Alþýðublaðið - 21.09.1940, Blaðsíða 2

ALÞYÐUBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 21. SEPT. 194§„
Sérstök athygli allra innflytjenda er hér með
vakin á því, að hinn nýi frílisti nær eingöngu til
þeirra vara, sem keyptar eru í Bretlandi, og að
óheimilt er því að panta vörur þessar frá nokkru
öðru landi án þess að leyfi gjaldeyris- og innflutn-
ingsnefndar sé fyrir hendi.
Eru menn alvarlega áminntir um að fylgja vand-
lega þessu ákvæði reglugerðarinnar.
Verði unnt að breyta þessu síðar, verður það
gert og þá tilkynnt sérstaklega.
Viðskiptamálaráðuneytið, 21. sept. 1940.
Skipstjéra og stýrimannafélag Rvíkar
heldur fund í Oddfellowhúsinu, uppi, á mánudag 23. þ. m.
klukkan 8.30.
FUNDAREFNI:
ÍK 1. Undirbúningur undir stjórnarkosningar.
2. Kjör yfirmanna á togbátum.
■ 3. Síldveiðarnar. ,
4. Vitamál og öryggi við siglingar.
5. Önnur mál er upp kunna að verða borin.
% '
; STJÓRNIN.
Laus staða.
Ferstððukonustaðan við Ellliieimiit ísafjarðar
er laus til umsóknar.
Laun kr. 150.00 á mánuði auk fæðis og húsnæðis og verð-
lagsuppbótar.
Aðeins hjúkrunarkonur koma til greina.
Umsóknir ásamt upplýsingum um atvinnu áður svo og með-
mælum, ef nokkur eru, sendist til bæjarráðs ísafjarðar fyrir
15. okt. n.k.
Bæjarstjórinn á ísafirði, 6. sept. 1940.
Þorsteinn Sveinsson.
í. S. í. K. R. R.
Walterskeppnin
K. R. — Vfkingnr
á morgun sunnudag kl. 2.
Hvor sigrar? — Nú er það spennandi!
Matnenn!
Þeir, sem unnið hafa við slátrunarstörf hjá oss síðast-
liðin ár og óska að gera það enn í haust, eru vinsamlega
beðnir að snúa sér strax til Páls Diðrikssonar, verkstjóra.
Sláturfélag Suðurlands.
er algerlega bðnnnð í Mugvallalandi.
Umsjónarmaðurinn.
r-------- UM ÐAGINN OG VEGINN--------------------------.
< <
j Miðbærinn í hershöridum. Tvenns konar konur. Hvernig <
< eigum við að haga okkur? Eina ráð okkar er varnarstaða j
< einangrunarinnar. <
\
< 4
—-------- ATHUGANIR HANNESAR A HORNINU. ———------------
HÆTTIR HITLER Á INN-
RÁSINA? Frh. af 1. síðu.
menn misstu heimili sín.
I loftbardögum þeim, sem háðir
,voru í gær, kam það í ljós, að
Þjóðverjar höguðu árásum sínum
öðru vísi en undanfarið. Flugu
ornstufiugvélarnar neðar en
sprengjufiugvéiarnar, pveröfugt
við pað, sem venja er tll, og
telja menn, að peim hafi verið
ætlað að raðast á loftvarnabyssu-
■stæði Breta.
Stórbmnar áErmarsundsstrðQd
Frakklands.
Brezki flugherinn hélt enn uppi
sleituiausum árásum í nótt á
hafnarborgir Þjóðverja á Ermar-
sundsströnd. Skygni var gott, og
mátti gerla sjá frá Englandi,
hvernig stóreldar brunnu á allri
leiðinni frá Calais til Boulingne.
Einnig mátti sjá skyndilega eld-
b’.ossa bera við himin, er sprengj-
lur komu niður og sprungu.
í fyrrinótt voru gerðar margar
skæðar árásir á samgönguleiðir
Þjó&vevja til Frakklands og Nið-
urlandanna, meðal annars var
gerð árás á járnbrautarstöðina
í Koblenz, sem er ein af aðal-
skiptistöðvum Þjóðverja.
Lðxnm stolið i nótt
Ar iaxakisti i Eliiða-
áðatn.
IMORGUN hringldi stöðvar-
stjórinn við Elliðaárstöðina
til rannsóknarlögreglunnar og
skýrði frá ,því, að skemmdir
hefðu verið framdar í nótt á
laxaklaki í Elliðaánum.
Hafði verið brotin stór laxa-
kista, sem rafstöðin átti, en í
henni voru margir laxar. Hafði
nokkrum löxunum verið stolið.
KJÖTHÆKKUNIN
Frh. af 1. síðu.
