Alþýðublaðið - 04.09.1940, Blaðsíða 2

T i 1 k vn n inn
ÆL IlA W aaiflSBB lj||
frá
rikisstjórninni
um umferðahöft.
Fyrlr bernaðaraðgerðir
Breta er umferö háð eft~
irliti á svæði við &aid~
aðarnes í Árnessýsiu9þar
sem Bretar bafa komið
upp flugvelli og bafa að
ððru leyti bækistððvar.
Verðtir óviðkomandi
féiki ekki fieyfðiir að^
gangur að pessu svæði,
en menn, sem eiga heim^
ili á svæðinu eða purfa
að sinna þar samnings*
bundnum stðrfum, verða
látnir fá sérstðk skilríki
hjá eftirlitsmðnnum.
3. septeivber 1949.
BnmaífSBfliBsaí
| Liftnrggingar
Vátryggmgarskrifstoía
Slgfúsar Sighvatssenar.
LæfejareStu 2.

Smiðnm togvindnr
f vélbáta.
STERKAR — EINFALDAR
AUÐVELDAR í NOTKUN.
Höfum að.jafnaði fyrirliggjandi
allan togbúnað fyrir vélbáta.
Vegna Jarðarfarar
verður skösmiðavinnustofum
bæjarms lokað á morgun frá
klukkan 12 til 4 síðdegis.
Stjérn Skésmiðaféiags Reykjaviknr.
UM ÐAQINN OG VEGINN------------------,
Fáum við ódýrara kjöt af því að bændurnir fá ódýrara síld- ►
armjöl? Verðlagið á innlendu afurðunum. Bjúgun, slátrið, í
eggin. Útborgunin í Bretavinnunni og skxitin um hana.* ►
Skrifin um ferðalög Frekjumanna. \
------ ATHUGANIK HANNESAR Á HORNINU.-------
ALPVOUULA'ÐIÐ
Merkiskona sjotug:
OnðnýKr.Finnsdðttir
IDAG á 70 ára afmæli frú
Guðný Kristín 'Finnsdöttir,
Aðalbóli, Pormóðsstöðum, fædd
3. september 1870.
Guðný er ein af þeim fáu kon-
uim, sem hafa sett sér það tak-
niiark að vinna á meðan dagur
er, og vart getur að þekkja konu,
sem meira yndi hefir af að vinna
heimili sínu' allt sem hún hefir
gert. Ég hefi þekkt hana í rúm
30 ár, og ég minnist þess ekki
að ég hafi séð hana nokkurn
tíma öðru vísi en hlaðna störf-
um, enda er hún komin af góðri
(og velkumnri bændaætt á Vestur-
iandi iog á marga merkismenn og
(konur í ætt sinni.
Guðný er dóttir merkishjón-
anna Guðnýjar Guðnadóttur og
Finns Eiríkssonar bónda á Kirkju
(bóli í Viálþjófsdal í Öniunldarfirði,
sem var dugnaðar- og atorku-
maður á sjó og landi. Margt
merkra rnanna á hún í ættinni.
Hún er fimmti liður frá Jóni Sig-
uirðssyni forseta og sjöundi lið-
ur frá Mála-Snæbimi, enda er
Guðný vel gefin konia; hún er
ein sú allra minnugasta kiona á
allt, sem hún h-efir lesið, og sú
ættfróðasta kona, sem ég hefi
þekkt.
24. október 1889 giftist hún
Daníel Bjamasyni frá Dalshúsum.
Hafa þau verið saman í hjóna-
bandi í rúm 50 ár. Þeim hefir
orðið sex bama auðið, 4 sona
Og 2 dætra. Öllum sínum börn-
U!m hefir hún verið hin umhyggju
samasta móðir og leyst verk sitt
vel af hendi, enda hafa öll böm
hennar verið hin mannvænlegustu
Dg vel upp alin. En Guðný hef-
ir líka fengið að þekkja audvöku-
nætur sorgar o g ástvinamissi,
því hún hefir orðið að sjá á bak
2 sionum sínum og 1 dóttur öllum
Wppkiomnum í blóma lífsins.
Bjarni Daníelsson, sem dnxkknaði
11. nóvember 1913 og Gufðmund-
ur jón Daníelsson, vélstjóm drukn
aður 26. september 1924. Berta
Daníelsdóttir dáin 31. ágúst 1916.
En Guðný lét ekki bugast af
ástvinamissinum, því hún hafði
þá bjargföstu trú, að bjiartara
væri á eilifðarlandi bama sinna
0g þess vegna þyrfti hún ekki að
æðrast.
