Alþýðublaðið - 29.08.1940, Blaðsíða 4

FIMMTUDAGUR 29. ágúst 1949
Hver var að hiæ|a?
Kaupið bókina
ag brasið með!
Hver var a$ hlæja?
er bók, sem þér
þurfið að eignast.
FIMMTUDAGUR
Næturlæknir er Kristján Hann-
esson, Miðstræti 3, sími 5876.
Næturvörður er í Laugavegs- og
Ingólfsapótekum.
ÚTVARPIÐ:
19.30 Hljómplötur: Comedian Har
monists líkja eftir hljóðfær-
um.
19,45 Lesin dagskrá næstu viku.
20,00 Fréttir.
20.30 Frá Ferðafélagi íslands.
20,40 Einleikur á celló (Þórhallur
Árnason): Cellósónata eftir
Rubinstein (Op. 18, D-dúr).
21,00 Frá útlöndum.
21,15 Útvarpshljómsveitin: Ýms
þekkt smálög.
Húsaleigunefnd
tilkynnir, að gefnu tilefni, að
samkvæmt lögum um húsaleigu sé
leigusölum óheimilt að segja upp
leigusamningum um húsnæði,
nema þeir þurfi á húsnæðinu að
halda fyrir sjálfa sig eða vanda-
menn sína.
Hagur Leikfélagsins.
í fregn í blaðinu í gær um starf-
semi og fjárhagsafkomu Leikfélags
Reykjavíkur síðastliðið leikár þess
átti niðurlag greinarinnar að vera
þannig: Nettó-hagnaður af starf-
semi félagsins í vetur var kr.
2514,76. Kaup leikara og starfs-
fólks á leikárinu nam kr. 41 523,85.
Húsaleiga vegna leiksýninga og æf-
inga, hitunarkostnaður og raf-
orka, ásamt kostnaði við hirðingu
leighússins kr. 15385. Skemmtana-
skattur á leikárinu nam kr.
8126,68.
Lúðrasveitin Svanur,
undir stjórn Karls O. Runólfs-
sonar tónskálds, leikur á Austur-
velli í kvöld kl. 8V2, ef veður leyf-
ir.
Pjóðviljinn
minnist í dag ekki á hin þýðing-
armiklu bráðabirgðalög um upp-
bætur á slysabótum, ellilaunum og
örorkubótum. Þetta snertir kjör fá-
tækra manna og umkomulítilla
meira en flest annað, en af því að
félagsmálaráðherra á upptökin að
þessum miklu umbótum á kjörum
þessa fólks, þá má ekki minnast á
það.
Auglýsið í Alþýfkiblaðinu.
FERÐASöGUPÆTTIR
Frh. af 3. síðu.
sínum yfir fjöll og dali, en létt-
skýjaður himin dreifði skuggum
og sólskinsblettum um hlíðamar
og gerði heildarsvip dalsins enn
skáldlegri. Dalurinn gat ekki tek-
ið betur á möti mér. Hann fór í
beztu fötin sín. Pað var eins
og þessi bjarti dagur væri búinn
til fyrir mig. Mér leið prýðilega,
og hve óralangt fannst manni
inú öll styrjöid í burtu. Mig lang-
aði til þess að segja eitthvað gott
urn lífið og liðandi stund, en
gat þá ekki sagt neitt nögu gott,
byrjaði og hætti:
Suðrið greiðir sundur
silfurflókaský.
Briosir nú til byggða
blessuð sólin hlý,
klæðir geislagliti
grund og blóma hlíð.
Hér er drottins heimur.
Hér er ekkert stríð.
En þetta er ekki rétt. Því mið-
ur er alls staðar stríð þar sem
menn fara. Og edinnig í slíkum
afskekktum dölum geta menn
ætlað að kyrkja hver annan út
af lítitfjörlegum þrætumálum,
verið hálfbrjálaðir af trúar- eða
pólitísku ofstæki, ósamlyndir og
ósamtaka um hin brýnustu merrn-
ingar- og velferðarmál, og þó
rekja menn ættir sínar til guð-
anna.
