Alþýðublaðið - 28.02.1940, Blaðsíða 2

MIÐVIKUÖAOUB 28. FEBR. 1W«
RÁUÐU SKORNIR
.
1
ww.

26) Þegar heim kom voru skórnir látnir inn í skáp,' en Karen gat
ekki varizt því að líta á þá.
27) Nú varð gamla konan veik, og sagt var
að hún gæti ekki lifað. Það þurfti að hjúkra
henni og engum stóð nær að gera það en
Karenu. En úti í þorpinu var dansleikur
og: Karenu var boðið á dansleikinn. Hún
hoí-fði á gömlu konuna, sem gat ekki lif-
að, og svo leit hún á rauðu skóna. Og hún
tók rauðu skóna og fór í þá.
28) Og svo fór hún
á dansleikinn.
UMRÆÐUEFNI
29) Og svo byrjaði hún að
dansa. En þegar hún ætlaði til
PósVferbir i dág.
Frá Reykjavjk: Mosfeilssveitar-,
Kjaiarne'ss', Reykjaness-, Ölfniss-,
og FÍóapóstar, Laugarvatn, Hafn-
arfjörður, Álftanesspóstur. Til R-
vik’ur: Mosfellssveitar-, Kjalar-
arness-, Reylijaness-, Ölfuss- og
Flóapóstar, Hafnarfjörður, Akra-
nes,_ Borgarnes,' Húnavatnssýslu-
30) Og skórnir báru hana út úr
húsinu, út um borgarhliðið og
út í dimma skóginn.
póstur, Strandasýslupóstur, Aust-
ur-BarðastrandasýsIupósíur,
Skagafjarðarsýslupóstur.
Drengjaföt, matrosföt, jakka-
föt, frakkar, skíöaföt. Sparta,
Laugavegi 10, sími 3Ö§4.
Útbreiðið Alþýðublaðið!
Úthlutun matvælaseðlanna.
Er skammturinn of lítill eða
of mikill? SkÖmmtunarfyrir-
komulagið hefir reynzt mjög
vel. Mjólkurmálin. Verðið á
skyrinu og kartöfiunum. —
Enginn erlendur póstur. All-
ur póstur héðan undir smá-
sjá Bretans. Þeir, sem búa
norðan við Laugaveginn. —
Bréf frá hagstofustjóra.
—o—
ATHUGANIR
HANNESAR Á HORNINU.
—o—
UTHLUTUN SKÖMMTUNAR
SEÐLA fyrir marzmánuð fer
fram þessa dagana og biður úthlut-
unarskrifstofan þess getið, að
nauðsyn sé að fólk komi fyrir mán-
aðamótin og sæki seðla sína. Eins
og áður verða allir að toma með
seðla sína útfyllta með nöfnum
heimilismanna, svo að hægt sé að
afhenda seðla fyrir næsta mánuð
samkvæmf því.
SKÖMMTUNARFYRIRKÖMU-
LAGIÐ hefir yfirleitt reynst mjög
vel, enda litlar sem engar aðíxnnsl-
ur komið, að minnsta kosti ekki
opinberlega. Er þetta þvx betra þar
sem lítil reynsla var fyrir hendi til
að byggja á og þetta starf yfirleitt
mjög erfitt. Mjög fljótlega fannst
það skipulag, sem heppilegast var,
og eftir því hefir vérið farið.
AÐFINNSLUR hafa aðeins kom-
ið út af því, að kaffiskammturinn
sé of lítill, en ég hygg að kaffi-
skammturinn sé . alveg nógur í
flestum tilfellum, enda ekki hund-
rað í hættunni þó að við íslending-
ar lærðum núna á þessum erfiðu
tímum að minnka dáltið kaffi-
neyzluna, því áð raunverulega er
hún og hefir verið um langan aldur
þjóðarlöstur, auk þess sem kafíi-
neyzla er mjög útdragssöm.
