Alþýðublaðið - 08.06.1940, Blaðsíða 2

ALÞVÐUBLAÐIÐ LAUGARDAG 8. JÚNÍ 194«
Valencia
Dansleikur
í IÐNÓ í KVÖLD.
Hinar tvær vinsælu hljómsveitir leika:
Hljómsveit Iðnó undir stjórn F. Weisshappels.
Hljómsvit Hótel íslands undir stjórn C. Billich.
Dansið þar sem þessar
ágætu hljómsveitir eru,
því þar verður fjöldinn
í kvöld.
Aðgöngumiðar seldir frá kl. 6.
Ölvuðum mönnum bannaður aðgangur.
Vestmannadagur í Reykja-
vik seint í pessum mánuði.
UM DAGINN OG VEGINN
Vinnuskilyrði starfsmanna bögglapóststofunnar. Lýsing á
því og vinsamleg tilmæli til póstmeistara. Kommúnistarnir
og hin breytilega lína. Grasblettirnir aukast. Staurinn, sem
verður að hverfa.
ATHUGANIR HANNESAR Á HORNINU.
A KVEÐIÐ er, að Vest-
mannadagur verði hér
í Reykjavík 23. þ. m.
Vestmannadagur var fyrsta
sinni haldinn hér í fyrra sumar
og þá á Þingvöllum.
Að þessu sinni er það þjóð-
ræknisfélag íslendinga, sem
gengst fyrir hátíðahöldunum og
er nefnd frá því að undirbúa
daginn.
í upphafi var ætlazt til að
Vestmannadagurinn yrði hald-
inn að Þingvöllum eins og í
fyrra, en á fundi nefndarinnar
í gær þótti heppilegast af ýms-
um ástæðum að hafa hann hér
í Reykjavík.
Hátíðahöldin munu fara
frám með þeim hætti, að fólk
safnast, saman við Alþingishús-
ið. Þar leikur lúðrasveit og af
svölum hússins munu verða
fluttar tvær ræður. Talar þar
einn Vestur-íslendingur, að lík-
indum Gunnar Björnsson, og
auk hans forsætisráðherra.
j Verður þessum raéðum útvarp-
að.
Um kvöldið verður kynning-
arhátíð að Hótel Borg. Þar
munu taka til máls Vestur-ís-
lendingarnir, sem hér eru, Ás-
mundur P. Jóhannesson, Soffo-
nías Thorkelsson og Árni Egg-
ertsson. Auk þess munu ýmsir
fleiri taka til máls. Þá verður
söngur og ýms fleiri skemmti-
atriði.
Vestmannadagurinn á að
vera einn liðurinn í vaxandi
samstarfi og samhyggð milli ís-
lendinga vestan hafs og austan.
Er þess að vænta að Reyk-
víkingar geri þennan dag sem
hátíðlegastan með mikilli þátt-
töku.
Eooert JóhannessoB
|árnsnriður.
F. 11. júní 1892. D. 31. maí 1940
IDAG verður jarðsunginn
Eggert Jóhannesson járn-
smiður. Hann andaðist eftir
uppskurð þann 31. maí síðast-
liðinn, tæpra 48 ára að aldri.
Mér er erfitt að átta mig á
því, að Eggert sé dáinn. — Dá-
inn! — Með því orði er í einu
vetfangi slitið vináttu og nær
þrjátíu ára samstarfi að hugð-
armálum okkar beggja. Aldreí
framar sést hann í okkar glaða
hópi, hæglátur en öruggur,
maðurinn, sem við allir treyst-
um. Aldrei oftar heyrum við
hina undurfögru tóna úr hljóð-
færinu hans. — En minningin
lifir þótt maðurinn deyi. Minn-
ingin um góðan dreng, tryggan
félaga og ótal margt, sem ekki
verður skilgreint með orðum,
en er ætíð einkaeign einstak-
lingsins. Og að horfnum vinum
eru góðar endurminningar dýr-
mæt eign. — Það er bauta-
steinn, sem ekki veðrast í hret-
um þessa lífs — og máske ekki
heldur hins komanda.