Ég 'kom hvergi við á bæjum á
Jeið minni inn dalinn, reið inn
fyrar alla byggða bæi og að
fremsta kotinu — Reit, sem nú
er í eyði og rústir einar. Kot
þetta er í hvammi fyrir innan
hólana neðan við Krakavelli, og
hinum megin árinnar. Á ofurlitl-
um hól hjá bæjarrústunum sést
Kaupsýslutíðindi
eru nýkomin út. Efni: Yfirlit um
gjaldeyrismál, bankamál og verð-
lag. Ýms stéttartíðindí, Hver borg-
ar starfslaunin? eftir Ernest Hunt,
Um utanríkisverzlunina árið 1938
o. fl.
niÖur allan Flökadalinn og til
sjávar, annars sést ekkert nema
'upp í himininm og til fjallanna á
þrjá vegu. Flókadalsáin rennur í
bugðum rétt hjá túninu, og getur
hún stundum orðið ljót í leysing-
um. Á aðra hönd við túnið renn-
ur Þverá, er steypist riiður snar-
bratt fjallið. Petta var nú veröld
mín fyrstU: 71 bemskuárin. Varð
mér hugsað til foreldra minna,
sem fyrir tæpum 50 árum komu
að eyðitóftum á þessu koti til
þess að byrja þar búskap með
tvær hendur tómar. Hefi ég
stundum revnt að gera mér hug-
mynd um, hvernig hópurinn hefir
tekið sig út, sem að viorlagi var
á leið norður yfir Unudalsfjall til
þess að setjast þarna að. Foringi
fararinnar var lítill maður, minni
en ég, sem er þó fremur lítill, og
lítil koná, enn minni en hennar
litli eiginmaður. Þar fóru þau
með tvo litla syni, annan tveggja
ára, en söguhetjuna á fyrsta ári.
Fyrir búslóðinni fór ekki mikið.
Mundu menn byrja búsfeap nú á
þennan .hátt?
HÖJGAARD OG SCHULTZ
Frh. af I. síðu.
Langvad verkfræðingur, að-
alfulltrúi firmans, var þarna
staddur og lét hann ekki hefja
vinnu við hitaveituna utanbæj-
ar, en tók alla þá verkamenn,
sem komu í aðra vinnu.
Firmað virðist því vera hætt
við að halda áfram þeim fram-
kvæmdum utan bæjar í hita-
veitunni, a. m. k. um sinn, en
í stað þess hafa telcið að sér störf
fyrir brezka setuliðið, bygging-
ar og fleira, ekki. aðeins hér í
bænum, heldur og utan bæjar-
ins. Verkamennirnir, sem komu,
voru teknir í þá vinnu.
Reiðhjólaviðgerðir eru fljót-
ast og bezt a£ hendi leystar í
Reiðhjólasmiðjunni Þór, Veltu-
sundi 1.
psioAwiLA mowm
|Drotnarar Dafsins.
I(RULERS OF THE SEA.)
Amerísk Paramountkvik-
mynd um ferð fyrsta gufu-
skipsins, er sigldi yfir At-
lantshafið. Aðalhlutverkin
leika:
Douglas Fairbanks jr. og
Margaret Lookwood.
Sýnd klukkan 7 og 9.
!HI NYJA BIO ■
Flnikonurnar.
(TAIL SPIN.)
Amerísk kvikmynd frá
FOX, er sýnir á spennandi
hátt baráttuviðlitni ungra
kvenna til frægðar og
frama. Aðalhlutverk leika:
Alice Faye,
Constance Bennett og
Ðanby Kelly.
Sýnd klukkan 7 og 9.
Stðdentar fá ekki
Garðsvist.
; \
STÚDENTAR munu ekki
geta fengið Garðsvist í vet-
ur eins og að undanförnu.
Þó mun Garðstjórn gera það,
sem hún getur til að útvega
stúdentum herbergi úti í bæ.
Geta stúdentar, sem óska að-
stoðar hennar, snúið sér til
skrifstofu Stúdentaráðs í Há-
l’>
Es. Horsa
fer héðan á föstudagskvöld
vestur og norður.
skólanum.
xx>oc<>oocooo<
Nýjar kartoflnr
Ný bjúga daglega
Komið! Símið! Sendið!
BREKK4
Áavaltagéto I. Sími 1678
Tjarnarbéóin
Simi 3570.
XX<X»OOOCö<X
Ódf r leikföig.
Armbandsúr
Bílar
Hárspennur
Hárkambar
Kubbakassar
Myndabækur
Munnhörpur
Saumakassar
Smíðatól
Skip
Yddarar
Vasaúr
K.
frá 1.00
— 1.00
— 1.00
— 1.00
—- 2.00
— 0.75
— 1.00
— 1.00
— 1.50
— 1.00
— 1.00
— 1.00
Bankastræti 11.
Útbreiðið Alþýðublaðið.
Auglýsið í Alþýðublaðinu.
Hinn Saltafflálasaga eftir Seamark
ósigrandi
«g tók iitla, silfurblikandi áhaldið, sem nú var farið
að kólna aftur, upp af gólfinu.
Tansy gapti af skelfingui. Hann langaði ekki sérlega
mikið tii þess að verða blindur.
