Alþýðublaðið - 14.01.1941, Blaðsíða 2

ALÞÝÐUBLAÐfÐ
I ' ; I.
IMÖRG ÁR' hefi ég veriðeinn
í hópi peirra manna sem var-
að hafa þjóöiraa við kommúnist-
urmm, starfsaðferðum þeirra og
þeirri ögæfu, sem þeir að lok-
lum muridiu leiða yfir þjóðina,
ef hún. léti þá festa hér rætur
eða hlýddi kalli þeitrra.
Mér 'koma því ekki að óvörum
þeir atburðir, sem mi hafa gerst,
er kómmúnistaf hafa verið staðn-
ir að landráðastárfsemi. Það er
vonum seinna að þcir eru upp-
vísir orðnii að slíkri starfsemi
og ‘ mundu það ekki enn, ef ís-
lenzk yfirvöld ein hefðu átt hér
um að fjalla.
Fyrir söfandahætti og skilnings-
leysi í þessum efnum hefðu
kommúnistar alveg áreiðanlega
fengið að haída áfram undirróð-
urs-, njósna- og landráðastarf-
semj sinni hér, sem þeim er fyr-
irskipuð frá erlendu ofbeldisríki.
Fýrir þeim hefðu þeir fengið „i
friði“ að giafa ræturnar undan
frelsi hinnar íslenzku þjóðar þar
íil þær voru að fullu sundur
höggnar.
En þó þjióðin hafi nú í meira
en 10 ár átt þess kost að kynn-
aSt kommúnistunum og öllu
þeirra athæfi og verkum, bæði
hér innanlands og utan, þá er
e'ns og sárafáir hafi allt fram
á siðustu stund áttað sig á því
hverskonar flokkur kommúnistarn
ir eru, og hvert þeir stefna. Við
erum svo hrekklaus og trúgjörn
þjóð, aö við getum ekki trúað
íslenzkum mönnum til þess ódæð-
!s, að svíkja föðurland sitt undir
erlend yfifróð, efna hér til óeirða
og blóðsúthellLnga til þess að
afnema frelsi þjóðarinnar. Jafn-
vel sUm blöðin hér virðast korna
lupp úr kafi þegar nokkrir þeirra
manna eru teknir fastir fyrir
landráðastarfsemi, sem allir vita
að tilheyra flokki, sem hefir
bein landráð á stefnusikrá sinni.
Þannig \-erður „Vísíít“ forviða
og segir:
„Þetta enska dreifibréf komm-
únistanna er ískyggilegasta tím-
anna táikn, sem enn hefir sést.
Ef öll alþýða rís, ekki upp til
enidmæia gegn þessum ófögniuði
þá höfum við fyr en varir glajt-
að tiiveiurétti okkar sem sjálf-
Btœð og fullvalda þjóð.“ (Letur-
bneyting hér).
Og Tímanum farast svo orð í
tilefni af sama atburði:
„Ef éaldarflokki, sem spfottinn
er af erlendum rótum og fær
alla næringu sína þaðan, á að
haldast Uppi að eitna sambúð £e:u
liðsins og Islendinga, geíur þjóð-
in alveg eins afsaiað sér frelsi
sínu strax í dag. Það verður hvort
eð er ekki lsági varið af ríkis-
valdi sem bres'ur áræði og diug
ítll að taka fyrir kverkar s’íkri
landráðas arfsemi“. (Le'.urbr. hér).
Er það nú fyfst, sem blöð þessi
em að þekkja markið á komm-
únistunum? Hafa þau ejkki
getað sagt sér það sjálf, að svona
mundi þetfa enda, ef það endaði
þá ekki á ennþá ömurlegri hátt?
En hvemig hafa bæði þessi
blöð og önnur tekið því þegaf
þess hefir verið krafist að „tek-
ið yrði fyrir kverkamar" á koimm-
únistum og nazistum og þeim
útrýmt? Vísir og Morgunblaðið
hafa tekið afstöðu gegn þeirri
ifcröfu og Tíminn hefir leitt
máfið hjá sér. Þó hefif öllum
mátt vera það ljóst frá upphafi,
JÓNAS QUÐMUNDSSON:
og það hefir ávalt verið að sfcýr-
; ast betur og betur, að komm-
| únistarnir íslenzku eru,— eins og
iiðrir kommúnisíar — bundnir því
þrælsbandi siðspillingar og und-
irlægjuháttar við erlent ofbeldis-
ríki að þeir megna ekki sjálfir
að leysa sig af þeim kiafa, og
það band verður aldrei leyst, held
ur aðeins höggvið . sundur, o|f '
það mun verða öllum — éidti
síst þeim ógæfúsörnu mönnurn,
sem ánétjast hafa kommúnism-
anum — til góðs.