Blessuð sé minning hins góða
félaga.
Ó. J.
Plöntur og grænmeti selt dag-
lega frá kl. 9—12 á daginn við
Steinbryggjuna og á laugardög-
um einnig á torginu við Njálsg.
og Barónsstíg.
MÉR DATT í HUG þegar ég
gekk fram hjá Pósthúsinu í
fyrradag og sá að búið var að
liláða sandpokum fyrir alla kjall-
aragluggana, að ekki myndu nú
batna vinnuskilyrðin hjá starfs-
mönnum bögglapóststofunnar. Ég
gekk því inn í póststofuna og leit
yfir vinnuplássið. Það er líklegt að
þetta sé einhver allra aumasti
vinnustaður, sem til er hér í
Reylcjavík. Kjallarinn er meira en
hálfur undir yfirborði jarðar.
gluggar eru fáir og litlir og saggi
og fúalykt yfirgnæfir þegar inn er
komið.
ÞETTA HÚSNÆÐI var alltaf ó-
forsvaranlegt, en vitanlega verður
það gersamlega ófært eftir að svo
er komið, að ekki er hægt að opna
gluggana. Loftræsting er sama og
engin. Gluggarnir, sem hægt var
að opna áður, voru 4, en nú er
raunverulega engan hægt að opna.
Áður þyrlaðist rykið af götunni
inn, ef gluggar voru opnaðir, en
póstmennirnir vildu það þó held-
ur en saggann og fúalyktina. Nú
er ekki hægt að opna gluggana og
þó að þeir væru opnaðir, þá legg-
ur fyrir megna ýldulykt úr sand-
pokunum og geta menn gert sér í
hugarlund hvort þetta muni batna
þegar pokarnir hafa legið þarna
lengi.
ÞARNA í KJALLARANUM
vinna 4 menn allt upp í 10 til 11
tíma hver á sólarhring og þarna
eru afgreidd hundruð manna.
Þetta er ein aðaldeild pósthússins,
einnar veglegustu stofnunar hins
opinbera. Vitanlega nær það ekki
nokkurri átt að hafa bögglapóst-
stofuna í þessu húsnæði áfram.
Uppi í húsinu, í ágætum vistarver-
um, eru ýmsar skrifstofur, sem
ættu að fara þaðan og stofurnar
að vera teknar fyrir bögglapóst-
stofuna. Vona ég að Sigurður Bald-
vinsson póstmeistari, sem hægt er
að vænta hins bezta af; taki nú
rögg á sig og kippi þessu máli í
lag. Það á að leigjá kjallarann fyr-
ir geymslu á vörum, en útvega gott
húsnæði fyrir bögglapóststofuna.
BLAÐ KOMMÚNISTA hamast
nú daglega á Bandamönnum og þá
sérstaklega Bretum. Þó að mér sé
alveg sama hvað þýtur í þeim
tálknum, þá vil ég í þetta sinn
segja þetta við ritstjórana tvo:
Viljið þið ekki bíða svolítið með
þessi skrif. Nú skuluð þið fara að
draga úr árásunum á Breta. Ef þið
gerið það. þá verður ekki alveg
eins álappaleg't að sjá til ykkar,
þegar þið þurfið að breyta uni
línu, ef til þess kæmi, að Rússum
snérist hugur og þeir yrðu það
hræddir við Hitler, að þeir hölluðti
sér meira að Bandamönnum. Gár-
ungarhir hérna í bænum eru farn-
ir að hlakka til að sjá blaðið ykk •
ar eftir að breyting hefði farið'
fram á stríðspólitík Stalins, því að
allir vita, að þið hafið ekki aðrn
pólitík en hann og munið aldri. '
hafa.
