Alþýðublaðið - 22.01.1941, Blaðsíða 2

MIÐVIKUBAGUR 22. JAN. 1941.
ALt»ÝÐUBLAI>lÐ

lénas GuðmundssoB:
Ilve lengi ætlar Morgunblaðið
að styðja landráðaflokkinn ?
SÍÐAN sneimna í sumar heíír
skipulfigsb u.ndinn undirróA-
sir veri'ð rekinn í því skyni aö
koma þjófsstimpli á okkur Al-
þýðuflokk smenn. K o mmúnistar
hafa staöið fyrir þeim áróöri, en
Morgunblaðió og i'lei.i blöð
Sjálfstæðisííokksins stutt að hon-
am og úibreitt harm.
Er greinilegt, að hér er um
alveg skipulagt saimstarf aö
ræða mill-i þessara andstæöinga
Alþýöuflokksins, í því einu
augnamiði gert, aö reyna að
tooma þeim bletti á okkur, sem
■erum i tjórn alþýðusamtalranna,
aö viö séum allir þjófaf, og
skaða með þeim hætti starfsemi
alþýöu samtakannia.
HvaÖ kommún-stana snertir er
þetta varla umtalsvert. Megin-
vopn þeirra i hafáttunni er lýgin
og mannstoemdastarfsemin, en
„samstarfsfl'O'kknum" — Sjálf-
stæðinu — heföi átt að mega
trúa til annars.
Hvað þjófnaöaraðdróttanirnar
um Iðnó og Alþýðubra'uögeröina
snertir, hafa þær verið kveönar
svo rækilega niður hér í blaðmlu
áður, að óþarfi er á .það að minn-
ast frekar. Þar var enginn eyrir
haföur af raeinum og enginn
haguaðist eða tapaði á ]reim
breytingum, sem gerðar voru á
rekstursfy rirkomu lagi þes sara
fyrirtækja.
Samt sem áður hefir einn af á-
röðursgeplum Sjálfstæðisflokks'
ins — Herinann Guðmundsson í
iiafnarfirði — \ erið látinn,' óá-
tal-ið af flokki súium, dreifa þess-
um lygum út um allt larud og að
lökum birta þær í „Vesturlandi“.
Þar segir hann meðal annars um
þetta: í
„Þessir svíviiðilegu verknaðir
AlþýðuflO'kksins, sem hér hefir
verið lýst, hljóta óhjákvæmilega
að vekja menn til urnhugsunar
um, hvort þeim mönnum úr þess-
Um flokki, sem svo haga sér, sé
trúandi til nokkurra trúnaðar-
starfa, eða hvort þeir megi kom-
ast í þann varada að gæta eigna
annara."
Slík er aðdróttun þessa naz-
ista, sem skriðiö hefir iran í |stjórn
Hlífar í Hafnarfirði með svika-
starfsemi og öheilindum, á at-
kvæðum og með atbeina þeirra
landráðamanna, sem nú eru upp-
vísir orðnir að þ\d ao ætla sér
að svifta íslenzfeu þjóðina frelsi
og sjálfstæði, hvenær sem tæki-
færi býðst. Slíkir menn eru það,
sem. fyrr eða seinina gera allt
samstarf við Sjálfstæðisfliókkinn
með öllu ómögralegt, ef ekki er
tekið í taumana, og ættu þeir
menin, sem í mörg ár hafa í
blindni fylgt þessum flokM að
athuga hversk'onar menn það eru
sem þar eru nú að verki, og
studdir eru af fomstumönnum. og
blöðuin flokksins. j
II.
Allt frá því hin svuxie.iida
Bretavinna hófst bér haía ;kon n-
fmistar og samstarfsmenn þeirra
— Morgunblaðsliðið — hvað eft-
ir annað dróttað því að A . k, rrUU"
Slokknum, að hann hafi komið
í veg fyrir, að Dagsbrún fengi
að greiða út vinnutlaumin í þeirri
vinnu og fengi 1 °/o fyrfr í ömaks-
laun. Hvað eftir annað hofir
þessu verið mötmælt hér' í blað-
iniu rekið ofan 1 andsíæðing-
>ana, en lýgin er bara endurtel in
si og æ og ávalt með nreiri
og meiri frekju af kommúnistum
eins og þeirra er siður. Einnig
í þessu hefir Morgunblaöið lagt
landráðamönnuraum lið. Hinra 8.
s. 1. segir um þetta í ritstjóm-
argrein í Morgunblaðinu:
„Aivik, sem gerðist s. 1. sumar
í sambandi við stærsta verka-
lýðsfélag laradsins, Verkamanna-
félagið Dagsbrún í Reykjavík,
sýndi greinilega hið gerbreytta
hoirf Alþýðublaðsins til málefna
verkalýðsins. Dagsbrún hafði
samið við atvinnurekenidiur, að
kaupgreiðsla til verkairanna
skyldt ganga í gegn tum skrdf-
síofu félagsihs, til öryggis liun,
að hið rétta kaup væri greitt.