II.
Það va’ntar. ekki að verk komm-
únisfanna sjálfra hafi „talað" á
undanföfnu-m árum og aðaf kenn-
ingum þeirra og starfsemi allri
hafi mátt draga fökréttar ályktan
ir um það hvaða endalokum þeir
stefna að. Meðan þeir sögðu öll-
uin það hispurslaust að þeir ætl-
uðu með ofbeldi og erjendri að-
stoð að afnema hér allt frelsi og
mannréttindi hlógu menn aðþeim
og engir aðrir fylgdu þeim að
málUm en misendismenn og fá-
ráðlingar. En síðan þeir fengu
skipunina frá Moskva um að villa
á sér heimildir og þykjast vilja
.samstarf við aðra, eða síðan þeir
„breyttu um línu“ hefir nokkuð
af fólki glæpst til að trúa lygum
þerrra og blekkingum. En Öllum
hefði samt átt að vera fyrir
löngu orðið það Ijóst af vinnu-
brögðum þeirra hverskoinar flokk-
ur þeir eru og h'vaða markmiði
þeir stefna að. Aðeins fátt eitt
má benda á til skýringar'. Á und-
anfömum 10 ámm hefir komm-
únistaflokkurinn rekið hér skipu-
lagsbundina rógssíarfsemi.
Hvem einasta mann, sem hef-
ir vetið í andstöðu við flökkinn,
hefir hann rógborið og logið á
svo takmarkalauist og svívirðilega
að engum orðum verður að því
komið.
Heila flokka manna úr and-
stæðingahópi sínum hefir hann
t. d. þjófkent og dreift því út
meðal almennings og rakið það
í blöðum sínum, og allt er það
byggt á álygUm einum, sem bún-
ar erú til í herbúðum kommún-
ista.
Þegar kommúnistar hafa talið
sig þurfa að rájðast sérstaklega
harjkalega á einhvem andstæð-
ing hafa þeir „haldið fund“ Um
málið og „samþykkt" þar hverju
skyttíi Ijúga á mannlnn og síðan
hafa „agentamir" fengið þetta til
„dTeifingar1" meðal fólksins. Þjóð-
viljihn og önnur blöð kommún-
ista hafa svo dylgjað og logið
í viðbót því, sem gott þótti- Slík
hafa vinnubrögð þeirra verið
gagnvart einsíaklingunum.
Kommúnistamir hafa talið sig
vera verkalýðsflokk, en starfsemi
þeirra öll hefir gengið í þa átt
að skaða sem mest þann flokk,
sem íslenzk alþýða sjálf hefir
komið sér upp og sem varið hefir
málstað hennar og' réttindi bezt
og dyggilegast og komið í fram-
kvæmd öllum þeim umbótum á
lífskjörum hennar, sem enin em
fengnar.
Kommúnistar hafa kermt að Rúss
land — móðurlandið mikla —
væri vemdari smáríkjanna. Ekk-
ert land, að Þýzkalandi undan-
teknu, hefir ráðist með meiri
;frekjii: á smáþjóðimar né kúgað
þau miskunarlausara. Kommún-
istar kenndu að þeir væm höfuð-
andstæðingar nazismans, en þeg-
ar til kastanna kom urðu það
þem, sem sömdu við Hitler óg
gerðu honum kleift að leggja út
í þá s tyrjöld sem nú er háð, og
síðan em þeir í öllUm löndum
verkfæri nazismans jafnt sem
kommúnismans.
Hér á landi síefndu kommún-
istamir síMt að ófriði milli
flokka og stétta. Þeir spilltu
hverri launadeilu, sem þeir
toomu nálægt til þess að skapa
sundurþykki og úlfúð ef það gæii
léitt til uppreisnar.
Þeir stofnuðu til óeirða í þvi
skyni einu að fá tækifæri til þess
að ráðast á andstæðinga sína
með ofbeldi, án þess nokku.rt sér-
stakt tilefni veeri til þess.
Þeir sömdu við Héðin Valdi-
marsson um að kljúfa Alþýðu-
flokkinn með það fyrir augum
að það gæti leitt til blóðugs bar-
daga milli þess hluta verkamanna
sem Alþýðuflokknum fyigdu og
þess hlutans sem Héðin ogkomm
únigtum fylgdu.
Þeir sömdu við Sjálfstæðis-
menn, þegar þeir' voru í stjórn-
irands'töðu, um það að stofna
til óspekta í Hafnarfirði í þvi
skyni að brjóta ríkisvaldiö á
bak aftur ef aðstoðar’ þess yrði
Lrafist í þeirri. uppreisn, sem ekki
var verkfall héldur beinar of-
beldisaðgerðir.
