Alþýðublaðið - 14.04.1920, Blaðsíða 1

Alþýðublaðið
€tefið lít af Alþýðuílokknum.
1920
Alþýðublaðið
ar ódýrasta, fjolbreyttasta og
D>ezta dagblað landsins?, J
Kanpið það og lesið, þá
getið þið aldrei án þess rerið.
Ðanmerkar-fréttir.
Khöfn 12. april.
Þingið hefir samþykt kosningar-
lögin, og hafa þau verið staðfest
af konungi.
Kosningunum hefir verið frest-
að til 26. þessa mánaðar.
Svæsin verkföli í
Ðanmörku.
Áframhaldandi verkfall meðal
hafnar verkamanna, sjómanna, kynd-
ara, bakara og verksmiðjuverka-
snanna.
Jafnaðarmannafélagið.
Eins og skýrt hefir verið frá
áður hér í blaðinu, er félag starf-
andi hér í bænum, er heitir þessu
®afni. Fólagið er meðal annars
stofnað til þess, að þeir, sem
fylgja stefnu jafnaðarmanna, og
ekki eru í félögum verkamanna,
iái tækifæri til þess að koma
saman og ræða áhugamál sin.
Allir, bæði karlar og konur, fá
inngöngu í félagið. Og geta þeir,
er æskja inntöku, skrifað sig á
lista, er liggur frammi í brauð-
sölunni á Vesturgötu 29. Fundur
verður haldinn í fólaginu á fimtu-
•daginn kemur kl. 8V2, í Alþýðu-
ráðhúsinu.
Ungir menn og konur, er áhuga
'hafa á þjófólagsmálum, ættu að
•ganga í félagið, til þess að efla
starfið og styrkja stefnu v,jafnaðar-
Miðvikudaginn 14. aptíl
manna hér á landi. Alþýðuflokks-
menn eru allir sjálfsagðir í félagið.
J.
Clartó.
Ligue de solidarité Intellectu-
elle pour le Triomphe de
la Cause Internationale
(Niðurl.)
Hér fara á eftir nokkrir kafiar
úr ritum Henri Barbusse, þeim er
skýra frá stefnu og starfssviði fé-
lagsins. Bækur þessar eru báðar
komnar út á dönsku og heita:
Ilden önnur, en hin Verden venter.
A frönsku heita þær Le Teu og
Clarté.
í Le Teu lætur Barbusse her-
mann nokkurn segja: Svo spyrja
menn sjálfa sig: hvers vegna eru
eiginlega háðar styrjaldirf Hvers
vegna — já það er nú einmitt
það, sem enginn veit. Eo fyrir
hverja — það vita menn. Því
menn komast ekki hjá því að sjá
það, að þegar skurðgoði styrjald-
arinnar er daglega fórnað nýju
kjöti fimtán hundruð ungra manna
frá hverri þjóð, þá er það aðeins
til ánægju fyrir fáeina foringja,
sem hægt er að telja á fingrum
sér. Menn komast ekki hjá því að
sjá, að heilár þjóðir eru bornar á
blóðvöllinn til þess að ein borða-
lögð stétt geti skráð konunga-
nafnsins söguna, til þess að aðrir
gullkálfar, sem teljast til sama
fantafiokksins, geti grætt meira,
braskað meira. Og undir eins og
augu mannanna hafa opnast, sjá
þeir að þær markalínur, sem þeir
hafa haldið að væru milli mann-
anna, eru ekki eins og þeir héldu,
og að þær sem þeir trúðu á, eru
í rauninni alls ekki til.
Á einum stað í Clarté segir
hann: Missið ekki sjónar á því,
hvað hinn nýji faeimur er óbrotinn
og einfaldur. Sannleikurinn í þjóð-
félagsmálunum er ofur óbrotinn.
82. tölubl.
Það sem er margbrotið og flókið,
er hitt sem ofan á er, þessir haug-
ar af hleypidómum og villum, sem
tímar harðstjóranna, sníkjumann-
anna og málrófsmannanna hafa
hlaðið upp Sá sem vill grafast
efiir sannleikanum, verður að gera
hlutina óbrotnari, sannfæringin
verður að vera ótvfræðlega einföld
og auðskilin, annars er glötunin
vís Segðu þeim að fara fjandans
til, öllum þessum brögðóttu blæ-
brigðum, öllum þessum vafningum
ræðumannanna. Hrópaðu beldur:
þetta er það sem nú er, og sfðan,
þetta er það sem á að verða. En
þennan einfalda sannleika færðu
aldrei, eins og heimurinn er núna,
nema þú grfpir hann sjálfur. Ef
þú viit eiga hann, verðurðu að
skapa hann sjálfur, með sjálfs þín
höndum. Og eg skal gefa þér
töframeðalið, þetta dýrðlega, dul-
magnaða orð: þú getur.
Þrátt fyrir alt trúi eg á sigur
sannleikans. Eg trúi á órjúfandi
gildi þeirra fáu manna, sem í
framtíðidni fullnægja hinum sanna
anda bræðralagsins, þeirra sem
fylkja sér fast um hið glæsilega
merki réttarins og skyldunnar, mitt
í taumlausu ölduróti eigingjarns
ættjarðarglamurs. Eg hefi þá óbif-
andi sannfæringu, að hið nýja
þjóðfélag verði hlaðið upp af þess-
um mönnum. Þrátt fyrir það, þó
við verðum ennþá að þjást, eins
langt og augað eygir — getur
hugsjónin samt sem áður ekki
íremur hætt að þróast og hrærast
en mannshjartað og sá vilji, sem
nú þegar er farinn að bæra á sér,
verður ekki brotinn á bak aftur
úr þessu.
Eg boða óhjákvæmilega komu
alheims lýðveldisins. Ekkert getur
lengur stöðvað sigur alþjóðasann-
leikans, ekki stundar afturkippir,
ekki myrkur og hörmungar, ekki
harmþrungnar hindrunartilraunir til
að hefta það, að heimurinn hristi
af sér okið allur f einu. En eff
myrkravöld valdhafanna vilja ekki.