Alþýðublaðið - 18.06.1940, Blaðsíða 2

ÞRIÐJUDAGUR 18. JUNI 1940
/kLPYBUBLABm
Gunnar á Hlíðarenda
var mesti íþróttakappi fornaldar-
innar, en hvað ætli hann gæti ef
við tækjum hann og settum í nú-
tíma íþróttir?
xxx>oooocxx>o<
FRAMHALD MÓTSINS,
sem frestað var í gærkveldi, fer
væntanlega fram n.k. föstudag.
>OOOOOöOöOOO<
Gott mét og vegteg
hátiðahöld.
Góiur árangur þrátt fyrir slæmt veður
Hátíðahöld íþi'óttamanna hófust
við Austurvöll um tvö leytið í gær.
Gekk fögur fylking ungra manna
og kvenna í búningum sínum
fylktu liði til íþróttavallarins.
Fjölmennastir voru keppinaut-
arnir Ármann og K.R., og mátti
ekki á milli sjá, hvorir hræddari
voru — um að hinir væru fjölmenn
ari. Forseti ÍSÍ lagði sveig á leiði
Jóns Sigurðssonar forseta og síð-
an gekk hópurinn til Háskólans
og hyllti hann. Eftir það var farið
á íþróttavöllinn, og þar sagði
Stefán Runólfsson hátíðina setta
með ræðu. Þá talaði Gunnar Thor-
oddsen fyrir minni Jóns forseta.
Að því loknu hófust íþróttirnar.
100 m. hlaup.
1. Brandur Brynjólfss., Á. 10,9 sek.
2. Haukur Claessen, K.K. 11,4 —
3. Jóhann Bernhard. K.R. 11.5 -—
4. Jóh. Einaísson, F.H. 12,0 —
Hlaupið var undan 4—5 stiga
vindi og hefir það án efa bætt
afrekin mjög. Brandur bar af
keppinautum sínum, og verður
gaman að sjá hann og Svein Ing-
varsson hlaupa. Þegar 70 m. voru
af hlaupinu, var Jóhann greini-
lega á undan Hauk, en sá síðar-
nefndi fór fram úr á prýðilegum
endaspretti. Riðlarnir fóru þannig:
1. riðill:
Brandur 11,0 s.
Jóhannes 11,8 s.
Hallsteinn Hinriksson 12.0 s.
2. riðill:
Claessen 11,4 s.
Bernhard 11,6 s.
Baldur Möller tognaði í hlaup-
inu.
Kringlukast:
1. Ól. Guðmundsson, f.R. 38,05 m.
2. Kristján Vattnes, K.R. 37,66 —
3. Gunnar Huseby, K.R. 37,37 m.
4. Sig. Finnsson, K.R. 30,96 m.
5. Gísli Sigurðsson, F.H. 29,24 —
Þrír þeir fyrstu, sem kepptu til
úrslita, köstuðu allir -lengra í þeim.
Ólafur og Vattnes eiga áreiðanlega
eftir að heyja mörg einvígi í sum-
ar, en nú mun engum koma á ó-
vart, þótt Huseby taki að ónáða þá
öðru hverju. Sigurður lætur þá ef
til vill einnig heyra frá sér, frekar.
Sigurgeir Arsælsson,
sigurvegari í 800 m.
Sigurður Sigurðsson,
sigurvegari í hástökki.
800 m. hlaup.
1. Sigurg. Ársælss. Á. 2:04,9 mín.
2. Har. Þórðars., UMFS. 2:16,1 —
3 Halld. Sigurðsson, Á. 2:19,0 —
Sigurgeir tók þegar forystuna og
fór að vanda geyst. Haraldur er
sterkur, en stíll hans er ekki fag-
ur. Halldór er bráðefnilegur hlaup-
ari og getur eftir 2—3 ár orðið
góður félagi Sigurgeirs.
Hástökk:
1. Sig. Sigurðsson, f.R. 1,75 m.
2. Kr. Váttnes. K.R. 1,71 m.
3. Sig. Nordahl, Á. 1,71 m.
4. Oliver Steinsson 1.67 m.
Veðrið var óþægilega kalt fyrir
þessa íþrótt eins og raunar all-
ar hinar og hæðin hækkuð
hægt. Samt er árangurinn ágæt-
ur. Sig. Sig. stekkur furðulega, —
illa æfður, eins og hann er. O-
liver er bráðefnilegur hástökkv-
ari og til þess vaxinn. Nordahl og
Vattness eru góðir stökkvarar, sem
engum mundu gera bilt við, þótt
þeir stykkju um 1,80 m. í sumar.
-Á milli þessara íþrótta fóru
fram ýms skemmtiatriði, t. d. var
kötturinn sleginn úr tunnunni af
ríðandi köppum. Einnig fór fram
20x80 m. boðhlaup. Vann Ármann
það á nýju heimsmeti, að því er
Erlehdur Pétursson sagði, því að
þetta hlaup hefði aldrei verið
hlaupið áður!
Áhorfendur voru ínargir, um
2000 manns.
Eric Liddeil,
presturinn, sem ekki
keppti á sunnud.
