Tíminn - 03.10.1962, Blaðsíða 14

BARNFÓSTRAN
Eftir DOROTHY QUINTIN
raunverulega, að hana langi til
a^ sjá Mullions aftur?
— Já, ég held það — og hana
langar að vera hjá yðux, sagði ég
döpur £ bragði — þrátt fyrir allt.
Haldið þér ekki, að hún þarfnist
yðar hálfu meira en fyrr — þar
sem móðir hennar er dáin?
Hann hló kuldahlátxi.
— Hún þarfnast mín svo mjög,
að hún veinaði af hræðslu, ef ég
kom í námunda við hana! hróp-
aði hann biturlega. — Eg hélt, að
það væri bezt fyrir hana að hefja
nýtt líf í London — ég hef ekki
séð hana í meira en ár.
Eg sat þögul, felmtri slegin yf-
ir þeirri sorg, sem þessi máður
hafði orðið að þola, misst bæði
eiginkonu sína og barn. Eg hafði
sannarlega verið Ófyrirgefanlega
frek. En andlit Carolyns stóð mér
enn Ijóslifandi fyrir sjónum.
— Taugaáfallið stöðvaði eðlileg
an þroska barnsins, hélt Oliver
stuttlega áfram. — Hún hefur
ekki getað talað síðan. Hún hefur
verið hjá færustu læknum., En
.... hún er meira en sex ára göm-
ul og kann hvorki að lesa né
skrifa. Það var skelfilegt — en
þannig er það. Deidre — mágkona
mín — hefur sýnt engils þolin-
mæði með veslings barnið.
Eg minntist þess, sem ég hafði
séð af Deidre og lyfti skyndilega
höfði. Ég leitaði ákaft £ veskinu
mínu eftir pappírsmiða Carolyns
og rétti hann að Oliver.
— Ef hún kann hvorki að lesa
né skrifa, hvemig getið þér þá,
útskýrt, að þe,ssi miði lá inni í
fingurbjörginni, sem hún kastaði
'niður til mín? spurði ég skjálf-
rödduð.
8. KAFLI.
Þótt hlýtt væri í bókaherberg-
inu, skalf ég enn, meðan ég virti
Oliver Trevallion fyrir mér þegar
hann las það, sem stóð á kryppl-
uðum pappírsmiðanum. Hann leit
á mig, hrukkaði ennið, svo gekk
hann að litlu borði við vegginn
og hellti gullnum vökva í glas,
sem hann rétti að mér.
— Drekkið þetta, sagði hann.
— Eg drekk aldrei, sagði ég
vélrænt og hugsaði um alla snaps-
ana, sem ég hafði afþakkað heima
hjá Bellingtonhjónunum. Það
var eins og þau skildu aldrei, að
Greystonebarnfóstra er bindindis-
manneskja.
— Látið ekki eins og kjáni,
sagði Oliver stuttarlega. — Þetta
hjálpar yður.
Eg hlýddi honum — eins og
ég átti eftir að hlýða Oliver æ
síðan. Eg hafði ajdrei bragðað
viskí áður. Eg hvolfdi því í mig
og stóð á öndinni. Það brá fyrir
brosi á andliti Olivers, þegar hann
barði laust á bakið á mér og and-
artaki síðar fann ég hita leggja
um allan kroppinn og örvænting-
arskjálftinn hvarf.
— Carolyn kann að lesa og
skrifa og hún ma.n, sagði ég og
leit á miðann, sern hann hélt enn
á í hendinni. — Áhrif af tauga-
áfalli, jafnvel á lítið barn, geta
verið algerlega óskiljanleg ...en
það er sýnilegt, að hún er betri
núna. Hún þráir að komast heim
til Mullions... . og til yðar.
— Carolyn hefur ekki skrifað,
hún getur ekki hafa gert það,
sagði hann þurrlega og yppti öxl-
um. — Eg geri ráð fyrir, að það
■sé Jane Polvern . . hún er héðan
ættuð og þjáist sjálfsagt af heim-
þrá. Hún er dálítið barnaleg, en
góð við Carolyn. Hún hefur sjálf-
sagt hugsað sér, að ég sækti þær
hingað... en ég skil raunar ekki
hvers vegna hún skrifaði ekki
beint til mín . Hann hrukkaði
ennið á ný og las miðann hátt
með hálfgerðri fyrirlitningu í rödd
inni:
Þær halda mér innilokaðri hér
Viltu segja pabba. Eg vil fara
heim til MuHions, Það er £ Corn-
wall. Ekki segja þeim.