— í hamingjubænum leggið ])etta áhald ti! hliðar,
kjökraði hann. — Þér drepiö mig, ef þér látið mig
hafa annan skaimmt. Hann var svo óttasleginn, að hann
jafnvel kallaði á lögregluna sér tii hjálpar.
Dain beið þangað til mesta æðið var ruinnið af hon-
uim, þá sagði hann rólega:
— Það er alveg þýðirxgarlaust að kalla á hjálp.
Það heyrist ekkert hljóð út fyrir þessa veggi. Lögregl-
an gæti ekki heyrt til yðar, þótt hún stæði hérna rétí
úti fyrir dyrunum. Jafnvel fallbyssuskiot gæti ekki
heyrzt út úr þessu herbergi. Komið nú og talið við
Lazard.
Tansy skalf á beinuinum, þegar hann sá blika á
silfraða hlutinn, sem Dain hélt á í heaidinni.
— Gerið það ekki, gerið það ekki, herra! Ég skal
tala við hann. Tansy engdist sundur og sam'an i böind-
unum..
Dain lagði byssuna til hliðar.
— Jæja, sagði hamn. — En ef þér svíkið mig skal
ég gera yður steinblindan um alla ævi.
Hann tók simann og bað um símanúmer greifans.
Þér segið honum aðeins það, sem ég hefi sagt
yður. Segið honum að Valmon Dain sé dauður, og að
þér séuö að fara í felustað, þar sem þér áetlið að
iáta fyrirberast í nokkra daga, þangað til þér sjáið
hverju fram vindur. SegiÖ honum, að þér hafið læðst
inn og brotið hauskúpu riöna með barefli. Svo segist
þér hafa eyðilegt allt hér inni og slitið alla vírana. Ég
helda á símanum fyrir yður.
Nú heyrðist rödd> í síimanum, og Dain óskaði eftir
því, að fá að tala við greifann. Eftir ofurlitla stund
heyrðist rödd greifans í símanum.
Dain bar talpipuna að vörum Tansy's.
— Hver er þar? spurði greifinn í annað sinn og
var nú hastur í máli.
— Það er ég, herra, svaraði Tansy hásri rödd. —
Ég hringdi til yðar til þess að láta yður vita, að
verkið, sení þér fóluð mér á hendur, hefir gengið að
ósikum.
Lazard var í æstu skapi, en þó létti bonum við
þessar fréttir.
— Fíflið yðar, hreytti hann út úr sér. — Þurftuð
þér endilega að síma til mín út af þessu. Hvers vegna
þurftuð þér að hringja til mín? Gátuð (þér <ekki
faeðíð þangað til ég næði tali af yður?
— Ju, herra, en ég vildi færa yður þessar góðu
fréttir. Auik þess er ég að fara. Ég ætla að fela mig
þangað til ég sé, hvaðan vindurinn blæs.
— Hittuð þér herra Dent?
— Já, ég faitti hann. Hann hleypti anér inn. Svo
neyndi ha,nn að veiða upp úr mér, það sem hann lang-
aði til að vita. Meðan við vomm að tala saman gat ég
komið höggi á hann.
— Og þér eruð'viss uni, að það hafi dugað?
— Já; ég hefi séð menn sofna fyrr.
— En hvað er um hitt að segja?
— Það er allt eyðilagt. Ég braut vélarnar og sleit
vírana.
— Það er ágætt. Ég mun tala við yður eftir viku-
tíma. Getið þér falið yður þangað til?
— Já, herra!
Lazard hringdi af og skartgripasalinn leit á Dain.
— Hvað ætlið þér nú að gera við mig? vældi hann.
— Ég þarf að fana í kurteisisheimisókh í St. James
Square, sagði Dain rólega. — Með yðar leyfi ætla ég
að skilja yður hér eftir á meðan.
Svo heyrði Tansy eitthveri rót í herberginu, og
hann gait ekki heyrt betur, en að Dain væri að klæða
sig úr ,og klæða sig í aftur. Svo heyrði hann að
huirðinni var lokað og hann var einn eftir í myrkriinu.
XIV. KAFLI.
Dain gekk ofan stigainn, kinnkaði kolli tii iyftu-
mamnsins, gerði einhverja athugaisemd um veðrið og
gekk út á Kingsiway. Hann var í einkennisbiiningi
sendils og le.it mjög sakleysislega út. Hann hraðaðí
sér um West Erid, þar sem mikil uanferð var á göt-
uinum:.
Hann tók ofurlitla öskju upp úr vasa sínum, opnaðí
hana og skoðaði innihaldið nákvæmlega. Það var ofur-