Alþýðublaðið - 12.04.1920, Blaðsíða 4

4
A.LÞÝÐUBLAÐIÐ
Xoli konnngnr.
Eftir Upton Sinclair.
Onnur bók:
Prælar Kola konnngs
(Frh.).
XVIII.
Eftirlitsmaðurinn fór út, og eftir
nokkrar mínútur kom vörðurinn
með máltíð, sem var gerólík því
er hann undanfarið hafði fengið.
Á bakkanum var köld nautakjöts-
steik, tvö linsoðin egg, kartöflu-
salat og bolli af kaffi með brauði
og smjöri.
„Þetta ?r svei mér álitlegt*,
sagði Hallur mjúkmáll og lét hinn
hafa fyrir þv/, að koma bakkan-
um fyrir á borðinu fyrir framan
hann.
Áður en Haílur var búinn að
borða, kom eftirlitsmaðurinn aftur.
Hann settist hugsandi í gormstól
sinn. Hallur Ieit til hans og brosti
tnilli munnbitanna.
„Cottoa", sagði hann, „þér vit-
ið það, að ekkert ber betur vott
um gott uppeldi, en það, hvernig
maður ber sig til við að borða.
Þér hafið kannske veitt því at-
hygli, að eg hefi ekki hnýtt pentu-
dúknum utan um hálsinn, eða
látið skeiðina standa í kaffibollan-
um, eíns og Álec Stone hefði
gert. Þegar eg hefi bitað ketið
niður tek eg ætíð gaffffinn í hægri
hönd, áður en eg ber hann upp
að munni mér. Þjónninn yðar
hefir reýndar gleymt að færa mér
annann hreinan disk, en eg reyni
að kómast sem bezt af með
þennan eina. Skiljið þér migf"
„Þ.ökk, eg skill" svaraði eftir-
litsmaðurinn.
Hallur lagði hnífapörin frá sér
á diskinn. „Þjónninn yðar hefir
gleymt að gefa mér staup til að
skola þessu niður með", sagði
hann, „en þér skulið ekki ómaka
yður. Þér getið sem bezt hringt
á hann til þess að bera burtu á-
höldin".
Eftirlitsmaðurinn notaði röddina
í stað klukku, og vörðurinn kom
inn. „Þegar þér og menn yðar
leituðu á mér í fyrrinótt, tíndu
þeir pyngju minni, svo eg því
miður hefi enga drykkjuskildinga
handa þjóninum".
Þjónninn leit á Hall, eins og
hann ætlaði að éta hann, en eftir-
Kongens Bryghus^
JMaltextralit, 2 tegundir, nærandi og styrkjandi
fyrir alla. — Fæst á
Café Fjallkonan.
' . > '■ - . i ,■ ■■ ; • .- ..
litsmaðurinn glotti. „Taktu af
bórðinu, Gus, og Iokaðu dyrun-
uml“ sagði hann.
Hallur teygði aftur úr fótunum
og hagræddi sér hið bezta. „Eg
verð að segja það, að eg kjís
heldur að vera gestur yðar, en
fangi“.
Þögn.
„Eg er nú búinn að tala um
þetta við herra Cartwright", hóf
eftirlitsmaðurinn máls. „Eg gat
auðvitað ekki sagt, hvað mikið
af þessu væri blekkingar, en eitt
er bersýnilegt, þér eruð ekki
námuverkamaður. Ef til vili eruð
þér einhvers konar nýr hvatninga-
maður, en eg þori að hengja mig
upp á það, að eg hefi aldrei séð
hvatningamann, sem kunni veizlu-
siði. Ltklega eruð þér aldir upp í
allsnægtum, en sé svo, er mér
það ráðgáta, hvers vegna þér
fengust við slíkan starfa".
HrBknisgar PjóðTerjans.
Alþbl. hefir átt tal við Muller,
hinn núverandi skipstjóra þýzku
skonnortunnar, sem Belgaum hitti
fyrir sunnan land. Hann er ment-
aður maður og ræðinn, hefir ver-
ið á, kafbát og öðrum herskipum
meðan á ófriðnum stóð.
„Þessi ferð er hin versta, sem
eg á öllum mínum sjómannsárum
hefi farið. 17 ár hefi eg verið á
sjó, en aldrei séð annað eins.
Skipstjórinn, sem var gamall mað-
ur, andaðist eftir 14 daga legu
um borð, svo eg varð að taka að
mér stjórn skipsins.
Eftir að við höfðum farið fram
hjá Færeyjum, fengum við aftaka-
veður. Seglin, sem voru 14 tals-
ins rifnuðu öll, og reiðar slitnuðu.
Skipið var nýútbúið að seglum,
svo af því má nokkuð marka vipd-
inn. Eitt sinn, er eg stóð við
stýrið, tók eitt seglið mig og sló
mór niður; var fallið svo mikið,
að eg hrækti blóði í viku. Undir '
þiljum var fremur óvistlegt, því
þar stóð sjórinn okkur í brjóst.
Matvæli öll skemdust að meira
eða minna leyti; en verst var, er
vatnskassinn bilaði og fyltist af
sjó, svo við urðum að drekka
brimsalt vatn. Kompásinn, sem
er úr nýjum kopar, brotnaði og
skemdist. Við vorum þá í mjög
miklum nauðum staddir, og urð-
um að láta berast fyrir upp á von
og óvon“.
Það var auðséð á Múller, að
hann hafði ekki átt sæla daga á
„Eversend", en svo hét skonnort-
an, því hann var fölur og tekinn
í andliti. Samt spurði hann frétta
frá Þýzkalandi, og einkum þó
hvert væri álit manna hér á ó-
friðnum og upptökum hans. Hon-
um þótti vænt um að heyra, að
pólitík Bandamanna væri ekki að
miklu höfð hér, „hungurmorð og
launvig Bretans“.
„Það er engin skemtun, að fara
Um vetur á seglskipi yfir Atlants-
haf, vera marga mánuði að heim-
an og frétta lítið af skyldmennum
sínum, einkum þegar svo er á-
statt, sem nú er heima í Þýzka-
landi, neyð og róstur, — en við
erum Pjóðverjar“. Múller mælti
þetta brosandi.
Jón.
Sumar- og fermingar-
kort. — Afmæliskort.
Nýjar teikningar.
Heillaöskabréf við öll
tækifæri.
Laugaveg 43 B.
Friðfinnur L. Guðjónsson.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðrílcsson.
Prentsmiðjan Gutenberg.