Dagsbrún skyldi fá 1% af upp-
hæð kaupsins fyrir ómak sitt og
það gneiddi vinnuveitandi“. (Let-
urbr. hér). ’
Siðan er sagt að Bretar bafi
í fyr tu gert petta og Dagsbrún
fengið þóknunina, en svo hafi
starfsmaðurinn þar farið í sum-
arfri og þá hafi maður „nátoom-
'nn Alþýðublaðiniu“ ‘ekið að sér
starfið, og þá „skeður það eín-
kennilega“ að upp frá því hverfa
allar útbor'garair setuliðsins úr
höradum Dagsbrúraar" en „verða
kyrrar hjá mönraum Alþýðu-
blaðsins“.
T>elta hefir skaðað Dagsbrún
urn 2000 krónur á viku, segir
fevo síðar í greinirarai.
Það er óhætt að segja það
alveg hiklaust, að Miorgurablað-
ið fer hér vísvitandi með ó-.
sannindi. Hverf einasta orð. sem
hér er’ orðrétt tekið upp úr grein
Mgbl. og undirstrikar, er hrein
ósannindi.
Dagsbrún hefir ekki og hefir
aldrei „samið við atvinnurekeínd-
ur„ um að kaupgreiðsila frá þeim
tiil verkamanna skyldi ganga
gegra um skrifstoíu félagsiins,
enda hefír það aldrei veriö gert
og Dagsbrún hefir aldreá haft
eins eyris tekjur af þessu frá
neinUm íslenzkum atvinnurek-
anda. Þetta veit Morgunbliaðið vel
en segir samf vísvitandi ósatt.
Það eru líka vísvitandi ósanraindi
blaðsinis, að útborganir á vinnu
haii orðið kyrrar hjá mönnum
Aiþýðublaðsins.
Þegar brezka setuliðið hóf
viranu hér var því sagt að þetta
væri svona, og þessvegna greiddi
það Dagsbrún þessar prósentur
fyrstu dagana. Síðar konist yfir-
stjórn setuliðsins a-ö því aö þetta
vo:u he’ er ösannindi og aö þetta
enginn íslenzlriir atvinniu-
uudi, og þá hætti hún bessú
jikomulagi og tók kaupgreiðsl-
urmar i sínar hendiur og hefír
annast þær siðan frá sinni eigin
sl i ifstofu.
Þetta er ein sönnunin enn um
. ; dagaaðferðir Sjálfstæðisflokks
| iriö eoa réttará sagt þess hluta
hans, sem starfar hér enn sem
„fimmta herdeild", í fulltoomnu
og órjúfanlegu sambandi við
toommúnistana.
Morgunblaðið ætti að biðjast
opinberfega afsökunar á því að
hafa farið xneð slfkia staðltaiusa
stafi og aðdróttanir. Ennþá svi-
viröil gra er það þó, er blaðið
tekur undir þær þjófnaðaraðdrótt
anir kommúnista, að gera þaöáö
árásarefni á Alþýðublaðið þótt
einn af- starfsmönraum þess
■hafi i frítímUm sí'num fengið ein-
hverja atvínnu við að hjálpa til
að reikjna út vinnuskýrslur fyr-
ir brezka setuliöið, og sýindr það
bezt hversu raáinn er skyld-
leikilnu milli nazistanna við Mgbl.
og kommútnis'tanna, sem daglega
láta frá sér fara miainmskemmandi
óhróöur um alla þá, sem béita
sér gegn kommúnistum og Mnni
fullkomlega sönnuöu landráða-
starfsemi þeirra.
Eniginn getur láð brezku her-
stjöminni hér þó hún fengi ekki
Dagsbrún í hendur útreikninga
og útborgun á launum í Breta-
vinnunni, þegar ekki einn einasti
íslenztour atvinnurekandi gerði
það. Enginn getur láð henni, þó
hún, eins og aðrfr, sem verka-
menn hafa í vinnu, gre'ði þeim
kaup frá eigin skrifst'ofu sinni
og engum kemur það vitanlega
við nema henni sjálfri hvaða
menn hún ræður sér til hjálpar.
Og kunnugt ætti MoirgunblaÖmu
a. m. k. að vera það, að hjá
setuliðinu starfa aö þessu og
ööru margir meran, sem fyllt hafa
flokk Mgbl. hingaö til, en þeim
fækkar nú óöum úr þessu, þegar
þeir sjá af hviiifcum heilinidum
þeir menn vinna sem þeir hafa
tif þess buradið trúss sin viö.