UNDANFARNA DAGA hafa
verkamenn unnið af kappi að því
að laga grasblettina á Hringbraut-
inni, bæði í Austurbænum og Vest-
urbænum. í Austurbænum hefir
verið lokið við það, en þar hafði
verið mjög illa farið með þá og
er það til skammar fyrir íbúana
við grasblettina, og gef ég þeim nú
ástæðu til að verða vondir. Þarna
hefir verið aukið svolítið við blett-
ina. í Vesturbænum hefir verið
farið miklu betur með blettina —
og er það talinn vottur um meiri
menningu þeirra, sem búa þar í
grennd, hvort sem það er nú rétt;
eða ekki, en vel má koma keppni
í þessu efni milli Vesturbæjar og
Austurbæjar --- og hafa þeir þá
oftar elt grátt silfur.
VIÐ HRINGBRAUT í Vestur-
bænum er nú verið að auka mjög
við grasblettina og má segja að
þeir séu nú orðnir stolt bæjarins.
„Hringurinn er að þrengjast“ er
sagt í fréttunum af vígstöðvunum.
Hið sama getum við Jika sagt um
græna mittisbeltið um Reykjavík.
Frh. á 3. síðu.
Hin leiða praut.
----*---
Hugleiðing um slátrara.
ENSKUR rithöfundur einn hef-
ir tekiö sér fyrir hendur að
krýfja til mergjar hugtakiö
„slátrari“, en slátrari er „butcher"
á enska tungu og er jafnframt
algengt ættarnafn í Bretlandi.
Athuganir sínar hóf hann á sima-
skrá Lundúnaborgar, sem er, eins
og nærri má geta, gríðarmikið
rit, þéttprentað smáa stílnum og
í gizkastóru brofi. Eru símanot-
endur, sem bera petta siátrara-
heiti, svo margir í Lundúnum,
að nafnaregistur peirra nær yfir
fúllan hálfan fjórða dálk skrár-
innar. Aðeins einn peirra er pó í
reyndinni slátrari, allir hinir
stunda mjög hreinleg störf og
næsta fjarskyld pví að hræra í
gori og hella út blóði. Jafnvel
pessi eini slátrari, sem ber nafn
sitt með rentu, og mikill fjöldi
slátrara í Lundúnaborg yfirleitt,
hvað sem peir kunna aö heita,
koma ekki nálægt pví a'ð aflífa
skepnur, heldur eru snyrtilegir
kjðtkaupm$n» á bgrö við hjnn
mæta Reykjavíkurborgara, Tómas
okkar Jónsson, en hafa þjóna
sína til hinna grófari sláturstarfa.
Svo aö fljólt sé yfir sögu fariö,
er niðurstaðan sú, að pað sé að
eins í stjórnmálunum, sem slátr-
araheitið sé helzt í fullu gildi.
Það er mönnum minnisstætt, að
hinn loflegi dánumaður og ást-
sæli leiðtogi, fyrrverandi studi-
osus theologiae, rnildur faðir
pjóðar sinnar og hin dýrlega sól
verkalýðsins um alla heimskringl-
una (p. e. a. s. Stalin) tók sér
nýlega fyrir hendur að frelsa og
endurleysa finnsku pjóðina og
bjarga henni undan þreeldómsoki
böðla hennar og kúgara. Menn
hafa og ekki gleymt pvi, aÖ Finn-
ar gerðust svo hlálegir aö leggja
kollhúfur og bregöast ólundar-
lega við. Þeir vildu hreint ekki
endurleysast né frelsast: Þakk'
yÖur fyrir, góði félagi Stalín, við
viljum helzt fá aö vera í friði.
Lpfiö okktir að vera ófrelsuöum
a. m. k. enn um stund. Þegar
frelsisher Rússa steypti sér engu
að siður yfir Finnland og lét
hinum endurleysandi sprengikúl-
um sínum rigna í náð yfir ó-
víggirtar borgir og býfi, vopn-
lausa og friðsama borgara: verka-
menn O’g konur, bændur og búa-
lið, börn og gamalmenni, sjúka
og heilbrigða, voru Finnar svo
frámunalega heimskir, að þeim
skildist ekki, að verið var að
endurleysa pá, og svo smánar-
lega vanpakklátir, að þeir risu
gegn velgerðarmönnum sínum 'og
höföu þá heimskuvon að hafna
frelsara sínum og endurlausnara.