Þau böm hennar, sem nú eru á
ilífi eru þessi: Daníel Ágúst Daní-
elsson læknir, Siglufirði. Finnur
G. Kr. Daníelsson skipstjóri, Að-
albóli og Guðr. R. Daníelsdóttir,
ljósmóðir, Aðalbóli.
Allir vinir hennar og kunningj-
fer miunu í dafe senda henni sínar
innilegustu hamingjuóskir með70
ára afmælisdiaginn. Og ég, sem
línur þessar skrifa sendi henni
míniar beztu óskir um bjarta ó-
farna ævidaga.
Ktinnugur.
Umsóknarfrestur
um íþróttafulltrúastarfið, sem
nýlega var auglýst laust til um-
sóknar, var útrunninn hinn 31. f.
m. Hafa kennslumálaráðuneytinu
borizt umsóknir frá eftirgreindum
íþróttakennurum og íþróttamönn-
um: Aðalsteini Hallssyni, Rv., Bene
dikt Jakobssyni, Rvík, Brandi
Brynjólfssyn, Rvík, Guðjóni Ingi-
mundarsyni, Laugarvatni, Hannesi
M. Þórðarsyni, Reykjavík, Lárusi
J. Rist, Hveragrði, Þorgeiri Svein-
bjarnarsyni, Laugum, og Þorsteini
EÍnarssyni, Vestmannaeyjum.
E-Ð ÞEIM FORSENDUM, að
ekki verði hægt að selja
síldarmjölið til útlartda við sæmi-
legu verði, hefir verið ákveðið að
selja bændum síldarmjölspokann
fyrir 25 krónur, eða 3 krónum ó-
dýrari en í fyrra. Ég ann bændum
alls hins bezta. En í sambandi við
þetta langar mig að spyrja: Nú
verður ekki hægt að selja það kjöt
á norskum markaði, sem selt hefir
verið undanfarin ár. Samkvæmt
reglunni um síldarmjölið ættu mal-
arbúar að fá kjöt í haust Iægra
verði en í fyrra. Verður það gert?
ÞAÐ VIRÐIST SVO sem allir,
er ráða verðlagi á innlendum af-
urðum, hafi um það algerlega ó-
bundnar hendur — og noti sér það.
Maður talar ekkert um verðið á
íslenzka smjörinu, bjúgunum og
mörgu öðru. Bjúgnaverðið er ef til
vill glöggasta dæmið um okrið.
Það hefir hækkað úr 1,65 upp í kr.
3 kg. En ekkert mælist þó eins illa
fyrir og verðið á slátrinu. Það hef-
ir nú stigið upp um 57% og kostar
»nú innan úr lambinu kr. 5,50.
Menn kaúpa ekki slátur fyrir þetta
verð, enda er það hrein og bein ó-
svífni.
EGG eru nú seld hér í bænum á
kr. 5,80 kg. Það er sama sem að
hvert egg sé selt á 30 til 40 aura.
í vor kostuðu eggin kr. 3,00 kg.
og hafa því hækkað um kr. 2,80
kg. Allir sjá að hér er um okur að
ræða. Að vísu hefir fóður og annað
til alifuglaræktar hækk^ð mjög, en
það er óralangt frá því, að það rétt-
læti þetta verð á nokkurn hátt.
NÚ ER ÞAÐ KUNNUGT, að all-
ar kökur hafa stigið geysilega í
verði í brauðsöluhúsunum, svo að
konur geta ekki keypt þær. Þess
vegna reyna þær að baka sjálfar,
en til þess að geta bakað góðar kök
ur þarf egg — og þau gera það að
verkum að heimabakaðar kökur
verða líka mjög dýrar. Verðið á
þessum innlendu vörum er fram úr
öllu hófi — og það þarf sannarlega
að kóma í veg fyrir okur á þeim.
Takmarkanir hafa verið settar um
verð á erlendum vörum. Hvers
vegna þá ekki að takmarka verðið
á þeim innlendu?
VESTMANNAEYINGUR skrifar
mér á þessa leið: ,,í sambandi við
öll þessi blaðaskrif um frækilegt
ferðalag þeirra „Frekju“-manna
hefir mér dottið í hug þegar Luð-
vi'g N. Luðvigsson skipstjóri í Vést-
mannaeyjum sótti hvern 14 tonna
bátinn á fætur öðrum til Danmerk-
ur og sigldi þeim upp við 3ja eða 4.
mann í svartastá skammdeginu. Ég
man að einn veturinn voru það 3
eða 4 bátar, er hann þannig flutti
til íslands og þann síðasta kom
hann með um eða laust eftir nýj-
ár, að mig minnir. Þann vetur var
hin versta tíð, umhleypingar hinir
mestu, en ekkert fékk á Luðvig.
