Alþýðublaðið - 09.10.1940, Blaðsíða 4

MIÐVIKUDAGUR 9. OKT. 194©.
Kver var ao h8æ|a?
Kaupið bókina
oh brosið með!
Kver var að hlæja?
er l»ók, se»n þér
þurfið að eignast.
MIDVIKUGDAUR
Næturlæknir er Kristján Hann-
esson, Miðstræti 3, sími 5876.
Næturvörður er í Laugavegs- og
Ingólfsapóteki.
ÚTVARPIÐ:
19.30 Hljómplötur: íslenzkir
söngvarar.
20,00 Fréttir.
20.30 Lýsing á ' sundkeppni í
Sundhöllinni í Reykjavík.
21.30 Hljómplötur: Harmóníkulög
21,45 Fréttir. Dagskrárlok.
Hapþdrættið.
í dag er síðasti söludagur í 8.
flokki Happdrættis Háskólans. Á
morgun verður dregið.
Silfurbrúðkaup
eiga í dag frú Engilborg Sigurð-
ardóttir og Helgi Guðmundsson,
Hofsvallagötu 20. Þá eiga og í dag
silfurbrúðkaup Steinunn og Þor-
steinn bókfærslukennari, Freyju-
götu 16.
Sundmeistaramóti íslands
lýkur í kvöld í Sundhöllinni.
Ármenningar.
Skemmtifundur verður haldinn
í Oddfellowhúsinu í kvöld kl. 9,30.
Fundurinn stendur til kl. 1, og eru
því félagsmenn beðnir að mæta
réttstundis.
Vitar og sjómerki.
Kveikt hefir verið aftur á Sand-
gerðisvita, Stafnesvita og Raufar-
hafnarvita.
Uandssíminn kaupir hús.
Landssíminn hefir keypt hús-
eignina Aðalstræti 11. Verður
hluti hússins notaður sem verk-
stæði.
Félag verksmiðjufólks.
Fundur verður haldinn ann-
að kvöld kl. 8V2 í Iðnó. (Gengið
inn frá Vonarstræti).
Fundarefni: Uppsögn samn-
inganna. Kosning fulltrúa á
sambandsþing o. fl.
Áríðandi að félagar fjöl-
menni á fundinn.
Stjórnin.
ðsvífin framkoma
gagnvartverkamanni
Skyldi hann eftir í Kðmbum
í gærkvðldi og æílaði honum
að ganga niður á Sandskeið.
BJÖRN BLÖNDAL lög-
gæzlumaður skýrði Al-
þýðublaðinu svo frá í rnorgun:
í gærkveldi á 8. tímanum var
ég að koma að austan. Fór ég
fram úr verkamanni á Hellis-
heiði, en er ég sá að maðurinn
var mjög illa búinn, en veður
hins vegar mjög kalt og slydda,
stöðvaði ég bifreiðina og spurði
hann hvert hann ætlaði.
Verkamaðurinn kvaðst hafa
verið að vinna á Sandskeiði, en
hafa verið lánaður fyrir tveim-
ur dögum Jóni Víðis nokkrum,
sem er mælingamaður hjá
vegamálastjóra. Höfðu þeir
verið að mælingum í Kömbum.
Eftir vinnutíma í gærkveldi yf-
irgaf Jón manninn og sagði
honum að ganga vestur á Sand-
skeið, en sjálfur hélt Jón áfram
austur. Hafði verkamaðurinn
verið lengi á gangi er ég kom að
honum, og var hann illa til
reika og mjög illa búinn til
næturgöngu yfir heiðina í
þessu vonda veðri. Vitanlega
ætlaðist Jón þessi Víðis ekki
til annars en að verkamaðurinn
færi þessa för í eigin tíma og
án þess að fá kaup fyrir, eins
og honum þó ber.“
Þannig skýrði Björn frá. Jón
Víðis virðist hafa gleymt því að
slík framkoma gagnvart verká-
fólki er ekki liðin lengur. Bend-
ir þetta til þess að vegamála-
stjórnin þurfi að hafa eftirlit
með framkomu þessa manris, a.
m. k. ef hún felur honum að
starfa sem yfirmaður yfir
verkamönnum.
Björn Blöndal tók verka-
manninn upp í bíl sinn og flutti
hann vestur á Sandskeið.