Höfuðið afturteygt, fálmandi
handleggjahreyfingar og lélegar
knélyftur, þrír verstu gallar, sem
nokkur hlaupari getur haft, voru
aðaleinkennin á hlaupastíl Eric
Liddell’s. En óþrjótandi kraftur og
viljaþrek færðu honum sigrana.
Hinir ensku íþróttafrömuðir
biðu með nokkurri óþreyju eftir
100 og 220 yards hlaupunum á
brezka meistaramötinu 1923. Á
skránni stóð nefnilega nafnið Eric
Liddell, stud. theol. Þeir höfðu
heyrt um góða frammistöðu þessa
guðfræðistúdents i heimalandi
sínu, Skotlandi. Hann hafði óður
leikið Rugbyknattleikinn og jafn-
vel komizt í landslið Skota. En
hvað nú? „Þeir voru svoddan voða
karlar, þessir Skotar, og svo er
hann Rugbyspilari í þokkabót,“
f gærkveldi átti að halda mótinu
áfram, en því var frestað vegna
veðurs.
Ólafur Guðmundsson,
sigurvegari í kringlukasti.
sögðu þeir sín á milli, en bjuggust
þó inni við ekki við stórviðburð-
um. En Liddell gerði meira en
nokkurn rámaði í, að hann gæti.
Hann sigraði í báðum hlaupunum
á 9,7 sek. á 100 yards og 21,6 sek.
á 220 yards. Þetta var í fyrsta, en
ekki síðasta sinn, sem Eric Liddell
kom mönnum á óvart..
Árið eftir þetta mót áttu Olymp-
isku leikarnir að fara fram í París,
og Liddell æfði af kappi undir 100
og 200 m. hlaupin. En þá kom
skyndilega strik í reikninginn. 100
m. hlaupið átti' að fara fram á
sunnudegi, en hann gat og vildi
ekki sem prestur keppa á helgi-
degi. Nú voru góð ráð dýr, en Eric
gerir það, sem aðrir hafa ekki leik-
ið eftir honum fjT.-r eða síðar. Hann
byrjar að æfa undir 400 m. hlaup,
eitt lang erfiðasta hlaup, sem
hlaupið er! Vafasamt fyrirtæki
þótti mörgum, en Liddell sat viö
sinn keip og stóð sig svo vel, að
England valdi hann úr hópi
margra góðra til að koma frarnt
fyrir þess hönd í París í 200 og.
400 m. hlaupunum, Hann varð nr.
3 í 200 m. og hafði sína tvo Amer-
íkana fyrir framan og aftan sig.
En þetta hlaup var aðeins forleik-
ur að 400 m. hlaupinu hjá Liddell.
Þetta mílufjórðungshlaup í Par-
ís er eitthvert æfintýraríkasta og
mest spennandi Maup, sem sögur
fara af. Fyrsti merkisviðburðurinn
átti sér stað í öðrum milliriðli, þar
sem Svisslendihgurinn Imbach
setti nýtt heimsmet og hljóp á 48,0
sek. Hann fékk þó ekki að njóta
sigursins lengi, því að í seinasta
milliriðli bætti Ameríkumað.urinn
Fitch þetta nýbakaða met í 47,8
sek,- Síðustu riðlarnir voru geysi-
harðir og hvert landsmetið fauk
veg allrar veraldar á fætur öðru.
Þegar flautað var til úrslitakeppn-
innar gengu sex kappar inn á völl-
inn: fyrst þrír Bandaríkjamenn,
slappir og máttleysislegir, eins og
þeir væru að geyma alla krafta til
bardagans, Svisslendingurinn Im-
back og að lokum tveir Bretar,
Butler og klerkurinn Liddell.
Rödd ræsisins heyrist, hvell og
skýr, því að dauðaþögn ríkir, svo
mikill er spenningurinn. Skotið
ríður af og hlaupararnir spretta af'
stað með geysihraða. Liddell tekur
forystuna strax. Hann hleypur
ekki — hann þýtur áfram og;
hristir keppinautana af sér hvern.
af öðrum, alla nema Fitch. Allir
Frh. á 3. síðu.
þess að kömast að ieyndarmálum óvina minna. Ég
hefi ráðiagt yður að leggj'a þessa skammbyssu á borð-
ið og fara heim. Það er alveg útilokað að ]>ér geti’ð
myrt mig í þessu herbergi. Það er ýmis konar út-
búnaður hér inni, sem þér hafið ekki hugmynd um.
Hann lagði oíurlítiö áhaid á borðið.
— Þarna, sjáið þér til, er svokallaður snertimælir,
sem ég hefi fundið upp. Ég vissi, þegar þér komuð að
hiiðinu. Og ég vissi, þegar þér komuð vib útidyrnar.
Hurðin er alls ekki úr tré. Hún er úr stálplötum.
Ef ég hefði þrýst á hnapp hérna undir borðinu um
leið og þér komuð við hurðina, hefðuð þér' fengið raf-
straum, sem nægt hefði til þess að senda yður inn í
eilífðina. Haldið þér, að yður væri ekki betra að gleymia
því, í hvaða skyni þér komuð hingað, og fara heim?
