Alþýðublaðið - 24.05.1940, Blaðsíða 2

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
PÖSTUDAGINN 24. MAÍ 1940
Tilkynning.
frá húsaleigunefnd
til leigDsala og leigutaka i Reykjavfb.
k- Samkvæmt lögum um húsalcigu frá 14. maí 1940
er óheimilt ao hækka leigu eftir húsnæði frá því,
sem goldið og umsamið var, þegar lögin tóku
gildi. Þó er heimilt undir sérstökum kringum-
stæðum að hækka leigu eftir mati húsaleigu-
nefndar.
Leigusala er óheimilt að segja upp leigusamning-
um um húsnæði, nema hann þurfi á því að halda
fyrir sjálfan sig eða vandamenn sína.
Skylt er að leggja fyrir húsaleigunefnd til sam-
þykktar alla leigumála, sem gerðir eru eftir gild-
istöku húsaleigulaganna, svo og leigumála, sem
gerðir hafa verið síðan 4. apríl 1939. Þá er skylt
að láta nefndina meta leigu eftir ný hús og hús-
næði, sem ekki hefir verið leigt áður.
Heimilt er leigutaka, telji hann húsnæði leigt ó-
hæfilega hátt vegna ásigkömulags þess, að beið-
ats mats húsaleigunefndar á húsaleigunni.
•i
Brot á ákvæðum laganna varða sektum frá 5—
2000 krónum.
Húsaleigunefnd sé látið í té samrit eða eftirrit af
leigusamningum, sem komið er með til nefndar-
innar til samþykkis, og ber að greiða 2 krqnur í
stimpilgjald af hverjum leigusamningi.
Nefndin er til viðtals í bæjarþingstofunni á hverj-
um mánudegi og miðvikudegi kl. 5—7 síðdegis.
Reykjavík, 22. maí 1940.
Húsaleiguiiefnd.
í fjarveru minni
næstu 2—3 mánuði gegnir hr. læknir Jónas Kristjánsson
læknisstörfum fyrir mig.
Viðtalstími kl. 1—3 á Grettisgötu 81.
; ÓFEIGUR J. ÓFEIGSSON.
Bezí er heima-
bahað
Ágætt hveiti í smápokum
og lausri vigt.
Ný egg daglega, og allt til
bökunar.
Eyjabúð.
Þat bezta verðnr ávalt
ódýrast.
DAGLEGA NÝTT: J;
]' Nautakjöt • !|
I; Kindakjöt J;
Bjúgu !;
Pylsur
|! Fars !;
J; Alls konar álegg. ]!
!! Pantiff í matinn í tima. !;
!;, Pantið í hann í síma l!
!Í 9291 — 9219.
| Stébbabúð.i;
Harðfiskor
sérstaklega góður.
EGG, lækkað verð.
BJÚGU, daglega ný.
KOMIÐ — SÍMIÐ — SENDIÐ.
BREKKA
Asvallagötu 1. Sími 1678
Tjarnarbúðin
Sími 3570.
♦--------------------------♦
Allar nýlenduvörur ódýr-
astar í verzluninni
Bragi,
Berg. 15. Sími 4931.
4---------—-----------i
Erfitt að ræða
við Albýðublaðið
ÞAÐ er erfitt að ræða við
blað eins og Alþýðu-
blaðið,“ segir Morgunblaðið í
morgun til þess að afsaka getu-
leysi sitt til þess að verja þá
fréttastarfsemi, sem það hefir
rekið í áróðursskyni fyrir
þýzka nazismann utan á húsa-
kynnum sínum í Austurstræti
undanfarið. Alþýðublaðið trúir
því, að það sé erfitt fyrir Morg-
unblaðið, því að það, sem Al-
þýðublaðið tilfærði af þeim
fréttaburði, var ekkert annað
en það, sem hundruð ef ekki
þúsúndir manna hafa horft á.
