Alþýðublaðið - 26.07.1940, Blaðsíða 4
FÖSTUDAGUR 2$. JOLI 1M§.
r
KaupiS bókiua Hver var aS hlæja? ALÞTÐHBLAÐID Hver var a$ hlæja? er bók, sem þér
©g teresið meö! þurfið að eigMast.
FÖSTUDAGUR.
Næturlæknir er Halldór Stefáns-
son, Ránargötu 12, sími 2234.
Næturvörður er í Reykjavíkur-
og Iðunnar-Apóteki.
ÚTVARPIÐ:
19.30 Hljómplötur: Ýms þjóðlög.
20.00 ÍFréttir.
20.30 íþróttaþáttur (Pétur Sig-
urðsson).
20.50 Hljómplötur: a) Sónata eftir
Beethoven (d-moll), b) End-
urtekin lög.
21.45 Fréttir.
Dagskrárlok.
Hljóðlátir hugir
heitir nýútkomin bók eftir Helgu
E>. Smári. Eru það sjö smásögur:
Hljóðlátir hugir, Stjúpbörnin,
Kaupakonan, Hneykslið, Eintal
skrifstofustjórans, Dauðastundin
og Burtförin. Bókarinnar verður
nánar getið seinna.
I. O. G. T.
FREYJUFUNDUR í kvöld kl.
8.30 í Góðtemplarahúsinu,
uppi. Venjuleg fundarstörf.
Kosning embættismanna. —
Mætið stundvíslega. Æðsti-
templar.
ALLSHERJARMÓTIÐ.
Frh. af 1. síðu.
Framan af leiddi Indriði
hlaupið, en allan seinni hluta
þess Evert. Indriði spratt síðan
fram úr Evert, þegar 800 m.
voru eftir.
Fimmtarþraut.
1. Ól. Guðm., Í.R. 2617 stig.
Langstökk 5,76 = 502 st.
Spjótkast 36,96 = 365 —
200 m. hl. 24,8 — 572 —
Kringlukast 37,73 = 645 —
1500 m. hl. 4:41,6 = 533 —
2. A. B. Björnss., K.R. 2515 st.
Langstökk 6,02 = 561 —
Spjótkast 43,37 = 470 —
200 m. hl. 26,6 = 428 —
Kringlukast 33,52 = 529 —
1500 m. hl. 4:42,6 = 527 —
3. Sig. Finnsson, K.R. 2381 st.
Langstökk 5,70 = 489 st.
Spjótkast 39,46 = 405 —
200 m. hl. 25,4 = 520 —
Kringlukast 32,93 = 514 —
1500 m. hl. 4:53,6 = 453 —
4. Sigurg. Ársælss., Á. 2274 st.
5. Sv. Stefánsson, Á. 2199 —
6. Jóh. Berhard, K.R. 2167 —
7. Þorst. Magn., K.R. 1890 —
Beztu afrek fjögurra síðustu
manna eru 1500 m. Sigurgeirs
(4:18,2), sem gefa 725 stig og
langstökk Bernhards (6,24), sem
gefur 613 stig. — í íþróttasíðu
blaðsins verður rætt nánar um
um framkvæmd mótsins o. fl.
því viðvíkjandi, væntanlega n.
k. þriðjudag.
Mjólkursamsalan á-
byrgist efeki ná-
kvæma fiöskostærð.
Tyi JÓLKURSÖLUNEFND hefir
^ í tilefni af wmræðuin þeim,
sem or'ðið hafa um of lítið rjóma-
magn á flöskum hennar, gefið út
tilkynningu, sem birt er á öðrum
stað' hér í blaðinu í dag, þess
efnis, að hún geti ekki tekið á-
byrgð á nákvæmri stærð þeirra
flaskna, sem hún notar.
Þess skal getið i því sambandi,
að Áfengisverzlun rikisins hefir
fyrir löngu lýst yfir því sama,
að hún geti ekki tekið ábyrgð á
neinni tiltekinni flöskustærð með
hugtakinu „heii“ og „hálfflösk-
ur“ umfram málvenju, vegna
þess, að erlend firmu, sem hafa
framleitt og selt Áfengisverzlun-
inni flöskur, hafi tekið það fram,
að þau gætu ekki ábyrgzt ná-
kværna stærð þeirra.