YFIRLEITT ér skammturinn,
sem hverjum manni er úthlutaður,
nógur, og í flestum tilfellum meira
en það. Ég veit um allstórar fjöl-
skyldúr og einnig ýmsar fámenn-
ar, sem ékki þurfá áð halda á nærri
öllum skammti sínum. Ein fjöl-
skylda, sem ég þekki, þarf til
dæmis ekkert hveiti að kaupa í
þessum mánuði, og átti hún þó
ekki eitt einasta gramm af hveiti
þegar skömmtunin byrjaði. Rúg-
mjölið er að tveimur þriðju of mik-
ið. Aðrar vörxxr ertx líka nógar, þó
að þær séu ekki eins yfirfljótan-
legar og þær vörur, sem ég nefndi
fyrst. — pað virðist vera alveg á-
stæðulaust að hafa skammtinn
svona stóran. Það skal tekið fram,
að sú íjölskylda, sem hér um ræðir,
kaupir aðeins örsjaldan kökur í
brauðgerðai'húsum.
í HINNI ÁGÆTU GREIN Alex-
anders Guðmundssonar hér í blað-
inu á mánudaginn gerir hann að
urhtalsefni skyrið og verðið á því.
DAGSINS.
Hann getur þess, sem rétt er, að
kg. af því kosti 80 aura. Það hefir
því ekki hækkað neitt síðan fyrir
stríð, - en það er samt allt of hátt
vérð. Það eru áreiðanlega fjölda
margar fjölskyldur hér í bænúm,
sem vildu gjarnan geta aukið skyr-
neyzluna, en þetta verð útilokar fá-
tækt fólk frá því að gera þaö. Af
öllu því, sem á undaníörnum árum
hefir verið skrifað um mjólk og
mjólkurafurðir, sést það mjög ljós-
lega, að bændur og mjólkursér-
fræðingar telja xnjög nauðsynlegt
að auka skyrneyzluna eins og
mögulegt væri, en þetta tekst ekki,
því að skyrneyzlan mun ekki hafa
aukizt að neinu ráði.
EINA RÁÐIÐ til að auka neyzl-
una er að lækka verðið og ef það
yrði gert myndu bændur og for-
ystumenn þeirra fljótt sjá og finna
undirtektirnar. Það er sama sagan
um þetta og kartöflurnar. Birgð-
irnar eru svo Vniklar í landinu, að
að hver einstaklingur verður að
meðaltali að auka neyzlu sína úr
50 kg. upp í 80 kg. á ári, ef við
eigum að geta torgað þeim birgð-
um, sem til eru. Þetta verður .ekki
hægt nemá með því eina ráði að
lækka verðið á kartöflunum að
miklurn mun. En það er hætt við
að erfitt verði að fá þessum verð-
Ííekkunum komið fram fyrst um
sinn.
MARGIR MENN eru nú orðriir
langeygðir eftir erlendum pósti.
Það er nú meira en mánuður síðan
síðasti póstur kom og Lyra, sem
kom hingað á mánudag, kom ekki
með neinn póst. Þetta mun stafa
af skipaskoðun Breta. Skipin hafa
skyldu til að koma við í enskum
höfnurn til rannsóknar, en svo
virðist sem þau skip, -sem koma
hingað frá Norðui'löndum og ekki
,;taka póst, þurfi'ekki a,ð gerp þetta
og þá er það.ekki nema eðlilegt að
þau neiti að taká póst, þó að það
sé leiðinlegt og ákaflega óþægilegt.
En þetta verður maður að þola, þó
að við eigum ekki í neinu stríði.
PÓSTSTJÓRNIN iíefir nú til-
kynnt, að allur póstvxr héðan til Ev-
rópu verði að fara um, England og
að þangað séu ferðir svo að segja
daglega. Þetta mxxn þýða það, að
Bretar skoða hvert eitt og einasta
bréf, sem héðan fer. Talið er að
mjög mikill vafi sé( á því, að hing-
að komi með góðum skilum bréf,
sem hingað eru send og fara um
hendur Bretans eða að bréf, sem
við seiidum héðan, komist á á-
kvörðunarstaðinn og það er áreið-
anlegt, að ekkert bréfanna kemst
á sinn ákvörðunarstað fyrr en seint
og síðar meir. — Þannig varð
reynslan í síðasta ófriði.
ÍRÚANDI VIÐ LAÚGAVEGINN
skrifar mér bréf og kvartar mjög
yfir því, að snjór sé ekki hreinsað-
ur burtu norðan við veginn. Hann
segir: „Ég skil ekki hvers við eig-
um að gjalda, sem eigum heima
norðan megin við Laugaveginn.
