Tíminn - 05.04.1962, Síða 2

að nema skilja
Eddie
kokkáll
„Situr" í Róm /
Sem dæmi um það, hve ómiss-
andi Liz þykir í hlutverk Kleó-
pötru, má nefna, að oftar en einu
sinni hefur framleiðendum og
leikstjóra myndarinnar verið
bent á, hvort ekki væri hægt að
fá aðra leikkonu í hlutverkið. En
þeir hafa þverneitað því, segja,
að engin geti komiðú staðinn fyr-
ir Liz. Hún hefur líka fengið af-
hragðs góða dóma sem leikkona
um langt skeið, m.a. var hún í
mörg ár talin líkleg til að' hljóta
Óskarsverðlaunin. Af því varð þó
ekki, fyrr en á síðast liðnu ári,
og var Liz þá svo máttfarin eftir
langvarandi sjúkleika, að þáver-
En það ér annað en leikur
hennar í kvikmyndum, sem skap-
að hefur frægð' hennar. Liz er
nefnilega á orði fyrir það, hversu
oft hún skiptir um eiginmenn, og
virðist hún, a.m.k. á síðari árum,
helzt hallast að þeim, sem giftir
eru fyrir. Og það er aldrei gott
til afspurnar, a.m.k. ekki ef það
hendir oft.
Þegar Elizabeth var 18 ára, gift
ist hún í fyrsta sinn. Sá hamingju
sami var Nicky Hilton, en hjóna-
band þeirra varð æði stormasamt
og entist aðeins fáa mánuði. Næst
ur var Mike Wilding. Þau voru
gift í fjögur ár og eignuðust tvo
syni.
Liz og Burton koma út úr næturklúbb í Róm klukkan 3,30 að nóttu tll.
Það er varla ofsögum sagt,
að það er alltaf eitthvað um
að vera í kringum hana Liz.
Og þegar talað er um Liz,
vita allir, við hverja er átt.
Það má með sanni kalla ævi
hennar stormasama, og nafn
hennar hefur vart vikið úr
blöðunum, síðan hún hlaut
frægð. Hefur margt misjafnt
verið um hana sagt, en þrátt
fyrir það heldur hún alltaf
sínum vinsældum, og virðast
þær fremur aukast en hitt,
hvað svo sem um hana er
sagt.
Að undanförnu hefur Liz aðal-
lega verið í munnum manna
vegna' þess, hve óskaplega hún
hefur tafið töku myndarinnar
„Kleópatra“. Hefur heilsuleysi
hennar hvað eftir annað orðið til
þess, að orðið hefur að fresta upp
töku myndarinnar, og er hún
þess vegna orðin óhemju dýr.
andi eiginmaður hennar, Eddie
Fisher, varð að styðja hana upp
á pallinn til að taka við verðlaun-
unum.
Gripu þá öfundarmenn hennar
tækifærið og fullyrtu, að tæplega
hefði hún fengið verðlaunin í það
sinn, ef ekki hefði sjúkleiki henn-
ar orðið til þess að vekja með-
aumkun með henni. Þegar Liz
veiktist svo heiftarlega, að henni
var vart hugað líf um langt skeið
og fjöldi aðdáenda um allan heim
stóð á öndinni af eftirvæntingu,
hvernig henni mundi reiða af,
var hún einmitt stödd í Englandi
vegna töku „Kleópötru", sem þar
átti að fara fram. Töfin, sem sjúk
Ieiki hennar olli þá, varð til þess,
að ákveðið var að flytja fram-
kvæmdir allar til Róm.
Og þar situr „drottningin“ nú,
og þó hún sé talin svona ómiss-
andi sem Kleópatra, verður ekki
sama sagt um ýmsa mótleikara
hennar, því að fádæma oft hefur
orðið að skipta um þá. IJafa þeir
oftast gefizt upp og farið sína
leið, vegna þess að þeim þótti
þetta óþarfa hangs og tafir.
