Tíminn - 13.10.1962, Qupperneq 8

Sjötíu og fimm ára
Arni Tómasson, hreppstjdri
SEXTUGUR
Gunnar Vigfússon
skrifstofustjóri, Selfossi
Sextugur er í dag Gunnar Vig-
fússon, skrifstofustjóri Kaupfélags
Árnesinga á Selfossi, einn af elztu
og þrautreyndustu starfsmönnum
samvinnusamtakanna á Suður-
landi, en hann átti fyrir nokkrum
dögum 40 ára starfsafmæli hjá
kaupfélögunum hér á Suðurlands
undirlendinu.
Hann réðst til Kaupfélags Hall-
geirseyjar hínn 22. sept. 1922, þá
r.ýútskrifaður úr Samvinnuskól-
anum. Hjá því félagi starfaði hann
þar til í nóvember 1936, er hann
réðst til Kaupfélags Árnesinga,
en þar hefur hann starfað síðan,
lengst af sem skrifstofustjóri.
Það er vist, að margir Sunn-
lendingar munu senda honum hlýj
ar kveðjur í dag, svo margvísleg,
náin og góð kynni sem hann hefur
átt við meginþorra þeirra manna
er þar búa, og tekið hafa bæði
beinan og óbeinan þátt í þeirri
miklu uppbyggingu og framþró-
un er orðið hefur síðustu áratug-
ina. Óhætt er að fullyrða, að eigi
sízt fyrir samtakamátt kaupfélag-
anna og annarra samvinnusam-
taka á Suðurlandi, sem og annars
staðar, hafa þessar miklu fram-
farir orðið mögulegar og almenn-
ings eign.
En samvinnustarfið hefur fyrst
og fremst þróazt fyrir tilverknað
og trúnað dugandi starfsmanna.
Er á engan hallað þó sagt sé um
Gunnar Vigfússon, að hann sé og
hafi verið einn af þeim, sem þar
ber hæst. Koma þar til fjölþættar
gáfur, líkamlegt atgervi, þekking
og trú á samvinnuhugsjóninni, |
sem og traust skaphöfn, svo sem
hann á kyn til.
Gunnar er fæddur að Flögu í
Skaftártungu 13. okt. 1902, sonur
hjónanna Sigríðar Sveinsdóttur og
Vigfúsar Gunnarssonar, bónda þar I
og fyrrv. oddvita. Eru ættir þeirra
svo kunnar að óþarft er að rekja
þær hér. Gunnar ólst upp í for-
eldrahúsum, varð snemma bráð-
gjör, kynntist fljótt mönnum og
málefnum í Vestur-Skaftafells-
sýslu, því heimili hans stóð í þjóð-
braut, þar sem fjölmenni bar að
garð'i og jafnan ríkti greiðasemi
og gestrisni í bezta lagi, sem og
einnig er ríkur þáttur í fari Gunn-
ars og hans systkina.
18 ára gamall settist Gunnar í
Samvinnuskólann og lauk þaðan
námi vorið 1922. Þá um haustið
gekk hann í þjónustu kaupfélag-;
anna, svo sem áður er greint. Gunn
ar kvæntist árið 1928 Maríu Brynj
ólfsdóttur frá Krosshjáleigu í
Landeyjum. Þau eignuðust tvo
syni, Karl Jóhann, nú í Vík í
Mýrdal og Svein Pál, nú bónda á
Flögu. Maríu konu sína missti
Gunnar 1931.
Síðar kvæntist hann Oddbjörgu
Sæmundsdóttur frá Garðsauka,
mestu myndar- og dugnaðar konu.
Eiga þau nú fallegt heimili að Ár-
veg 6 á Selfossi.