Þar hefir gatan verið öll grafin
sundur vegna hitaveitunnar og er
vitanlega ekkert við því að segja,
en það er hart að verða að þola það
að auk hættunnar, sem af þessu
stafar, skuli ráðamenn bæjarins
gera hana enn meiri með því að
láta ekki hreinsa snjóinn burtu
þessa megin við götuna. Þetta er
því einkennilegra þegar þess er
gætt, að allt er búið að skafa og
snurfussa sunnan megin við göt-
una.“ (Þetta bréf er skrifað áður
en nýi snjórin nféll.)
FRÁ HAGSTOFUSTJÓRA hefi
ég fengið eftirfarandi bréf: „Þér
birtið á mánudag bréf frá H. og S.,
þar sem látin er í ljós undrun yfir
því, að eldsneytis- og Ijósmetislið-
urinn í verðvísitölureikningi Hag-
stofunnar skuli í janúarbyrjun þ. á.
ekki sýna nema 30% hækkun frá
því í janúarbyrjun í fyrra, þar sem
kolaverðið hafi á þessum tíma
hækkað um 86% og rafmagnsverð-
ið um 16% og því virzt sem með-
alverðhækkun hefði átt að vera
að minnsta kosti 51%. Þetta er
samt ekki svo undravert, sem í
fyrstu kann að virðast, því að í
þessum lið í reikningi Hagstofunn-
ar er ekki aðeins innifalið kol og
rafmagn, heldur einnig gas og
steinolía, og dregur það hvort-
tveggja meðaltalið niður. Að vísu
er nú aðeins tekið með lítið magn
af steinolíu og munar því ekki
mikið um hana í þessu sambandi,
en um gasið munar hins vegar mik-
ið, því að það hefir ekkert hækkað
í verði, heldur lækkaði það þvert
á móti í janúar í fyrra. Að vísu
hafa þeir, sem hættir eru að nota
gasið, ekkert gagn af því, en þar
sem margir nota enn gas hér í
bænum, þá er fyllilega réttmætt
að taka það með í þessu samþandi.“
„í BRÉFINU er spurst fyrir um
það, með hvaða aðferðum Hag-
stofan fái sínar niðurstöður varð-
andi þessi inál. .Þar, til er því xxð
svara, að gengið er út frá vissri
upphæð, 1800 kr., rétt fyrir heims-
styrjöldina 1914 og áætlun um,
hvernig hún skiftist á hina ýmsu
útgjaldaliði fjölskyldu, sem hefði
haft þá upphæð til umráða. Vöru-
magn það, sem þessi áætlun gerir
ráð fyrir í hverjum lið, er svo
margfaldað með verðinu á hverj-
! um tíma og þannig fundið hvaða
upphæð samsvaar upphaflegu á-
ætlunarupphæðinni, en af þeim
töium er auðfundin hlutfalls-
leg hækkun eða lækkun
,essa útgjaldakerfis. Útgjalda-
áætlun þessi er að mestu
leyti óbreytt frá því, sem hún var
gerð upphaflega, nema hvað gerðar
hafa verið smátilfærslur, er breyt-
ingar á neyzlunni virtust ber-
sýnilegar. Þannig var t. d. á síð-
astliðnu ári áætlunin um gasnotk-
unina lækkuð um helming, en raf-
magn tekið í staðinn fyrir þá upp-
hæð, sem losnaði við það. Þaö má
auðvitað ávalt deila um hina hlut-
fallslegu útgjaldaskiptingu sam-
kvæmt áætlun Hagstofunnar, hvort
hún taki ekki of lítið með af þess-
ari vöru og of mikið af hinni, því
að sú skipting er mismunandi fyrir
hverja sérstaka fjölskyldu. Úr því
fæst ekki skorið. hvað réttast sé
í því efni, fyrr en fyrir liggja yfir-
lit um raunveruleg útgjöld nokk-
uð margra fjölskyldna, og hvernig
þau skiptust í einstaka útgjalda-
pósta. Um slíkt hefir ekki verið
að gera hingað til, en útlit er nú
fyrir, að úr því fáist bætt, þvx að
allmargar fjölskyldur úr alþýðu-
stétt hafa tekist á hendur að halda
reikning um útgjöld sín og neyzlu
í eitt ár, og fær Hagstofan þessa
reikninga til meðferðar og úr-
vinnslu, Gefst þá kostur á að end-
urskoða útgjaldahlutföllin í reikn-
ingi Hagstofunnar eftir því sem á-
stæður benda til með hliðsjón af
raunverulegri neyzlu."
