Tíminn - 05.10.1962, Blaðsíða 7

Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURiNN
Framkvæmdastjóri: Tómas Árnason. Ritstjórar: Þórarinn
Þó-rarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson. Fulltrúi ritstjórnar: Tómas Karlsson. Auglýs-
ingastjóri: Sigurjón Davíðsson. Ritstjórnarskrifstofur í Eddu-
húsinu. Afgreiðsla, augl'ýsingar og aðrar skrifstofur í Banka-
stræti 7. Símar: 18300—18305. — Auglýsingasími: 19523. Af-
greiðslusími 12323. — Áskriftargjald kr. 65.00 á mánuði innan-
lands. í lausasölu kr. 4.00 eint. — Prentsmiðjan Edda h.f. —
Onógar kjarabætur
hínna lægst launuðu
Á nýloknu þingi Álþýðusambands Vestfjarða var
vakin athygli á þeirri staðreynd, að eftir að verkamenn
og verkakonur sömdu um nokkrar kauphækkanir á s.l.
vori, hafi aðrar stéttir samið um talsvert meiri kauphækk-
anir. Þing Alþýðusambands .Vestfjarða beindi því þeim
tilmælum til Alþýðusambands íslands, að það tæki þeg-
ar upp viðræður við atvinnurekendur um kauphækkun
fyrir láglaunastéttirnar a.m.k. til samræmis við það, sem
aðrir hafa fengið. Æskilegast taldi þó þingið, að þessar
hækkanir yrðu enn meiri og vitnaði í því sambandi til
þess álits ríkisstjórnarinnar á síðastliðnu vori, að lág-
launastéttirnar ættu að fá hlutfallslega meiri hækkun
en aðrir.
Síðan þing Alþýðusambands Vestfjarða samþykkti
þessa ályktun, hefur það gerzt, að Gylfi Þ. Gíslason.
efnahagsmálaráðherra, hefur lýst yfir því í Alþýðublað-
inu, að umræddar stéttir ættu að geta fengið nokkra
kauphækkun, án þess að því fylgi nokkur hætta fyrir at-
vinnuvegina og efnahagskerfið.
Þessi yfMýsing Gylfa er mjög ánægjuleg og sting-
ur í stúf við það, sem Alþýðuflokksmenn héldu fram á
síðastl. vori, þegar þeir réðust á samvinnufélögin fyrir
að hafa samið um nokkra kauphækkun til hinna lægst-
launuðu. Bersýnilegt er því, að það hefur haft sín áhrif,
að Alþýðuflokkurinn fékk ráðningu í bæjarstjórnarkosn-
ingunum í vor, en þó myndi það hafa enn betri áhrif, ef
sú ráðning yrði enn rækilegri í næstu þingkosningum.
Það gæti ef til vill orðið til þess. að Alþýðuflokkurinn
fyl£i oftar réttri stefnu en rétt fyrir kosningar.
Eftir þessa yfirlýsingu Gylfa virðist það enn frekar
en áður rétt vinnubrögð, sem þing Alþýðusambands Vest-
fjarða bendir á, að Alþýðusamband tslands beiti sér þeg-
ar fyrir viðræðum um þetta mál við atvinnurekendur og
reyni að leysa það í heild. Það er miklu betri leið en að
hvert einstakt félag fari að taka upp samninga. Ef samn-
ingar nást ekki, er líka betra að viðkomandi félög leggi
til baráttu sem ein heild en hvert sér i lagi.
Ósennilegt er annað en að slíkir samningar milli Al-
þýðusambandsins og atvinnurekenda ættu að geta náðst,
þar sem það er almennt viðurkennt, að lapgstlaunuðu
sféttirnar hafi fengið hlutfallslega minnsta hækkun og
fyrir liggur sú yfirlýsing efnahagsmálaráðherrans, að
kauphækkun til handa þessum stéttum muni hvorki
íþyngja atvinnuvegunum um of né auka verðbólguna.
Hvað tefur Ingólf?
Sláturtíðin er nú hálfnuð, en samt hafa bændur enn
ekki fengið neina vitneskju um hvort hækkun fæst á af-
urðalánum eða ekki, en á því veltur hvernig útborgunum
fil þeirra verður háttað.
Fundir bænda hafa eindregið krafizt hækkana á af-
urðalánunum, þar sem þau hafa verið stórlækkuð sein-
u.stu árin og hlutur landbúnaðarins verið gerður mun
verri en hlutur sjávarútvegsins.
