Alþýðublaðið - 29.06.1940, Blaðsíða 2

ALI»?ÐUBLAð4&
LAUGARDAGUR 29. fÚNI 1
Lokað á mðnndao
Tryggingarstofnun
rikisins.
Reykjavik — Aknreyri.
HraOferðir alla daga
Bifreiðastði fikureyrar. Bifreiðastöð Steindðrs.
Reykjafíkormétið
(MEISTARAFLOKKUR)
Á morgun, sunnudag
kl. 8,30 keppa
Valor
Og
VíkiDoar
Leikurinn sem allir bíða eftir!
f hálfleik nýjasta nýtt!
• €
Kassaboðhlaup (8 stúlkur)

Bretar vlðnrkenna stjðrn
de fianlle hershöfðinsja.
-----p----—
Fran&kur sjálfboðaliðaher stofnaður.
ö REZKA STJÓRNIN til-
kynnti í gær, að hún
hefði viðurkennt stjórn þá
eða stjórnarnefnd, sem de
Gaulle, franski herforinginn,
hefir stofnað í London. Við-
urkennir brezka stjórnin
hann sem leiðtoga allra
frjálsra Frakka, sem samein-
ast hafa til þess að berjast
fyrir málstað Frakklands og
Bandamanna.
De Gaulle flutti ræðu í Lund-
ímaútvarpið í gærkveldi. Sagði
hann, að stofnaðar yrðu franskar
landhers-, flughers- og sjóliðs-
hersveitir í Bretlandi. Verða
fyrst um sinn einvörðungu sjálf-
boðaliðar í hersveitum pessum.
De Gaulle kveðst hafa tekið að
sér forystu allra Frakka, sem
vildu berjast fyrir frelsi og sjálf-
stæði Frakklands með Banda-
mönnum, og skoraði hann á alla
pá, sem vildu taka þátt í þessari
baráttu, að gefa sig frám, þar
sem Frakkar berðust. Landstjóra
og herforingja í nýlendum
Frakka bað hann að setja sig i
samband við sig.
Oefast nýlenduraar upp?
Fregn frá Sýrlandi í gær herm-
ir, að Mittelhauser hershöfðingi
Frakka þar og landstjóri þeirra í
Beirut hafi gefið út nýja yfir-
lýsingu þess efnis, að franski
herinn muni leggja niður vopn.
En þvr er jafnframt yfir lýst, að
franski fáninn haldi áfram að
blakta yfir Sýrlandi.
Berlínarfregn í morgun hermir,
að Nogues yfirforingi Frakka í
Norður-Afríku hafi einnig gefið
út nýja fyrirskipun þess efnis, að
franski herinn þar skuli leggja
niður vopn sín. Sú frétl er þó
óstaðfest annars staðar að.
Bióio reyna að fá kvikmyid
ir frá Englaadi og Ameriko.
-----♦----
Fyrsfu fréttamyudirnur frá strið
inu verða sýndar innan skamms
KVIKMYNDAHÚSIN em nú
svo að segja orðin kvik-
myndalaus.
Bæði hafa þau fengið kvik-
myndir frá Norðurlöndum, aðal-
lega um umboðsmennlna í Kfcup-
mannahöfn, en sú leið hefir nú
lokast algerlega fyrir löngu.
Kvikmyndahúsin munu fyrir
nokkru hafa snúið sér til amer-
iskra og brezkra kvikmyndafé-
laga, og lítur út fyrir, að takast
muni að fá kvikmyndir bæði frá
Ameríku og Englandi.
Þetta er þó mjög miklum erf-
iðleikum bundið. Amerísk kvik-
myndafélög seldu kvikmyndir til
Evrópu um umboðsmenn sína í
París, er síðan höfðu umboðs-
menn, er höfðu einkaumboð fyrir
öll Norðurlönd.
Þá gera hinar erfiðu póstsam-
göngur þessa viðleitni kvik-
myndahúsanna mjög erfiða.
Talið er líklegt, að kvik-
myndir beint frá Ameriku verði
dýrari en leigan, sem kvikmynda-
húsin hér hafa greitt fyrir mynd-
ir. Auk þess er erfitt að fá góiðar
niyndir, og allt er gert af fram-
leiðendunum til þess að láta litl-
ar aukamyndir fylgja hinum
stærri myndum. Forstjórar kvik-
myndahúsanna munu þó vera á
verði gegn þessu og leggja á það
alla áherzlu, að fá hingað göðar
myndir bæði frá Ameríku og
Englandi.
Þá munu kvikmyndahúsin hafa ‘
gert itrekaðar tiiraunir til þess
að fá nýjar fréttamyndir, sem
sérstaklega eru mikið eftirsóttar
á þessum tímum.
I Bretlandi eru sýndar nýjar
fréttamyndir vikulega af striðinu.
Líklegt er, að hér verði sýndar
innan fárra daga fyrstu frétta-
stríbsmyndirnar, þar á meðal frá
Noregi.
Ef samningar takast um leigu
ameriskra og brezkra kvikmynda
hingað, þá verður tekin upp
gamla aðferðin uin útskýringar
á myndum. Enginn texti fylgir,
aðeins talið, en efnið verður
iskýrt í myndaskrám, sem seldar
verða við hverja sýningu eins
og í gamla daga.
Prentarinn
1. tölublað 20. árg. er nýkomið
út. Efni: Prentlistin fimm hundr-
uð ára 1440—1940, Frá Hólanefnd-
inni eftir Ól. B. Erl., Félagsprent-
smiðjan h.f. 50 ára. Ritstjóri er
Þorsteinn Halldórsson. — Nokkur
eintök fást í bókaverzlun ísafold-
arprentsmiðju
ffÍlin Sakamálasaga eftir Seamark
— Sást nokkuð á giuggunum eða hurðinni?