SETTUR BOil ' ‘ RóTJÓRI
Frh. af 1. síðu.
svo langt er liðið síðan ég gat
sinnt störfum, og að í hönd fer
mesti annatími ársins, ■— nægir
í því sambandi að vísa til þess,
að bráðlega þarf að undirbúa
afgreiðslu fjárhagsáætlunar
bæjarins fyrir næsta ár, auk
annarra aðkallandi starfa, —
sýnist mér óhjákvæmilegt, að
önnur skipun verði gerð á með-
ferð borgarstjóraembættisins
en verið hefir, að borgarritari
gegni embættinu samkvæmt
fyrirmælum í viðauka 12. marz
1934, við samþykkt um stjórn
bæjarmálefna Reykjavíkur, frá
23. júlí 1932, enda er ekki ætl-
andi, að sami maðurinn gegni
báðum ernbættunum til lengd-
ar. — Af þessum sökum vil ég
mega beiðast þess, að háttvirt
bæjarstjórn samþykki tillögu
mína um að herra bæjarfulltrúi
Bjarni Benediktsson prófessor
verði beðinn að gegna embætti
mínu fyrst um sinn sem settur
borgarstjóri í veikindaforföll-
um 'mínumÁ
Þegar forseti hafði lesið
þetta bréf, bar hann upp tillögu
Péturs og var hún samþykkt af
bæjarfulltrúum Sjálfstæðis-
flokksins.
Bjarni Bénediktsson var kos-
inn bæjarfulltrúi 1934. Síðan
hefir hann verið einn helzti for-
ystumaður Sjálfstæðisflokksins
í bæjarstjórn. Hann hefir átt
sæti í bæjarráði síðan það var
stofnað og eins í framfærslu-
nefnd frá því er hún var mynd-
uð.
Gunnar Thoroddsen lögfræð-
ingur mun taka við kennslu við
lagadeild háskólans í stað
Bjarna Benediktssonar.
NÝJA BÍÓ
Frh. af 1. sí'ðu.
urnefnd bók, sem gerði hann
heimsfrægan. Myndin er ágæt-
lega leikin og er óhætt að
hvetja menn til að sjá hana.
gSCiAIViLA BÍÚ W í ra mm e§o t.:<j
I Fingralangor Þegar regnið bom.
1 ■ 1 1 Amerísk stórmynd, gerð
1 (DANGEROUS FINGER.) | 1 Ensk sakamálamynd, tek- eftir hinni heimsfrægu
in af Pathé Pictures. Aðal- skáldsögu með sama nafni
hlutverkin leika: Sýnd í kvöld kl. 7 eg 9.
James Stephenson, Betty Lynne, j — Aðalhlutverkin leika:
Leske Standish. Myrna Loy,
TÁLMYNDAFRÉTTIR. . . Tyrone Power,
Sýnd í kvöld kl. 7 og 9.
Börn fá ekki aðgang. George Brent.
LEIKFÉLAG REYKJAVÍKUR.
99Loginn helgi44
eftir W. SOMERSET MAUGHAM.
FRUMSÝNING í KVÖLD KL. 8.
Aðgöngumiðar seldir eftir kl'. 1 í dag.
Börn fá ekki aðgang.
ORUSTUFLUGVÉLARNAR
Frh. af 3. síðu.
Hún hefir sem sé tvær vélar,
eina á hvorum væng, og tveggja
manna áhöfn. Er hún með líku
fyrirkomulagi og ensku Definant-
vélarnar, þ. e. hún hefir vél-
byssur, sem skjóta aftur fyrir.
Hraði jressara véla er 587 km. á
klst„ eða nærri því eins mikill og
Spitfire, og eru þær líkt vopnum
búnar og Me. 109, þ. e. fjórar litl-
ar vélbyssur og ein stór, sem
getur sbotið 500 skotum á minútu
og með fullu gagni á 600 m. færi.
Olíutankar þessara véla eru líka
furðuverk, því þeir halda í skot-
hríð, hverju sem á gengur.
Hvernig sem á því stendur, hafa
þessar Me. 110 vélar beldur ekki
geíað jafnazt á við Spitfire, Hur-
ricane '0;g Defiant, þrátt fyrir hið
mikla skotmagn sitt og hraða.
Er þaö e. t. v. vegna þess, að
þær eru stirðari í vöfum, enda
voga þær sér sjaldan þeim meigin
að brezku sprengjuflugvélunum,
sem, mestri skothríð er að mæta,
þótt þær hafi langdrægari byssur.
Hér við er vert að bæta einni
árásarflugvél, ameríkskri, sem ef
til vill lætur heyra frá sér bráð-
lega í sveitum bandamanna. Er
það Curtiss P 40, sem hefir 640
km'. hraða á klst. Um vopnaút-
búnað hennar er ókunnugt, sem
von er. Er vitað, að Bandamenn
haf a keypt 'mikið af þessuim. vélum.
ALM.ENNT MANNTAL
Frh. af 1. síðu.
er nú almennt skoðaður sem
hátíðisdagur hér á landi og
hann ber í ár upp á sunnudag,
og því þykir óheppilegt að láta
allsherjar manntal fara fram
þann dag, fyrirskipar ráðuneyt-
ið svo, samkvæmt 1. grein laga
nr. 4, 18. maí 1920:
1. gr. Alrnennt manntal skal..
taka um land allt 2. desember
1940.
10. THEQDORE DREISER;
JEMNIE GERHARDT
móður sína.
— Ó, Bas vill ekki fara með mér eftir kolum.
