Alþýðublaðið - 09.05.1940, Blaðsíða 2

FIMMTUDAGUR 9. MAI 1940.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
♦r----------:-------------------♦
TilkynnW flutninga
[ skrifstofu Rafmagnsveitunnar,
Tjarnargötu 12, simi 1222 vegna
mælaálesturs.
Rafmagnsveita Reykjavíknr.
I----------------------------*--♦
♦---,---------------------------♦
MUNIÐ
Þvottahúsið „GEYSIR“
Spitalastíg 4 B. — Sirai 3796.
Þvoum —'strauum — stífum.
Sækum - seitdum. - Revnið viðskiptin
Félag Reykvikinga.
heldur stofnfund í Oddfellowhúsinu föstudaginn 10. þ. m. kl. 8Vi
síðdegis. Konur og karlmenn, 40 ára eða eldri, sem eru fæddir eða
uppaldir í Reykjavík, koma aðeins til greina, sem félagsmenn.
Bjarni Jónsson, vígslubiskup. Einar Erlendsson. Georg Ólafsson.
Guðm. Kr. Guðmundsson. Gunnar E. Benediktsson. Pétur Hall-
dórsson. Sigurður Halldórsson. Sigurður Þorsteinsson. Vilhjálmur
Þ. Gíslason. Þorleifur Gunnarsson.
Fundur
verður haldinn i Starf smannafélagi Reykja
víkurbæjar í Kaupþingssalnum annað kvöld
kl. 8,30. Fundarefni:
1. Úrslit fulltrúaráðskosningar. 2. Önnur mál. Stjérnin.
------UM DAGINN OG VEGINN----------------
Þeir, sem skammast út úr skömmtuninni. Þeim, sem hjálpað
er til að spara, og hinir, sem ekki geta keypt. Sést til Græn-
lands af Vestfjörðum? „Fröken klukka“. Skrumauglýsing-
ar. Eyðsla Reykvíkinga og samúðin með bræðraþjóðum
okkar. Er samúðin notuð sem hjúpur?
------ATHUGANIR HANNESAR Á HORNINU. -----
Félag Reykvíkinga
stofnað annað kvðld
ANNAÐ kvöld verður hald-
inn í Oddfellowhúsinu
stofnfundur „Félags Reykvík-
inga“.
Félagsmenn geta þeir aðeins
orðið, sem eru fæddir og upp-
aldir hér í Reykjavík, heimil-
isfastir hér og eru fullra 40 ára
eða eldri.
Við síðasta manntal voru
1185 núlifandi Reykvíkingar,
sem fæddir voru fyrir aldamót.
Einn Reykvíkingur er á lífi,
sem fæddur er 1849 og tveir
fæddir 1850.
Til samanburðar má geta
þess, að árið 1905 voru hér
1769 innfæddir Reykvíkingar,
en árið 1910 voru þeir 2698.
Forgöngumenn að stofnun fé-
lagsins eru:
Séra Bjarni Jónsson vígslu-
biskup, Einar Erlendsson bygg-
ingameistari, Georg Ólafsson
bankastjóri, Guðmundur Kr.
Guðmundsson frá Vegamótum,
Gunnar E. Benediktsson lög-
fræðingur, Pétur Halldórson
borgarstjóri, Sigurður Hall-
dórsson byggingameistari, Sig-
urður Þorsteinsson verzlunar-
maður, Vilhjálmur Þ. Gíslason
magister og Þorleifur Gunnars-
son bókbandsmeistari.
Arctic fer frá
Færeyjum.
Væntanlegt hingað
innan fárra daga.
TALIÐ ER LÍKLEGT að
,,Artic“, skip Fiskimála-
nefndar muni koma hingað
einhvern næsta dag. Upphaf-
lega var svo ráð fyrir gert, að
það myndi koma hingað í febr-
úar, en frostin í Danmörku
urðu þess valdandi að svo vel
tókst ekki til. Skipið fór og til
viðgerðar í Danmörku áður en
það lagði af stað hingað, en
þegar það var á leiðinni, munu
þessar viðgerðir ekki hafa dug-
að, enda hreppti það erfið veð-
ur og komst það til Færeyja og
þar hefir það legið undanfarn-
ar vikur og ýmislegt verið gert
við það.
Sagt er, að skipið muni fara
frá Færeyjum um þessar mund-
ir og er það þá væntanlegt
hingað innan fárra daga.
YMSIR skammast mikið út úr
breytingunum, sem gerðar
hafa verið á matvælaskömmtun-
inni, en ég get ekki tekið undir
það. Það er raunverulega engin
matvælaskömmtun komin á, því
að engir munu hafa þurft að tak-
marka neyzlu sína.