\
Og þá var röðin komin að Mike
Todd. Þau eignuðust eina dóttur,
og var þeirra hjónaband ákaflega
Listin að
drekka
Hinn göfugi háskóli í
Springfield, USA, hefur á-
kveðið að hafa námskeið
á næsta kennslumiss-
eri, sem segja má, að hafi
nokkra sérstöðu, og óhætt
mun að fullyrða, að það
verði vel sótt. Námskeiðið
nefnist „Listin að drekka“
— og blaðafulltrúi háskól-
ans skýrir tilgang þess á
þessa leið:
— Þetta nýja námskeið á
að hjálpa okkar ágætu stú-
dentum til að komast að
endanlegri niðurstöðu um
það, hvort þeir vilji yfir-
leitt drekka alkóhól eður ei.
Debbie — iðrast hún nú?
hamingjusamt. En svo fórst Mike
á voveiflegan hátt, og þá var Liz
alveg niðurbrotin, unz Eddie Fish
er, bezti vinur Mike Todd, tók
hana að sér. Giftingu þeirra var
afar illa tekið af almenningi og
þótti mikið hneyksli. Eddie hafði
um nokkurt skeið verið hamingju
samlega giftuár Debbie Reynolds,
og voru Mike Todd og Liz heimil-
isvinir þar. Samúð manna var ó-
skipt með Debbie litlu, a.m.k.
þangað til hún rauk til og giftist
Harry Karl, forríkum eldri manni
sem alveg eins gæti'verið faðir
hennar eins og barnanna hennar.
Það gengur nú svona í henni
Hollywood.
Og einn enn
Eddie og Liz létu almannaróm-
inn ekkert á sig fá, enda var ást-
in mikil. Síðan hefur Eddie ekki
vikið frá hlið eiginkonu sinnar,
gætt hennar eins og sjáaldurs
auga síns, jafnt í veikindum sem
öðru.
Og þó!!! Það skyldi nú aldrei
vera, að hann hafi litið af henni
eitt augnablik. í það minnsta hef
ur lengi verið á kreiki sá orðTóm-
ur, að eitthvað væri meira en vin
skapur á milli Liz og eins af að-
alleikurunum í „Kleópötru", Rich
ard Burton. Sá orðrómur vakti
mikla reiði, að því er virtist hjá
öllum aðilum, sem báru orðróm-
inn kröftuglega til baka.
S.l. laugardag átti sér þó stað
sá athyglisverði atburður, að Liz
og Burton voru úti að skemmta
sér fram eftir allri nóttu í Róm,
og var þá m.a. tekin mynd af
þeim, þar sem þau voru að koma
út af einum næturklúbbanna kl.
3,30. Aðeins örfáum stundum áð-
ur, tilkynnti Eddie Fisher blaða-
mönnum í New York, að orðróm-
urinn um, að hjónaband þeirra
Liz væri að fara út um þúfur,
væri hlægilegur, fjarstæðukennd-
ur og umfram allt rangur. Einka-
ritari Liz staðhæfði hið sama i
Róm.
Tveim dögum síðar, 3. apríl,
var svo gefin út opinber tilkynn-
ing um það, að Eddie og Liz hafi
komið sér saman um að skilja, og
er enginn í vafa um, hver orsök-
in til þess er. Þau eru ekki lengi
að gerast, ævintýrin.
Hvað gerist næst?
Richard Burton er giftur, og
eiga þau hjónin tvö börn. Eigin-
kona hans, Sybil, hefur að undan-
förnu dvalist hjá mági sínum í
riampstead og eytt tímanum í
heimsóknir til kunningjanna. 0-
jafnt hafast hjónin að.
Liz og Eddie hefur ekki orðið
barna auðið, en fyrir skömmu
tóku þau litla stúlku í fóstur, og
var þá fjálglega talað um það, að
það hefði orðið til þess að knýta
þau hjónin enn fastari böndum.
Hnúturinn hefur greinilega verið
eitthvað losaralegur.
Og nú er spurningin: Hvað ger-
ist næst? Hvort mun Eddie í aðra
röndina orðinn leiður á að gæta
Liz og e.t.v. bara feginn, að svona
fór? Og skyldi nú Deibie ekki iðr
ast þess að hafa ekki beðið þolin-
móð? Eða munu þau, samkvæmt
tízkunni í Hollywood hvert í sínu
lagi halda áfram að knýta bönd
og höggva þau í sundur?