— Sóttirðu ekki kol í dag?
— Jú, sagði George, — en mamma sagði, að það
væri ekki nóg.
— Þá skal ég fara með þér, sagði systir hans. —
Viltu þá fara með, Bas? spurði systirin.
— Nei, ég fer ekki, sagði ungi maðurinn. Hann
var að laga bindið sitt.
— Það eru engin kol til, sagði George, — nema
við hnuplum af vöruvögnunum. Og það voru engir
vöruvagnar þar sem ég var.
— En það eru vöruvagnar þar, sagði Bas.
-— Nei, það eru engir vöruvagnar þar, sagði Ge-
orge.
— Ó, hættið þið nú að rífast, sagði Jennie. —
Við skulum nú ná í körfurnar og hafa okkur af stað,
áður en það verður of seint.
Hin börnin, sem þótti mjög vænt um systur sína,
fóru að leita, og Veronika fann kolakörfuna, en
Marta og William fundu sína fötuna hvort. Georg
og Jennie náðu í stóra körfu, sem þau ætluðu að
bera á milli sín. Bas, sem nú var ofurlítið farinn að
blygðast sín fyrir þrjózkuna, kom nú með uppá-
stungu.
— Nú skal ég segja þér, hvað við skulum gera,
Jenni, sagði hann. — Farðu með krökkunum yfir á
Áttundu götu og verið þið þar nálægt vöruvögnun-
um. Eftir ofurlitla stund skal ég koma þangað. En
þegar ég kem verðið þið að láta sem þið þekkið mig
ekki. Þið skuluð bara segja: — Ó, herra, viljið þér
ekki gera svo vel og skara ofurlitlu af kolum ofan
til okkar? Svo klifra ég upp á vagninn og skara
kolum niður til ykkar, þangað til ílátin eru orðin
full. Skiljið þið?
— Já, já, sagði Jennie og var hrifin.
Svo fóru þau út í vetrarmyrkrið og stefndu í átt-
ina til járnbrautarstöðvarinnar. Þegar þangað kom
voru þar margir vagnar fullir af kolum. Öll börnin
föidu sig í skugga vagnanna. Meðan þau biðu þar
eftir bróður sínum kom hraðlestin frá Washington.
Það var stór lest með mörgum fallegum farþega-
vögnum. Farþegarnir sátu inni þdjúpum hæginda-
stólurn, vel klæddir, og horfðu út um gluggana.
Börnin drógu sig í hlé, meðan lestin rann fram hjá.
— En hve lestin er löng, sagði Georg.
— Bara að ég gæti orðið járnbrautarstarfsmaður,
sagði William og stundi þungan.
Jennie var mjög þögul, en draumurinn um ferða-
lag og óhóf hafði haft mjög mikil áhrif á hana. En
hve það hlaut að vera dásamlegt að vera ríkur.
Nú kom Sebastian í Ijós. Hann bar sig mjög vel
á velli. Hver hreyfing hans lýsti því, hversu mikið
álit hann hafði á sjálfum sér. Og hann var mjög
þrjózkur og þver í lund. Ef börnin, systkini hans,
hefðu ekki fylgt ráðum hans út í æsar, hefði hann
gengið fram hjá þeim, án þess að rétta þeim hjálp-
arhönd.
En Marta greip tækifærið. Hún hljóp til hans og
sagði kjökrandi: — Ó, herra, verið þér nú svo vænn
að skara niður ofurlitlu af kolum handa okkur. Við
eigum engin kol um jólin.
Sebastian nam staðar, horfði hvasst á þau, eins
og hann hefði aidrei séð þau fyrr og hrópaði: —
Jú, það ætti ég að geta gert. Svo kliíraði hann upp
á einn vagninn og flýtti sér að skara niður kolum,
þangað til þau voru búin að fylla öll ílátin. Því næst
flýtti hann sér ofan af vagninum og hvorf, eins og;
hann kærði sig ekki um að vera lengur en nauð-
synlegt var í þessum lítilfjörlega félagsskap.
Á heimleiðinni mættu þau manni, raunverulegum
herramanni, með háan hatt og í fallegri kápu, og
Jennie þekkti hann strax. Það var sjálfur öldunga-
ráðsmaðurinn, sem nú var einmitt að koma heim frá
Washington og hlakkaði nú til jólanna. Hann hafði
einmitt komið með hraðlestinni, sem börnin voru
svo hrifin af. Og að gamni sínu bar hann sjálfur
farangur sinn til gistihússins. Þegar hann gekk
fram hjá, fannst honum hann þekkja Jennie.
— Eruð það þér, Jennie? sagði hann og nam stað-
ar til þess að fullvissa sig um, að sér hefði ekki mis-
sýnst.
En hún hafði þekkt hann fyrr en hann hana, og
hún hrópaði: — Þetta er þá herra Brandur! Svo
sleppti hún kolakörfunni og sagði börnunum, að