Síldaraflí togaranna.
iy| ARGIR bíða nú með eft-
■*■ ■*• irvæntingu eftir því að
frétta um afla togaranna, sem
eru á síldveiðum.
Alþýðublaðið átti tal við
Kveldúlf og Allianoe í morgun
og spurðist fyrir um aflann.
Togarar Alliance höfðu fengið
eftirfarandi fjölda af málum:
Tryggvi gamli 5787 mál, Kári
Í*rmf¥BLA BgOK|| wm «wja bio vm
1 _ 1 A 1 Þepr ljésin ijéma 1
Knockont I á Broadwair 1
Skemmtileg og spennandi amerísk kvikmynd, tekin af Paramount-félaginu. — Aðalhlutverkin leika: Irene Dunne, Fred Mac Murray og Charlie Ruggles. S íburðarmikil og hrífandi 1 skemmtileg tal- og söngva mynd frá FOX, með mús- ík eftir hið heimsfræga tízkutónskáld Irving Ber- lin (höfund Alexander’s Ragtime Band). Aðalhlut- verkin leika:
Dick Powell,
Aukamynd; Alice Faye,
| Ný SKIPPER SKRÆK- 1 Madeleine Carrol,
teiknimynd. I RITZ BROTHERS.
3000 mál og Rán 3800 mál. Auk
þess leggja upp á Djúpuvík:
Garðar, sem hafði fengið 5200
mál, og Surprise, sem hafði feng-
ið 1200 mál.
Af Kveldúlfstogurunum höfðu
lagt upp þessir togarar, þegar
síðast fréttist:
Skallagrímur 4500 mál, Egill
3400 mál og Gyllir 2000 mál.
Bandaríkin stöóva
olínflntningaskip til
Spánar.
SIGLINGARÁÐ Banda-
ríkjanna hefir stöðvað 2
olíuflutningaskip, sem voru í
þann veginn að leggja af stað
frá Texas til Spánar með 2
milljónir tunna af olíu. Var ol-
íunni skipað upp.
Þetta var gert, að því er
ráðið segir, til þess að koma í ,
veg fyrir, að skipin færu inn
á stríðshættusvæði. En í Was-
hington er litið svo á, að' hér
sé í raun og veru um útflutn-
ingsbann á olíu til Spánar að
ræða, þ. e. að ekki verði leyfður
útflutningur á olíu þangað,
nema eftir því, sem Spánverjar
sjálfir þurfa, en þeir hafa að.
undanförnu flutt inn mikið
meira en áður, og leikur grun-
ur á að olían hafi átt að fara tiL
Þýzkalands og Ítalíu.
Auglýsið í Alþýðublaðinu.
Manið, að farmiðar að Þingvallafðr AlþýðufiokksfélagaEma, eru
seldir í dag f afgreiðsln Alpýðublaðsins
Sakamálasaga eftir Seamarfe
ósigrandi
mun því komast á snoðir um, að þér hafið heimsótt
mig.
Það var þögn fáeinar mínútur, en svo hélt greifinn
áíram.
— Það verður að slá ryki í augu þjónustufólksins.
Ég ætla að hringja til skrifara míns og biðja hann að
láta yður fá fimm pund fyrir að skila mér skjali, sem
þér funduð. Þér skiljið.
— Já, herra, sagði Tansy.
— Þér funduð skjalið nálægt Green Park. Það er
vani minn að ganga þar um, nema þegar veður er
viont. Og þér færðuð mér það. Og munið eftir einu:
Framvegis megið þér aldrei láta sjá yður í St. James
Square. Ef þér þurfið að ná tali af mér þá eru ótal-
margar aðrar leiðir til þess. Jæja, nú er ég viðbúinn
að hlusta á erindi yðar.
— Jæja! Ég hefði áreiðanlega ekki komið hingað,
ef ég hefði ekki verið nærri því víti mínu fjær. Ég vissi
ekki hvað ég átti að gera eða hvert ég ætti að snúa
mér. Allt og sumt, sem ég vissi, var það, að ég varð
að flýja. En áður en ég færi áleit ég það skyldu mína
að aðvara yður. Og ég á mikið á hættu með því að
aðvara yður.
— Aðvara mig? hreytti greifinn út úr sér. :
— Já, herra. Það hefir mikið gengið á í alla nótt.
Einn af mönnum yðar hefir náðst. Það er sá sjöundi
á þremur mánuðum.