Um Morgunblaðið mætti að
vísu segja, að það væri líka erf-
itt að ræða við það, þótt það sé
af allt annarri ástæðu. Það fer
nefnilega ékki með staðreynd-
ir, eins og Alþýðublaðið um
fréttaflutning þess, heldur
falsar það þá staði, sem það
vitnar í hjá Alþýðublaðinu. Það
segir að Alþýðublaðið hafi sagt,
að fréttin um „áð Þjóðverjar
hefðu komizt til Abbeville á
þriðjudaginn“ væri að lang-
mestu leyti Skrum. En það sagði
Alþýðublaðið aldrei, heldur
hitt, að fréttin um það, ,,að
Þjóðverjar hefðu tekið Amiens,
Arras og Abbeville, væru
komnir vestur að Ermarsundi
og búnir að króa Bandamanna-
herinn í Belgíu inni“, væri að
langmestu leyti skrum. En má-
ske er sá maður, sem í þessu
máli heldur á penna fyrir
Morgunblaðið, svo skyni
skroppinn, að hann skilji ekki,
hvað er aðalatriðið í þessari
frétt? Hann ætti þó allt af að
vera svo læs, að hann skildi
spurningarmerki. En annað-
hvort er hann það ekki, eða
honum klígjar ekki við að
bregða fyrir sig falsaðri tilvitn-
un í Alþýðublaðiö. sem komm-
únistablaðið Þjóðviljinn kom
með fyrir fáum dögum síðan.
Því að Mgbl. segir í morgun,
að Alþýðublaðið hafi einn dag-
inn skýrt frá því, vafalaust eitt
allra blaða í heiminum, „að
sókn Þjóðverja hefði verið
stöðvuð í bili“. En það sagði'Al-
þýðublaðið ekki heldur. Fyrir-
sögn þess einn daginn, sem
hér er um að ræða, hljóðaði
þannig: „Sókn Þjóðverja stöðv-
uð í bili?“ og var því ekkert
annað en spurning, eins og títt
er í öllum blöðum, þegar fréttir
eru óljósar.
Þetta ætti að nægja til þess
að sýna heiðarleik Morgun-
blaðsins í þessum umræðum.
En svo kemur hinn gamansami
hluti greinar þess í morgun,
þegar það byrjar að segja frá
því, að „það, sem fyrir því vaki
og hafi jafnan vakað,“ sé, „að
segja fréttir eins og það veit
þær sannastar og réttastar”!
Það er víst þess vegna, sem það
hengdi út fréttaspjöld sín um
það, að Þjóðverjar væru búnir
að taka Briissel, viku áður en
þeir gerðu það, að þeir væru
búnir að umkringja her Banda-
manna í Belgíu, sem þeir hafa
ekki gert enn, en lét undir höf-
uð' leggjast að setja út nokkurt
fréttaspjald um það, að Banda-
menn hefðu tekið Arras aftur!!
Eða heldur Morgunblaðið að
það sé vissasta leiðin til þess að
segja sem „sannastar og réttast-
ar“ fréttir, að hlaupa með
hvaða skrumauglýsingu, sem
er, úr útvarpi Göbbels?
Morgunblaðið brigzlar að
endingu ritstjóra Alþýðublaðs-
ins um, að „hafa sótt alla
menntun sína til bolsévíka í
Moskva“. Við því vill Alþýðu-
blaðið aðeins segja, að það sé
að minnsta kosti mjög ólíkt, að
hafa verið átta mánuði ,,í ónáð“
í Moskva endur fyrir löngu og
að ferðast nú daglega í félags-
skap nazista hér í Reykjavík,
eins og sá maður við Morgun-
blaðið, sem í þessu máli talar
fyrir það.
Lagaprófi
við Háskólann hefir nýlega lok-
ið Benedikt Sigurjónsson frá Skef-
ilsstöðum. Hlaut hann 1. einkunn,
138% stig.
eftir Seamark
2. ósigrandi
vitnisburð, að hann svifist cinskis og væri sá mi’s-
kunnarlausasti uppfinningamaöur, sem uppi væri á
guðs grænni jörð.
Það var Dain að þakka, að sýkurframleiðsla Eng-
lendinga var svo góð, sent raun varð á. Stálbræðslu-
aðferð hans gcrði hann frægan um allan heim, og
þannig mætti lengi telja. Og þó var hann ekki eidri
en um þrítugt.
Og þó var ein uppfinning ennþá, merkilegasta upp-
finningin af þeim öllum, sem aldrei kom frarn í (dags-
ljösið. Dain fékk þessa flugu í höfuðið, velti henni
fyrir sér, hugsaði hana út í yztu æsar og ákvað að
gera ekki uppskátt um uppfinninguna. Hann reyndi
hana á allan mögulegan hátt og komst að raun um,
að hún stóðst prófið.