^káka i pví skjólinu,, að peir hafi
vald til að gera slíkar sampykktir
og pessa — og réttlæta hana með
mikilli verðhækk’un á erlendum
vörum. En par er ólíku saman
að jafna. Hi’n gífurelga verðhækk-
un, sem gerð hefir verið á öllum
innlendum afurðum, verður ekki
réttlætt með þeirri verðhækkun,
sem orðið hefir á erlendum vör-
um.
Það hefir hingað til verið viö-
urkennt. að ekki væri nein á-
stæða til pess, að innlendar af-
urðir hækkuðu meira en kaup-
gjaldið á landinu — og verka-
mönnum var böksiaflega skömmt-
■uð kaupuppbötin með pví loforði,
pö að pað væri ekki lögfest, að
verðlag á innlendum afurðum
hækkiaði ekki meira.
En með þessari nýju verðhækk-
«n á kjötinu hefir pað loforð
verið þverbrotið á ósvífnari hátt
en nokkru sinni áður. — Hvað
hefir meirihluti kjötverðliags-
nefndar fram að færa fyrir slíkri
ráðahreytni? Almenningur vill fá
að vita, hvaða ástæða er færð
fram fyrir pví, að hækka kjötið
svo gífurlegaog pverbrjóta pann-
ig öll þau loforð, sem gefin hafa
verið.
Og hvernig eiga verkamenn og
aðrir láglaunamenn að geta lifað
í landmu, ef áframhald verður á
slíkri stefnu.
MÉR ER SAGT, að allt sé í
: hershöndum í Miðbænum á
kvöldin og að ástandið fari stöðugt
versnandi. lírukknir menn, inn-
lendir og útlendir, flækist fram og
aftur um göturnar, „röviandi" og
„slagandi“ og jafnvel friðsamt
fólk, sem er að fara um bæinn, sé
ekki óhuit fyrir þessum lýð.
ÉG FER EKKERT um Miðbæinn
á kv'ldin og veit því ekkert um
þetta. En ég spurði lögregluna
að því í gær, hvað hæft væri í
þessu. Ég fékk þær upplýsingar,
að íslendingar, sem væru drukkn-
ir, væru teknir og að mikið af er-
lendum mönnum, sem sýndu sig
drukkna á ajmanna færi, fengju
sömu meðferð. Er íslendingunum
stungið í ,,Steininn“, en annað-
hvort farið með hina erlendu
menn til bækistöðva sinna, eða
þeim stungið í kjallarann undir
lögreglust’öðinni. Hinsvegar er á-
standið ekki eins bölvað og sög-
urnar herma.
EITT KAFFIHÚS hefir tekið
upp á því að neita öðrum um að-
gang að sölum sínum en íslend-
ingum, eða yfirmönnum úr hern-
um. Mér er sagt að þetta stafi af
því, að óbreyttir hermenn, og þó
sérstaklega sjóliðar, sýni slæma
framkomu og komi af stað óeirð-
um. Hins vegar verð ég að játa,
að þessi ráðstöfun er ekki að iriínu
skapi og hygg ég að þó að óbreytt-
ir hermenn grípi af meiri frekju
til þess, sem þá munar í, þá sé
hugurinn sá sami hjá báðum.
MARGIR HAFA SPÁÐ ÞVÍ, að
ástandið myndi verða óþolandi
hér í bænum þegar haustaði, fjölg-
aði á götum og skammdegið færð-
ist yfir. Reynslan virðist benda til
þess, þó að sögurnar séu ýktar, að
að þessu stefni. Hvað getum við
Reykvíkingar þá gert til þess að
komast hjá þessu og afstýra vand-
ræðum? Mér er sagt að á hverju
kvöldi æði 3—500 unglingar um
Miðbæinn stefnulaust og forvitnir
og ef eitthvað ^ ber við, þá saínist
þeir saman í !hópa. Þetta skapar
vitanlega erfiðleika fyrir lögregl-
una og möguleika til enn meiri á-
rekstra. Ég fer ekki niður í bæ á
kvöldin vegna þess, að ég hefi þar
(fkkert að gera. Ég hygg að bezt
væri að sem flestir tækju upp
þann sið. Við getum ekki rekið
hina erlendu hermenn af götunum
þó að við eigum þær. Hið eina,
sem við getum gert, er að einangra
okkur og láta þeim eftir „rúnt-
mn“ að þéssu sinni, eins mikið
og hægt er. — Úg hygg, að
ef við tækjum upp þennan sið, þá
myndi ekki vera nein hætta á á-
rekstrum. Ég sagði líkt þessu í vor
og mér finnst að skólastjórarnir
séu á líkri skoðun í ávarpi sínu.
ÞAÐ ER MIKIÐ KVARTAÐ
undan því, að hinir érlendu her-
menn sýni kvenþjóðinni ókurteisi.