— Hver er það?
— Það er herra Lyall. En hjann fékk bara þaðj,,
sem hann átti skilið. Hann mun aldrei gera neitt af
sér framar. Hann er daúður. Það varð snöggt um hann.
— Einmitt! Og hvar skeði þetta?
- í Hendon, húsi Valmon Dains. Ég er ekki að
gera að gamni mínu, herra; það er fjarri mér. En ég
veit svo margt og mikið, að ég veit ekki á hverju ég
á að byrja.
— Fáið yður stup af víni og byrjið svo rólegur á
byrjuninni, tautaði greifinn. Og eftir stundarkorn hafði
Tansy stunið upp allri sögunni.
— En bíðið andartak, sagði greifinn. Þér nefnduð
Valmon Dain. Eigið þér við hinn heimsfræga uppfinn-
ingamann? spurði Lazard foks, er Tansv hafði íokið
frásögn sinni.
— Já, herra! Ég þekkti hann óðara, þegar ég sá
mynd af honum) í blöðunum í gærmorgun.
Lazard varð ekki lítið undrandi. — Það er undarlegt,
sagði hann.
Dain gat aðeins heyrt, en ekki séð, hvað fram fór
í herbergi greifans.
Lazard var skyndilega orðinn einbeittur á svipinn.
Augnaráð hans var stálhart. Hann starði á ofurlítinn
svartan hlut á skrifbor’ði sínu. Það var símaáhald.
Hann hallaði sér áfram og horfði nú fast á Tansy.
— Þér segið, að margir símaþræðir liggi að þakinu
á skrifstofuhúsi hans? sagði hann rólega.
— Já, herra, net af símaþráðum.
Lazard horfði aftur á litla, svarta hlutinn á borðinu.
— Það er undarlegt, sagði hann. Hann studdi
hnúunum svo fast á borðið, að þeir hvítnuðu.
Tansy horfði undrandi á Lazard. Greifinn virtist
vera búinn að gleyma þvi, að Tanzý væri viðstaddur.
Hann horfði stöðugt á símaáhaldið. Og hann var nú
orðinn svo svipillur, að Tanzy bjóst við, að úann
hefði í hyggju að drepa mann.
Svo lyfti hann hendinni hægt og seildist til símans.
Er hann hafði lagt hönd sína á heyrnartólið hikaði
hann andartak. Svo greip hann símatólið snöggt upp
og þrýst-i því fast að eyranu á sér. Hann hlustaði
stundarkorn.
En hann heyrði ekkert grunsamlegt.
Svo var þögnin rofin. Það var stöðvarstúlkan, sem
sagði: — Hvaða númer viljið þér fá?
— Þetta er Lazard greifi, sagði hann. Ég er hræddur
ur um, að síminn minn sé í einhverju ólagi. Hefir
nokkur verið að reyna að hringja til mín?
— Ég man það ekki, herra, en ég held ekki, sagði
stúlkan.
— He'ir enginn reynt að hringja til min, en ekki máö-
sambandi?
— Nei, ekki að minnsta kosti síðasta klukkutímann..
— En getið þér sagt mér ,ungfrú, hvort það getur
átt sér stað, að hlustað sé á símtöl mín. Þér getið ef
til vill séð það á skiptiborðinu.
— Bíðið andartak, herra; ég skal gæta að því. Hann
beið örlitla stund, en svo heyrðist röd-d stúlkunnar
aftur: — Nei, herra, það er útilokað.
— Þakka yður fyrir, sagði Lazard og lágði niður
heyrnartólið.
Hann ýtti frá sér símatólinu og horfði á það stund-
arkorn. Bersýnilegt var, að hann var ekki enn þá laus-
við grunsemdirnar.
Svo snéri hann sér að skartgripasalanum og sagðir
— Já, þér voruð að tala um*, að þér hefðuð þekkt
Dain af myndinni í blaðinu. Hafði Lyall ekki haft
grun um það áður, að Dain væri njósnari lögregl-
unnar?
— Það hygg ég, herra. Og þér getið skilið það, að
hann varð mjög undrandi. Allur flokkur hans og sumir
beztu vinir hans voru komnir í fangelsið í Dartmoor
af völdum þessa manns. Og herra Lyali ætlaði sér
ekki að hlífa þeim manni, sem það hafði framið. Og