* Carolyn Trevallion.
— Þetta er — fáránlegt! hróp-
aði- hann gremjulega og notaði
sama orðið og verið hafði í huga
mér síðustu þrjá daga.
— Þér sjáið strax, að þetta er
skrifað af manneskju með frjótt
ímyndunarafl, sem vill gera sjálfa
sig dramatíska.
— Eða — af barni! Eg leit ró-
lega á hann. — EG hélt til að
byrja með, að þetta væri bara
furðulegt uppátæki barns, þar til
ég sá Carolyn aftur. Nú þegar þér
hafið sagt mér söguna um hana
— hvernig það vildi til, að_ hún
var send til London — TRÚI ég
því raunverulega, að Carolyn hafi
13
skrifað þetta — og að henni sé
fullkomin alvara.
— En góða mín, Carolyn getur
EKKI hafa skrifað þetta
Hann settist niður og kveikti sér
í sígarettu annars hugar. — Af-
sakið, reykið þér?
— Eg roðnaði eilítið, vegna
þess að hann leit á mig sem hálf-
gert barn, þrátt fyrir einkenni'S-
búninginn minn. Eg tók því sígar-
ettu og hann kveikti j fyrir mjg
með glæsilegri handahreyfingu,
eins og hann hafði gert þúsund
sinnum fyrir Serenu. — Þetta
var s'terkur maður, karlmaður,
sem skapaður var til þess að vera
elskhugi, til að vernda konur sín-
ar, til að reigja hnakkann af
stolti og hann var hræðilega ein-
mana, lokaður inni í ske] sinni,
sem hann hafði gert utan um sig,
þegar hamingja hans hvarf. Eg
skildi Oliver vel þetta kvöld, óg
ég fann til ólýsanlegrar samúðar
með honum og Carolyn og ég hug
leiddi ekki einu sinni, hvers vegna
þau voru mér allt í einu svona
mikilvæg — tvær algerlega ókunn
ugar manneskjur.
Við sátum kyrr og reyktum
þegja'ndi fyrir framan arininn,
við vorum einhvern veginn svo
undarlega nálægt hvort öðru. Svo
sagði hann vingjarnlega:
— Ungfrú Browning, ég kann
vissulega að meta þann áhuga,
sem þér hafið sýnt Carolyn og ég
skil, að yður þykir reglulega vænt
um börn. En ég get fullvissað
yður um það, að barnjð kann
hvorki að’ lesa né skrifa. Hún
hefur verið hjá læknum, sálfræð-
ingum og barnasérfræðingum.
Enginn hefur getað hjálpað henni.
Hún dafnar eðlilega líkamlega, en
andlega er hún enn eins og fjög-
urra ára barn. Deidre sendir mér
reglulega umsagnir um hana. Síð-
ast, þegar ég sá Carolyn, hljóp
hún veinandi inn á herbergið sitt.
Eg er ekki eins eigingjarn og kald
lyndur og' þér haldið. — Og hann
hló stutllega. — Sannleikurinn
er sá, að frænka hennar bað mig
að halda mér [ hæfilegrj fjarlægð
frá húsinu í London. Það lítur út
fyrir, að ég minni Carolyn aðeins
á mömmu hennar og allt, sem
hér gerðist.
Svo bætti hann alvörugefinn
við.
— Hún átti vanda til þess að
fá taugaköst á hverri einustu
nóttu. Deidre segir, að þau komi
ekki lengur sem betur fer.
Eg kastaði sígarettunni inn í,
eldinn og var niðurdregin í meira
lagi.
— Eg vildi óska, að þér heim-
sæktuð hana samt sem áður ...
kannski komizt þér að raun um,
að hún hefur breytzt, sagði ég í
bænarróm eins og síðustu tilraun
til að telja honum hughvarf.
Eg sá fyrir mér andlit Carolyn,
þegar hún leit til mín bak við
handriðið á stiganum. Eg var ung,
en ég hafði talsverða reynslu að
baki með sjúk og heilbrigð börn.
Og ég hefði getað svarið, að barn-
ið, sem lagði fingurinn yfir munn
inn, var ekki andlega vanheilt.