ÞAÐ ER LÍKA að athuga, að
þeir, sem geta keypt, hafa ekkert
á móti því að þeim sé hjálpað til
að spara, og þeir, sem hafa lítið
handa á milli, hafa ekki getað
keypt skammtinn sinn og ekki
nærri því. Við höfum lítið þurft
að kenna á ófriðarástandinu enn
sem komið er, nema verkalýður-
inn í auknu atvinnuleysi og vax-
andi dýrtíð. — Ríkisstjórnin ætti
að hjálpa fólki enn til að spara
með því að banna alveg innflutn-
ing á ýmis konar óþarfa, sem enn
er fluttur til landsins, þrátt fyrir
allt.
„ÞAÐ VÆRI GAMAN að rann-
saka það, hvort ekki myndi vera
hægt að sjá til Grænlands af Vest-
fjarðafjöllunum einhverjum," seg-
ir M. G. í bréfi. „T. d. í hillingum
að sumarlagi. Það þýðir líklega
ekki að reyna það undir öðrum
kringumstæðum eftir því sem Öl-
afur við Faxafen segir í grein, sem
hann ritaði nýlega I Alþýðublaðið.
En hillingar geta eins og kunnugt
er dregið fjarlæga staði miklu
nær en þeir raunverulega eru, og
jafnvel lyft eyjum og skerjum úr
sjó, sem sjást ekki ella.“
„ÞORMÓÐSSKER, sem liggur
hér vestur í flóa út af Borgarfirði,
sést ekki héðan yfirleitt, en í hill-
ingum sést það af hæðunum hér
við Reykjavík. Eg man sérstak-
lega eftir því einu sinni hvað það
sást vel. Það var fyripartinn í
september 1917. Þá vann ég ásamt
mörgum fleirum í mónum hér inn
við Kringlumýri. Nokkuð af món-
um var flutt upp í holtið fyrir
austan mýrina til þerris. Við, sem
unnum þarna, sáum þá eitt sinn
eins og eyju vestur í flóanum, í
stefnu framan við Akranestá. Þeir,
sem kunnugir voru, sögðu að þetta
væri Þormóðssker. Þessa eyju
hillti þarna uppi í tvo daga, svo
breytti um veður og hún sást ekki
meir.“
„EF HILLINGAR hefðu þá ver-
ið líkar vestur í Grænlandshafi,
tel ég líklegt að eitthvað af aust-
urströnd Grænlands hefði sést af
Vestfjarðafjöllum. Það var trú
gamla fólksins þegar ég var ung-
lingur uppi í sveit, að þegar verið
væri á skipi miðja vega milli Is-
lands og Grænlands, þá sæist bæði
Snæfellsjökull á íslandi og Hvít-
serkur á Grænlandi. Það væri ekki
lengra en þetta milli þessara
landa. Og jafnvel væri hægt að
sjá Hvítserk af fjöllum hér í góðu
skygni. Þetta hefir lengi verið trú
hér á landi, og væri gaman að
vita, hvort það hefði við rök að
styðjast. Stæðu Vestfirðingar bezt
að vígi með að athuga þetta, og
ættu þeir að gera það við góða
hentugleika, og skýra síðan frá
árangrinum,“
S. í HORNINU skrifar mér:
„Mér hefir verið sagt, að þrefalt
símagjald sé fyrir að hringja á
„ungfrú klukku“. Ef svo er, hvers
vegna er það og hvers vegna er
fólk ekki látið vita um það?“ —
Þetta er rangt. Það er aðeins ein-
falt samtal að hringja á ungfrúna
einu sinni.
„ÖÐRUHVORU eru birtar hér í
blöðunum auglýsingar um olíu,
Vedol Motor oil, sem qru svo
smekklausar og ógeðslegar, að
undrum sætir, að nokkurt blað
skuli birta þær. Yfirskrift auglýs-
inganna er m. a. „Örn stelur lömb-
um“ og „Refur stelur kindum“, og
þar fyrir neðan eru teiknaðar
myndir af þessum atburðum, og
eru þær með sérstöku grimmdar-
sniði. Hver hefir umboð fyrir
þessa verzlunarvöru, og telur sér
samboðinn svo ógeðfelldan skrum-
auglýsingahátt ? ‘ ‘
„HJÁ REYKVÍKINGUM rikir
einkennilegur hugsunarháttur í
mörgu, og á hóglífi þeirra og vel-
Frh. á 4. siðu.
Lejrndardómur -lvlndryt
88. gömlu hallarinnar.
er orðið framorðið. Var það nokkuð fleira, sem þér
viltluð fá upplýsingar um?
— Nei, þakka yður fyrir.
— Verið þér sælir!
Þegar iðgreglumaðurinn var kominn aftur ofan á
götuna, tautaði hann fyrir munni sér:
— Og þessi maður sagði Sallent að væri óvenju-
lega gáfaður maður! Heppni, að svona menn skuli
ekki vera í Versölum! Hann lokar augunum fyrir því,
sem er deginum ljósara, og talar eintómt þvaður!
XX.
