Alþýðublaðið - 31.07.1940, Blaðsíða 4

mh t p'n
r}AÚ
MIÐVIKUDAGUR 31. JÚLÍ 194«.
Kaufii . toókma
Hver var áð hlæfa?
©g brosiS með!
Hver var ai hlæfa?
er óék, seat l»ér
þurfiS aS eigaast.
MIÐVIKUDAGUR
Næturlæknir er Ólafur Þ. Þer-
steinsson, Eiríksgötu 19, sími 2255.
Næturvörður er í Laugavegs- og
Ingólfsápóteki.
j
ÚTVARPIÐ:
19.30 Hljómplötur: Ungversk rap-
sódía (nr. 1) eftir Liszt.
20,00 Fréttir.
20.30 Útvarpssagan: Þættir úr
ferðasögum (H. Hjv.).
21,00 Píanókvartett útvarpsins:
Píanókvartett eftir Beetho-
ven (Op. 16, Es dúr).
21,20 Hljómplötur: Söngvar úr
óperum.
Framfærslunefnd
ákvað á fundi sínum síðastliðinn
fimmtudag að greiða 16,5% uppbót
á ellilaun og örorkubætur í II.
flokki, þann hluta, er lífeyrissjóð-
ur leggur á móti, fyrir þá mánuði
ársiÆ, sem þegar hefir ekki verið
gr«itt fyrir, og borgarstjóra heim-
ilað að greiða uppbótina út á síð-
ustu mánuðum ársins.
Ægir,
7. tölublað yfirstandandi ár-
gangs er nýkomið út. Efni: Heims-
sýningin í New York og íslenzkur
sjávarútvegur. Frá París á íslands-
mið. Athuganir um saltfisksfram-
leiðslu. Varnir gegn rauðum jarð-
slaga. Gerðardómsúrslit í björgun-
armáli o. fl.
66 ára
er í dag frú Elísabet Guðmunds-
dóttir, Ránargötu 31.
Níræð
er í dag frú Carolina Jónassen.
amtmannsfrú, ekkja Eggerts Jón-
assens amtmanns. Frú Carolina er
borin og barnfædd hér í Reykja-
vík, og hefir hún alið allan sinn
aldur hér.
Fiskafli
í salt á öllu landinu var 30. júní
s.l. 13 285 810 kg. Á sama tíma í
fyrra nam hann 33 885 990 kg.
miðað við fullverkaðan fisk.
ÓDÝR VEIÐISTÖNG með
hjóli og línu til sölu. A. v. á.
Snður - Mríka send-
ir her til Kenya.
Til að berjast gegn ftölnm.
HER frá Suður-Afríku er nú
kominn til Kenya, brezku
nýlendunnar í Austur-Afríku,
til þess að berjast gegn ítölum
í Abessiníu. Er því lýst yfir, að
hér sé aðeins um fyrstu her-
sendinguna af mörgum að ræða.
Herinn er búinn öllum vopn-
um og skipaður sjálfboðaliðum,
sem hafa gefið sig fram til her-
þjónustu hvar í Afríku, sem
væri.
Shðlarnir starfa all-
ir í vetnr.
VEÐRÆÐUR hafa farið fram
milli ríkisstjórnarinnar og
brezkra setuliðsforingja um
skólahúsin hér í bænum, sem
setuliðið hefir nú til sinna af-
riota.
Hefir orðið samkomulag um,
að allir skólarnir verði rýmdir,
nema Menntaskólinn.
Er ætlunin að finna honum
húsrúm annars staðar, en hvar
er ekki ákveðið ennþá. Er því
útséð, að allir skólar muni
starfa.
Betamon
er bezta
rotvarnar-
efnið.
DREN G JAFÖTIN
t
frá Spörtu, Laugaveg 10.
BOÐSKAPUR LÖGREGLU-
STJÓRA. (Frh. af 1. síðu.)
brezka herménn. Lögreglan álít-
Ur ekki verkefni sitt að skipta sér
af fulltrða kvenfólki vg hefír
ekki gert það, þó að það
sjálst í fylgd með brezkum her-
mönnum. En það hefir borið tölu-
vert á lauslæti telpna innan 16
ára aldurs, og er það eitt af al-
varlegustu viðfangsefnum lög-
reglunnar. Eru það jafnan heim-
ilisástæður, sem valda slíku. I
framtíðinni mun islenzka og
brezka hermannalögreglan fara
um bæinn á vissum tímum >og
hirða þær stúlkur innan 16 ára,
sem sjást í fylgd með hermönn-
um. Eru foreldrar {>eirra beðnir
að hafa gott eftirlit með þeim,
en annars verður Bamaverndar-
nefnd Látin ráðstafa þeim.
Eitt mesta nauðsynjamálið í
sambandi við löggæzluna hér í
bænum er fjölgun lögreglunnar.
Eru þeir nú um 60, að rannsókn-
arlögreglunni meðtalinni, en eiga
að vera samkvæmt fölksfjölda 76.