Bogglasmjðr
Harðfiskur,
Riklingur,
Bjúgu,
Egg,
Valdar Kartöflur »g
Gulrófur.
mmwwwa-
Ásvallagötu 1. Sírai 187*.
TJARNARBÚÐIN. Síuú 3*Tt.
Poul Ammendrup klæðskeri,
Grettisgötu 2, hornið við Klapp-
arstíg, simi 3311. Saumar, hreins-
ar og pressar. Breytír og gertr
við karlmannaföt 1, flobks vinna.
Sanngjarnt verð. Efni fyrirliggja-
andi. Tek efni í saum.
¥ estflrðlngamót.
verður haldið að Hótel Borg föstudaginn 1. mars og hefst
með borðhaldi kl. 7% e. h. — Til skemmtunar:
SÖNGUR ---------- RÆÐUR ---- DANS.
Áskiftarlistar hjá Jóni Halldórssyni, Skólavörðustíg 6 B, Maríu
Maack, Þingholtsstæti 25, og Bókaverzl. Sigfúsar Eymundssonar.
Forstöðunef ndin.
þá fóru skórnir
vinstri.
til
til kaupenda út msu laxad.
Munið, að Alþýðublaðið á að greiSast £yrirk'««a
ársfjórðungslega. — Sendið greiðslur yðftr á
réttum gjalddögum, svo sending bla'ösms truJL-
ist ekki vegna greiðslufalis.
Þeir, sem óska, geta fengið blaðverðið krarfii
með póstkröfu.
JOHN DICKSON CARR;
Morðia í vaxmpdasafmaa.
. oi.
ftfni til þess að skrifa föður hennar um í því skyni að neyða
út úr honum peninga. Galant beið þangað til hann hafði nóg
efni. Þá skrifaði hann föðurnum.
■— Auðvitað skeði þetta áður en Odette Duehéne var tæld
til hússins og myrt þar. Jafnvel áður en Claudine Martel datt í
hug að leika á ungfrú Duchéne. Ég get hugsað mér Galant sitja í
stofu herra Martels og segja honum frá visum atburðum á
sinn rólegá og ósvífna hátt.
Hvað kom svo fyrir? Hvernig voru tilfinningar gamla
mannsins? Um mörg ár hefir hann setið þar aleinn með aft-
urg'öngunum. Hann minnist þeirra daga, þegar menn háðu ein-
vígi út af minnsta bletti, sem hafði fallið á heiður konu.
Hann skimar í kringum sig, horfir á bókaraðirnar. Honum
f'innst einmanalegt í þessu fornfáíega húsi og reynir að skilja,
hváð þessi rauðnefjaði þorpari er að fara. Og hann botnar
ekki nei'tt í neinu. Hvernig má það vera. að hans eigin dóttir ?
Hann getur ekkert hugsað. Vildi hann henda Galant út úr
húsinú? Vildi hann láta dreyra úr þessu rauða nefi? Nei, það
beld ég ekki. -Ég held, að hann hafi aðeins staðið á fætur. ef
til vill dálítiS -fölari en venjulega og stífur í framkomu. Hann
sagði þjóni rfnum að leiða herra Galant til dyra. Því næst
get-ég hugsað mér hann setjast einsamlan við borð sitt, þar
sem hann heldur áfram að raða domino-töflum og klukkan
heldur áfram að tifa.
Hann getur ekki trúað þessu. Hann er gersamlega ruglað-
ur. Hann endurtekur það, að þetta sé vitleysa, það geti ekki
átt sér stað. En þó dynja orð Galants eins og líkhringing í
eyrum hans. Og slíkar hugsanir eru síður en svo hollar manni,
sem situr einsamall við dominóið sitt í fornfálegri höll. Hann
getur ekki talað við neinn, ekki konuna sína og síz't af öllu
við Ciaudine.