Hægt er að' hugsa sér, að vinir
og venzlamenn Gunnars Vigfús-
sonar hefðu í dag heimsótt hann á
höfuðból í víðfeðmri sveit. þar
sem mót sjónum risu re;' ' ->ar
byggingar, með miklum is-
um og heygeymslu, en ,„.our
lagðprúðra sauðfjárhjaiða dreifðu
sér um kjarnmikið haglendi og
fagurfextir gæðingar rynnu um
völl. Hér mundi Gunnar una vel
lífinu. Á fornra höfðingja vísu
mundi hann leiða gesti að glæstu
veizluborði, þar sem veitt væri af
stórbrotinni rausn, svo vel mat-
ur sem mjöð og ei við neglur
skorið. Víst hefði þetta verið skap
ferli hans næst, en hér er um
draumsýn að ræða, sem vel hefði
mátt vera veruleiki.
Gunnar Vigfússon er mikið prúð
menni, Ijúfur í allri umgengni og
dáður af öllum er hann á samskipti
við, en þeir eru margir. Hjálpfús
og drenglundaður, en óhlutdeil-
inn um annarra hátterni.
Gunnar er afburða verkmaður,
nákvæmur í öllum sínum störfum
með ótvíræða fræðimannshæfi-
leika. Glaður í góðra vina hópi og
lyftir gjarnan glasi. Kippir honum
Það fólk i landi voru, sem í
heiminn var borið á síðustu áratug
um nítjándu aldar og enn er á
foldu hefur lifað tímana tvenna.
Uppvaxtar- og þroskaár þess fólks
voru mótuð þrotlausu starfi langra
vinnudaga, þar sem lítið var um
hjálpartæki til að létta manns-
hendinni erfiðið. Frumstæðir at-
vinnuhættir og tæknivöntun um
aldir sköpuðu þjóð okkar fábreytt
lífskjör í húsakosti, mataræði og
lífsaðstöðu allri.
Um ára og aldaraðir varð manns
höndin hjálpartækjalaus að vinna
og afla þess lifibrauðs, er með
; þurfti til framfærslu alþýðuheim-
j ilanna í sveitum þessa lands. Og
j sagan geymir í hugum og minn-
j ingum elztu kynslóðarinnar, sem
! nú er á foldu, margar myndir af
! afreksverkum þrautseigju og dugn
aðar, sem unnin voru í hinu hvers
! dagslega starfi við skepnuhirðingu
í vetrarhríðum, sjóróðrum í fár-
viðrum, göngum á hretviðrisdög-
um íslenzkra haustdaga o. s. frv.
Oft var þar teflt á tæpasta vaðið
og stundum mjótt á milli sigra og
ósigra lífs og dauða.
Þegar þetta fólk ber svo í dag
aðstöðu nútímans til að lifa í
landi voru saman við það sem áð-
ur var verður breytingin og mun-
urinn stórkostlegur. Rafljósin hafa
íitrýmt vetrarmyrkrinu, vegir og
brýr yfir íslenzku fallvötnin hafa
rutt hættum og torfærum burt.
Hraðskreið farartæki nútímans
fært landshlutana saman. Margs
konar vélar við búskap og skepnu-
hirðingu hafa gert verkin, sem
áður þurfti til langan vinnudag
ótal handa að inna af hendi að
þá í kyn feðra og frænda í Skaft-
ártungu, kann þá vel að meta
vísur og kveðskap og lætur þá
eigi hlut sinn að óreyndu við
hvern sem er að etja.
Á þessum merku tímamótum í
viðráðanlegu starfi fárra manna
á stórum búum. Þannig er hið nýja
ísland, sem við í dag búum við
gjörólíkt þvi sem var fyrir sjötíu
og fimm árum síðan.
Einn úr hópi aldamótamann-
anna, sem lifað hefur og tekið
þátt í hinni stórkostlegu byltingu
og framförum í atvinnuháttum
þjóðar okkar síðustu áratugina er
Árni Tómasson, hreppstjóri, og
ævi þinni Gunnar vil ég fyrir hönd
alls starfsfólksins hjá Kaupfélagi
Árnesinga, færa þér hugheilar árn-
aðaróskir, svo og konu þinni og
þá um leið þakka þér frábært og
ánægjulegt samstarf, sem við öll
vonum að vari enn um mörg ár.
