Alþýðublaðið - 22.12.1940, Síða 3

‘SUNNUDAGINN 22. DES. 1940
MÞÝÐDBLAÐIÐ -----------------—
Ritstjóri: Stefán Pétúrsson.
Ritstjórn: Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu.
Símar: 4902: Ritstjóri. 4901: Innlendar fréttir. 5021: Stefán Pét-
ursson (heima) Hringbraut 218. 4903: Vilhj. S. Vilhjáms-
son (heima) Brávállagötu 50.
Afgreiðsla: Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu.
Símar: 4900 og 4906.
Verð kr. 2.50 á mánuði. 10 aurar í lau i
A L Þ Ý'Ð UPRENTSMIÐJ A N .
---------------------------------------------♦
thaldið er samt við sig.
AÐ viröist svo sem íhalds-
.blöðin hafi aðeins áhuga
fyrir einu einasta máli um þessar
miundir: að sundra verkalýðssam-
tökunum, og .halda Dagsbrún utian
Alþýðusambandsins svo að leikur
atvinnutiekendanna við þær samn-
ingsumleitanir, sem nú standa yf-
ir, verði auðveldari.
Það er að minnsta kosti eina
málið, sem þau ræða um þessar
iiiundir.
Þau ræða ekki hagsmunaniál
bæjarbúa, eins og til dæmis fisk-
verðið og fisksöluna, eða kola-
verðið og kolasöluna. Þau þegja
lum þessi stórmál, eins og þau
séu ekki til.
Á bæjarstjórnarfundinum á
ffimmtudag.hófu fulltrúar Alþýðu
flokksins Umræður um fiskverðið,
en íbaldsfulltrúarnir vildu ékki
i'æða það mál. Bjarni Benedikts-
son afgneiddi það mál frá sér
með þeirri vizku, að „talið væri
að fiskur myindi lækka eftir ára-
mótin, vegna þess að svo mikið
myndi aflast.“ ► ‘
Þetta er vitanlega sagt út í
loftið því miöur, en þetta á að
réttlæta aðgerðarleysi bæjarstjórn
arinnar í þessu máli. Alþýðu-
flokkurinn lagði til að bærinn
gerði tilraunir til að fá „Þór“
leigðan og fiskaði hann súðan
fyrir bæinn. Taldi Jón Axel Pét-
Wsson, sem er þessium málum
rnjög kunnugur, að með því að
gexa þetta væri ekki aðeins hægt
að bæta úr vandræöum bæjarbúa
um að fá nýjan fisk, heldur gæti
bóerinn með þessu varið bæjarbúa
giegn síhækkandi fiskverði.
En í augum íhaldsmeirihlutans
í bæjargtjórn var þetta svo mikið
smámál að ekki túk að ræða það
— og sízt af öllu að taka ákvörð-
Un um það á fundinum. Og þatnn
ig er það um öll helztu hags-
munamál bæjarbúa. thaldsmeiri-
hlutinn lætur sig þau litlu skifta.
Aðaláhugamál hans er nú sem
síendur að veikja verkalýðssam-
tökin og er tilgangurinn auðsær,
enda kemur það frami í Morgiun-
blaðinu í .morgun. Þar er haldið
fram algérum ósannindum um
skipulag Alþýðusambandsins og
stjqrn þess og meira að segja
þvert ofan í það, sem Mgbl.
sagði um Alþýðusambandið eftir
að því var breytt.
Það er meira verið að bugsa
Um það áð veikja verkalýðssam-
tökin en að hjálpa verkalýðnum
í baráttunni við dýrtíðina. Verka-
menn erui nú að sjá þetta og
væntanlega draga þeir lærdóma
sína af því í verki við atkvæða-
greiðsluna i Dagsbrún.
Verkamenn spyrja líka: Hvað
líður samningumum við atvinnu-
rekendur?