Þetta fór sem vonlegt var í taug-
arnar á Þjóðviljanum okkar og
öðrum rétttrúuöum kommúnista-
blöðum um víða veröld. Þau
töldu Finna úrþvætti ein, og það
sem verra var, úrþvætti á bandi
slátrarans Mannerheims, og hér
var „slátrari“ ekkert gælunafn
eða guðsorö, heldur táknaði ó-
útmálanlega grimmd, lostugan
blóðporsta og mannhættulegt
djöfulæði.
Nú er finnska styrjöldin um
garð gengin, en finnska pjóðin
pó jafn-óendurleyst og hún var,
nema siður sé (að fráskiklum
þessum púsundum, sem leystar
voru með öllu undan vandanum
að lifa). Ekki minna en hálf
milljón finnskra manna er svo
forhert, að hún hefir kosið að láta
kjötkatla sína, góss og akra í Ka-'
relíu og gefa sig allslausa á vald
slátraranum Mannerheim fremur
en að njóta sælunnar og sálu-
hjálparinnar í náðarfaðmi frels-
arans Stalíns. Þetta gefur vissu-
lega tilefni til að íhuga nánar
slátrarahugtakið einnig að pví
leyti, sem pað snertir stjórnmál.
Slátrari og slátrari er auðsjá-
anlega sitt hvað — að minnsta
kosti í augum kommúnista. Þeir
eru ekki andvígir slátrurum og
sláturstörfum sem slikum, ef að-
eins er slátrað réttu fólki og í
réttan tima. Tími er til að slátra,
og tími er til að slátra ekki.
Til skamms tíma hefðu peir
þannig ekkert haft á móti því, að
nazistum væri slátrað — eða
þangað til faðir Stalín tók svo
eftirminnilega hjartanlega í hönd
Ribbentrops og bað innilega að
heilsa vini sínum elskulegum og
hróður í andanum, Adolf Hitler:
F’eginn vildi ég eiga hann að —
og gæ-ti ég ekki gert honum ein-
hvern greiða? En megum við pá
ekki, góðir bræöur, þó alltaf gera
ráð fyrir pví, að kommúnistar
hafi andúö á þeim slátrurum,
s««i slátra koinmúnistum? ÞaÖ
Skyldi nú vera, að málið væri
svo einfalt.
Tökum tii dænús slátraran*
Chiang-Kai-Shek. Kommúnistar
kölluðu hann til skamms tinia
„sporhund — ef ekki hlaupatíkj
— heimsveldisstefnunnar". O'J
víst hafði hann ekki unnið til
aðdáunar. Undir stjórn hans var
slátrað púsundum og aftur þús-
undum verkamanna í Kanton, og
annars staðar stakk hann hinuiH
rauðustu leiðtogum kommúnista
inn í rauðkynt eldhólfin und-
ir eimreiðarkötlum sínum og
sagði: Nú lorar Mangi! Hann lét
hengja heimspekinginn Li-Ta-
Chao og sá um, að hann fengi
hægt andiát, þ. e. að sem lengst-
ur tími liði frá pví, aÖ snaran
var lögð að hálsi honum og
pangað til lífinu lauk, sem raá
hafa verið dýrmæt stund fyrir
heimspeking. Hann upphugsaði af
mikilli nærfærni og bjó kvala-
fullan dauða verkalýÖsforingjum
og róttækum stúdentmn hundr-
uðum saman. Þó klígjar ekki
kommúnista við pví að heimta
nú pjóðarsamfylkingu Kínverja
undir forustu Chiangs. En ef
Finnar mátfei ekki verja land sitt
undir forustu slátrans Manner-
heims, hví ættu þá Kínverjar að
mega verja sitt Iand undir for-
ustu slákarans thiangs?