Enn fremur verður brezkur lög-
reglumaður látinn ganga með ís-
lenzku lögreglumönnnnum á næt-
urvöktum innan skamms, því að
ýmislegt það getur komið fyrir,
sem Islenzka lögreglan getur ekki
látið til sín taka, nema með áð-
stoð brezks lögregluþjóns, Og ég
vil taka það fram, að samvinnan
við brezku lögregluna hefir verið
hin bezta.
Þá verður hert á eftirlíti með
því, að rétt umferðarmerki séu
gefin, iog að lokum vill lögreglan
vara menn við að dreifa út slúö-
ursögum.
SÍLDVEIÐARNAR.
(Frh. af 1. síðu.)
Tilkynning þessi er gefin út
sökum þess, að ástandið er orð-
ið þannig, að skip þurfa að bíða
CAMLA BIO
TUNDBA
Stórmerkilég og spennandi
amerísk æfintýrakvikmynd,
tekin nyrst í Alaska. — Að-
alhutverkin Ileika:
DEL CAMBRE
EARL DWIRE
JACK SANTOS
Myndin lýsir hinu fagra og
hrifcalega landslagi og. fjöl-
skrúðuga dýralífi heim-
skautalandanna betur en
áður hefir sézt á kvikmynd.

marga sólarhringa eftir losun.
Af þessu leiðir, að síldin skemm
ist svo, að hún getur orðið óhæf
til vinnslu í verksmiðju. Er því
þessi tilskipun talin nauðsynleg
til þess að tryggja vörugæði,
svo lengi, sem ekki er byrjað á
söltun.
Sams konar tilkynningu hef-
ir Rauðka gefið út.
RÚMENÍA.
(Frh. af 1. síðu.)
vart Gyðingum, en ekki er enn
kunnugt, í hverju þær verða
fólgnar.
Ráðherrann talaði einnig um
það hlutverk, sem Rúmenar
fengju í Evrópu við hið nýja
skipulag, sem verið væri að
koma á, en fyrir því hefði veríð
gerð grein í Berchtesgaden, og
Rúmenar fullvissaðir um, að í
skjóli þess skipulags gætu þeir
notið öryggis og sjálfstæðis og
verið ráðandi um öll sín mál.
Möndulveldin, sagði hann,
vilja frið á Balkanskaga og
þeirra eina löngun gagnvart
Rúmeníu er, að sem bezt sam-
NYJA Bið
Æfintýri á
ökufðr
(Fifty Roads to Town.)
Amerísk skemtimynd frá
FOX iðandi af fjöri og
fyndni og spennandi við-
burðum. — Aðalhlutverkið
leikur kvennagullið DON
AMECHE, ásamt hinni
fögru ANN SOTHERN og
skopleikaranum fræga
SLIM SUMMERVILLE.
búð haldist og sem mest gagn-
kvæm viðskipti eigi sér stað.
Ráðherrann kvað Rúmena
vilja frið og gott samlyndi, en
þeir vissu einnig, hvað gera
skyldi, ef tilraunir yrðu gerðar
til þess að knýja þá með valdi
til þéss að láta af hendi lönd og
réttindi, og þeib óvanalegu at-
burðir, sem gerzt hefðu, myndu
ekki gerast aftur.
Heyrzt hefir, að Ungverjar
geri eftir sem áður kröfu til
þess að fá hálfa Transsylvaníu
(Siebenbiirgen) og ætli að gera
uppfyllingu þeirrár kröfu að
skilyrði fyrir því, að gengið
verði til friðsamlegra samninga-
umleitana við Rúmeníu.
HANDTÖKURNAR f JAPAN.
(Frh. af 1. síðu.)
verið lögð fram í Tokio, sagði
Lord Halifax, og kvaðst hann
hafa tekið það skýrt fram við
japanska sendiherrann, að
brezka stjórnin liti alvöruaug-
um á þetta mál.
Hinn Sakamáiasaqa eftír seamark
”• ósigrandi
kvað að athuga þakið, þegar hann væri búinn að at-
huga herbergi númer 6.
Hann setti á sig þykka hanzka. Tansy hafði sagt
bonum, að Dain hefði mikinn rafmagnsviðbúnað til
þess að taka á móti innbr>otsmönnum. Og hann hafði
séð töluvert um það í kvöldblöðunum. Og Lazard
greifi vildi ekki eiga neitt á hættu í baráttu sinni gegn
manninum, sem álitinn var gáfaðasti uppfinningamaður,
sem uppi var í heiminum.
Hann ýtti á hurðina með varkárni, en ekkert hættu-
Iegt skeði utan frá að sjá. En hainn hafði ekk'i hug-
mynd um það, að um leið og hann snerti hurðina,
slokknuðu öll ljósin inni. Og þar sat Valmon Dain
inni, tók af sér hliustunartækin og beið rólegur í
myrkrihu.
Lazard tók vírspotta upp úr vasa sínum, batt hon-
ium um miðstöðvarpípurnar >og bar hinn endann að
6kráargatinu. Ekkert óvenjulegt skeði. Hann hafði átt
Yon á því, að sjá leiftur, sem benti til þess, að raf-
magn væri leitt fram í hurðina, en svo var ekki.