Aðeins einn fundur hefir veriö
haldinn. Þar gerðist ekkert. Síðan
hefir ekkert frést um samning-
ana. t dag er 21. desember,
á mánudag verður Dagsbrún að
tilkynna vinnustöðvun frá ára-
mótuan, ef samningar nást ekki,
iOg er nú ekki annað sjáanlegt,
en að v Dagsbrún verði
að senda út slíka ytilkynningu.
Eigendur Vísis og Morgunblaðs-
ins bafa ekki breytt stefnu sinni
í kaupgjaldsmálum — og þjónar
þeirra í bæjarstjóm ekki i öðr-
um bagsmunamálum almennings.
ALÞYÐUBLA^'Ð
Margrét Jónsdóttir:
kBívindar blása
HÖFUNDUR ofannefndrar
bókar er almenningi að
góðú kunnur. Fyrir sjö árum
kom út. fyrsta kvæðabók skálid-
konunnar, „Við fjöll og sæ“. Hér
'kemur nú hin næsta, lík að bún-
ingi og öllum frágangi, en nokkru
styttri.
Nafnið, „Laufvindar blása“, er
ekki valið af handahófi, eins og
nöfn margra annarra ljóðabóika,
sem út hafa foomið í seinni tíð.
Skáldkonunni þykir sem sumri
ævi sinnar sé farið að halla:
Laufvindar blása,
líður að hausti,
fjúka fölnuð lauf,
segir hún í upphafi fyrstu vísu
í inngangskvæði bókarinnar. Frá
þessum síðsumarsdögum horfir
hún yfir lífið með ró og birtu i
augum, stundum með angurblíóu.
En hún er ekki með kveinan og
hryggðarstunur yfir því, að æsk-
an er horfin. Þótt vordagar æsk-
unnar séu yndislegir, á siðsum-
arið einnig sín verðmæti og sína
fegurð. Skáldkonan finnuT ná-
lega alltaf bætur við böli, ljós í
nryrkri og nýjan fögnuð í stað
genginnar gleðí.
Þetta viðhorf er eitt af niegin-
einkennum kvæðanna, gæðir þau
beilnæmi og rósemd og gerír þau
hugþekk manni þegar í stað.
Kemur þetta, glöggt fram í
fyrsta kvæðinu í bókinni, all-
löngu, sem heitir „Við eldinn".
Það er í jmlustíl og þetta stef í:
Sá, sem starfi engu ann,
aldrei kjarna lífsins fann.
'Skáldkonan gengur upp á heiði
og nýtur þaðan dýrðar og dá-
semdu náttúrunnar, minnist þeirra
daga, er hún átti von og æsku-
gleði 'Og sál hennar bað um söng
og græna skóga. En henni veit-
ist litið af þvi, sem Um var beð-
ið. Gatan varð grýtt, gleðin
skammvinn, vonin fánýt, verka-
laun röng og lítill tími til Ijóða
og söingvia. Lífið krafðist annars.
En I önn dagsins fann hún í stað
æsk'ubálsins, eld þann, er sífellj
brann ekl s‘a f áhugans. Því næst
seair svo, í kvæðinu:
Lagði dvo:tinn likn með þraut,
leiddi mig iinn á nýja braut.
Gleymdist fánýtt glys og skraut,
gleði fyrst og sannrar naut,
þegar eftir unna þraut
©ndaði vinnUdagur,
þá varð heimur bugans blár og
fagur.
Gleði þá ég ávalt á,
sem enginn frá mér ■taika má,
þótt finnist störfin fá og smá
flestra vinnudaga,
eru þau lífsins æðsta gleðisaga.
Þetta er holl og göfug kenn-
ing og kvæðið allt vel kveðið.
Fleira er alllangria kvæða í
bókinni, og er margt vel um þau,
s.s. Reykjavík, Þórunn gamla,
Kenmarasamtökin 50 ára, Gam-
all drauimwr1 o. fl. o- fl.
Flest smákvæðin eru þó *enn
betri. „Ástarjátning" er eitthvert
fnunlegasta kvæðið og prýðileg-
ur skáldskapur. „Mig dreymirum
dánar rósir“ er og ágætt:
Mig dreymir um dánar rósir
og dauðans fölva lín,
er lukti um líkamann dána
og lokuðu augun þín,
Nokkrar
Leönr-skrifmðppar
;:;iF • tékum viS upp í gær.
