Alþýðublaðið - 02.12.1940, Blaðsíða 2

Nokkur orð til setuliðsins.
Umbætur nanðsplepr
á TinnnstððTnm þess.
-------
fj AUÐSYNLEGT er að
^ gerðar verði hið bráð-
asta ýmsar umbætur við að-
búnað verkamanna, sem
vinna í Bretavinnunni.
Ætti setuliðsstjórnin að geta
kipt þessu í lag, þar sem það
kostar lítið og tekur ekki lang-
an tíma.
Verkamenn, sem vinna mjög
margir t. d. í flugvellinum hafa
ekkert afdrep, þar sem þeir
geta matast. Að vísu geta þeir
fengið að fara inn í stór tjöld,
sem þarna eru, en þau eru svo
að segja alveg ónothæf vegna
aurs og kulda. Þarf að koma
upp bröggum til þess að verka-
menn geti fengið þar afdrep.
Það skal tekið fram, að ís-
lenzkir atvinnurekendur telja
sjálfsagt að hafa slík afdrep
fyrir verkamenn sína og Bretar
hafa til þessa hér á landi viljað
fylgja sömu reglum — og ekki
síður, og íslenzkir atvinnurek-
endiír.
Þá er annað. Verkamenn
verða sjálfir að leggja til verk-
færi sín, en þeir hafa engan stað
til að geyma þau á. Annað
hvort verða þeir því að bera
þau heim til sín að vinnudegi
loknum, eða að grafa þau nið-
ur. Þetta er mjög óþægilegt.
Þarf setuliðið að koma upp hið
bráðasta verkfærageymsluskúr.
Þess er fastlega vænst, að
setuliðið kippi þessu hið bráð-
asta í lag.
Þá beinir Dagsbrún þeim til-
mælum til verkamanna, að þeir
hafi félagsskírteini sín í lagi,
því að næstu daga verður litið
eftir því, að engir vinni, sem
ekki eru í samtökunum.
Útvarpstæki
3 lampa Telefunken, einnig
svefnherbergishúsgögn
til sölu með sérstöku tæki-
færisverði. — Upplýsingar
kl. 7—9 í kvöld á Berg-
staðastræti 17 uppi.
Auglýsið í Alþýðublaðinu.
IIPIII.
Samkvæmt samkomulagi, sem orðið hefir milli
Verkamannafélagsins Dagsbrúnar og ríkisstjórn-
arinnar, eiga meðlimir félags vors og Sjómanna-
félags Reykjavíkur að sitja fyrir allri verka-
mannavinnu hjá brezka setuliðinu, sem úthlutað
er hjá Vinnumiðlunarskrifstofunni. Eru því allir
verkamenn áminntir um að hafa- félagsskírteini
sín í lagi og bera þau á sér.
Vanan Uæðskera
vantar til að veita forstöðu saumastofu úti á landi, upp
úr næstu áramótum. Tilboð ásamt kaupkröfu sendist
Gefjun Aðalstræti
fyrir 15. þ. m.
\
ALÞTÐUBLAÐIÐ
MANUDAGUR 2. DES. 1940.
Varð fyrip rafstraun
og beið bana.
SÍÐASTLIÐINN laugardags-
morgun vildi það slys til á
Akureyri, að maður, sem var að
vinna þar við dráttarbraut, varð
fyrir rafstraumi og beið bana.
MaöuTinn hét Sveinbjiörn Sig-
urösson, var kvæntur og átti tvö
böro. Voru framkvæmdar á hon-
lum lífgunartilraunir, en það varð
árangurslaust.
HÁTIÐAHÖLDIN
Frh. af 1. síðu.
Anna Borg Reumert upp og
Stefán Guðmundsson söng.
Klukkan 3,35 í gær hófst út-
varp á íslenzku frá London og
stóð það í 10 mínútur. Var út-
varpað á lágbylgjum, 25,29
metrar. Heyrðist það ágætlega
hér.
í lok þessa útvarps var til-
kynnt, að á sama tíma og á
sömu bylgjulengd yrði fram-
vegis útvarpað á íslenzku frá
London hvern sunnudag. Að-
alefni þessa fyrsta íslenzka út-
varps var erindi, sem flutt var
af Englendingi, og talaði hann
á hreinni íslenzku, þó að heyra
mætti útlendan hreim í mál-
farinu. Erindi þetta var flutt af
mikilli hlýju í garð íslands og
íslendinga.
