 Veðurfregnir.
20.00 Raddir að vestan: Þættir úr
Kanadaför (Jón Magnússon
fréttastjóri)
20.30 íslenzkt tónskáldakvöld:
Minnzt alda.rafmælis Bjarna
Þorsteinssonar (14. okt.) með
flutningi úr verkum hans. Dr.
Haligrimur Helgason flytur
inngangsorð. — Þorsteinn
Hannesson óperusöngvari
syngur. — Ingóifur Kristjáns-
son rithöf. les úr endurminn-
ingum tónskáldsins. — Sin-
fóníuhljómsveit íslands leikur
lagasyrpu í hljómsveitarút-
setningu .Jóns Þórarinssonar
Páll Pampichler Pálsson, stj.
— Þorsteinn Hannesson, Dóm-
kórinn og dr. Páll ísólfsson
flytja hátíðarsöngva.
21.35 Fuglar himins: Þorsteinn Ein-
a.rsson íþróttafulltrúi fer í
fuglabjarg og talar einkanlega
um langvíuna.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög.
23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 16. október:
8.00 Morgunútvarp.
8.30 Fréttir.
10.10 Veðurfregnir.
12.00 Hádegisútvarp.
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvairp.
16.00 Fréttir og tilk.
18.30 Tónleikar: Lög úr kvikmynd-
um.
18.55 Tilkynningajr.
19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Um daginn og veginn (Þor-
steinn Matthíasson, skólastj.)
20.20 Einsöngur: Einar Sturluson
og Ólafur Magnússon frá Mos-
felli syngja,
20.40 Eirindi: Milli furutrjánna í
Vedersöe (Séra Óskar J. Þor-
iáksson).
21.05 Tónleikar: Fantasía í g-moll
fyrir fiðl og hljómsveit op.
24 eftir Josef Suk (Alexander
Plocek og Tékkneska fílharm-
oníusveitin Icika; Karei An-
cerl stj.).
21.30 Útvarpssagan: „Gyðjan og ux-
inn“ eftir Kristmann Guð-
mundsson; XIX. (Höfundur
les).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Búnaðarþáttur: Að veturnótt-
um (Gísli Kristjánsson rit-
stjóri).
22.25 Kammertónleikar:
Píanókvartett í c-moll op. 15
eftir Fauré (Artur Rubinstein
leikur á píanó, Henri Temai-
anka á fiðlu, Robert Courte á
víólu og Adolphe Frezin á
selló).
23.00 Dagskrárlok.
H. RIDER HAGGARD
BRÆÐURNIR
SAGA FRÁ KROSSFERÐATÍMUNUM
FIRÍKUR
VÍÐFÖRLI
Úlfurinn og
Fálkinn
72
— Rektu mig í gegn, herra, bað
fallni maðurinn Eirík, sem beygði
sig yfir hann, — ég á ekki langt
eftir. Eiríkur sá, að maðurinn var
raunverulega að dauða kominn,
og hann varð að fá þær upplýsing-
ar, er hann vantaði, fljótt. Þeir
Sveinn reistu særða manninn upp
— Hvaða orðsendingu áttirðu
að flytja konunginum? spuiði Ei-
ríkur, um leið og hann gaf her-
manninum vatn að drekka. — Að
Hrólfur sé fundinn, stundi maður-
inn, — að Bersi sé kominn á vald
Eiríks víðförla, sem enn er á lífi,
— að Haugur standist þetta ekki
lengur. — Geitfingur konungur á
að senda fleiri hersveitir — nú
hneig hann út af og var dáinn. —
En Ervin, hvað með hann? hróp-
aði Eiríkur, en það var of seint.