Þeir möguleikar, sem honum opnuðust nú voru
stórkostlegir. Vald hans varð stórfenglegt og ægiiegt.
i því fólust möguleíkar, sem hefðu getað koinið
hvaöa glæpamannaforingja í heiminum, sem væri, til
þess að ^kjálfa af ótta.
Þvl áð með hjáip þessarar uppgötvunar gat Val-
mon Dain komizt að milljónum leyndarmála. Hann
tuiföi í hendi sér lykilinn að allri vizku veraldar
og hefði getað á örskömmum tírna breytt íöllu á-
standi heimsins.
Eftir að Dain hafði hugsað máliö út í yztu æsar í
marga mánuÖi, tók hann öriög mannkynsíns í sínar
eigin hendur og fór að neyta uppfinningar sinnar.
Tilraunastofan varð miðstöð hlustunartækja hans.
Þar gat hann hlustað á samtöl manna uni hin fjar-
skyjdustu efni. Ailan daginn og langt fram á nótt
héldu samtöiin áfram, og Dain hlustaöi. Öil l'eýndar-
mál, sem menn trúðu símanum fyrir og aðeins áttu
að ná tii vitundar vinarins eða þess, sem innvígður
var í ieyndarmálið, hlustaði Dain á.
Hann bjó sjálfur til áhöld sín. Enginn annar en liann
sjáifur hafði nokkru sinni séð inn í þetta herbergi. Óg
hann hafði sjálfur tekið þetta herbergi á leigu undir
föisku nafni. Og húseigandinn vissi ekki betur en að
leigjandinn héti Mr. Landring Dent og væri útflutn-
ingsagent, mjög virðingafvérður og heiðariegur herra-
maður, sem borgaði húsaleiguna á tilsettum tíma og
eyddi mestöllum tíma sínum tii símtala.
Jafnvel húseigandinn hafði ekki hugmynd um, hvað
var að ger'ast í herbergi leigjandans. Stofan var ekki
lengur venjuleg skrifstofa, heidur var lagt um hana
alla vírnetum, um loft, gólf og veggi. Og við enda
sumra leiðslanna voru smábjöllur, sem hringdu.
* En þessi uppfinning haföi kostað hann mikið erfiði
og mikil heilabrot. Dain hafði eytt tíma í það að reika
um Kingsway. Og það var aðeins Dain einn. sem vissi,
hvílíkt vald þessi uppfinning gat veitt. Hann kom ekki
heim á hcimili sitt í Hendon nema aðeins tii hess að
sofa fáeinar klukkustundir. Dain kom mjög sjaldan
þeim í hús . sitt. Smám saman varð hann ineir og
meir herra Landring Dent og eyddi ölium stundum
sínum í skrifstofunni á efstu hæð í Kingsway.
Svona var Vaimon Dain, heimsfrægur maður, sem
lifði tvöföldu lífi, vann undir dularnafni í skrifstofu
sinni og nú ók vagni sínum á fleygiferð með bréfið
til Scotland Yard. Það var prentað og nafnfaust, cn
merki sitt hafði hann. sett í lakkið, þegar hann þrýsti
á það þumalfingrinum.
Hánn ,ók áfram og stefndi til East End. Þegar hann
kom til Aldgate Pump snéri hann við og stöðvaöi
bílinn viö, benzjnsala við Mile End Road.
.. —- Vantar. yður benzín. herra? spurði maðurinn, scm
hafði umsión með olíúsölunni.
— Já, svaraði Dain.
Enda þótt Dain þyrfti á benzíni að halda, var það
þó ekki aðalástæðan til þess, að hann nam þarna
- sfaðar. Hann hafði einmitt veitt því athygii, að þarna
beint á móti var póstkassi.
Dain tók upp veski sitt og rétti manninum punds-
seðil, og meðan maðurinn fór inn til þess að fá seði-
inum skipt, gekk Dain að póstkassanum og stakk
bréfinu ofan í hann.
II. KAFLI
Fjöldi fólks, aðallega leikhússgestir, var á ferli um
Piccadilly. Margir voru að fara inn í bíla og almenn-
ingsvagna.
— Þetta var góð leiksýning, var það ckki? Stúlkan
var ágæt; þetta var vel gcrt af byrjanda.