III.
Eins og nú hefir verfö sýnt
á sér sfcað mjög náið satositarf
mllli kommúttista og nokkurs
hlu'a Sjá'.fstæðisflokksms. Vinnu-
brögðin sýnast vera þau, aö
toommúnistar eru notaðir til þess
að fiinna upp lygarraar og tooma
Jreini á framfæri og siðan tek-
ur MorgunblaðiÖ og hjálparmenn
þess við, og dreifa lygunum og
rógnum út ásamt toommúnistum.
Mörg fleiri dæmi um þetta nána
samstarf erú már tounn og mun
ég tína þau fram smátt og smátt
eftir þvi sem mér þykir þurfa.
Ég gat þess i síðustu grein
minni, að ekki kæmi mér það
á óvart þó Morgunblaðiö legði
kommúnistum nú lið, er þeir
væru uppvísir oirðnir aö landráð-
Uin. Ekki þurfti ^lengi að bíða
eftir því að sú spá rættist. 1
gær tekur Mgbl. algera afstöðu
gegn því að nokkuð sé við þeim
blakað af hálfu hins opinbera.
Annars hlýtur hverjum manni
að vera ofvaxið að skilja af-
stöðu Mgbl. til kommúnistanna,
ef fara á eftir því, sem stend-
ur í blaðinu sjálfu. I Reykja-
vikuTbréfi þess hinn 17. ágúst
segir um toommúnistana:
„Áþreifanlegt dæmi um seinlætl
og sijófleika meðal Islendinga er
afstaða msrgra sæmil'egra manna
gagnvarf toommúnistum. Á urad-
anförnum árum hafa kommúnist-
ar feugið að dafna hér í skjóli
margra áhrifamanna í þjöðfélag-
inu, sem lokað hafa augumim
fyrir landráðastarfi Jreirra".
„Allt sem þessir menn (kbmm-
únistar) segja um velferðarmál
islenzku þjóðarfnnar er fals og
fagurgali".
„Menn, sem. þannig hugsa og
haga sér, eru glataðir þjóð sinni.
Þeir eru annaðhvort aumingjar
eða bófar'1.
„Það er tími til þess komiim,
að / i'tllir tslendingar slrilji hvi-
lík meinscmd slítonr floktour er
í þjóðfélagirau þegar oktour ríöur
mest á því að geta veriö sam-
hentír.“ (Leturbr. hér.)
En þegar kommúnistar eru
orðnir uppvísir að landráðum og
allnr þorri manna hefir sannfærst
um að hér er lá feröinrai eitt-
hvert alvariegasta máiið, sem enn
hefír fyrir toomið hér á laradi,
þá segir Mgbl- á sunnudaginn:
„Að banna kommúrai staflokkin n
og halda að með því sé sigurinn
unniran, er álika gáfulegt eins og
að halda þvi fram, að allir ís-
lendnlgar væru orðrair bindind-
ismenn sama daginn sem lögleitt
er aðflutningsbann á áfengi". Af
pvi að banna flokkinn segir Mgbl.
„leiddi ekki annað en margföld
myrkrastarfsemi, sem yrði þjóö-
inni hættulegrf en sú sSern ‘nú
er rekin“.
Hver fær nú samrýmt þessi
tvö sjöraarmið hins sama blaðs
— líklega hins sama mianns, —
þvi hvorftveggja er í svonefnd-
um Reykjavíkurbréfum blaÖsins?
1 fyrra „bréfinu" er sagt aÖ
það sé kominn timi til þess að
menn sidlji „hvílík meinsemd slík
íur floktour er í þjóðfélaglnu", en í
seinni greininni segir að ef flokkn
um yrði útrýmt yrði starfsemi
hans „hættulegri en sú, sem nú
er 'Tekin". Og þetta segdr blað-
i’ð ]>egar kommúnistar eru orðn-
ir uppvísir að hreinum landráð-
Um.
Hvemig yji’ll þá Mgbl. lækna
,/meinsemdina“?
Samtök miili flokkarana til þess
aö' út.rýma fcommúraistum hafa
verið fleynd, en þau hafa reynzt
gagnslaus,og það eingönguvegna
Morgunblaðsáns og saimherjaþess.
Sjálfstæðismenn hafa etoki hætt
samstarfinu Við toommúnista, þótt
þeir lofuðu þvi og þeir taka þaö
upp hvenær sem þeir þurfa þess
með. Þeir hafa lapið eftir þeim
allar þeirra lygar og gert við
þá samtök gegn Alþýðiuflokknum
margoft siðan til stjórnarsam-
vinnunnar var stofnað.