Um leið og Labot hafði lokað dyrunum, kom Pierre
Herry, fram.
— Ég þakka yður fyrir, að þér vilduð hlusta á
mig. Verið þér sælir.
— Hvert ætlið þér að fara?
— Á lögreglustöðina.
— Þér játið þá?
— Ég játa ekkert, síður en svo. Allt, sem ég hefi
sagt, er satt. En látið yður ekki detta það í hug, að
ég hafi látið morðingjann sleppa vegna þess, að ég
hafi verið hræddur. Berið mér á brýn hvað sem þér
viljið, en ásakið mig aldrei um það, að ég sé heigull.
— Ég ætlaði aðeins að vita, hvort þér gripuð i hálm-
stráið, sem ég rétti yður, en þér genguð ekki í 'gildruna.
Hefðuð þér gert það, hefði ég álitið, að þér væruð
sekur. Nú veit ég ekki, hvað ég á að álíta, en ég veit,
að þér eigið það skilið, að einhver taki mál yðar að sér.
Allou gekk tuu gólf og hugsaði. Svo fór hann að
blaða í dagblöðumuu og fann tölublað með smágrein,
22. október, fáeinum dögiuu eftir að Carlovitch hvarf.
„Sjaldgæf villidýr. I Meudonskóginum urðu fáeinir
skógarhöggsmenn varir við einkennileg dýr og heyrðu
furöuleg ýlfur. Þeir umkringdu dýrin og skutu þrjár
hýenur, sem álitið var að hefðu brotizt úí úr dýra-
garði.“
í næstu blöðuin var ekkert minnst á þetta mál.
— Jafnvel þótt þér hafið ekki verið í Afríku, sagði
AIIou, þá vitið þér þó á hverju þessi dýr lifa.
— Á líkum.
— Alveg rétt. Hýenurnar hafa afar sterkan tann-
garð, og þær gefast ekki upp við sterkustu bein.
— Þér eigið við . . . ?
— Ég á við það, að það er bezt, að þér farið <nn
og leggið yður, svo tökum við til óspilltra málanna
á morgun.
Cordani sakadómari var ekki svo iítið undrandi,
þegar Allou kom inn í skrifstofu hans snemma næsta
morgun, og á hæla honum gekk hinn eftirlýsti morðingi.
Allou bað um að mega bera fram fáeinar spurningar,
áður en Herry yrði settur^ í fangelsið, og dómarinn lét
það eftir að kaila á lögregluþjóninn, sem hafði tekið
Gustave Aranc fastan nóttina, sem morðin voru framin.
Allou vildi gjarnan fá að athuga fjarverusönnun hans.
— Ég stóð á miðri Saint Claud götunni, í bjarma
götuljósanna. Aranc kom akandi á fleygiferð og stefndi
Ibeint á mig. Þegar ég rétti upp hendina stanzaði hann,
en hann var svo ósvífinn, að ég gat ekki sieppt honum.
— Var það ekki einkennilegt, að slíkur ökuníðingur
skyldi stanza, þegar merkið var gefið?
— Hann gerði það að minnsta kosti.
ly __iUJ_Í-aá«_
— Ef hann hefir viljað láta taka sig fastan, þá
hefir þetta verið örugg aðferð.
— Rétt er það.
— Var annars nokkuð einkennilegt við framkomu
hans?
— Nei, hann var í góðum fötum og því um líkt.
— Og hvað var klukkan? spurði Cordani.
— Hana vantaði 7 mínútur í eitt.
— Það skiptir litlu máli, sagði Allou. Þegar maður
leggur áherzlu á það að vera tekinn fastur þrem stund-
arfjórðungum áður en einn af nánustu ættingjum mann*
er drepinn með sviplegum hætti, má maður þá ekki
láta sér detta í hug, að sami maður sé að útvega sér
fjarverusönnun. Og má maður ekki láta sér detta í
hug, að hann viti, á hvaða stundu glæpurinn eigi að
fara fram.
Allou fékk Cordani til þess að koma með sér ásamt
réttarvitni á fund Antoines gamla. Herry, fékk að
aka með.
Þeir biðu, meðan Allou för á fund Antoines gamla,
sem sat úti fy.rir húsinu sinu.
— Ég var vinur Sonju Carlovitch, sagði Allou. —
Viljið þér hjálpa mér til að hefna hennar?
Augu gamla mannsins skutu gneistum.
— Ég vildi, að morðinginn væri kominn milli handa
minna.
— Hvers vegna viljið þér ekki hjálpa mér til að
finna morðingjann?
— Ef þér eruð sporhundur lögreglunnar, þá farið
samstundis.
— Ég er ekki í sambandi við lögregluna. En ég
veit, aö lögreglan álítur yður meðsekan, en ég veit
það líka, að það er enginn fótur fyrir því.
Antoine grét eins og barn.
— Ég hefði átt að vera samsekur um að myrða