Á nýloknum aðalfundi Stéttasambands bænda lýsti
Ingólfur Jónsson yfir því sem skoðun sinni að rétta
bæri hlut bænda í þessum efnum og lofaði að vinna að
leiðréttingum samkvæmt því.
Ekki bólar hins vegar enn neitt á þessum endurbótum
og fara bændur því eðlilega að verða óþolinmóðir.
Hvað er það, sem tefur Ingólf?
VíiStal við Sígurð Jóhannsson skipstjóra á Goðafossi:
Reykjavíkurhöfn er enn
aö verulegu leyti ónumin
Með bættu skipulagi má nýta hana iniklu betur
Ég átti þess nýlega kost að
ferðast með Goð'afossi á þriðju
viku. Ég hef margar ánægjuleg-
ar endurminningar frá því ferðia
lagi. Alveg sérstaklega finnst
mér ánægjulcgt að minnast þess,
hve mér fannst ríkja góður andi
meðal áhafnarinnar. Það var
líkast því að vena á Goðafossi
og að vera kominn á eitt hinna
gömlu, fjölmennu sveitaheimila,
þar sem ríkti traust stjórn, en
þvinigunarlaus oig allir gerðu því
sitt til þess að setja seni beztan
svip á héimi'iisbraginn. Ótvírætt
var iíka, að það var skipstjór-
inn, Sigurður Jóhannsson, er
átti ríkastan þátt í því að þessi
heimilisbragur ríkti á Goðafossi.
Sigurður sameiiwr það óvenju
lega vei að vera mikið prúð-
menni og öruggur stjórnandi.
Undir forustu slíkra manna er
gott að vinna.
Sigurður Jóha'nnsson er fædd-
ur Reykvíkingur og hefur stund-
i að sjóinn síðan 1930, er hann
var 16 ára gamall. Fyrstu tvö
árin var hann á fisktókipum,
en næstu tvö árin hjá Ríkisskip.
Síðan 1934 hefur hann verið
samfleytt hjá Eimskipafélaginu,
að frádregnum þeim tíma, er
hann stundaði nám við Sjómanna
skólann. Hann var á gamla Brú-
arfossi öll stríðsárin, en Brúar-
foss var fyrstu tvö stríðsárin í
Ameríkusiglingum, en síðan í
siglingum til Bretlands. Sigurð
ur varð skipstjóri á Goðafossi
1959 og hefur verið það síðan,
en áður hafði hann leyst af sem
skipstjóri á ýmsum skipum Eim
skipafélagsins. Árin 1957 og
1958 var Sigurður í landi sem
yfirverkstjóri hjá Eimskipafélag
inu við höfnina.
Sigurður hefur að sjálfsögðu
lent í ýmsum sögulegum mann-
raunum og ævintýrum á sjón-
um á þeim rúmiega 30 árum,
sem hann hefur stundað sjóinn.
Hann gerir hins vegar lítið úr
slíku og mér hefði gengið illa
að fá efni í viðtal við hann, ef
ég hefði haldið áfram að inna
eftir slíku. Ég hafði hjns vegar
orðið þess áskynja í samtölum
okkar, að hann var mikill áhuga
maður um endurbætur á höfn-
inni í Reykjavík, en á þeim mál
um hefur hann góðan kunnug-
leika síðan hann var yfirverk-
stjóri hjá Eimskipafélaginu.
Niðurstaðan varð' því sú, að
blaðaviðtalið, sem ég bað hann
um, snerist mest um hafnar-
málin.
Reykjavíkurhöfn má
nýta miklu betur
— Raunar má segja, sagði
Sigurður, að í þeim miklu fram-
förum, sem hafa orðið á íslandi
seinustu áratugina, hafi hafnar-
málin orðið útundan og minna
gert á því sviði en mörgum öðr
um. Þetta gildir nokkurn veg-
inn um landið allt, þótt benda
megi á myndarlegar framkvæmd
ir á ýmsum stöðum, t. d. hina
nýju hafskipabryggju í Hafnar-
, firði. Einna tilfinnanlegust hef-
ur þó þessi stöðnun orðið í
Reykjavík, végna þess, að flutn
ingarnir þangað og þaðan eru
SIGURÐUR JÓHANNSSON
langmestir, og þar hefðu því um-
bæturnar þurft að sama skapi
að verða miklar.