Þessi tvöfalda og heybrökar-
lega afstaða Mgbl. er fyrirlitleg.
Annaðhvort er að ganga með
oddi og eggju að því að út-
rýma kominúnistunium, eða lofa
þeim að leika lausUm hiala
og ireka sina landráðiastarfsemi
hér edras og þeir gerðu i Noregi
og Frakklandi.
Afstaða Mgbl. verður' ekki
skýrð á neinn veg annan ,.en
þann, að þegar á skal herða
renni því blóðlð til skyklunnar
og það finni hve náskyldirkomm-
úndstarnir eru þekn mönnum, sem
það er málgagn fyrir, og áð
skammimar við kommúnistaná
við og viö sé ekki annað en
fals O'g fláttskapur, og þeir menn
sem þannig haga sér eru í engu
betri en kommúnistarnir sjálfir.
Þeir em annaöhvort „auming]-
ar eða bófarf'. Héðan af getur j
engum blandast hugur ura aö <
Mgbl. er samherji þeirra rraannia, (
sem standa að landráðabhéfí !
kommúnistanna.
['"! j .." r ! , ,.i|
IV.
Það er meira en grátlegt, að
stærsta og útbreiddasta biaö
landsins skuii vera i böndton
þeirra ógæfumanraa, er virðast
sjá hve skaðlegir toominúnistam-
eru, en þora ekki vegna imynd-
aðra flokkshagsmuma eða með-
fæddrar lítilmeairasku að ganga ;
í berbögg við þá.
Þeir menn eru áreiðanlega
miklu nær þvi að líkjast Frökk-
um, sem féllu vegna sundrung-
arstarfsemi toommúraistanna, en
Finnum, sem útrýmdu þeian og
stóðu síðan sem ein órjúfanleg
heild, og raotið hafa siöan aðdá-
unar allra frjálsra og bugsandi
manna.
Við skulum gera okkur þaö
alveg lj-öst, og ekki vera þar
með nein svik eða undanbrögð
við sjálfa okkur eða aðra, að
ef við ekki getum aigjörlega lagt
á hilluna okkar gömlu deilumá!
a. m. k. um sturad og komið
fram sem samstæð og heilsteypt
þjóð, eigum viö eragan trlveru-
rétt. i
Sú barátta, sem nú geisar um
gjörvallan heim milli hirana
tveggja fullkomnu andstæð'raga,
einræðisins og lýðræðisins, ge sar
eiinnig hér í okkar litla pjóðfé-
lagi. Okkur ber þvi að skifta okk-
ur i ftokka fyrst og fremst eftir
því, hvort við erum einræðis-
sinnar eða Iýðræðissinnar. Boð-
berar einræðisins eru kommúnisí-
amir, nazistamir og fasistamir,
og af skilianlegum ástæðum hafa
nazistarnir dregið sig uradir yf-
irborðiö hér á laradi um stund,
en styðja toommúnistana af öllu
afli á bak við tjöldin.
Baráttan milli einræðisins og
lýðræöisins, viilinienraskimnar og
siðmenningarfnnar, er háö hér á
landfi eins og aranarsstaöar. Hún
er háð í sál hvers elnasta hugs-
aindii manns.
Milli þessara andstæðna verö-
ur aldrei samið. önnur hvor verö-
ur að sigra. Hlutleysi i þessium
efnum er því bæði heimstoulegt
og hættulegt bugtak. Hverju þjóð-
féjagi ber að gera þessi mál upp
innan sinna vébandia. Það er
okkar helgasta skylda nú bæði
gagnvart nútíð okkar og framtíð-
iinni.
Við skulium vera þess minraug
að þær þjóðir sem fyrstar höfðu
dug og djörfung til að risa gegn
ofbeldinu og sviviröunni — Pól-
verjar og Finnar — höföa foáMr
baxmað kommúnisíana. Þær
höfðu hreirasað þjóðfélögin af
þéirfi anidlegu drepsótt, sem
ko'mmúnisminn er.
Þið, sem lesið þessar línur og
fylgt h-afið Sjálfstæðisflokkmjm
að málum, athiugið, að nú er það
blað ykkar, Morgunblaðið, sem
ber fram vöm fyrir hina upp-
vísu lanidráðamenn o,g v.iil lofa
þeim að starfa áfram. Athugið
að slíkt athæfi er sama sem að
gerast samherji jæssara manna.
Athugið n-ú, þegar Morgunbl.
hiklaust gengur fram fyrfr skjöldu
og ver landráðastarfsemina, heinit
ar að hún fáist fékin í friöi,
Frh. á 4. síöu.