Biðjandi, bláu augun höfðu verið
skýr og greindarleg. En ef Caro-
lyn var svo seinþroska eftir aldri,
hver hafði þá skrifað þennan miða
/yrir hana . ?
— Án þess að virða það, sem
mágkona mín hefur beðið mig
— henni þykir í rauninni afar
vænt um Carolyn, skiljið þér,
sagði hann þyrrkingslega. — Og
það ráð hefur sir Charles Perry-
mann einnig gefið ..
Hjartað tók kipp í brjósti mér.
Eg þekkti sir Charles vel....
hann hafði annazt um mörg börn
Sigur vesturvelda, eftir
Arthur Bryant. Heimildir:
STRIDSDAGBÆKUR
ALANBROOKEi
167
er enn sofandi og vonandi að
hann verði hressari, þegar hann
vaknar.
Þegar við nálguðumst Moskvu,
kom það óvéfengjanlega í ljós, að
flugstjórinn var alls ekki viss um
hvar við vorum staddir og hann
fór að hringsóla í loftinu, unz
hann fann loks flugvöll, þar sem
hann lenti og fékk þá að vita, að
hinn rétti flugvöllur væri í þrjá-
tíu kílómetra fjarlægð. Við lögðum
þá af stað aftur og vorum mjög
bráðlega komnir inn yfir Moskvu,
þár sem við lentum rétt fyrir kl.
12 og höfðum þá verið nákvæm-
lega þrjátíu og fjórar klukkustund
ir á leiðinni frá London. Á móti
okkur tóku Molotov, Maisky, hóp-
ur rússneskra hershöfðingja,
Clark Kerr, Harriman, Brocas
Burrows o. fl.
Mér var þegar ekið til gistihúss
ins, þar sem ég á að búa meðan
á heimsókninni stendur. Winston
á að búa í litlu einbýlishúsi en
Eden í sendiráðinu. Eg snæddi
hádegisverð með Brocas i íbúð-
inni hans og ræddi við hann um
andúð Rússa á honum, sem hefur
orðið til þess að við urðum að
kalla hann heim.
10. október. Moskva. Svaf ágæt-
lega og fór í morgun til skrifstof-
unnar, sem útbúin hefur verið
handa mér £ sendiráðinu. Fyrir
utan nokkur símskeyti, var þar
lítið handa mér að gera, en ég
uppgötvaði, að við vorum allir
boðnir til hádegisverðar hjá
Stalin kl. 2,30 e. h. Boðið sátu
Winston, Eden, Molotov, Gurev,
Maisky, Harriman, Ismay, Burr-
ows Deane Jakob, rússneskir hers
höfðingjar og erlendir herráðs-
foringjar. Eins og venjulega voru
margar ræður haldnar undir borð
um og margar skálar drukknar.
Molotov byrjaði með því að drekka
skál forsætisráðherrans, því næst
Edens, mína, Ismays, Harriman o.
s. frv. og við svöruðum allir, hver
fyrir sig.
Loks reis Stalin sjálfur á fætur
og hóf langa ræðu. Að henni lok-
inni var haldið áfram að skála.
Klukkan var orðin 5,30 þegar
loks var staðið upp frá borðum.
11. október. Ók sfðdegis upp á
litla hæð fyrir utan Moskvu, en
þaðan hafði Napoleon horft á
bruna borgarinnar. Kluklcán 6,30
cocktailboð, sem Molotov hélt okk
ur. Þar voru Maisky og frú hans,
Litvinov og frú og allir aðrir, sem
við vorum áður búnir að hitta.
Þaðan aftur til skrifstofunhar og
því næst klukkan 9 e. h. til sendi-
ráðsins að snæða miðdegisverð
með Stalin og forsætisráðherran-
um.
Um kvöldið fór ég í óperuna, að
sjá Prins Igor. Feikilega stórt
leikhús með sviði, sem er stærra
en áhorfendasalurinn. Mjög góð
tónlist og fallegir búningar. í
raun og veru miklu betur svið-
sett en nokkuð sem hægt hefði
verið að gera £ London. Þetta var
dásamleg og mjög áhrifamikil
sýning. Leikhúsið troðfullt.
13. október. Eyddi mestum hluta
morgunsins í það að semja ræðu,
sem ég verð að halda á morgun,
um ástandið á frönsku og ítölsku
vígstöðvunum og i Burma. Það
verður ekki auðvelt fyrir mig, þar
sem ég verð að nota túlk.