Að mínum dómi er það ekki
megingalli á Reykjavíkurhöfn,
að hún sé orðin of lítil, eins og
talsvert er haldið fram. Hitt
vildi ég miklu fremur segja, að
hún sé enn að verulegu leyti
ónumin ■ og hana megi nýta
miklu betur en nú er gert. Ef
réttar umbætur væru gerðar, á
hún að geta verið fullnægjandi
góða stund enn og mér finnst
alveg eins geta komið til mála
að fullnýta betur höfnina í Hafn
arfirði og að fara að ráðast í
nýja höfn á næstunni. Hafnar-
fjörður er á Stór-Reykjavíkur-
svæðinu og ber að líta á höfnina
þar með tilliti til þess. Þetta er
hins vegar mál, sem heyrir fram
tíðinni til, en varðandi næstu
árin ber að láta það sitja í fyr-
irrúmi, að nema Reykjavíkur-
höfn betur.
Tillögur um endurbætur
Ég innti Sigurð eftir því,
hvaða umbætur hann teldi hægt
að gera helztar á Reykjavíkur
höfn.
— Ég tel það mikilvægt, sagði
Sigurður, að koma á betra skipu-
lagi við höfnina. Bílaflutningar
við höfnina eru óeðlilega miklir
og valda óhæfilegum aksturs-
kostnaði. Úr þessu tel ég að
megi bæta með því að láta fiski-
flotann og útflutninginn fá aust-
urhöfnina til afnota en skapa inn
flutningnum betri aðstöðu í
vesturhöfninni. Það á að byggja
upp austurhöfnina með þarfir
fiskiflotans og' útflutningsins
fyrir augum. Öll lmsin fyrir
austan Hafnarhúsið eru orðin
gömul og úrelt, nema hið nýja
kola- og salthús Kol & Salt, sem
ég tel, að ekki hefði átt að vera
staðsett þar Eftir að þessum
gömlu og úreltu húsum hefur
verið rýmt burtu, á að gefa út-
gerðarfyrirtækjum kost á því að
hyggja þar upp starfsemi sína.
Þar á að skapa betri aðstöðu til
fisklöndunar og þar eiga að rísa
upp stórar skemmur fyrir út-
flutninginn, t. d. skreiðina. Þá
væri t. d. hægt að flytja skreið-
ina þangað beint af trönunum
og spara með því mikla auka-
flutninga. Míðhöfnin getur hald
ið sér með líku sniði og nú. en
í, vesturhöfninni á að koma upp
stórbættri aðstöðu fyrir innflutn
inginn. Það er hægt að gera, án
þess að þrengja nokkuð að báta
útgerðinni eða frystihúsunum
þar. Fyrirtæki eins og Eimskip,
sem flytur um 90% af allri
stykkjavöru til landsins, þurfa
að geta haft hentugar vöru-
geymslur á einum stað við höfn-
ina. Hitt er óhæft, að t. d. Eim-
skip þurfi að hafa vörugeymsl-
ur hér og þar út um bæ og eyða
að óþörfu miklu fé í flutnings-
kostnað. Umrædda aðstöðu verð-
ur félagið að fá við höfnina, ella
getur farið svo, að það verði
að hrekjast að meira eða minna
leyti frá Reykjavík, t. d. til Hafn
arfjarðar. Slíkt væri þó allt ann
að en æskilegt. Rétt finnst mér
að látá koma fram, að mér
finnst staðsetningin á húsi Slysa
varnafélagsins mjög vafasöm,
en það er fyrst og fremst skrif-
stofuhús.
Með því að skipuleggja höfn-
ina og aðstöðu við hana á ann-
an og betri veg en nú er gert,
tel ég hiklaust, að hægt sé að
nýta hana miklú meira og hún
eigi þá að geta reynzt fúllnægj-
andi j náinni framtíð.
Umferðin
Ég spurði Sigurð að þvi, hvort
liann áliti ekki, að unnt væri
að skipuleggja betur umferðina
við höfnina.
— Þær umbætur. sem ég hef
bent á, sagði Sigurður. ættu
bæði að geta dregið úr umferð-
inni við höfnina og auðveldað
skipulagningu hennar Til við
bótar ætti svo að draga úr
(Framhald á 12. síðu).
T í MIN N, föstudaginn 5. október 1962