Ræðumaður lýsti land og
þjóð nokkuð. Lofaði hann
þrautseigju þjóðarinnar í bar-
áttunni við einangrun og óblíða
náttúru. Hann lýsti baráttu
Englendinga fyrir sjálfsákvörð-
unarrétti smáþjóðanna og frelsi
þeirra og einstaklinganna. Síð-
an talaði hann um hertöku ís-
lands, sem hann sagði að gerð
hefði verið til þess að koma í
veg fyrir það, að Þjóðverjar
slægju klóm sínum um þessa
litlu þjóð — og léku hana á
sama hátt og þeir leika nú Daif-
mörku, Noreg og fleiri þjóðir.
„Heimurinn yrði fátækari, ef
íslenzka þjóðin glataði sjálf-
stæði sínu,“ sagði ræðumaður.
„íslenzka þjóðin hefir lagt
meiri skerf til heimsmenning-
arinnar með hinum dásamlegu
bókmenntum sínum en flestar
aðrar þjóðir. Bókmenntir henn-
ar eiga ekkert sambærilegt á
sínu sviði,nema ef til vill bók-
menntir Forn-Grikkja.“
Þá sagði ræðumaður enn
fremur: „íslenzka þjóðin má
vera þess fullviss, að allir
brezkir hermenn fara frá strönd
um íslands að ófriðnum lokn-
um,“
Mörg álíka ummæli voru í
þessu erindi, og megum við ís-
lendingar vel una við þá stefnu,
sem þetta erindi markaði, en
vitanlega hefir það verið stað-
fest af upplýsingaráðuneytinu
brezka.
Að erindinu loknu var leik-
inn þjóðsöngurinn „Ó, guð
vors lands.“
ReiaeigenduF.
Til sölu refabúr, silfurrefir og
blárefir, 1. flokks litir.
Upplýsingar í síma 9238 eft-
ir kl. 7 í kvöld og næstu kvöld.
Leikritið m alpýðuia við sjóiaa.
OFT hefir verið á það minnzt,
að hin andlega arfléifð ís-
lendinga til handa bö'rnUm síntum,
öbornum, sé sá arfur, sem end-
ingarbezto hefir reynzt í róti
aldanna. Mun þetta og rétt vera.
Fáar þjóðir munu heldufr vera
þyrstari í menntun og andlega
fræðslu en við. Keimvr þetta
greinilega í ljós á ári hverju,
því fleiri bækur munu að meðal-
tali seldar hér á landi en annars
fetaðar. Er þetta í sannleika fag-
ur vofto um menningarviðleitni
þjóðarininar.
Eitt er það þó, sem virðist
skörta til þess að þjöðín geti
talizt menntuð þjóð á bókmennta
sviðhm Er þa'ð skiMnglUr á leik-
list 'iog bókmenntuim í þeirri
grein. Varla kemur svo út ný
bók eftir urngan höfund, að á
hana sé ekki hlaðið lofi. Aftur á
móti, ef út kemuir, eða fil sýn-
ingar hér, leikrit eftir uingan, ó-
þekktan höfund, þá ©r því varla
gaumur gefinn. Er þetta hættu-
legra ien þorra manna grumiar, að
láta sér fátt um finnast þessa
tegund bókmennta, sem í ná-
grannalöndum okkar er sett hátt
á bekk listanna.
Nú er hér komið fram á sjón-
arsviðið nýtt leikrit eftir uingan
prest, séra Jakob Jónssom. Er
nafn leiksdns réttnefni, því sann-
arlega hefir hom’um þar tekizt lað
'VkVtta f,nn í oirsakakeðjuna ösvikið
ölduskvamp og lykt af sj.ávar-
seltu og fiski. Það hefir verið
á það bent að leikur þessi sé í
sjólfu sér engin straumhvörf í
íslenzkri leikritagerð. Þetta er rétt
En hann er ösvikin sfundarsýn
inn í það líf, sem við eigum
nú tilveru okkar að miklu leyti
umdir fcomna. Ef fólk hér í bæ
er orðið það andlega vesælt að
það láti sig muna um mofcfcrar
króinur til þess að fara í leik-
húsið og sjiá brugðið upp r.aun-
hæfri mynid úr baráttu hins dag-
lega lífs í meistairalegri meðferð
er varla við því áð búast að
leiklistin eigi upp á pallborðið
hjá því. Gera má og ráð fyrir
að þeir sem til þess hafa tæki-
færi, en varla getu né óhlut-
dræga dómgreind, geri sér leik
að því áð hafa áhrif á smekk
leikhúsigesta. Þetta ættu þeir að
athuga sem dómbærir viljía telj-
as.t og fara sjálfir aö sjá þennan
leik.