Óskar Jónsson
bóndi í Bræðratungu á Stokkseyri,
sem í dag fyllir 75 ára aldur. Árni
hefur verið virkur þátttakandi um
meira en hálfrar aldar skeið í
hinni þjóð'félagslegu byltingu. Ver
i? forustumaður um að taka upp
nýjungar í atvinnuháttum og bú-
skap, enda gjörkunnugur öllu, sem
að atvinnuháttum landsmanna lýt-
ur Árni heíur allt frá unglingsár-
um verið sístarfandi maður og er
enn þá þrátt fyrir sín 75 ár. Hann
þekkir af eigin raun kjör og að-
búnað vinnustétta þjcV'ðfélagsins
fyrr og síðar Verið sjómaður og
sveitamaður og deilt lífskjörum
með því fólki, er með vinnu sinni ■!
og starfi byggir upp þjóðfélag
okkar og færir auðinn í okkar þjóð
arbú. Árni er röskleikamaður að
hveiju, sem hann gengur. Gildir
þar einu um hvort hann vinnur
að öflun heyja á sumardögum eða
vinnur að áhugamálum sínum á
öðrum sviðum. Alls staðar fylgir
Árna hressandi blær og ferskur
lífskraftur.
Árni er fæddur að Reyðarvatni j
hinn 13. okt. 1887 og ólst þar upp. 1
Sonur sæmdarhjótianna Tómas-
ar Böðvarssonar og Guðrúnar
Arnadóttur, er þar bjuggu um ára-
tugi. Árni fluttist til Stokkseyrar
árið 1920 og hefur búið hér síðan.
Hreppstjóri Stokkseyrarhrepps
varð hann árið 1933 og gegnir enn
því starfi. Ámi er ern vel og geng-
ur að hverju starfi sem ungur
væri.
Hreppstjórastarfi í fámennu sveit
arfélagi fylgja ýmiss konar van-
þakklát verkefni, sem oft er vand-
kvæðum bundið að leysa. Árni
hefur í embættisstaifi sínu verið
milt og sanngjarnt yfirvald, þó
hann hafi hins vegar sýnt ein-
beittni og festu þegar í hlut hafa
átt aðilar sem undirmálum eða
öðrum brögðum klækja og refs-
háttar hafa viljað beita í samskipt-
um við náungann. Árni hefur í öll-
um tilfellum sem lögreglumaður
reynt að sætta og jafna mál á
þann hátt, sem báðum mátti til
ávinnings verða án þess þó að
kostnað réttlætisins væri. Hefur
Árni þar sýnt eiginleika sem bezt-
ir verða að teljast og nauðsyn-
legastir í fari þeirra, sem settir
eru til að gæta laga og réttar.
Tvímælalaust hefur Árni líka sem
hreppstjóri og ráðamaður í mál-
efnum Stokkseyrar á mörgum
sviðum reynzt farsæll og giftu-
ríkur leiðtogi, og sem trúnaðar-
maður og ráðgjafi fjölmargra ein-
staklinga, eldri og yngri. reynzt
hollráður og skilningsríkur vinur
þeim, sem til hans hafa leitað í
vanda og raunum. Árni er kvænt-
ui Magneu Einarsdóttur, hinni á-
gætustu konu. Eiga þau þrjú börn,
einn son og tvær dætur, sem öll
(Framhald á 12. síðu)
ÁNARMINNING:
BRYNJOLFUR JOHANNSSON
í dag er norðlenzkur sómamað-
ui, Brynjólfur Jóhannsson, kvadd-
ur hinztu kveðju frá Keflavíkur-
kirkju, en hann andaðist í sjúkra-
húsi Keflavíkur 7i þ.m. eftir 2ja
mánaða sjúkdómslegu.
Hann var fæddur 16. okt. 1891
að Hofi í Möðruvallasókn í Hörg-
árdal. Foreldrar hans voru hjón-
in, Þorgerður Vigfúsdóttir og Jó-
hann Sigurgeirsson, bóndi þar, en
síðar á Nunnuhóli í sömu sókn.