— Nei, hve-rgi nokkur rispa. En það éf hægt að
koma-st inn um gluggana á bakhlið hússins, án þess
að nokkuð sjáist, ef maðurinn er varkár. Þeir gluggar
eru opnir upp á gátt.
Shaugnessy kinkaði ko'lli og benti á vinnustofuglugg-
ana. — Hafa þessir gluggar verið opnir síðan líkið
fannst? spurði hann.
— ‘Nei. Gluggarnir voru svona, þegar þjónninn
kom inn í morgun.
Shaugnessy laut fram og hvíslaði að yfirmanni sín-
um: — Það lítur svo út, sem hann hafi komið inn
um gluggann.
Delbury, sem var að athuga í veski hins látna,
yppti öxlum og sagði honum að fara yfir að gluggan-
um og athuga hann.
En meðan Harper' var á leiðinni út að glugganum
nam hann staðar við það, að Delbury rak upp undr-
unaróp.
— Hamingjan góða, Mick! Hváð er þetta?
Delbury opnaði leynihólf í veskinu og tók þar
fram spjald, sem datt á gólfið.
Shaugne,ssy tók spjaldið upp.
— Það er þrítugasta og sjötta spjaldið, sem ég sé
þessarar tegundar, sagði hann. — Og það er það
fyrsta, sem ekki ber utanáskrift Scotland Yards.
Delbury leit á spjaldið. Það var skrifað utan á það
til Willard Lyalfs í Highgate.
Shaugnessy tók aftur við spjaldinu og rannsakaði
það nákvæmlega.
— Þetta er sams konar bréfspjald og þau, sem við
höfum fengið, sagði hann. — Og hann hefir þrýst
þumalfingri á vaxið eins og áður. Svo snéri hann sér
að Harper og sagði:
— Farið þér og rannsakió allt herbergið og vitið,
hvort þér finnið ekki fingraför.
— Þetta spjald gefur okkur töluverðar upplýsingar
um málið, tautaði Delbury.
— Það er mjög sennilegt, aÖ Lyall hafi haft grun
um það, hver „draugurinn" var.
— Mér er óskiljanlegt, sagði Shaugnessy og klóraði
.sér í höfðinu, — hvers vegna draugurinn svíkur sjálf-
an sig. Fyrst sendir hann okkur leyndarskjal númer
34, þar sem hann lýsir innbrotinu í Park Lane, og
þar minnist hann á Willard Lyall, en þar segist hann
ekki þekkja hann. En rétt á eftir sendir hann þessum
sama Willard Lyall aðvörun.
— Já, rég hefi veitt því athygti, sagði Delbury. —
Mér datt fyrst í hug, að Dain sjálfur væri „draugui;-
inn“. En maðurinn, sem leikur „drauginn", hlýtur að
hafa umgengist glæpamenn alla sína æfi. Maður, sem
býr yfir annarri eins þekkingu og hann á ferli glæpa-
mannanna hér í London hlýtur aö hafa umgengist
þá frá því hann kom úr vöggunni. En það eru fleiri
imenn í vitorði. Hér er minnst á einhvern skartgripa-
sala, sem heitir Tansy. Sendið eftir herbergisþjóninUm.
Manders kom inn og var ofurlítið truflaður á svipinn.
— Þér heitið Manders, er ekki svo? Og þér eruð'
herbergisþjónn Valmon Dains.
— Já, herra! Ég hefi verið í þjjónustu bans í fimm ár.
Delbury, benti á líkið, sem lá við skrifborðið.
— Hafið þér nokkru sinni séð þennan mann fyrr?
— Nei, herra. En það er mynd af honum inni í
bókasal herra Dains. Hún er við hliðina á myndinni
af ungfrú Merciu Lyall. Þrátt fyrir sárið á andliti
hans þekkti ég hann um leið og ég kom inn í her-
bergið.
— Hvað var klukkan, þegar þér komuð inn?
Klukkan— var um hálf sjö.
— Sáuð þér herra Dain í gærkveldi, áður en þér
lokuðuð húsinu?
— Já, herra; hann gaf okkur skipun uin að ónáða
sig ekki.
— Og hver var ástæðan?
— Hann sagðist ætla að vinna alla nóttina. Hann
gerir það oft, og þegar svo er, gefur hann alltaf
samskonar skipanir. Og þá fær engirin að korna inn
til hans. Jafnvel þjónarnir fá ekki að koma til her-
bergis hans. Þeir mega ekki koma fyrr en í fyrsta
lagi kl. 7 á morgnana.
— Átti Dain von á því í gærkveldi, að. herrai
Willard Lyall heimsækti sig?
— Nei, herra, ekki vissi ég til þess, sagði þjónninn
af sannfæringu.
— Eruð þér sannfærður um það?
— Já, alveg sannfærður uin það. Herra Dain átti
ekki von á neinum í gærkveldi. Og hann gaf strangar
skipanir um það í gærkveldi, að hann yrði ekki ó-
rnáðaður. Hann sagði, að hann væri ekki við, jafnvel
þótt ungfrú Lyall h'ringdi til sín, eða einhver frá
Greydene.
Delbury og Shaugnessy horfðu þýðingarmiklu augna-
ráði hvor á annan.
— Hefir hann nokkru sinni tekið þetta fram áður?
spurði Delbury.
— Já, oft. Ég er nú farinn að þekkja hann. Og um
leið og ég heyrði þetta vissi ég, að hann myndi ætla
að vinna um nóttina. Hann vinnur oft á nótturini, þegar