— Haldið höndunum á borðinu, Dain. Ég læt ekki
hræða mig frá áformum mínum. Mér er alveg sama
ium allar rafleiðslur yðar. En ég þarf að teggja fyrir
yður fáeinar spurningar, áður en þér hverfið yfirum.
Þér ráðiö því, hvort þér svarið þeim eða ekki. En ég
myrði yður, hvort sem þér svarið þeim eða ekki.
— Lofið mér að segja fáein orð, áður en þér byrjið,
sagði Dain. Hann virtist ekkert hafa tekið eftir orðum
Lyalls.
— Þér höfðuð fyrst í huga að nota gastegund, sem
þekkt er undir formúlunni Z. H. 9. Það er þýzk upp-
finning frá heimsstyrjöldinni. Þér ætluðuð að láta
mig anda því að mér. Hefi ég á réttu að standa eða
ekki?
Lyall kinkaði kolli.
— Ég efast ekki um, að þetta gas muni vera mjög
skjóívirkt. Þér hafið það með yöur í ofurlítiiJi öskju.
En þegar þér lituð inn um gluggann, þá breyttuð þér
hernaðaráætlun yðar. Og yður datt jafnvel í hug
að fara inn um giuggann. En þér voruð heppinn að
hætta við það. Þér hefðuð nefnilega aldrei komist
lifandi inn um gluggann. Um leið og þér hefðuÖ
verið kominn upp í gluggakarminn, hefði glugginn
fallið niður og kramið yður til dauðs. Það hefði verið
þægiiegur dauðdagi, finnst yður það ekki?
— Til hvers eruð þér að skýra mér frá þessu? spurði
Lyall. Hann var orðinn fölur í framan og varir hans
íarnar að skjálfa.
— Ég skýri yður frá þessu í því skyni, að þér
hættið við þetta glæfralega fyrirtæki. Ég fullvissa yður
um það, aö þér getið ekki myrt mig hér í þessari stofu.
Og ég hefi aldrei áitt neitt á hættu. Um leið og ég
ákvað að hefja baráttuna gegn ykkur glæpamönnun-
íum, fór ég að búa mig undir að taka á móti heim-
sökn yðar. Þér vitið það ekki, að eftir klukkan tólf
komist þér ekki héðan út, hvorki um gluggann né
dymar, án þess að tólf bjöllur hringi samtímis. Og
átta bjöllur eru utan húss. Og hér er alltaf lögreglu-
vörður á götunum. Þér voruð heppinn að komast
híngað inn fyrir klukkan tólf, Þér álitiö, að ég sé að
reyna að hræða yður. En það er ekki rétt. Skjótið, ef
yður lystír. Þessi skammbyssa er hlaðin, og hún er
mjög skjótvirk. Skiljið þér nú, hvað ég á við?
— Nei, sagði Lyall. Viljið þér svara spurningum
mínum, áður en ég skýt yður? Þér eigið ekki nema
eina m'ínútu eftir.
Dain horfði rólega á manninn, sem stóð andspænis
honum með skammbyssuna á lofti.
— Lyáll! Þér eruð meiri heimskingi en mér datt
nokkru sinni í hug. Álítið þér ennþá, að þér getið myrt
mig ?
— Já, ég þarf ekiki annað en að þrýsta á gikkinn,,,
sagði Lyall.
—- En þér kornist ekki lifandi út úr þessu húsi, sagðf
Dain. — Og það er ósennilegt, að þér séuð svo vit-
firtur, að þér bregðið sjálfur snörunni úm háls yðar..
Ég skií það ekki, að maður, sem ann lifinú jafnheitt
og þlér, skuli varpa þvi á glæ með þvílíku fyrirhyggju-
leysi.
Lyáll greip fram í fyrir honurn og sagði reiður:
— Hættið þessu þvaðri. Ég kom ekki hingað til þess;
að hlusta á heimspekilegt þvaður yðar. Ég vinn fyrir
mér á þann hátt, sem mér þóknast, án þess að spyrja
yður ráða. En ég skil, hvað þér hafið í hyggju. Þér
hafið gefið þjónum yðar merki og eruð að bíða eftir
komu þeírra.
Dain bandaði frá sér.
—■ Ég fullvissa yður unr það, að enginn lifandi
maður er hér í húsinu nema við tveir, sagði hann.
— Ég þykist sjálfur geta borið hönd fyrir höfuð mcr..
Ég þarf enga utan að komandi hjálp. Ef ég hefðí
kært mig um það, hefði ég getað Játið lögregluna
umkringja húsið klukkutíma áður en þér konruð. Það
hljótið þér þó að skilja.
— Já, ég skil það, hreytti Lyall út úr sér. — Og
ég vil fá að vita, hvernig þér farið að því að komast
að ieyndannáium okkar. Þess vegna hefi ég eytt
orðum við yður í stað þess að skjóta yður strax.
Það er þess vegna, að ég skaut yður ekki um leið
og ég tók upp skammbyssuna. Ég vil fá að vita, á
hvem hátt þér hafið komizt að leyndarmálum okkar.