Kynni mín af Brynjólfi Jóhanns
syni urðu fyrst eftir að hann flutt-
ist til Siglufjarðar, en þangað
fiutti hann árið 1923 þá nýkvænt-
ur eftirlifandi konu sinni. Guð-
rúnu Vilmundardóttur.
Þau byggðu sér lítið, en snot
urt hús utarlega á Siglufjarðar
eyri, og einkenndist allur heimil-
isbragur þar af einstakri snyrti-
mennsku.
Brynjólfur Jóhannsson vann
lengst af sem verkstjóri í Siglu-
íirði, fyrst á söltunarstöðvum og
síðar eða um 20 ára skeið við
skipaafgreiðslu Þormóðs Eyjólfs-
sonar, ræðismanns, en hann hafði
á hendi um 40 ára skeið afgreiðslu
fyrir Eimskipafélag íslands og
Skipaútgerð ríkisins í Siglufirði í
því starfi sem öðrum sýndi hann
trúmennsku og áverkni og tókst
góð vinátta með Brynjólfi og fjöl-
skyldu hans og Þormóði Eyjólfs-
s-yni og hans fólki.
Eftir að Brynjólfur Jóhannsson
hætti störfum sem verkstjóri varð
hann umsjónarmaður Gagnfræða-
skóla Siglufjarðai, og rækti hann
það starf með prýði, enda naut
hann þar aðstoðar sinnar ágætu
konu.
Árið 1958 flutti Brynjólfur Jó-
hannsson og frú Guðrún til Kefla-
' íkur, enda voru þá dætur þeirra
allar búsettar hér syðra. en milli
þeirra og foieldranna var ætíð
náið og innilegt samband.
Síðustu árin áttu þau heimili að
(oltsgötu 40 1 Ytri-Njarðvík og
^aðan verður lagt upp í síðasta
áfangann. Vinir og kunningjar
Prynjólfs Jóhannssonar senda hon-
'im nú að leiðarlokum kveðjur og
þakkir og senda eiginkonu hans og
dætrum þremur, Þorgerði, Bald-
vinu og Sigríði og fjölskyldum
þeirra sámúðarkveðjur
Jón Kjartansson
Marlboro-
tríoið
Mikið líf er nú að færast í alla
tónlistarstarfsemi bæjarins, og nú
nýverið hefur mönnum gefizt kost
ur að hlusta á mjög góðan strok-
kvartett, og nú síðast á „Marlboro"
tríóið, skipað þrem ungum Banda-
ríkjamönnum, þeim Anton Ruerti
pianó, Michael Tree fiðla og Dav-
id Soyer celló. Þarna eru á ferð-
inni ágætis einleikarar og sem
heild — örugg mjög vel þjálfuð og
skapmikil þrenning. Er samleikur
þeirra þremenninganna í flestu
tilliti svo lifandi og vandaður að
óvenjulegt má kaila.
Á efnisskránni var margt ágætra
verka, á fyrri tónleikunum voru
þrjú tríó — Haydn. Schumann og
Mendelsohn, en á þeim seinni, sem
undirrituð hlýddi á voru 2 verk
eftir Beethoven stóra tríóið op.
97 í B-dur, eitt voldugasta af tríó-
um þessa nöfundar, sem er svo
stórt og víðattumikið að það spenn
ir bókstaflega yfir allt það mikil-
fcnglegasta hjá Beethoven, verkið
var í flutning’ þeirra félaga, sann
færandi og kröftugt svo sem það
gefur tilefni til.
Tríó í a-moll eftir franska höf-
undinn Maurice Ravel er gjörólíkt
því sem þeir félágar léku á undan.
Hér leggur höfundur píanóleikar
anum mikið verkefni í hendur og
hvílir mikill þungi á hans herð-
um. Léku þeir þetta tríó af mik-1
um hita og skapþunga og mætti
helzt líkja þvi við stórt og llt-
uiðugt málverk
Þessir tónleikar voru óvenju á-
nægjulegir. og fyrir þá sem hafa
mætur á góðri kammertónlist, var
þetta sannkölluð andagt. — U.A.
8
T I M I N N, laugardagurinn 13. október 1962