Ég hygg að hægt sé að segja það,
að þeir fari ,,á veiðar“ á kvöldin.
Það munu víst flestir erlendir her-
menn gera á ófriðartímum í ó-
kunnum löndum. En ég hefi sjálf-
ur séð dæmi þess, að konur kunna
elcki að mæta þessari áleitni.
Kona, sem fer um götur og er á-
vörpuð af erlendum manni, má
ekki ansa honum. Ef hún gerir
það getur hún átt von á því að
verða íyrir áreitni. Erlendis svar-
ar engin heiðvirð kona fákunnum
karlmanni, sem yrðir á hana síð-
degis. Við þetta eru hinir erlendu
hermenn vanir, ef út af er brugðið
misskilja þeir það algerlega og
verða svo undrandi þegar þeir
lenda í vandræðum út af því.
ekki að segja við allar reykbískar
ÞETTA VERÐA ÍSIÆNZKAR
STÚLKUR að skilja. Þær mega
ekki haga sér eins gagnvart hin-
um erlendu mönnum og þær haga
sér gagnvart okkur íslendingum.
Hins vegar veit ég að þetta þýðir-
ekki að segja við allar reykvíkskar
stúlkur. Ég sé, að nokkrar, ótrú-
lega margar, rása, eins og götu-
kvendi í erlendum borgum. Þess-
ar konur verða að sætta sig yið
það, að á þær sé litið sem slíkar.
Þær skapa þjóð sinni erfiðleika og
vansæmd. Hins vegar virðist eins
og þær séu að skapa nýja at-
vinnugrein fyrir sig hér á götun-
um, og vitanlega taka þær um leið
á sig ,,réttindi“ og skyldur slíkrar-
stéttar.
ÉG JÁTA ÞAÐ, að víðar en á
götunum er ekki allt með felldu
um framkomu íslenzkra kvenna.
Á fínum stöðum er líka svallað.
Fögur salarkynni, titlar og heldri-
mennska eiga að breiða yfir. En
það dylst þó ekki og gleymist
ekki.
ÉG VIL MÆLAST TIL ÞESS,
að menn athugi þetta vel. Það er
rétt af okkur að afsala okkur rétt-
inum til kaffihúsanna og „rúnts-
ins“ að mestu leyti. Við skulurn
hlaða utan um okkur múr.
Einangra okkur sjálfa — og aðra.
eins og við eigum kost á. Heimil-
in eru enn og hafa verið best.
Ég veit að við eigum rétt til okk-
ar eigin gatna og skemmtistaða.
En .við getum ekki notað þennam
rétt okkar vandræðalaust eins ogt
stendur og þá er að setja sig í þá
beztu varnarstöðu, sem við eigum..
völ á.
Hannes á horninu.
Heiðursiflon til sfeip
verja ð Skallagrfflii.
ANN 16. júní s. I. varð tog—
arinn „SkallagrímuT“ til
pess að bjarga heilli skípshöfn,.
um 350 mönnum, af brezka’skip-
inu „Andainíá“, er sökkt hafði
verið í Atlantshafi.
I viðurkenningarskyni fyrir
björgun pessa hafa skipsm.enn af
„Andania“ sent skipshöfninni á
„Skaillagrími“ 13 falleg silfur-
cigarettuveski, eitt handa hverj-
um skipverja, og auk pess fallegt
gullúr tii skipstjóra. Á úr skip-
stjóra er letrað: „From the Ship
Company of H. M. S. Forfar, to-
the captain of S. S. Skallagrim-
ur in reoognition of a gallant
deed 15—6—40“, og innan í
cigarettuveskjunum er sams kon-
ar áletrun, .nema hvað í stað
nafns skipstjóra stendur skips-
höfn. Gjafir pessar eru hinar
’vönduðustu, enda keyptar hjá
hinu pekkta firma Mappin &
Webb, London.
Skipverjar á „Skaliagrimi“
pessa ferð skipsins voru: Guð-
mundur Sveinsson, skipstjóri,
Bárugötu 17, Guðjón Pýtursson,
1. stýrimaöur, Höfðavík, Rvk.,.
Öskar Valdimarsson, vélstjóri,
Skeggjagötu, 5, Guðmundur Sig-
urðssion, vélstjóri, Hafnarfirði,.
Einar Vídalín, loftskeytamaiður,.
Bjargi, Seltjarnarnesi, Geir Jóns-
son, netamaður, Hringbrauit 182,.
Jón ólafsson, kyndari, Grund,.
Seltjarnarnesi, ólafur Sigurðsson,.
kynclari, Óðinsgötu 21, Hilaríus
Guðmundsson, matsvei'nn, Njáls-
götu 39, Ingvar lónsson, hásetL
Urðarstíg 8, Brynjólfur Guð-
Frh. á 4. síðu.
> .