Alþýðublaðið - 23.10.1927, Page 2

2
ALÞÝÐUBLAÐx »
Nnnið eftir fatnaðarvoriiMi hjá Gnðm. B. Vikar, Laugavegi 21.
Lægst verð í bænum.

Í'fí |fer;
ALÞÝÐUBLAÐIÐ \
kemur lit á hverjum virkum degi. ;

Atgreiðsla í Alpýðuhúsinu við
Hverlisgötti 8 opin frá kl. 9 árti.
tíl ki. 7 siðd.
S.ttriistotía á sania stað opin ki.
95—10V', árd. og kl. 8 —9 siðd.
Siraar: 988 (afgreiðsian) og 1294
(skrifstofan).
Verðlag: Áskriftatverð kr. 1,50 á
mánuði. Auglýsingarverðkr.0,15
’nver mm. eindáika.
Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan
(í sama húsi, sömu simar).
Likbrensla.
Khöfn, í september.
Flest hér i heimi er breyting-
um undirorpið. Með nýjum tím-
um koma nýir siðir. Að eins eitt
er óbreytanlegt, hefir verið frá
upphafi og verður til eilífðar,
dauðinn. „Þegar kallið kemur,
' kaupir sig enginn frí.“ Sú kalda
hönd ber eins að dyrum hjá ný
græðingnum eins og hinum
þreytta og ellihruma.. Og þegar
hérvistum lýkur, ,,kyssir torfa ná-
inn“, flestra bein.
Sá siður er þó ekki með öl!u
nýr, en nú orðinn alltíður, að
brenna hinar jarðnesku leifar hins
hrörlega líkama í stað þess að
þekja þær moldu eins og áður
nær eingöngu. Hér i Danmörku
verður þó enginn brendur, sem
ekki hefir gert ráðstafanir til þess
í lifanda lífi. Sjálf athöfnin fer
eins'fram, hvort heldur hinn fram-
liðni er jarðsunginn að gömlum
sið eða hann er brendur. Athöfn-
in getur- farið fram í kirkju og
líkið svo verið flutt til brenslu-
staðarins, og síðan brent þar eða
að athöfnin fer íram á staðnum,
sem brent er á. Það er þó engin
skylda að nota prest til annars
en þess að „kasta rekum“. Ræð.
una má hver sem vill hafda af
vinum eða ættingjum hins fram-
iiðna.
Líkbrensluhúsið er kringlótt
bygging, skipuð bekkjum á gólfi
og upphækkuðum sætum til hliða
og að baki lítið eitt inn í vegg-
ina. r miðju húsi er upphækk-
aður pallur. Hér stendur iík hins
framliðna, blómum skreytt, eins
og tíðkast við aðrar jarðarfarir.
Þar innar af ern grindur og að
oaki þeirra er söngsveit og org-
anisti. Til vinstri handar við. lík-
pallinn tekur prestur sæti og
lengra til hægri er ræðustóll.
Beggja megin við líkpallinn eru
háar, svartar Ijóssúiur (standa á
gólfi). Sálmur er sunginn fyrh' og
eftir ræðuna (sé ræða haldin). Þá
kastar prestur moldum og bið-
ut „Faðirvor". Við síðasta erind-
ið í sálminum tekur kistan að
síga hægt niður í djúpið og er
horfin, er síðustu tónar söngsins
óma. Þar, sem áður stóðu hinztu
leifar hins framliðna, er nú autt
og tómt, en svo hár er likpali-
urinn, að ekki verður séð niður
í djöpið. — Athöfninni er lokið.
Lík hins framliðna verður brent
síðar. Öskuna fá svo aðstandend-
ur hins framliðna, eigi hún ekki
að geymast í bren-sluhúsinu. Aðr-
ir grafa hana í jörðu.
Enn þá tíðkast þessi siður ekki
á Islandi, líklega mest af því,
að hann er kostnaðarsamur, og
þó eru jarðarfarir dýrar á íslaridi.
Hér í Danmörku eru líkbrenslu-
félög, og greiða menn ákvéðið ið-
gjald á ári og öðlast réttindi,
eftir að hafa greitt iðgjald til
félagsins í eitt ár. Annast svo fé-
lagið líkbrensfima og kostnað all
an, er félagi deyr.
Þorf. Kr.
V/
44
Þriðja hefti þessa árs er ný-
komið. Er þetta hefti bæði skemti-
legt og fróðlegt til aflestrar, og
má segja, að ef , Iðunn" heldur
svo áfram, þá verður hún bezta
timarit, er við eigum. ,
Heftið hefst á ágætlega þýddu
kvæði eftir Carl Snoilsky, sem
heitir „Uppreisnarmaðurinn", og
heíir Magnús Ásgeirsson þýtt það.
Er kvæði þetta sagan um ung-
Iinginn, er sat að námi, en þoldi
ekM harðstjórnina og varð svo
að hreppa önnur Iífskjör. En:
„Vér hinir sátum heima
yfir draumum.“
Næst er löng ritgerð eftir Tryggva
H, Kvaran, er heitir ,,Tvær konur“.
Þar næst kemur smá-frásögn eft-
ir. Einar Þorkeisson, er heitir
„Vængbrotna lóan". Þá skrifar
Þórólfur Sigurðsson um „Öskju
í Dyngjufjöllum". Fylgja því
myndir. Einar H. Kvaran svarar
Sigurði Nordal í skemtilegri rit-
gerð, er heitir ^Foksandar Sig-
urðar Nordals prófessors“. Hulda
yrkir kvæði, er hún nefnir „Ing-
ólfur fagri“. 0g þar næst kemur
löng saga eftir Henrik Allari,
aem heitir „Mannsbarn“ og Þór-
bergur Þórðarson o. fl. hafa þýtt
úr esperanto. Sagan er um ör-
eigann, sem þjá'ist öllum kvölúm.
er auðvaldssldpulag nútímans læt-
ur olnbogabörnum sínum i té.
Sagan er skrifuð í „expression-
istLskum” stíl. Ásgeir Magnússon
skrifar um „Rúm og tíma“,' og
að síðustu yrkir Jóhann Sveins-
’son frá Flögu ágætar stökur.
Þetta hefti „Iðonna r“ ætti hver
maður að lesa. Slíkar bækur eru
ekki á hverju strái.
Ág.
45 aura pakkinn.
45 aura pakkinn.
Kostaboð
fyrir alla öá, sem reykja „Hoisey Dew“ cigar-
ettur, „LHIa fílmn“, frá Thomas Bears & Sons Ltd.
Til þess að hvetja menn til að reykja þessar
mildu og gómsætu Virginia-cigarettur, höfum
vér ákveðið að gefa fyrst um sinn hverjum heim,
sem skiiar oss 25 tómnm pokkum uían af Ooney
Ðew cigarettnm, laglegan sjálfhiekung, sjálffyllandi.
Gefið ykkur sjálfum slika hentuga jólagjöf
með pví að reykja „Honey Dew“.
Tðbaksverzlnn Islands
V
4
45 anra pakkinn.
45 anra pakkinn.
Ný|ar vomr.
Með
Nýtt verð.