Síðan brezka setuliðið kiom hér
hafa kommúnistar reynt að æsa
til sundrungar milli þess og Is-
lendinga svo siem þeir hafa frek-
ast getað. Þeir óskuðú einskis
frekar en að til alvarlegra ó-
eirða — helzt blóðsúthellinga'—
kæmi í viðskiftium okkar viið setu
tiðiið, til þess að skapa gegn því
andúð og óvild. Þegar það ekki
tókst réðust þeir til farar í Jrer-
búðimar og báðu Breta tem hjálp,
en hvötfu. hermennima jafnframt
tíl óhlýðni. — En þar var ekki
við auðtrúa íslendinig[a( iað eiga
og því fór svo sem nú er fcom-
ið. , '
Og ferillinn er ekki á enida
runninn enn, nema að verði gert.
Flokkur þessara manna bíður hér
rölegur eftir rússneskum her sem
hvaða dag sem væri gæti skot-
ið upp kollinum hér við land, ef
styrjaldarafstaðan breyttist, og
þó er honum ætlað að vinna hér
lokahlutverk sitt. Þá er h-onum
ætlað að taka við verkefni svik-
aranna í öðrum löndum i fullu
ljósi og fyrir opnum tjöldum. Þá
er takmarkinu náð. Þá er frelsi
íslenzku þjóðarinnar farið og
sjálfstæði landsins glatað. Þá
verður hér Sovét-ísland undir
rússneskri stjóm.
'Þetta er f stóruim idráttum veg-
urinn, sem genginn hefir1 verið.
Rógur, lygi, svik, undirferli og
að lokum Iandráð Irafa verið
merfcisteinamir við veg þeárra
hér á landi sem annars staðar.
Hvorfci Tíminn né Vísir hafa.veitt
þessu athygli fyrr en þeir eru.
nú við næst síðasta steininn, og
ef Bretar hefðu ekki . að gert,.
er vafasamí, hvort þessi góðu
blöð hefðu veitt þessu eftirtekt
fyrr en þau íóru fram hjá síðastia
steininum á lanuráðavegi kom-
múnismans, urn leið og þau
missíu aðstöðuna til þess að geta
fengið nokkiu Ura þokað.
III.
Það er gleðil rgt þegar eitthvað
vinnst á. Ég hefi alveg sérstaka
ástæðu til þeós ao gleðjast yfir
þeim ummæ am „Vísis", að öll
alþýða eigi nú að rísa upp „gegn
þessum ófögnúði". Ég hefi þrá-
sinnis krafizt þess áður, en
hvernig hafa þá Vísir og Morg-
unblaðið bmgðist v.ið? Bæði
hafa þau tekið algerða. afstöðu
gegn mínum skoðumun í þessu
efni. Breði hafa þau talið það
rangt að banna kommúnistaná og
hverja aðra einræðisflokka, sem
hér kynnu að looma upp.
Þaö er ekki lengrá síðan en
24. nóv. í vetur, að Morgun-
blaðið sagði það beruim orðum,
að það væri „þjóðinni fyrir
fcoztu", að bommúnistar fengju
að starfa alveg óáreittir og blað
þeirra að tooma út.
Það væri þjóðinni til „viðvðr-
un.ar“, að því er manni skildist,
siem slíkur flokkur ætti öhindr-
aður að fá að starfa. Vill Morg-
unblaðið erm að fcommúnistar fái
óhindrað að starfa að því, þjóð-
inni til „viðvömnar", að æsa er-
lendan lier, siem hér dvelur, til
óhlýöni við yfirboðara sína? Vill
Morgunblaðið enn, að kommún-
istar fái áð starfa hér að því i
friðl, að spilla öllu þjóðlegiu
samstarfi, til þess að fyrirbyggt
sé að við getuim mætt með festu
og einbeittni hverri þeirri erlendri
tilraun, sem hér kann að verða
gerð til yfirráða?
Morgunblaðiíð sýnist ekki .bafa
orðið eiiis undrandi og > ■ eði
Vísir og Tíminn á landráðu.rum,
sem framin hafa verið. Það sýn-
ist annaðhvort hafa vitaö að
svona gæti farið, eltpgar þaö sér
eftir „samherjrmum", fcommúnist-
unurn, sem það nú síðast fyrir
fáum dögum lét flokksmenn sína
semja við um það, að hindra
inngöngu Dagsbrún.’.r í Alþýðu-
sambandlð, gegn því aB fella
brottrekstur tveggja einræðis-
spellvirkja úr Dagsbrún.