Bkki ætti fólk að þulfa að fæl-
ast leik þennan vegna meðferðiár
leifcendanna á hlutverkum sínunV
Má svo að orði komast að þeir
séu eins og teknir beint út úr
hinu daglega lifi. Veit ég að sjó-
mennirnir okfcar fjölmenna á
leik þennan, því varla er hægt
að hugsa sér raunvérulegri mynd
úi’ lífi þeirra sjálfra og umhverfi
Ég get ekki betur séð en að þar
sé hvert rúm skipað réttUm
manni. Kærni mér ekki á óvart
þött þieim, sem vit hafa á þyki
þeir fara betur með hlutverk sín
en þeir gagnrýnendur, sem vilja
læra flesit í verri búning. Leikur-
inn er, eins og ég áður sagði
ekki neinn stórviðburður á sviöi
leiklis'tar hér, en aftur á móti
þlori ég að fullyrða, að það sem
leikstjöranum, Indriða Waiageog
leikendum, tekst að gjöra úr því
með leik sí'num, eV út a.f fyrir
sig viðburöur, og fullyrði ég að
Brynjólfur Jóhannesson í gerví
Ásmundar.
það kunna leikhúsgestir að1 meta,
þrátt fyrir allt nag. > ‘
H. J.
Eggert Stefáosson
sðngvari 50 ðra.
GGERT STEFÁNSSON
söngvari var fimmtiugur í
gær.
Eggert hefir • lengi verið einn
af vinsæluistu söngvurum okkar,
hefir ferðast víða Uim lönd og
haldið söngskemmtainir við ágæb
an, orðstír. Meðal annars, hefir
hann sungið í London, Berlín1,
París, Varsjá og öllum helztu
borgum Norðurlanda. Mun hann
vera víðfrægasti söngvari okklar.
En Eggert er fleira til lista
lagt en hljómlistargáfan. Hann er
eininig ágætlega ritfær maÖur og
hefir skrifað ógætar greinar um
íslenzk málefnS í eirlenld blöð, auk
margra greima, sem hann hefir
skrifað í immlend blöð.
Eggert er hinin mesti mann-
kostamaðlur, ljúfur í viðmóti og
hefir eignast marga vini, sem
mtaniu senda honum hlýjar ham-
ingjuöskir á þessum tímamótum
ævi hans.
ÓSIGRAR ITALA
Frh. af 1. síðu. }
hraðri sókn. Sérstaklega þó á
miðvígstöðvunum og norður-
vígstöðvunum. En harðastir eru
bardagarnir á suðurvígstöðvun-
um við Argyrocastro. Þangað
hafa ítalir sent ógrynni her-
manna, sem búnir eru öllum
nýtízku vopnum. En fyrrihluta
dagsins í gær tóku Grikkir hæð
við borgina, sefn hefir mikla
hernaðarlega þýðingu.. Tóku
þeir hana einnig með byssu-
stingjaáhlaupi ^ftir harða við-
ureign, en hæðin var þéttsett
fallbyssum og vélbyssum. Frá
þesari hæð geta Grikkir skotið
á borgina og vegi, sem liggja
að henni á tvo vegu, m. a. veg-
inn, sem liggur frá sjónum, en
um hann hafa ítalir flutt mikið
af herliði sínu.
Brezkar flugvélar aðstoða
Grikki, eins og áður, mjög mik-
ið í sókn þeirra.
-----------------------------
KAUFT OKHL& og silfur
hæstá wrCá. ,c " . | r, Hafnar-
streeM 4.
- , . \ :-\ ■. ; ' .
Útbreiðið Alþýðublaðið.