Drottninnnnn!
44
kom mikið úrval af *vetpaH*fpokkaim, hlýjum
og góðum. AlSatnaÖMP? verðið lægra en
þekst hefir; enn fremur mikið úrval af maffl-
efeeíískyptiam; næríöt, sérlega hlý; mikið
úrval af vlsiamftltism, góðum og ódýrum.
iiomfð og ^keðlð, heyrið verðlð,
og, pið munuð saiamfærast um að
foestn kaupin gerið pið hjá
Guðjóni á Langavegi 5.
' Sfsasi 1
ISJálp I aaiaðam.
Við höfum nýlega heyrt um
sorglegan atburð og höfum sjálf-
sagt samhrygst með aðstandend-
um, en hitt er ekki víst, að við
höfum athugað nægilega ástæður
heimilisins, þar sem heimilisfað-
irinn er fallinn frá og engin fyrir-
vinna er eftir til að vinna ' fyrir
Tarauði handa börnunum. Þannjg
er ástandið á heimili þvi, er
Alþýðublaðið leitar nú samskota
til hjálpar handa. Þar eru þrjú
ungböm og engin björg í heimili.
Hafið þdð athugað, hvað það er
að sjá og vita af börnum sín-
um hungruðum og geta ekki að
gert, þar sem ofan á þetta bæt-
ist hin mikla sorg ekkjunnar, sem
varð að sjá á bak sínum elsk-
aða maka á mjög sviplegan hátt?
Verkamenn, sjómenn og verka-
konur og önnur alþýða þessa bæj-
ar! Sýnið mátt samtakanna. Bjarg-
ið þessu heimili og leggið öll ykk-
ar skerf þar til hver eftir sinni
getu. Ég veit, að við höfum ekki
af miklu að láta, en málshátt-
urinn segir, að „viljinn dragi hálft
hlass“ og ég veit, að þið mun-
úð fús til að gera skyldu ykk-
ar, en það er skylda að hjálpa
félögum sínum, þegar þeir eru
í nauðum. Að endingn: Munið,
að hinn framliðni var góður fé-
tagl og dugandi starfsmaður í
okkar áhugamálum.
Reykjavík, 21. okt. 1927.
Kurmugur.
...iKMtaostós... . J