En honum dettur ekki morð í hug. En ég get hugsað mér
hann ganga frarn og aftur einsamlan um garðinn sinn, þegar
haustið færist yfir. Hann pjakkar gullbúnum stafnum sínum
ofan í jörðina. ... Og hvað kemur svo fyrir?
Glóandi kolamoli féll úr ofninum. Ég hrökk við. Bencolin
greip fast um stólbríkurnar.
— Ég hefði átt að láta mér detta það í hug fyrir löngu.
Claudine Martel leggur gildru sína. fyrir Odette Duchéne. Við
vitum, hvað kom fyrir. Við vitum, að Gálant myrti stúlkuna.
eftir að hún féll út um gluggann. En CTaudine Martel hélt, að
stúlkan hefði dáið af fallinu. Og hún vissi, að hún bar ábyrgð-
ina á því. Og það fær svo á hana, að hún fer beim máttvana
af skelfingu. Hún fer heim til sín — eins og börn gera.
Hún læðist upp stigann í tunglsljósinu. Hún getur ekki
hugsað um annað en áð lögregluþjónarnir, stórir menn með
einkennismerki 1 húfum sínum, eru að leita að henni. Sá hún
axidiit Odette Duchéne í tunglsljósinu? Ég veit það ekki. En
móðir hennar var vakandi. Flún kom inn í herbergið til henn-
ar og reyndi að ko.mast að því, hvað að henni amaði.
. . . Hvað skeður svo? Hún þorir ekki að segja neitt um
þetta. En hún verður að trúa einhverjum fyrir þessu leyndar-
máli. annars gengur hún af vitin. Hún talar því við móður
sína þarna í myrkrinu ... segir heyrnarlausri konu frá raun-
um sínum. Hún veit, að móðir hennar heyrir ekki játningu
hennar. En henni er svölun að því að tala um þetta.
Önnur persóna hefir orðið vör yið þetta móðursýkiskast.
Það er faðir hennar, sem ennþá hefir ekki getað skilið, hvað
um er að vera.
Chaumont stundi. Hann titraði frá hvirfli til ilja, en enginn
gaf honum gaum. Við vorum öll að hugsa um mann, sem stóð
í tunglsljósi og var að reyna að átta sig á erfiðu viðfangsefni,
Hann hafði setið í bókasafni sínu, spilað domino og hlustaö
á tif klukkunnar. Skyldi hann sitja núna með gamla bók í
hönd yfir glasi af gömlu víni? Þarf hann að efast lengur?
Nei, hann getur verið viss. Hann hefir heyrt frásagnirnar um
klúbbinn. Hann veit, að dóttir hans er viðriðin þetta hneyksli.
Það er ekki einasta, að hún hafi valdið dauða saklausrar
stúlku. Hún er auk þess vændiskona, ævintýrakona.
Ég þarf ekki að rekja þetta mál lengur. Martel liðsforingi
hefir játað sekt sína,. En samt sem áður hygg ég, að hann
hafi ekki samið ráðagerð um að myrða dóttur sína. Hann
hefir langað til þess að fara inn í herbergi hennar þessa nótt
og flengja hana svo að um munaði. En hann var svo reiður,
að hann mátti sig hvergi hræra. Ég held, að hann hafi setið
alla nóttina og horft út í gluggann.
Kvöldið eftir heyrir hann símasamtalið. Hann kemst á snoð-
ir um það, að þessar tvær stúlkur, dóttir hans og Gina Pré-
vost, ætla að hittast í klúbbnum. Þær Verða að fá einhverja
vitneskju. Þær verða að fá að vita, hvað Galant hefir gert
við líkið. Þær verða að fá að vita vissu sína um það, hvort
þær eru óhultar eða ekki. Þess vegna leggur hann af stað
klukkan nákvæmlega hálftíu. fer í stóra frakkann sinn. tekur
stafinn sinn gullbúna og fer út, eins og hann hefir gert í
fjörutíu ár — eins og hann væri að fara til kunningja síns
til þess að spila við hann. En hann fer eklci til vinar síns í
þetta sinn.
— Hvað hann gerði þangað til hann kom til vaxmynda-
safnsins tveim klukkutímum seinna. vitum við ekki. Ég hygg,