Honum létti mjög við þessa uppgötvun. Það er alltaf
erfitt að fást við hin ósýnilegu öfl. Og herra Lazard
var, eins og öllum öðrum glæpamönnum, mjög illa
við rafmagn. Áhrif þess eru svo snögg og óvænt.
Hann stakk þjófalykli í skráargatið og sneri hon-
um með mestu varkárni. Það var hægt að snúa hon-
'iurn i hálfhring, en þá sat hann fastur. Hann reyndi
annan lykil. Hann snéri bonum hægt, og læsingin opn-
aðist. Hann tók upp litlu skammbyssuna sína, en hún
var hlaðin örsmáum, baneitruðum nálum, en ekki kúlu
eitns ög venjulegar skammbyssur. Svo hratt hann op-
inni hurðinni og gekk inn. Lazard greifi vildi ganga
djarflega í dauðann, ef því væri að skipta.
Þegar inn kom, brá hann upp vasaljósi sínu og
litaðist um. Þetta iitla herbergi var laglega búið hús-
gögnum. Það var skrlfhorð og á því stóð símaáhald.
Auk þess voru þar tvær bréfakörfur. Þá var þar í
einu horninu legubekkur og um hann búið eins og
íbúi herbergisins hefði ætlað að sofa þar. Við höfða-
lag le;gubekkjarins var ofurlítill rafmagnsofn. I hinu
horninu var ofurlítill skápur úr tré. Beint fyrir framan
hann kom hann auga á stórai hurð.
Lazard reyndi hinar dyrnar líka, en varð ekki var
við neitt óvænt, annað en það, að hann varð skyndi-
lega var við blossa. Hann vissi [>egar, að einhvers
sta|ðar í herberginu hlyti að vera sjálfvirk ljósmynda-
vél, sem hefði tekið mynd af sér.
Án þess að hika við gekk hann að hurðinni og opnaði
hana. Hann stóð hreyfingarlaus í dyrunum og horfði
h'vasst ínn í myrkrið. Svo kveikti liann á vasaljósinu og
litaðist um. Hann var að léita að kveikjaranum og
fann hann. __ '
En ;um leið og hann snerti á honum, heyrði hann
ofurlitinn smell. Hann snerist á hæli og sá þá, að úti-
dyrahurðin hafði lokast.
Kalduir hrollur fór um hann og honum fanst blóðið
storkna í æðum sér. En það var ekki nema andartak.
Hann ináði forðu fljótt valdi á sér aftur og kveikti.
Grænt ljós flóði um herbergið, og urh leið heyrði
hann lágt suð. Hann starði inn í herbergið og miðaði
skammbyssunni.
Hann sá Dain. Það var enginn vafi á því, að þetta
var hann. Hainn hafði séð hann áður, og hann hafði
enga tilraun gert til þess að dulbúa sig. Hann sat
þarna rólegur á stóli, hafði hendur í skatuti '0|g horfði
fram að dyrunum.
Greifinn hneigði sig lítiis háttar.
— Þetta er herra Valmon Dain, er ekki svo? Eða
viljið þér heldur láta kalla yður Landring Dent?
— Landring Dent, ef yður er sama. — Þér vitið,
að ég er að> reyna að gleyma Valmon Dain um tíma.
Lazard gekk með varkárni in,n í herbergið >og miðaði
byssumni stöðugt á andlit Dains. Dain horfði á skamm-
byssiuna og glotti háðslega.
— Kæri herra greifi, sagði Dain. Þér þurfið á-
reiðanlega ekiki að viðhafa þessar varúðarráðstafanir.
Ég hefi álitið, að þér væruð huigaðri «n svo.
Lazard lét þessi orð sem vind um eyrun þjóta.
— Það eru margir menn hugrakkari en ég, sem hvíla
í kirkjugarðinum, sagði hann. — Hreyfið yður ekki! Ég
fullvissa yður um það, að þetta vopn er banvænt. Og
ég þarf ekki annað en að hreyfa fingur og þér eruð
ekki í lifandi manna tölu.
Þégar Lazard heyrði, hversu öruggur Dain var, fór
hann að renna grun í, að skynsamlegra hefði verið að
hafa menn með sér í þessa, heimsókn. Lazard fór að
verða dálítið órótt. Það var eitthvað skuggalegt við
þessa rósemi Dains. 1
— Eru skotin eitruð? spurði Dain.
— Já, það eru eitraðar nálar. Og sárið lokast strax,
svo að enginn áverki sést. Það verður litið svo á, að
maðurinn hafi fengið slag.
— Einmitt, þetta kannast ég við. Borgiaættin át.ti
svona nálar. Þær eru mjög gamaldags.
— Og hvað um það?
— Ég bjóst við yður. Og þér gátuð verið sannfærður
um, að ég myndi reyna að búa svo um bnútana, að
öllu væri óhætt.
Bazard horfði kringum sig forvitnisaugum. Hann sá
vélar þar úti í horni og ótal vírþræði liggja um her-
bergið.