„Bæff gjaldeyriss«aia<f
f Degi segir svo um gjald-
eyrisstöðuna:
„Við höfum löngum búið við
nokkra gjaldeyrisörðugleika,
aðeins niismunandi mikla, allt
frá þeim tíma að síðari heims-
styrjöldin skolaði digrum gjald
eyrissjóðum á fjörur Iands-
manna og þeim hafði verið eytt.
En það gerðist svo að segja
samtímis.
Vegna einhæfrar framleiðslu
í landinu þarf fleira að kaupa
frá öðrum löndum en annars
staðar þekkist, og vegna þess
hve langt við vorum á eftir í
hvers konar uppbyggingu,
þurfti mikil átök að gera á
skömmum tíma. Hvort tveggja
heimtaði allan gjaldeyri og
meira til. Gjaldeyrissjóðum var
ekki safnað. Hvort uppbygging
in var of ör, er crfitt að full-
yrða nákvæmlcga. Þó er tvennt
alveg víst: Lífskjör manna urðu
bæði jöfn og góð, og fyllilega
sambærileg við flestar ná-
grannaþjóðirnar, og það var
auðveldara að standa í skilum
gagnvart erlendum lánardrottn
um þótt skuldir hefðu vaxið,
en það var. fyrir 10 árum svo
að ekki sé farið lengra aftur
í tímann. Og hver vildi í raun
og veru eiga eftir að skapa þá
uppbyggingu atvinnuveganna
og þær alhliða framfarir, sem
orðið höfðu á hinu öra þróunar
skeiði fram til ársins 1958—
1959, er þáttaskil urðu?
Skrum
Á hinu misheppnaða „við-
reisnartsmabili/' núverandi í-
haldsstjómar er mjög gumað
síðustu vikurnar af yfirliti
Seðlabankans, sem birt var í
blöðum og útvarpi og sýndi
tölulega bætta gjaldeyrisstöðu
bankanna og var sett fram ein
hliða og á skrumkenndan hátt
eins 0g væri verið að auglýsa
^nýja tegund sápu.
Lausaskuldir
Hagfræðideild Seðlabankans
segir í Fjármálatíðindum, 3. h.
1961, að í árslok 1958 (í lok
vinstristjórnartímabilsins) hafi
hrein gjaldeyriseign bankanna
verið 238 milljónir króna, mið-
að við núverandi gengi. En um
síðustu áramót var hrein gjald
eyriseign bankanna 526 niillj.
króna, eða nær 300 millj. króna
meira. En lausaskuldir erlend-
is, sem einstökum mönnum var
veitt að taka, en þekktust alls
ekki áður, námu við síðustu
áramót tæpum 300 milljónum
króna. Lausaskuldirnar vega
því upp á móti gjaldeyrisaukn-
ingunni og útkoman er sú, að
í þessu efni hcfur ekki orðið
nein framför. Og jafnframt
þessu hafa svo erlend lán til
lengri tíma verið tekin svo
mörg hundruðum milljóna
skiptir.
„Gjaldeyrisstaðan var í rúst-
um í lok vinstristjómartímabils
ins“, segja stjómarblöðin, alvcg
blygðunarlaust, og hafa sagt
undanfarin ár við hvert tæki-
færi. Gjalddeyrisstaðan nú ct
þó mjög lík og ckki betri, eins
og að framan er sýmt, og þegar
litið er á gjaldeyrisstöðu lands-
ins í heild. Og auðvitað er það
sú heildamiðurstaða, sem máli
skiptir þegar talað er um gjald
eyrismálin.
Skramið í auglýsingu Seðla-
bankans, sem nú er mest á
loft haldið, fellur því um sjálft
sig. — Hið ískyggilegasta við
fjármálastefnuna er að siálf-
sögðu það, að þrátt fyrir hinn
almenna samdrátt verklegra
(Framhald á 15. síðu).

T f M I N N, fimmtudagur 5. apríl 1962.