Fór eftir hádegisverð út með
Brocas, til þess að skoða stað, þar
sem gamall skógarkastali stóð, er
keisararnir áttu og var mesta eft-
irlætiseign ívars hins grimma. Nú
er ekkert eftir af þessum 16. ald-
ar kastala, en þarna er prýðilegt
líkan af kastalanum, sem gefur
manni ágæta hugmynd um það,
hvernig hann hefur litið út á sín-
um tíma. Við fengum konu fyrir
leiðsögumann, sem líktist heizt
ómenntaðri sveitakonu, en var
það þó raunverulega ekki Hún
hafði menntazt alveg sérstaklega'
í rússneskri sögu og það var með1
öllu ómögulegt að reka hana á
starrijPi'nn.
Kom aftur til skrifstofunnar, til
að líta yfir síðustu símskeytin, en
fór svo til gistihússins og fékk
mér te og tvö soðin egg, áður en
farið var aftur í óperuna. Þessi
einfaldi málsverður var dásam-
legur eftir allar þær tormeltu
kræsingar, sem við höfum orð-
ið að borða síðastliðna daga“.
Til þessa hafði Brooke lítið
þurft að sinna mikilvægum störf-
um í Moskvu og hafði eytt tíman-
um aðallega í það að sjá sig um,
sem hann gerði samkvæmt um-
sögn skrifara Ismays hershö^ð-
ingja, með allt að því barnslegri
ánægju. Þar sem aðaltilgangur
fararinnar var póli'ískur. þá
mæddi mest á forsætisráðherran-
um, sem strax sama kvöldið og
þeir komu til Moskvu, eftir þrjá-
tíu og sex klukkustunda hvíidar-
lausa ferð, sat mjög árangursríka
ráðstefnu með Stalin
Nú var tíminn kominn iyrir
Brooke að leika sinn hluta: að
útskýra hernaðarstefnu Breta og
Bandaríkjamanna og áform
| þeirra fyrir rússnesku herráðs-;
! foringjunum og með þvi að ná
I trausti þeirra, fá vitneskju um
| það, sem Vesturveldin þúrftu svo
nauðsynlega að vita, þ. e. herskip-
un og áform Rauða hersins fyrir
komandi vetur í Evrópu. Til þessa
höfðu rússnesku hermálaleiðtog-
arnir hvorki í Moskvu árið 1942
né í Teheran 1943 sýnt minnsta
vilja til að veita bandamönnum
sínum nokkrar upplýsingar um
slíkt.
„14. október. Fór klukkan 5 e. h.
til fundar við Antonov hershöfð-
ingja, sem gegnir nú störfum
Voroshilovs, þar eð sá siðarnefndi
er á vígstöðvunum. Burrows kóm
með mér og við vorum þar í eina
klukkus'.und. Hershöfðinginn var
hinn vinsamlegasti ög mjög ræð-
inn. Ilann veitti mér allar þær
upplýsingar, sem við þurftum að
fá um ástandið bæði í Baltisku
löndunum og á Balkanskaga og
lýsti því jafnframt fyrir mér,
hvernig uppgjöf , Ungverjalands
gæti skapað möguleika til árásar
á Þýzkaland að sunnan. llann
; sagði hins vegar, að ekkert benti
enn til þess að ungverski herinn
væri að því kominn að gefast upp,
að £ honum væru margir þýzkir
liðsforingjar og að hann gæti enn
veitt öflugt viðnám. Eg gaf hon-
um því næst glöggt yfirlit yfir
ástandið á frönsku og ítölsku
vígstöðvunum.
Að loknum viðræðum okkar við
Antonov hershöfðingja flýttum
við okkur til Kreml á hernaðar-
lega ráðstefnu í skrifstofu Molo-
tovs.
Eg hafðj haft með mér landa-
kort og uppdrætti af Frakklandi,
Ítalíu og Burma og lýsti með að-
stoð túlks ástandinu á öllum þess-
um vígstöðvum fyrir Stalin sem
spurði margra spurninga, bar
fram enn fleiri uppástungur og
sýndi yfirleitt mikinn áhuga á
öllu því, sem ég hafði að segja.
Loks útskýrði Deane ástandið á
Kyrrahafssvæðinu.
Að þessu loknu tók Antonov
að sér að veita okkur upplýsíng-
ar um ástandið á rússnesku v£g-
14
T í M I N N , miðvikudaginn 3. október 1962