Kommúnistar hafa oft reynzt
MorgunblaðinU og þeim, sem
næstir því standa, þægur Iják 5
þúfu, þegar mikið hefir lt
og því er næst að ætla a * það j
sé „að velta því fyrir sér“, hvern-
ig unnt væri að hjálpa þelm út
úr iandráðaklípunni, sem þeir nú
háfa Ient í, til þess að geta not-
að þá framvegis eins og nhsgað
til, íil skitverkanna.
Hið nána samstarf milli Morg-
iftnblaðsins og kommúnistanna
allt frá 1930 og til þessa dags
skal elcki rifjað upp hér, en mun
verða gert á öðrum stað, ef þurfa
þykir. Én þó er rétt að bonda
á, að ennþá er þetta saimstarf
ÞRIÐJUDAGUR 14. JAN. 1941.
svo náið, að Morgunblaðið og
hinir útsendu erindrekar Sjélf-
stæðisflokksins, þ. á. m. fyrst og
fremst Hennann Guðmundsson I
Hafnarfirði (Sbr. Vesturland)'
hafa flutt þjófnaðiaraðdióttanir
toommúnista og • Þjóðviljans á
hendur okkur. sem undanfarin ár
höíum verið í stj&rn Alþýðusam-
bandsins og fulltrúaráðsins hér
í Rcykjavik. og látið sér sæms
að gera þesisar álygar laiidráða-
mannanna að sínum orðúm. Af
slíku blaði og þeim, sem næstir
því s'anda, getur hin íslenzka
þjóð lítils góðs vænst íbaráttunni
fyrir verhdun frelsis síns og sam-
heldni.
Ekki kæmi það mér á óvart
þótt Morguinblaðið reyndi að
draga úr og önýta svo sem það
gæti allar aðgerðir í Landráða-
máli kommúnista, enda væri þaö
ekki nema lítill þakklætisvottur
langrar og „góðrar" siamvinn'a
þess við kommúnistana.
IV.
Kommúnistar eru nú uppvísir
orðnir að landráðum. Einhverjir
— einn eða fleiri — hafa gerzt
tíl þess að semja, og aðrtr til að
útbreiðá svonefnt dreifrbréf með-
al brezkra bermanna, þar sem
þeir e:u hvattir til afskipta a£
inne-landsmálum og til uppneisn-
ar gegn yfiríxrðuirum sínum. ES
til vill hefst uppi á himim sekú
og þeir fá þá sihn ðóui. Hvort
hann verður þungur éða vægur
skiftir minnstu máli. Þessir mienn
verða héðan af að bera meifc!
landráðamannsins, og ýfir |>á og
fjölskyldur þeir-a hefir verið
leidd smán og ógæfa, af þvi að
þeir voru orðnir ánetjaðir
glæpafélagi, s.em þeim var taliit
trú um að væri frelsishreyfing
alþýðunnar.
En hefir no'kkuð á umnist rúun-
verulega með þvi? Hefir með þvi
verið giafið fyrir rætur meinsins?
Alls ekki.
Alger útrýming hvers loonar
einræðisflokka og einræðisstefne
úr íslenzkum stjómmálúm verðtir
að vera takmiarkið, sem að er.
stefnt.
Hvað aem rannsóknir þessansE
mála kunna að leiða í ljós, vitUm
við að bæði hétr á Islandi og
annars staðar hafa starfað og
starfa enn flokkar, sem hafa það
eitt að markmiði að tortíma frelsl
og menningu þeirrar þjóðar, sem
þeim, af erlendu rPri, er falið að<
starfa hjá.
Einn slíkur flokkur eru komm-
únistamir hér, og þvi ber að
banna þá með lögum og hindr®
með löggjöf að slíkir flokkar geíí
myndazt. Og þegar vel er að'
gætt er það öllum fyrir beztu,
að slíkttm fiokkum sé með ölta
útrým Þjóðfélaginu er það
••! tíl þess að það fái stað-
iz'. i , geti þroskast og vaxið, og
öví ógæfusama fólki, sem ánetj-
ast hefi. siíkum glæpafélagsskap,.
er það hrein lífsnauðsyn. Það
megnar ekki sjálft að lo ;a sig af
þeiim andlegá þrældóms og kúg-
únarklafa, sem pað er orðið fjötr-
að á, íg því verfiur þjóðfélagið1
að koma því til hjálpar og b jarga
því írá að týna sál sinni og því:
sem efir er af manndómi þess.
,San.k.væmt okkar þúsund ára
göml. lögum og erfðaven jum er
sá glæpurinn mestur að neyna að.
Frh. á 4. síðu.