Ennþá höfum viö úrval af
'k við alira hæfi.
\
Jóla-pappírsvörurnar
er óþarfi að auglýsa. Margt er að seljast
upp, svo vissara er að koma hið bráðasta.
ÍNOÓLFSHVOLI = SÍHI 2Jf4«
Ííte*----■
Jélamatur
Spikfeitt hangikjöt
Nautakjöt
Alikálfakjöt
Grísakjöt ^
Saltkjöt
Frosið kjöt
Gulrófur, gulrætur, íslenzkar kartöflur, SMJÖR & OSTAR,.
ijot & Flskur.
Símar 3828 og 4764.
Kaupið dýrar jólagjafir ódýrt.
Selskinnstöskur, Leðurtöskur og Leðurblóm/
ýmsar gerðir. — Einnig alls konar leikföng.
G Ú M Mf S KÓGERÐIN
Laugavegí 68. Sími 5113.
í jólamatinn.
GÆSIR.
ÚRVALS HANGIKJÖT.
DILKAKJÖT, Iæri og kótelettur.
NÝSLÁTRAÐ NAUTAKJÖT í buff, steik og
gullasch og hakkað buff.
ALIKÁLFAKJÖT. |
KÁLFAKJÖT,
SALTKJÖT.
LIFUR og SVIÐ og margt fleira.
Munið að gera kaupin í '
KJðtverzl. Hjalta Lýðssonar.
Grettisgötu 64. Kjötbúðin, Fálkagötu.
Sími 2667. Sími 2668.
Reykhúsið. Kjötbúðin í Verkamannabúst.
Grettisgötu 50 B. Sími 4467. Sími 2373.
—ÚTBREIÐIÐ ALÞÝÐUBLAÐIB—
Mig dreymir um viðkvæmar
vonir
og vorsins ilmrfk blóm,
sem féllu með þér til foldar
N og fengu sinn skapadóm.
Mig dreymir um horfna daga,
þvi deginum halla fer
og bráðum er1 brunnið út kertið
sem ber ég í hendi mér’.
Margrét Jónsdóttir er mj.ög trú-
hneigð, og mun til þesis mega
rekja margar rætur hinnar miklu
vonhlýjlu flestra kvæða hennar.
Einn frumortiur sálmur er í bó'k
hennar, fullur af innileik og eink-
ar fallegur. Ætti sálmabókar-
nefndin að leiða hann til sætis
í nýjiu sálmabókinni, þegar þar
að kemur. Væri og vert að at-
huga, hvort ékki ætti fleira af
fevæðum Margrétar þar heinna.
í seinna hluta bókarinnar eru
nokkur kvæði, sem skáldkonan
hefir snúið úr ensku og sænsku.
Hefir þetta tekizt svo vel, að
ekki verður af1 málfari anti’að
fundið, en að þau hafi verið
frumkveðin á islenztou; enda kem-
ur það hvarvetna fram, áð Mar-
grét er smekkvís og kann vel
tungu feðra sinna. Þessi þýddu
ljóð eru mild og þýð, eins og
ílest hið frumorta í bókinm, og'
svo skyld eru þau skoðun og
innræti skiáldkoinunnar, að þate
gætu að öllu leyti verið hennar
eign.
Lokaorð bókarinnar, „Eitt er
nauðsynlegt", eru þýdd ur
sænsku og sennilega fyrsta griein-
in úr frúarjiátningu þýðandans:
Það eitt er fagurt og eiinhvers vert
að efla hið góða og sanna,
að gefa það beztia, er þú átt,
til annarra samferðamanna,
að vemda sín helgustu hjartains
blóm,
svo helkuldinn ei þau saki,
að elska og þjást, fyrr en æfisól
gekk uindir að fjallabiaki.
Væri vel, að sem flestir bættu
efni þessa litla ljóðs við trúar-
játningu sína.