Er hann haíði afhent eigendanum í
Vestmannaeyjum, G. J . Johnsen
kaupmanni einn bátinn, tók hann
sér far, ásamt skipshöfn sinni, með
næsta kaupfari til Kaupmanna-
hafnar, til þess að sækja þann
næsta. Eins og nærri má geta, fékk
Luðvig oft vont á þessum ferðum
sínum, en hann er maður, sem lítið
lætur á sér bera og ekkert var
skriíað í blöðin um þessar ferðir
hans annað en e. t. v. að G. J. John-
sen hefði íengið einn nýjan bát frá
Danmörku í viðbót við flotann.“
„EN ÞESSARA FERÐA var
sannarlega ekki síður vert að geta
sem frægðarferða en ferðar þeirra
„Frekju“-manna, en hér átti hlut
að máli lítt þekktur sjógarpur úr
Vestmannaeyjum, yfirlætislaus,
sem ekki var vanur því að fá mikl-
ar viðurkenningar fyrir unnin af-
rek sín. Luðvig er, eftir því sem
MIÐVIKUDAGUR 4. SEPT. 1940.
ég veit bezt, enn á lífi og á heima
í Vestmannaeyjum, en er nú víst
hættur þessum ferðum. Það eru
ekki fáir bátarnir, sem hann hefir i
fært hingað heim og aldrei hefir
honum hlekkst á í þessum ferðum.
Það skal énginn skilja orð mín hér
á þann veg, að ég sé að gera lítið
úr ferðalagi „Frekjunnar“.
ALLIMIKIÐ hefir verið rætt um
útborganir vinnulauna í Bretavin*-
unni. Dagsbrún hafði haná með
höndum til að byrja með, og það
er vitanlega æskilegast að félagið
fái að borga út öll vinnulaun til
verkamanna. Bæði hefir það tekj-
ur af því og auk þess tryggir það
félagið gegn því, að gerðar séu til-
raunir til taxtabrota.
DAGSBRÚN bað enskumælandi
mann að aðstoða sig við þetta starf
og gerði hann það. Bretunum þótti
starf hans svo vel unnið, að þeir
báðu hann um að annast starfið, •
eftir að þeir komust að því að það
var ekki venja að Dagsbrún ann-
aðist greiðslur verkakaups fyrir
atvinnurekendur. Maðurinn, sem
heitir Siggeir Vilhjálmsson, tók að
sér þetta starf með þeim huga, að
gera það meðan Dagsbrún væri að
ná samkomulagi við Bretana.
EN f MILLITÍÐINNI hefur blað
kommúnista svæsin árásarskrif um
málið. Það blað er illa séð hjá
brezka setuliðinu fyrir keskni og
ósvífni. Þetta skapaði úlfúð í allt
málið og nú hefir því lokið með
því, að brezka setuliðið hefir tekið
greiðslu vinnulaunanna aíveg í
sínar hendur. Hefir það sett upp
skrifstofu á Laugavegi 13 og þang-
að geta verkamenn snúið sér. Út
af þessu máli hefir verið reynt að
blása upp rógi um Siggeir Vil-
hjálmsson af því að hann vinnur
við afgreiðslu Alþýðublaðsins, en
það er alveg tilefnislaust. Hitt mun
sanni nær, að asnaskrif Þjóðvilj-
ans háfi nú eins og svo oft áður orð
ið tií skaða fyrir verkamannafélag-
ið.
EINKENNILEGT VINNULAG!
Fyrir helgina var að mestu lokið
við að malbika Ingólfsstræti. í
fyrramorgun var byrjað að rífa
götuna upp í miðju strætinu. Eitt-
hvað hafði gleymst(!!!).
Hannes á horninu.
Það bezta verður
ávalt édýrast.
Sultuglös alls konar:
Fiöskulakk.
Betamon.
Atamon.
Sýróp
og flest annað nytsamt og nauð-
synlegt til geymslu og niður-
suðu á rabarbara og grænmeti.
Stebbabúð.
/
Símar 9291 — 9219.
ST. FRÓN nr. 227. — Fundur
annað kvöld kl. 8V2. Dagskrá:
1. Upptaka nýrra félaga. 2.
Ýms mál. — Skemmtiatriði:
a) Fjölbreyttar skuggamynd-
ir. b) Dans að loknum fundi.
Reglufélagar, fjölmennið og
mætið annað kvöld kl. 8V2
stundvíslega.